Lögberg - 06.12.1928, Qupperneq 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
6. DESEMBER 1928
Bls. 7
Sumardvöl í Sviss.
Eftir Björn M. Jónsson,
frá Torfalæk.
(í Schaan í Liechtenstein urðu
fyrir nokkru allmikil landspjöll af
nátfcúrunnar völdum. íbúarnir eru
þar fátækir og treystust ekki til
að bæta skemdirnar af eigin ram-
leik. Var þá fundið upp á því, að
fá þangað stúdenta, aðallega frá
Frakklandi, til þess að dvelja þar
í sumarleyfi og vinna sem sjálf-
boðaliðar fyrir fötum og fæði. —
Hafa stundum verið þar 150—200
stúdentar í einu. Höf. var þar í
sumar og hafði á hendi verkstjórn
10—15 manna flokks í 6 vikur.)
I.
Klukkuna vantaði 10 mínútur i
fjögur að morgni þess 24. ágúst,
þegar félagi minn, Mingard, vek-
ur mig af -værum svefni og þann,
er við hlið mér sefur, Chateau,
sem hefir unnið hér sem sjálf-
boðaliði í 3 vikur, og leggur nú
af stað heim til Frakklands með
söknuð í huga, eins og svo margir
er héðan fara. Mingard er garð-
yrkjumaður frá franska hluta
Sviss (vesturhlutanum) og hefir
verið hér frá því vinnan hófst
þ. 2. apríl. — Við Chateau fórum
hljóðlega á fætur, til að vekja ekki
félaga okkar, sem sofa á hálm-
dýnum alt í kring um okkur eins
vært og við rétt áðan; enn er
hálfur annar tími þangað til þeir
verða vaktir við yndisþýða tóna
fiðlusnillings frá iSviss, Bach að
nafni, sem hefir unnið með okkur
í 2 vikur, en verður því miður far-
inn þegar eg kem hingað aftur
eftir 4 daga; hann hefir meðal
annars spilað nokkur íslenzk lög,
sem eg hefi hér með mér, eftir
Kaldalóns og fleiri íslenzk tón-
skáld, og þykja þau mjög falleg.
— Við félagarnir 3 förum niður
í eldhús, þar sem okkur hefir ver-
ið tilreiddur árbítur kvöldið áður:
hveitibrauð, ostur og mjólk; við
tökum og með okkur nokkrar
brauðsneiðar í nestið, því að við
eiguin 7 tíma járnbrautarferð fyr-
ir höndum, yfir endilangt Sviss,
frá Liechteistein, sem er fursta-
dæmi á landamærum Svis og'Aust-
urríkis, alt til landamæra Frakk-
lands, og Chateau ætlar enn þá
lengra. Við leggjum á stað kl. 4.30
frá Schaan (bær með 900 íb., þar
sem við höldum til) með 2 litlar
handtöskur, og eftir 25 mínútna
gang er-um við komnir yfir Rín,
er skilur Liechtenstein frá Sviss,
og til bæjarins Buchs, en þaðan
ætlum við að leggja af stað með
járnbrautarlestinni kl. 5.04; það
er hraðlest, sem gengur milli Vín
og Parísar, og hún bíður einmitt
á járnbrautarstöðinni, þegar við
komum. Við tókum farmiða okkar
og stígum inn í lestina, finnum
fljott auðan klefa og hagræðum
okkur á bekkjunum, sem eru
stoppaðir og klæddir leðri. Kl.
6.04 ibregður feitur, einkennisbú-
inn járnbrautarþjónn pappspjaldi
upp fyrir höfuð sér; það er burt-
fararmerkið, og í sama bili sígur
lestin af stað, fyrst hægt og gæti-
lega, en síðan, þegar út úr bænum
er komið, hraðara og hraðara, unz
hin reglubundnu högg vélarinnar
kefa til kynna að fullum hraða er
náð; fer lestin þá 80—100 km. á
klukkustund og jafnvel meir.
Nú er orðið fullbjart; við erum
umkringdir á allar hliðar af fjöll-
um, sem mörg eru yfir 2000 m. há;
sólin er enn ekki komin upp, en
Þess er ekki langt að bíða, því að
VITA-GLAND TÖFLURNAR
tryggja það, að hænumar verpa
uinan þriggja daga.
Hænurnar hafa lífkirtla eins og
manneskian og burfa holdgjafar-
efoþ Vita-Gland töflur eru slíkt
efni og séu þær leystar upp f vatni
sem fyrir hænsnin er sett, þá fara
lélegar varphænur strax að verpa.
Vísmdin hafa nú fundið það efni
sem nota ma til að ráða því alveg
hvermg að hænurnar verpa. —
okyrslur sýna. að með því að nota
hæfilega mikið af Vita Gland
toflum handa hænunum, getur
hæna verpt 300 eggjum, þar sem
meðal hæna verpir að eins 60
eggium.
Egg, egg og meiri egg, og þrif-
leg hænsni án mikillar fyrirhafn-
ar eða meðala eða mikiís fóðurs.
Bara að láta Vita-Gland tðflu í
drykkjarvatnið. Auðvelt að tvö-
falda agoðann með sumar-fram-
leiðslu á vetrarverði. Þeir, sem
búa til Vita-Gland töflurnar, eru
svo vissir um ágæti þeirra. að
þeir bjóðast til að senda yður box
fyrir ekkert, þannig: sendið enga
peninga, bara nafnið. Yður verða
send með pósti tvö stór box, sem
‘hvort kostar $1.25. Þegar þau
koma, þá borgið póstinum hara
$1.25 og fáein cents í póstgjald.
