Lögberg - 22.11.1928, Page 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
22. NÓVEMBER 1928.
Bls. 7
RY’S hefir einkar þægi-
legt bragð, sem öllum
mönnum líkar vel. Hitt er þó
enn betra, að 1 því eru ágæt-
ustu næringarefni, sem upp-
byggja vöðvana og taugarnar.
Tilbúið þar sem efnisgæði og
herinlæti situr í fyrirúmi,
af félagi, með 200 ára reynslu.
1728-1928
Elzta Cocoa- og
Chocolate verk-
smiðja í heimi.
Skrifið eftir ó-
keypis leiðarvísir
J. S. Fry & Sons,
(Canada) Ltd.
Montreal.
Jón Eiríksson
konferensráð.
1728—1928.
Eftir Sigurð Sigurðsson
frá Kálfafelli.
Jón Eiríksson er fæddur á Skála-
felli í Suðursveit 31. ágúst 1728.
Foreldrar hans voru þau merkis-
hjónin Eiríkur og Steinunn og
voru þau að allra rómi með mestu
merkishjónum í almúga röð.
Ekki vita menn með vissu, hve
lengi þau bjuggu á Skálafelli, þó
hafa það víst verið um 10—11 ár.
Árið 1738 fluttu þau búferlum
að Hólmi í Einholtssókn, er þau
bjuggu alla tíð síðan, iþangað til
Steinunn andaðist. Brá þá Eirík
ur búi, en flutti að Einholti til
tengdasonar síns, séra Sveins
Halldórssonar, er andaðist litlu
eftir komu Eiríks þangað.
Óvíst er hve mörg börn þau
áttu, Eiríkur og Steinunn, en þó
er víst, að 8 náðu fullorðinsaldri
og er margt merkra manna frá
þeirn komið, en út í það verður
ekki farið hér.
Hér skal að eins minst á Jón
eldra.
Hann naut uppeldis í foreldra-
húsum til fermingar aldurs og
lærði þar að mestu leyti kristin-
dóm og var svo vel að sér, að
hann var.fermdur á 9. aldursári
því þá var ferming ekki bundin
vissum aldri.
En veturinn fyrir ferminguna
haustið 1736, komu foreldrar hans
honum iþó í kenslu til móðurbróð
ur hans, gáfumannsins Vigfúsar
prests Jónssonar, sem þá var að
stoðarprestur hjá séra Guðmundi
Högnasyni á Hofi í Álftafirði
Lék þá ekki meira orð á en svo
að hann ætti að læra skrift og
lestur og búa sig undir fermingu.
Skömmu eftir komu Jóns að Hofi
varð sú breyting á, að séra Guð
mundur fékk aðstoðarprest sinn
Vigfús, til þess að fara austur að
Stöð í Stöðvarfirði til Högna
prests, sonar síns, til þess að að-
stoða hann í veikindum hans, en
sjálfur tók hann að sér að segja
Jóni til um veturinn.
Brátt komst prestur að námfýsi
Jóns, og í stað þess að æfa hann
í áðurnefndum greinum, lét hann
hann byrja á latínulærdómi.
Vorið eftir hvarf Jón heim t?!
föður síns, sem nú var fluttur að
Einholti; þá var séra Þorl. Bjarna-
son prestur þar, og var Jóni korc-
ið til hans í kenslu næsta vetur.
Haustið 1738 var hann á ný
sendur til móðurbróður síns, séra
Vigfúsar, sem þá nýlega hafði
fengið Stöðvarfjarðar prestakall,
og dvaldi Jón þar næstu 4 vetur.
Að iþeim tíma liðnum þótti hann
vel hæfur til inntöku í Skálholts-
skóla.
Jón biskup Árnason, er þá sat
að stóli í Skálholti, hafði svo fyr-
irskipað, að piltar skyldu ekki
njóta ölmusu fyrsta árið, sem þeir
voru í skóla.
Foreldrar Jóns sendu hann
haustið 1742 áleiðis til Skálholts,
í þeirri von, að hann yrði ekki
gerður afturreka svo langan veg.
