Lögberg - 29.11.1928, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 29. NÓVEMBER 1928
BIs. 5
í meir en þriðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bak-
verk, gigt, þvagteppu og mörgum
fleiri sjúkdómum. Fást hjá öll-
um lyfsölum, fyrir 50c. askjan
eða 6 öskjur fyrir $2.50, eða beint
frá The Dodds Medicine Co., Ltd.
Toronto, ef borgun fylgir.
hafi ekki gert skjpldu sína að öllu
leyti gagnvart fanganum og gagn-
vart gefendum í vamarsjóðinn, fyr
en hún hefir látið rækilega ganga
frá þessu atriði. Hún Ihefir nóga
peninga með höndum til þess að
standast þann kostnað. Þeir pen-
ingar hafa verið gefnir í ákveðn-
um tilgangi, og eru geymslufé, sem
nefndinni hefir verið trúað fyrir.
Eftir mínum skilningi, er ekki
að verJ'a þeim til neins ant
ars, en í þarfir Ingólfs.” Mér
virðist sem svo, að læknis-
skoðun á fanganum sé sjálf-
sogð, til að ákveða það hvort
hann se vitsikertur, eða ekki Ef
svo færi, að það yrði sannað, að
hann sé vitskertur, þá væri þar
jneð að fullu þurkaður út gá
íslen^ "afnÍ fanffanS nafni
x Sem a ^að hefir fallið
með dauðadóminum, janveJ ,
” Þeirra’ sem sannfærðir kunna
valdur að dauða McDermotts. A
bZtsl*?** Þ€SS 35 *æta> að
að ha k Sk°ðUn sanna®i það ekki,
hann væri vitskertur í lagalee
Z’T"*'M ve,m
, að minsta kosti ábyggiie„a
nPPÍysingu um það, hvern j hug.
leTka o haTS €r f raUn sann-
l t J *5 akv«5a, hvernig hún
fæt| hasrað störfum sínum í
vi skyni, að honum mætti líða
e; bærilegast á meðan hann
dveldi í fangelsinu.”
I þessu bréfi er vitnað til bréfs
sem eg ritaði til dómsmálaráðherrá
anada 19. janúar, 1925. Það er
þvi ekki jiema sanngjarnt, að eg
^lfænhér einnig þann kaflann úr
efi sem þar er um að ræða.
Aðems skal það tekið fram til
* yringar, að í þessu bréfi er tal-
að Um Ingólf sem Johnson, því þar
vestra gekk hann undir nafninu
Hans Johnson. Kafli þessi úr
brefinu hljóðar þannig:
* Flnal]y> it: is submitted that it
would, in any event, ibe most un-
seemly in this case to allow the
doath sentence to toe carried out
without first having a proper in-
vestigation made of the mental
condition, of the prisoner. There
is in the evidence of the Crown’s
witnesses að very definite suggest-
ion that the prisoner is mentally
unbalanced. The witness Sam-
Ci insky 0n direct examination
^ai ’t. He aCted °nce in a while
iike he was crazy” (p. 63). The
witness Lee, also on direct exam-
mation, said: “It seemed to me
he was a little off his noodle” (p.
76). A little later Lee said: “I
took it he was out of his mind” (p
76). Constable Whitford, also on
direct examination, testified that
his peculiar actions drew my at-
tention to him.” (p. 34).
My own personal experience with
the prisoner has convinced me
that these statements have a very
real and sutostantial foundation.
I interviewed the prisoner in the
Provincial Jail at Fort tSaskatche-
wan on Decemtoer 30th last.
Through the courtesy of the sher-
iff I was permitted to converse
with him in the Icelandic language
in the presence of a guard. I
ftound him lying on a bunk on the
floor of his cell. I explained to
him who I was and that at a large-
ly attended public meeting held
by the Icelanders in Winnipeg on
Decemtoer 19th I had been re-
tained to investigate the facts of
his case; that I was out there for
that purpose; that I should have
to report back to a special com-
mittee elected at the meeting;
that, if my report was favorable
to him, the matter would be foL
lowed up with a view to seeing
whether something could not toe
done to help him out of his pres-
ent predicament; and that, on the
other hand, if my report was un-
favorable, nothing further would
ibe done toy the people I represented.