En á miðri leið mætti Jóni bréf
frá biskupi', þess efnis, að hann
gæti ekki fengið inntöku í skól-
ann þann vetur. Jón sneri þá
heim á leið og var næsta vetur í
foreldra húsum.
En á næsta hausti var hann a
ný sendur til Skálholts. Hafði þá
nýlega andast Jón biskup Árna-
son.
Jóni var nú þegar veitt inntaka
skólann, þó hvorki hefði með sér
mat eða peninga. Og óvíst er,
hvort nokkur unglingur hafi far-
ð úr foreldrahúsum jafn fátæk-
lega útbúinn sem hann.
Aði afloknu inntökuprófi fékk
hann sæti ofarlega í neðri bekk
skólans og fanst skólastjóra brátt
mikið til um gáfur hans.
Um vorið fór Jón heim til for-
eldra sinna og var þar um sumar-
ið, en næsta haust fór hann aftur
til Skálholts og tók þá sæti ofar-
lega í efri bekk.
Þann vetur sat í Skálholti hinn
góðkunni maður Lúðvík biskup
Harboe, sem sendur var af kon-
ungi til að endurbæta ástand
skólanna og kirkjunnar hér á
landi, enda tók hvorttveggja mikl-
um framförum fyrir veru hans
hér. Þess skal getið, að Jón að-
hyltist Harboe biskup öðrum frem
ur. Á miðsvetrarprófi því, er
biskup hélt í skólanum, stóð Jón
sig svo vel, að hann var fluttur
upp fyrir marga pilta.
slíkt óvenjulegt mjög, þykir eins- | ið verk og gagnlegt og varð mik-
dæmi. En þareð Jón gat ekki not-iill árangur af störfum hennar.
Nuga-Tone Styrkir Þá, Sem
Slitnir Eru og Veiklaðir.
Nuga-Tone hefir unnið mikið
þarfaverk í síðast liðin 35 ár. Því
það hefir veitt miljónum manna
heilsubót, sem orðnir voru slitnir
og bilaði á heilsu og kjarklitlir,
og er hér bæði átt við karla og
konur. Hversu vel þetta meðal
hefir reynst öðrum, ætti að sann-
færa þig um ágæti þessa mikla
heilsugjafa.
Þér ber ekki nauðsyn til, að láta
ýms mnniháttar veikindi ræna þig
vellíðan þinni og lífsgleði, þegar
þú getur fengið Nuga-Tone, sem
styrkir líffærin og læknar ýmis-
konar lasleika, sem því veldur, að
þér finst þú vera orðinn gamall
og útslitinn maður, meðan þú enn
ættir að vera í fullu fjöri og njóta
lífsins. Nuga-Tone er ávalt selt
með fullri ábyrgð um að það reyn-
ist vel. Fáðu þér flösku strax í
dag og vertu viss um að fó Nuga-
Tone. Eftirlíkingar eru ekki
neins virði.
Með þessu má segja, að nýjar
leiðir hafi opnast Jóni, því nú
þótti Harboe biskupi sér standa
það næst, að annast þennan fá-
tæka pilt. Bauð hann því Jóni,
að kosta nám hans og uppeldi.
Eftir uppsögn skólans fór Har-
boe biskup til Danmerkur með
Jón með sér, án þess að nokkur
vandamanna Jóns legði drög til
þess.
Eftir heimkomuna til Danmerk-
ur fór Harboe biskup til Sljesvík-
ur með Jón með sér, því þar átti
hann foreldra. Um veturinn eft-
ir nýjár 1746, ferðaðist Jón með
biskuipi til Kaupmannahafnar og
næsta sumar til Þrándheims og
settist um haustið í hinn forna
latínuskóla þar.
í skólanum ávann hann sér brátr
álit og virðingu kennara sinna
fyrir kunnáttu sína í grísku. •—
Dvaldi hann þar í tvö ár, lauk
þar prófi 1748 með bezta vitnis-
burði, og vék síðan til Kaupmanna
hafnar og var sama ár skrifaður
í stúdentatölu við Kaupmanna-
hafnar háskólann.
Eftir þessa útivist frá ættjörð
sinni, var Jón að miklu leyti bú-
inn að gleyma móðurmáli sínu og
mætti fyrir það talsverðu álasi
hjá löndum sínum, en það þoldi
hann ekki. Tók hann sér þá fyrir
hendur að lesa alt það, er hann
komst yfir í frístundum sínum af
íslenzkum fræðum og var brátt
leikinn í því að tala og rita móð-
urmál sitt.
Heimspekisprófi lauk Jón við
háskólann 20. september 1749 og
náði bezta vitnisburði. Þegar Jón
kom fyrst til háskólans, var það
ætlun hans að gefa sig allan við
guðfræði, en er hann hugleiddi,
hve mikill vandi og ábyrgð hvíldi
á prestum, veiktist löngun hans til
þeirra starfa, og breytti hann því
áætlun sinni.
Um þetta leyti bar það við, að
B. W. Luxdorph jústisráð, er var
alkunnur gáfu- og lærdómsmaður,
mæltist til þess við Harboe, að
hann útvegaði sér íslenzkan stú-
dent, er gæti kent sér norrænu
og aðstoðað sig við bókasafn sitt.
Benti biskup þegar á Jón og varð
það úr, að Jón fór til Luxdorph og
naut hins bezta hjá honum.
Eftir ráðum velgjörðamanns
síns byrjaði Jón að lesa lögvís-
indi og voru þeir aðalkennarar
Stampe og Koefod Ancer.
Eftir tveggja ár nám við skól-
ann, kaus Koefod Jón sér til að-
.stoðar, til þess að halda opinbera
'fyrirlestra í háskólanum. Var
ið við þetta starf neinna launa,
varð það að samkomulagi með K.
Ancher og Jóni að sleppa þessu á-
formaða fyrirlestrahaldi.
Þann 22. ágúst 1758 tók Jón lög-
fræðispróf með bezta vitnisburði.
Að þessu prófi loknu stóð Jóni
til boða lögfræðingsembætti á
Vesturheimseyjum, en hann þorði
ekki að taka það vegna heilsu
sinnar, sem ætíð var veik.
Það leið samt ekki á löngu þar
til hamingjan gekk honum í greip-
ar. Leyndarráð Juel, er þá var í
Sórey, valdi Jón fyrir kennara við
riddaraháskólann þar. Þetta em-
bætti hafði Cold etatsráð haft, en
vék nú úr því. Jón var fyrst í
vafa um, hvort hann ætti að taka
þetta embætti, því ýmsar leiðar
sögur bárust frá Sórey um þetta
leyti, þó tók hann þ^ð og fékk kon-
unglegt veitingarbréf fyrir því
skömmu seinna.
Jón fluttist til Sóreyjar 1759 og
hélt þessu embætti í 12 ár. Er það
mál manna, að Sóreyjarháskóll
hafi staðið með mestum blóma,
þegar Jón var kennari við hann.
Jón kvæntist um þetta leyti
Marie Lundgaard 'Hafði hann
kynst henni hjá Harboe biskupi.
Áttu þau 10 börn, 7 af þeim lifðu
föður sinn, 5 piltar og 2 stúlkur.
Þegar Jón hafði verið kennari
í Sórey í 5 ár, fékk hann bréf frá
Moltke greifa þess efnis, að hans
hátign konungurinn hefði valið
hann fyrir kennara hjá Friðriki
ríkiserfingja í stað Sneedorff pró-
fessors, sem þá var fyrir skömmu
dáinn.
Jón vildi ekki taka þessu til-
boði, enda var hann ekki neyddur
til þess.
1764 varð Jón ráðsmaður Sór
eyjarháskóla og 1769 heiðursfé-
lagi hins konunglega norska vís-
indafélags og ári síðar heiðursfé-
lagi konunglega danska vísinda-
félagsins. Um sama leyti var rétt
komið að því, að hann yrði stipt-
amtmaður yfir íslandi, þó ekki
yrði af því. Árið 1771 var Jón
með konungsúrskurði dags. 4. júní
kallaður frá Sórey og beðinn að
skipa sæti í hinni nýstofnuðu
deild ráðuneytisins er norsk mál
lágu undir. Hann fór þá þegar
til Kaupmannahafnar og fékk
litlu . síðar konunglegt veitingar-
bréf fyrir því.