I, therefore, invited him to con-
fide in me, because only by know-
ing the facts could I hope to do
anything for >him. He did not
seem to be even mildly interested.
He lay on his back looking at the
ceiling practically the whole time
I was in his cell, and I was there
on the first occasion for over an
hour and a half. He spoke only
in answer to my questions, and
even then rarely turned his head
towards me, but kept looking at
the ceiling. The conversation was
carried on entirely in the Iceland-
ic language. Three or four times
during the interview he would
suddenly raise himself on his
elbow and mutter something total-
ly irrelevant and sometimes unin-
telligile in the Englis-h language.
He would then turn and face me
and give me a searching look and
lie down again without saying
anything further.
When I found, after atoout half
an hour, that I was not making
any progress, I tried to encourage
him to talk by telling him that he
could quite safely speak to me
freely as no one was around who
understood the language we were
speaking. He promptly replied:
Yes, there are. This place is
full of Icelanders, and they are
listening to every word we say”.
(There is, as a matter of fact, not
another Icelander in the jail). I
asked him whether the guard who
was with us understood Icelandic,
to which he replied simply: “Not
he.”
The only information he volun-
teered during our entire interview
was given in sutostanitally the fol-
lowing language: “My hearing is
extremely acute. That is not my
fault. I cannot help that. They
cannot blame me for that. There
is not a word spoken in this jail
that I do not hear. 1 hear a lot of
things that I am not supposed to
hear. I heard the warden ______ he
is a very nice man. I heard the
warden talking to another man
the other day _ 1 was not sup-
posed to hear that — and the
warden said it was against the
rules to hang an Icelander.”
I left him after about an hour
and a half without having elicited
any real information from him,
and he appeared to be as indiffer-
en to my going as he was to my
coming. I tried to toring him
around juSt before I left by im-
pressing on him the fact that I
was out there only for the day
and that was his last and only
chance to communicate with me
and, through me, with the com-
mittee that had sent me. Even
that produced no results.
After the close of our interview
I inquired from the warden as to
Johnson’s béhaviour in Jail. He
said Joihnson had behaved all right
on the start, but had later got a
spell, when he toecame noisy and
so obstreperous that he had to be
put in a strait-jacket to keep him
from hitting his head against the
cement wall, and now seemed to
have settled down to toecome quiet
and morose.
I went back the same afternoon
for a second interview with John-
son in the hope that he might be
more communicative. He was,
however, equally ^idifferent, and
I left him again after about ten or
left him again after about ten or
fifteen minutes without getting
any satisfaction from him.
On my return to Winnipeg I re-
lated these facts to two doctors
whom I was in cnversation with.
Before I had expressed any opin-
ion or asked any question one öf
them prómptly said: “He is very
evidently suffering from halluc-
inations,” In this the other
doctor concurred.
I may add that I can truthfully
say that my interview with John-
son has made me feel such grave
doubts as to his sanity that I say,
with a full realization of the re-
sponsibility I am assuming in
making such statement, that in
my opinion it would ibe utterly
wrong and unjustifiable to allow
the sentence of death to be carri-
ed out in this case without first
having ascertained by means of a
proper medical examination,
whether Johnson is or is not
sane.”
Lauslega þýtt hljóðar þetta
þannig á íálenzku:
“Að endingu lsét eg í ljós það
álit mitt, að það væri hin mesta ó-
hæfa, í þessu máli, ef framkvæmd
dauðahegningarinnar yrði látin
viðgangast, án þess að fyrst ætti
sér stað hæfileg rannsókn viðvíkj-
andi vitsmunalegri heilbrigði
fangans. í framburði þeirra vitna,
sem fyrir krúnuna mættu, eru sér-
lega ákveðnar líkur til þess að
fanginn sé ekki með fullu ráði.