Ári seinna var hann með kon-
ungsúrskurði skipaður meðlimur
í fornfræðafélagsnefndina, og
verður hér fátt sagt af þvi, hve
þarfur hann var í þeirri nefnd,
Og hversu mikil störf hann vann
þar, þrátt fyrir miklar og marg-
víslegar annir, sem hann aldrei sá
út yfir. Að boði konungs var hann
Á meðan Jón var einn hinna
æðstu embættismanna, sem réðu
yfir íslands málum, var stjórnin
að því er Island snerti betri en
nokkru sinni fyr eða síðar. Um
þetta leyti var mjög bágt ástand á
íslandi. Eldgos og harðæri gengu
ytfir landið. Eyddust þá bygðir og
ógrynni f ©11 þá af búpeningi
landsmanna. Kom þá sú hug-
mynd fram, að flytja alla íslend-
inga á Jótlandsheiðar. Náði það
ekki fram að ganga Og var það
Jóni mest að þakka. Má segja, að
sú ráðstöfun ein út af fyrir sig,
væri nóg til að gjöra nafn hans ó-
gleymanlegt öllum lslendingum.
(Frh.)
Eldsneyti úr vatni.
Um mánaðamótin siðustu héldu
verkfræðingar og efnafræðingar
alheimsþing í Lundúnum, og var
það kallað "eldsneytis-þingið”,
því að ekki voru þar rædd önnur
mál en þau, sem varða hagnýting
ýmislegra efna til eldsneytis.
Margir hafa óttast, að kol mundu
ganga til þurðar óðara en varir,
nema fundnar væru einhverjar
nýjar aðferðir til þess að hafa
meira gagn af þeim en nú er, og
tilraunir í þá átt eru nú gerð-
ar víða um heim. Einnig hafa
margir vísindamenn reynt að
finna ný efni, sem nota mætti til
eldsneytis.
""Meðal þeirra manna, sem töl-
uðu á þessu þingi, var Dr. Walter
von Hohenau, verkfræðingur og
vísindamaður frá Brazilíu. Þótd
erindi hans ærið nýstárlegt, því
að' hann kvaðst hafa fundið ráð
til þess að vinna eldsneyti úr
vatni, og sagðist hann hafa unn-
ið að rannsóknum í þá átt um
þrettán ára skeið. Hann kvaðst
ætla að leggja tillögur sínar fyrir
stjórnir Bretlands og Þýzkalands.
Dr. Hohenau sagði í stuttu máli,
að sér hefði tekist að skilja vatns-
efnið úr vatni, með því að hleypa
í gegn um það'mjög tíðum raf-
magns-straumum, og kvaðst hann
nota súrefnið eins og gas, á sama
hátt sem kolagas væri nú notað
til aflgjafar. Hann sagði enn-
fremur, að aðferð sín væri svo
kojtnaðarlítil, að hún mundi að
lokum útrýma kolum til eldsneyt-
is, og þau mundu notuð eingöngu
til þess, að vinna úr þeim verð-
mæt efni, sem nú færi að mestu
leyti til ónýtis.
Kenning iþessi sætti nokkrum
andmælum á þinginu, en Dr. Ho-
henau kvaðst hafa framkvæmt
allar nauðsynlegar tilraunir um
þetta efni, og sagði það ætlun
sína, að setja á stofn verksmiðjur
1773 settur í tollmáladeildina fyr-1 Bretlandi og Þýzkalandi, til þess
ir Vesturheimseyjar fyrir land-að ®ýna °F sanna ágæti þessarar
búnað og verzlun. En 1774 tók uppfundningar.
unum. 1 kirkjunni gætir ekki
dagsljóssins framar—en log kert-
anna lýsa fegurr en áður.
Útgöngusálmurinn var sung-
inn. — Djákninn kemur í kór-
dyrnar og les útgöngubænina og
Faðir vor.
Svo gengur hann upp á kirkju-
loftið og hringir söfnuðinn út úr
kirkjunni.
III
Nú er búist til heimferðar.. Úti
á hlaðinu að staðnum kveðjast
allir. Fullorðna fólkið þakkar
prestinum fyrir kenninguna, um
leið og það kveður hann.
Á er logn og glaða sólskin og
fögnuður manna er djúpur og
tær.
Engum hefði verið unt að óska
sér fegurra jólaveðurs en á var.
Kollafjörður er fagur á heið-
ríkum vetrarkvöldum, þegar kletta
beltin í austurbrúnum liggja í
forsælu, len tunglskinsflaum-
ur styepist niður með fram Lík-
árgljúfrum og svellbunkar allir
ljóma og alt er silfur á að sjá.
En fegurstur er þó Klakkurinn á
tunglskinskvldum. Hann rís í
suðri fyrir miðjum firði og minn-
ir mjög á tröllslegt gaflhlað í gerð
allri. Vestan undir honum stóð
prestssetrið Fell, en nokkru vest-
ar gengur Steinadalur suður í
fjðllin. Inn með Klakknum að
austanverðu gengur Mókollsdal-
ur. Frá fjarðarbotni upp að
Klakknum er undirlendi mikið. —
Þar skiftast á: -grundir, eyrar og
flóar. Framan af vetri er þarna
venjulega óslitin svellabreið —
töfrandi fagur tunglskinsóður. —
Og svo var nú.
konungur að sér verzlunina á fs-
landi, Grænlandi og Finnmörk, og
var Jón skipaður einn iþeirra em-
bættismanna stjórnarráðsins.
Var Jón nú einn hinna “Debút-
éruðu” í stjórnarráðinu, en svo
voru Iþeir kallaðir, sem staðfestu
tillðgur hinna “Kommiléruðu” í
stjórnarráðinu. Hinir síðarnefndu
gáfu tilögur eða stungu upp á einu
•og öðru um mál, er stjórnarráð-
inu bárust. Stóð nú Jón miklu
betur að vígi eftir að hann komst
í röð hinna æðri embættismanna,
enda kom það sér vel um þessar
mundir, vegna málefna íslands og
verður vikið að því síðar.
Um þessar mundir hlaut Jón
etatsráðs natfnbót og 1779 varð
hann meðdómari í hæstarétti. Er
sagt að hann hafi verið þaí í miklu
áliti vegna kunnugleika á flestum
málum, er þangað bárust. Sama
ár og Jón varð hæstaréttardómari,
gjörðist hann forseti hins íslenzka
Lærdómslistafélags. Félag þetta
studdi Jón með óþreytandi elju.
Sem kunnugt er gaf félag þetta út
ýmsar nytsamar bækur og rit
gjörðir um landbúnað og fisk-
veiðar. Félagi þessu . stjórnaði
Jón svo' vel, að hann ávann sér
traust hinna lærðustu manna.
En kalla má>, að félag þetta hafi
fæðst óg dáið með Jóni Eiríks
syni, því að honum látnum datt
það úr sögunni.
Árið 1781 varð Jón yfirbóka-
vörður konunglega bókasafnsins.
Þetta embætti stundaði Jón með
alúð og samvizkusemi, svo að enn
þann dag í dag er hans dugnaði
og reglusemi viðbrugðið.
Fjórum árum seinna var Jón af
konungi skipaður í nefnd þá, er
bót skyldi ráða á skólamálum í
Danmörku einkum háskóla og æðri
Hann kvaðst þurfa titlðlulega
lítinn rafmagnsstraum til þess að
ná vatnsefninu úr vatninu, og
vélarnar væru svo litlar, að auð-
velt væri að koma þeim fyrii í
skipum, og sparaðist þar þá alt
Dað rúm, sem nú færi til kola-
geymslu, en gasinu yrði brent
undir kötlunum og þyrfti þar litlu
að breyta.
Ekki er því að leyna, að mörg-
um þykir þetta næsta ótrúlegt,’en
ef það reyndist rétt, þá væri hér
um uppgötvun að ræða, sem valda
mundi byltingu í öllum iðnaði.
Og þá mætti margur taka undir
hið forna apakmæli Grikkja: “En
bezt er vatnið.!” — Yísir.
Klakkurinn reis hátt upp í blá-
heiðið stjörnum sett — miklu
hærra en hin fjöllin. Hann virt-
ist stjörnum hærri. — Þær gægð-
| ust fram undan vöngum hans.