Vitnið Samchinsky sagði við toeina
yfirheyrslu: “Hann hagaði sér
öðru hvoru eins og hann væri
brjálaður.” (bls. 63). Vitnið Lee
sagði einnig við 'beina yfirheyrslu:
“Mér virtist hann vera ekki með
öllum mjalla” (bls. 76). Nokkru
seinna sagði Lee: "Mér skildist
hann vera gefegjaður” (bls. 76).
Whitford lögregluþjónn, sagði
sömuleiðis við beina yfirheyrslu:
“Það dró athygli mína að honum,
hversu einkennilega hann hagaði
sér.” (tols. 84).
Mín eigin reynsla í sambandi við
fangann, hefir sannfært mig um
það, að þessir vitnisburðir séu
bygðir á mjög verulegum og sterk-
um grundvelli. Eg talaði við fang-
ann í fylkisfangelsinu í Fort Sas-
katchewan, 30. desemtoer síðastlið-
inn. Lögreglustjórinn sýndi mér
þá kurteisi, að leyfa mér að tala
við hann (fangann) á íslenzku í
nærveru gæzlumanns.
Þegar eg kom inn í klefann, lá
fanginn í flatsæng á gólfinu. Eg
skýrði honum frá hver eg væri og
einnig frá því, að á fjölmennum
borgarafundi, sem íslendingar í
Winnipeg hefðu haldið þann 19.
desember, hefði eg verið ráðinn
til þess að rannsaka mál hans og
komast að sannleikanum í því, og
að eg væri þar úti í iþví skyni. Eg
sagði honum að eg yrði að gefa
skýrslu til sérstakrar nefndar,
sem fundurinn hefði kosið, og ef
skýrslan félli honum í vil, þá yrði
málinu fylgt fram í þeim tilgangi,
að komast eftir, hvort nokkuð yrði
gert til þess að koma honum úr
þessum kröggum; eg sagði honum
einnig, að á hinn bóginn yrði ekk-
ert frekar aðhafst af þeim, sem eg
væri fulltrúi fyrir, ef skýrsla mín
yrði honum ekki í vil. Eg bað
hann því að tala við mig sem
trúnaðarmann, því mér væri ekki
mögulegt að gera neitt fyrir hann
nema því aðeins, að eg vissi sann-
leikann. Hann virtist ekki láta
sig þetta nokkru skifta. Hann lá
á toakið og starði upp í loftið, svo
að segja allan tímann, sem eg var
í klefanum; og eg var þar í fyrra
skiftið meira en hálfa aðra klukku
stund. Hann svaraði einungis
því, sem eg spurði hann, og jafn-
vel þá leit hann sjaldan á mig,
heldur starði stöðugt upp í loftið.
Samtal okkar fór alt fram á ís-
lenzku. Þrisvar eða fjórum sinn-
um meðan við töluðum saman, reis
hann snögglega upp við olnboga
og tautaði eitthvað á ensku, sem
ekki kom málinu við, stundum ein-
tóma vitleysu. Svo sneri hann sér
að mér, með rannsakandi svip, en
lagðist niður aftur, án þess að
segja nokkuð frekar.
Þegar eg komst að raun um
það, eftir því sem næst hálfr-
ar stundar samtal, að mér
var ekki að verða neitt á-
gengt, reyndi eg að koma
honum til að tala, með því að
segja honum að honum væri alveg
óhætt að ræða hiklaust við mig,
því enginn væri viðstaddur, sem
skildi okkar mál. Hann svaraði
því tafarlaust á þessa leið: “Jú,
þessi staður er fullur af íslend-
ingum, og þeir hlusta á hvert orð,
sem við tölum.” (Sannleikurinn
er sá, að ekki einn einasti íslend-
ingur var í fangelsinu nema hann).
Eg spurði hann, hvort fanga-
vörðurinn, se'rri með okkur var 1
klefanum, skíldi íslenzku. Hann
svaraði því og sagði: “Ekki
hann.”
Eina upþlýsingin, sem hann gaf
óspurður allan tímann, sem við
töluðum saman, var að efni til
þessi: “Eg hefi fádæma næma
heyrn. Það er ekki mér að kenna.
Eg get ekki gert að því. Það er
ekki Ihægt að ásaka mig fyrir það.