Sæll var eg þessi jól! — Þetta
var fyrsta kirkjuför mín, sem eg
man eftir.
— Dýrð sé Guði í upphæðum.—
IV.
4
Jafnan ber til hverrar sögu
nokkuð og saga hver fer jafnan
að málsefnum.
Þrír tugir ára eru liðnir síðan
eg fór þessa fyrstu kirkjuferð
mína.
Fell er ekki neitt prestsetur
lengur og gifta þess virðist geng-
in að fullu. — Það er ekki heldur
neinn kirkjusta^ur lengur..
í aldaraðir hafði kirkja þar
staðið. En svo komu nýir siðir
með nýjum herrum og þá var
kirkjan að Felli lögð niður. í
sama mund var korkjan að Trölla-
tungu af tekin.
í stað þessara tveggja kirkna
var reist kirkja ein að Kolla-
fjarðarnesi — utantúns þó.
“Sameining kirkna” eða “sam-
steypa kirkna” er þetta nefnt á
máli þeirra, er fyrir þessu ráða.
— En fækkun kirkna heitir það á
þeirra máli, er hirða um merk-
ingu orða tungunnar.
Kirkjan að Felli var þó ekki
rifin. Hún þótti of góð til þess.
<—En turninn var af henni- sleg
inn.
Að Felli kom eg fyrir þrem ár-
um. — Leið mín lá hjá garði þar.
Eg bað um leyfi að fá að sjá
kirkjuna gömlu — og veittist það.
— Kirkjan var mér kær frá fyrri
árum.
1 skjóli hennar hvíldu nú gaml-
ir menn og konur, er hæst bar í
æsku minni.
Afi minn átti Fell og bjó þar. —
Að Felli var faðir minn fæddurl
og uppalinn. Hann hafði smíðað
Fellskirkju. Hún var ein þeirra
tólf kirkna, er hann hafði gert —
og sennilega honum kærust þeirra
allra. —
Dyr kirkjunnar höfðu verið
færðar af gafli á hlið. En hurð-
iir, hurðarjárn, skrá og hurðar-
hringur — sat óhaggað.
Eg gekk inn í kirkjuna. — Henni
hafði verið breytt í skemmu. Alt
það, sem þykir óprýða heimili, ef
úti liggur fyrir augum manna,
var þarna saman komið. Á brott
var altari og bekkir. Eg gekk inn
í kórinn. Yfir reis dimmblá
kirkjuhvelfingin. — Eg skygnd-
ist kringum mig. — Á gaflinum
þóttist eg sjá móta fyrir altaris-
töflu. Það reyndist rétt við nán-
ari skoðun. — Á vinstri væng
töflunnnar hékk hákarlsruða. —
Á hægri væng töflunnar hékk ull-
arpoki. Hann var slitinn mjög
og gubbaði og vall úrtýnlngi víðs-
vegar.
Eg opnaði altaristöfluna. —
Myndirnar kannaðist eg við. Þær
voru af postulum Krists og báru
þeir rauða og bláa kyrtla. —
Mér leið illa. Hér virtist Krist-
ur sjálfur úrelt æfintýr og post-
ular hans óskilakindur, er nauð-
syn bæri til að auðkenna.
Hvernig var þessu farið?
— Hafði ekki þetta hús verið
vígt Drotni? Og hafði ekki þetta
hús verið nefnt: Guðshús? Hafði
Drottinn nú afsalað sér eignar-
réttinum? — Eða hafði Drottinn
tekið eitthvað í skiftum fyrir
það? Hafði Guð sent einhvern
til að gera kaupsamning þann
fyrir sína hönd?
Eða hafði Guð engu afsalað
sér?
— Eg hraða mér út úr kirkj-
unni. — Tek hest minn og ríð úr
garði.
—Eg geri ekki ráð fyrir að stíga
fæti oftar í Fellskirkju. — Guð
blessi minningu hennar og þeirra
bein, er að henni hvíla.
Stefán frá Hvítadal.
—Iðunn.
SUMAR.
Sumrinu fylgja sæludraumar,
seiðandi von um margfðld gæði.
Grundinni möttul grænan saumar
gróðurinn, fyrir brúðarklæði.
Loftið er þrungið söngum sætum,
sælukend blíð um hugann fer.
Angan af blómailmi mætum
andvarinn ljúft að vitum ber.
Dásamleg blöndun dags og nætur,
dimmrauðum hjúpi loftið vefur.
Sumarið veitir sárabætur
og sálunni þrek að nýju gtfur.
Steinn K. Steindórsson.
—Lögr.
Jól
Niðurl. frá síðasta blaði.
Mig furðar alt, sem eg heyri og
sé og hjarta mitt er gagntekið af
lotningu.
— Úr prédikunarstólnum er
fagnaðarboðskapur. jólanna flutt
ur. — í kirkjunni er jafnhljótt og
og presturinn væri þar einn og
læsi messu hátt yfir sjálfum sér.
---- Og þó ómar hvelfing kirkj-
unnar boðskap himneskra her-
sveita. —
— Dýr ðsé Guði í upphæðum og
friður á jörðu með þeim mðnnum,
er hann hefir velþóknan á. —
— Um Betlehemsvöllu fylgi eg
hjarðsveinum og dýrð Drottins
ljómar umhverfis mig. Og eg
snýst til farar með vitringum úr
Austurlöndum, því eg sá einnig
stjörnu hins nýfædda konungs.
Og eg kem að vöggu hans og færi
honum mínar eigin jólagjafir: —
Mjallhvít mína og kertin mín tvö,
sem heima eru — og enn óbrunn-
in. —
VETRAR
K
E
M
T
KYRRAHAFS-STRÖND
Vancouver - Victoria
New Westminster
Farbréf seld til vissra daga
DES. - JAN. - FEB.
í gildi til 15. apr. 1929
AUSTUR CANADA
Farbréf til sölu
DES. 1 til JAN. 5
Gilda í þrjá mánuði.
E
R
D
MIÐ - RÍKIN
Farbréf til sölu
frá stöðvum í Sask og Alta
DES. 1 til JAN. 5
Gilda í þrjá mánuði.
GAMLA LANDIÐ
Leitið
Upplýsinga hjá
Farbréfasalanum
Farbréf til sðlu
DES. 1 til JAN. 5
Til Atlants- hafna
St. John, Halifax, Portland
Gilda í fimm mánuði.
CANADIAN PACIFIC
Á jólum er tíðagerð löng. t— Eg
skólum og koma með tillögur þar lít út um kirkjugluggann. Dimm-
að lútandi. Vann nefnd þessi mik-blár næturhiminn fellur að rfið-
CANADIAN NATIONAL RAILWAYS
IARNBRAUTA- OG GUFUSKIPA-FARSEPLAR
TIL ALLRA PARTA VERALDARINNAR
*
Sjerstakar Siglingar i Gamia Landsins
Ef þér ætlið til gamla landsins í vetur, þá látið ekki bregðast að spyrjast fyrir
hjá umboðsmanni Canadian National járnbrautanna. Það borgar sig. Canadian
National umboðsmennirnir taka yður vel og leiðbeina yður á allan hátt. Það verða
margar sérstakar siglingar til gamla landsins í haust og vetur.
Canadian National jámbrautin selur farseðla með öllum eimskipalínum, sem skip hafa á
Atlantshafinu og semur um alt, sem að slíkum ferðum lýtur.
LAGT FARGJALD TIL HAFNARSTAÐANNA I DESEMBER.
Eigið þér vini í Gam'a Landinu, sem fýsir að koma
til Canada
Ferðist með
CANADIAN
NATIONAL
RAILWAYS
SÉ SVO, og langi yður til þess að hjálpa þeim til að
komast til þessa lands, þá komið að finna oss. Vér
önnumst allar nauðsynlegar framkvæmdir.
ALLOWAY & GHAMPION, Rail Agents
UMBOÐSMENN ALLRA FARSKIPAFÉLAGA
667 Main Street, Winnipeg. Sími 26 861
TEKIÐ A MÓTI FARÞEGUM VIÐ LANDGÖNGU OG A LEIÐ TIL ÁFANGASTAÐAR