Þáð er ekki eitt einasta orð talað
í þessu fangelsi, án þess eg heyri
það. Eg heyri fjölda margt, sem
ekki er ætlast til að eg heyri. Eg
heyrði fangavörðinn — hann er
allra toezti maður. Eg heyrði
fangavörðinn tala við annan mann
hérna um daginn — e'g átti eldci
að heyra það — og fangavörður-
inn sagði, að það væri á móti regl-
unum, að hengja íslending.”
Eg yfirgaf hann eftir hér um
bil hálfrar annarar klukkustund-
ar dvöl, án þess að hafa fengið
nokkrar verulégar upplýsingar
hjá honum, og svo var að sjá, sem
honum stæði á sama þegar eg fór,
alveg eins og þegar eg kom. Eg
reyndi að vekja hjá honum áhuga
rétt áður en eg kvaddi hann, með
því að leggja á það áherzlu, að eg
stæði ekki við nema einn einasta
dag, og að þetta væri hans síðasta
og eina tækifæri að tala við mig,
og koma upplýsingum með mér til
nefndarinnar, sem hefði sent mig.
Jafnvel það hafði engin áhrif.
Eftir að eg hafði talað við
hann, spurði eg fangavörðinn,
hvernig Johnson hefði hagað sér
í fangelsinu. Hann sagði, að
Johnson hefði hagað sér vel í
byrjun, en seinna hefði hann
tekið kast og orðið mjög hávaða-
1 samur, og svo óviðráðanlegur, að
ekkert undanfæri hefði verið frá
því, að færa hann í fangatreyju,
til þess að hindra hann frá því, að
berja höfðinu við sementsvegg-
ina, en nú sýndist hann hafa orð-
ið viðráðanlegri, iþó önuglyndis
yrði vart.
Eg fór til Johnsons aftur eftir
hádegið sama daginn, og talaði
við hann í annað skifti í þeirri
von, að hann yrði þá ræðnari. En
hann var alveg eins áhugalaus og
áður, og eg fór frá honum aftur,
eftir tíu eða fimtán mínútur, án
þess áð verða nokkurs vísari af
samtalinu við hann.
Þegar eg kom aftur til Winni-
peg, sagði eg tveimur læknum frá
þessu, sem eg var að tala við. Áð-
ur en eg hafði látið í ljós skoðun
mína, eða spurt nokkurra spurn-
inga, sagði annar þeirra tolátt á-
fram: “Hann er auðsjáanlega í-
myndunarveikur.” Hinn læknir-
inn var á ama máli.
Eg vil -toæta því við, að eg get
með sanni sagt, að viðtal mitt við
Joihnson, hefir komið mér til að
efast svo alvarlega um vitsmuna-
lega heiltorigði hans, að eg
staðhæfi það, með fullri meðvit-
und um þá átoyrgð, sem eg tek á
mig með þeirri staðhæfingu, að
samkvæmt minni skoðun væri það
algerlega rangt og óafsakanlegt,
að l,áta framfylgja dauðadómin-
um í þessu tilfelli, án þess að láta
rannsaka það fyrst með ábyggi-
legri læknisskoðun, hvort Johnson
er með fullu viti eða ekki.”
Eg er enn þeirrar sömu skoðun-
ar og eg var, þegar þetta var rit-
að, og ag legg það fúslega undir
dóm þeirra, sem þetta, lesa, hvort
enn sé búið að ganga sómasamlega
frá þessu máli.
Að síðustu vil eg benda á það,
að í grein sinni til mín í Heims-
kringlu 7. nóvemtoer, talar hr. Sig-
fús Halldórs frá Höfnum um
“morðingjann Ingólf Ingólfsson.”
Mér finst, að með því sé öllu vel-
sæmi misboðið. Hr. Sigfús Hall-
Guaranteed Dining
Room Suites on Sale
DINING R00M
SUITES
e'bdiaí
DINING-ROOM SUITE
Antique walnut finish,, 54-inöh
buffet. Note the splendid spaci-
ous drawers and cupboards—the
irtistically turned design of all
the pieces. Six-foot extension
table and five side and one arm
diner are upholstered in genuine
leather. China cabinet may be
tiad for only $24.75 extra. Eight
pieces. No
Deposit Price
$98.75
WALNUT DINING-ROOM
SUITE, $198.75
A 9-piece suite that you will feel
proud of in your dining-room.
Genuine black walnut with ma-
hogany overlays in a high-lighted
finish, comprising spacious pedi-
ment buffet, china cabinet with
enclosed ends and fretted door,
oblong extension table with cut
corners and six-leg base, diners
upholstered with genuine blue
leather; in fact. every character-
istic of the newest and practical
suite. Select yours now for
Christmas. Speciai No Deposit
Sale
Price
Uat
OAK DINING-ROOM SUITE,
$199.60
Built of selected quartered white
oak and constructed to give ser-
vice in eveVy detail. Each piece
supported with under-bracings
that not only strengthen but
gives a better appearance. The
nine pieces are large and have a
beautiful high-lighted wax finish.
The extension table is twin-
pedestal in style, giving more
room and comfórt when in use.
Complete nine pieces: Buffet,
chine cabinet, extension table
and set of five side and one arm
diners. Special No gQ
Deposit. Sale Price
$198.75
DINING-ROOM SUITE
A new arrival in genuine black
walnut, comprising nine beauti-
ful pieces. vThe outstanding
quaUty in construction and fin-
ish will appeal as a splendid
value. Suite consists of long
pediment buffet, artlstic china
cabinet, oblong extension table
,and set of five side and one arm
chaír. Special No Deposit
Sale
Price
$249.50
'THE REUABte HOME BmMISMERS*
492, Main St.
Phone 86 667
Pantið
SPEIRS !
mRNELL I
Jólakökur |
og
búðinga. 1
Pað er ekki og snemt að fara að
hugsa fyrir gððgætinu, sem J>ér
ætlið að nota um jðlin. Látið oss
senda yður hið allra bezta af þessu
tagi, sem til er frá voru eigin
barkaríi.
JÓLAKÖKVR
1 fallegum kössum. prjár stærðir.
2—3—4 pd. Almond iced og fallega
skreyttar eða einfaldar.
2 pd............ $1.25
3 pd............ $1.85
4 pd............ $2.45
JÓLA BÚÐINGVR
Sælgæti, reglulegur enskur plum |
pudding. Mikið af ávöxtum og í
hnotum. Fullgerður 1 pqstulíns
skálum. parf bara að hita hann
upp.
1 pd....*....... $0.50
1% pd........... $0.75
2 pd............ $1.00
3 pd............ $1.50
MINOE PATTIES
Dæmalaust góð, gerð eftir Speirs
Parnell aðferðinni, sex eða tðlf I
hverjum pakka.
Tylftin á ...... $0.50
ALMOND ICING
Ágætt Almond Paste I hálfpunds
pökkum.
Punds pakkar.....$0.30
SHORT BREAD
Sérstaka*- kökur Isaðar og skreytt-
ar eða ðskreyttar.
Skreytt 1 pd. kaka I jðlakassa 60c
óskreytt 4 væn stykki I um-
búðum, 12 oz.......... 40c
Gefið umboðsmanni vorum pantan-
ir strax I dag eða þá matsalanum.
SPEIRS PARNELL
BAKING
Co. Limited
Stmi: 86 617 — 86 618
dórs frá Höfnum átti sæti í nefnd
þeirri, er eg starfaði með, og
mætti því álíta, að hann toygði
þetta á því, að hann ihefði í sam-
bandi við starf sitt fengið full-
vissu fyrir sekt Ingólfs. En eg
veit, að það er ekki. Eins og sézt
á kafla þeim úr toréfi mínu til
dómsmálaráðherra Canada, sem
að framan er tilfærður, varðist
Ingólfur allra frétta, þegar eg
átti tal við hann, og eg hefi hvorki
sagt nefndinni, að Ingólfur hefði
játað sekt sína við mig, né heldur,
að eg áliti hann sekan. Maðurinn
var dæmdur eftir líkum, og er eg
las fyrir nefndina bréf það, sem
eg lagði fyrir dómsmálaráðherr-
ann, þar sem öll atriðin eru tekin
fyrir eitt og eitt í einu og sýnt
fram á, hvað haldlitlar þessar lík-
ur eru, þegar þær eru gagnrýnd-
ar, varð einum nefndarmanninum
þetta að .orði: “Eg fer að halda,
að maðurinn sé saklaus.” Um eitt
hélt eg að við hefðum allir orðið
ásáttir, og það er, að hefði Ingóif-
ur notið viðunanlegrar lögmanns-
hjálpar, hefði hann verið sýknað-
ur. Eg vil því mótmæla því sem
hinum mesta ósóma, að nokkur,
sem að þessu máli starfaði, leyfi
sér að úthrópa Ingólf Ingólfsson
sem morðingja, fyr en um ein-
hverjar 'haldbetri sannanir er að
ræða, en þær, sem enn eru fyrir
höndum. Sem betur fer, er hr.
Sigfús Halldórs frá Höfnum, enn
sem komið er, einn um þann heið-
ur, og vonandi verður hann það
framvegis.
Hjálmar A. Bergman.
Royal Brain Inquiry Comiuission
1928
TILKYNNING er hér með gefin, að Nefnd þessi heldur
fund' á eftirfylgjandi stöðum í Saskatchewan:
Dagur Staður Tími:
Desemtoer 4 Kipling 10 f. h.
Desember 5 Swift iCurrent 10 f. h
Desember 6 Shaunavon 10 f. h.
Desember 7 Assiniboia 2 e. h.
Desember 10 North Battleford 1.30 e. h.
Desember 12. Melfort 10 f. h.
Desember 13 Prince Albert 10 f. h.
Desember 15 Kindersley 10 f. h.
Desember 17 Nokomis 10.30 f. h.
Desember 18 Yorkton 10 f. h.
Desember 19 Balcarres 10 f. h.
Desember 21 Weytourn» 11 f. h.
Alllir þeir, er einhverjar upplýsingar hafa í sambandi við
flokkun og blöndun korns, er teljast mega þýðingarmiklar
að eirihverju leyti, eru velkomnir áfund nefndarinnar til að
leggja fram gögn sín.
Regina, 22. nóv. 1928.
F. H. AULD,
Ritari.
FISHERMENS SUPPLIES LTD.
401 Confederation Life Bldg., Winnipeg.
TAN'GLEFIN NETTING “Veiða meiri fisk”
Efnisgæðin fyrst, nafnið á eftir.
Tiltoúin af National Net and Twine Co.
Vér höfum vanalegar stærðir fyrirliggjandi og sendum pant-
anir yðar með næsta pósti.
Verðlista, sem gefur allar upplýsingar um þær vðrur, sem
vér höfum fyrirliggjandi, verður sendur yður ókeypis, ef þér
óskið þess.
FISHERMEN’S SUPPLIES, LTD.
401 Confederation Life Bldg., Winnipeg. Sími 28 071
khkhkhkhkhkhkhkhkkkhkhkhkhkkhkkkhkhkhkkhkkkhkhkhkhkh>
Rosedale Kql
Lump $12.00 Stove $11.00
FORD COKE $15.50 ton
SCRANTON HARDKOL
POCA LUMP og
CANMORE BRICQUETS
Thomas Jackson & Sons
370 COLCNY ST. PHONE: 37 021

Stofnað 1882
Löggilt 1914
D. D. Wood & Sons, Ltd.
KOLAKAUPMENN
Vér þorum að hætta mannorði voru og velgengni
á viðskiftin.
SOURIS — DRUMHELLER
FOOTHILLS — SAUNDERS CREEK
POCAHONTAS — STEINKOL
Koppers, Solway eða Ford Kók
Allar tegundir eldiviðar.
Not - Gæði - Sparnaður
Þetta þrent hafið þér upp úr því að skifta við osa.
SÍMI: 87 308 Ross Ave. and Arlington St.
Vér færum yður kolin hvenær sem þér viljið.