Nábúar yðar sjá svo hvað eggjun-
um fjölgar hiá yður, kostnaðar-
laust. Vér ábyrgjumst. að þér
verðið ánægður, eða skilum aftur
peningunum. Skrifið oss istrax í
dag og fáið mikið fleiri egg á auð-
veldara og ódvrara hátt.
VITA-GLAND LABORATORIES
1009 Bohah Bldg., Toronto, Ont.
geislar hennar gylla þegar hæstu
tinda vesturfjallanna, sem aust-
urfjöllin megna ekki lengur að
skyggja á; og brátt sér maður
vangamynd þeirra síðar renna
niður hlíðar hinna fyrri; loks
sjáum við efstu rönd sólarinnar
gægjast upp yfir fjallabrúnina,
og þremur mínútum síðar varpar
sólin geislaflóði sínu yfir alt lág-
lendið og boðar bjartan og dýrð-
legan dag. — Og á meðan brun-
ar lestin áfram með jafnmiklu
öryggi og sama hraða; landslaglð
breytir ört um svip; manni finst
næstunusem horft sé á kvikmynd;
manni er aðeins gefinn takmark-
aður tími til að horfa á hverja
nýja mynd, sem ibrugðið er upp,
og því er nauðsyn á að gefa vel
gætur að öllu, er ber fyrir sjónir.
Hér getur maður horft út um op-
inn gluggann án þess að verða
svartur af sóti frá vélinni, því
hún er knúð með rafmagni. Raf-
magnið er þegar notað sem hreyfi
afl í meira en helming járnbraut-
arlesta í Sviss, og eftir 7 ára bil
verður eimreiðiri orðin úrelt
flutningstæki, og tilheyrir þá að-
eins fortímanum og forngripa-
söfnum.
Nú erum við að koma út úr
fjallahringnum og förum í vestur
með fram hinu undurfagra Wall-
en-vatni; enn sjást í suðri há fjöll
og hálsar, og út um norðurglugg-
ana er útsýnið skínandi fagurt
yfir vatnið og fjöllin andspænis,
sem falla þverhnýpt niður í vatn;
þau eru skógi klædd upp undir
efstu tinda, og gefur það í skyn
um og yfir 2000 m. hæð yfir sjáv-
armál. Rétt á eftir kemur hið
langa Zurich-vatn; þar eru fjöllin
miklu lægri; maður sér hæðir og
hálsa til beggja hliða við vatnið,
og lengra í suðri bregður öðru
hvoru fyrir hinum háu tindum
Alpafjallanna, sem við eigum að
sjá betur seinna. Við vesturenda
vatnsins ptendur borgin Zurich
með sína 250 þús. tbúa, stærsta
borgin í Sviss; í höfuðborginni
Bern, búa að eins 100 þús. manns.
Við höfum aðeins 15 mínútna
viðdvöl á járnbbrautarstöðinni í
Zurich; við yfirgefum ilestina,
sem flutti okkur hingað og heldur
nú áfram til París um Basel, en
stígum upp í aðra, sem leggur
leið sína til Genf. Hún fer af
stað kl. 7.15. Þar verðum við að
láta okkur nægja harða trébekki,
sem eru þó ekki verri en það, að
Mingard sofnar í sæti sínu og
vaggar sér góða stund í værum
blundi. Við Chateau, sem viljum
njóta útsýnisins, erum ekki hepn-
ari en svo, að á okkur skellur niða
þoka, sem felur alt sjónum okkar,
nema skógartrén, er næst standa,
og við og við grillir í Júrafjöllin
á hægri hönd, en þau líta hér út
sem fremur háar hæðir eða háls-
ar, hækka meir og meir, er sunnar
dregur, en ná þó aldrei 2000 m.
hæð.
Við erum enn í hinum þýzka
hluta Sviss, þar sem töluð er
þýzk málýska, sem Þjóðverjum
sjálfum gengur fullerfitt að
skilja; en íbúarnir kunna allir
háþýzku, og margir skilja og tala
frönsku meira og minna.
Kl. 9.30 komum við til bæjarins
Biel, sem stendur á takmörkum
þýzka og franska hluta Sviss.
Öðru megin á járnbrautarstöðinni
eru áletranir allar á frönsku og á
þýzku hinum megin. Þegar lestin
fer þaðan nokkrum mínútum síð-
ar, kemur lestarstjórinn og biður
á frönsku um farmiðana. Finst þá
Chateau félaga okkar hann vera
kominn heim, því að hann kann
ekki eitt orð í þýzku, og 'er nú
ekki lengur upp á hjálp annara
kominn.
Nokkru síðar létti þokunni upp
t;l fjalla, og við okkur blasir ljóm-
andi útsýni til beggja hana: til
hægri Júrafjöllin, þakin Iblómleg-
um gróðri; skógum, engjum og
ökrum; og til vinstri Biel-vatnið
og síðar Neuchatel-vatn, sem lest-
in fer fram með; og lengra í suðri
gefur að líta bláhvít Alpafjöllin
með sína 4,000 metra háu tinda;
skygnið er ekki sem bezt; yfir
þeim hvílir mistur, og skin sólar-
innar gefur ofbirtu í augun.
Kl. 10 komum við til Neuchatel.
Vinur okkar Chateau heldur á-
fram með sömu lest til Genf og
þaðan um Lyon til Bordeaux. Við
Mingard óskum honum góðrar
ferðar og stígum upp í aðra lest,
sem 12 mínútum síðar leggur af
j stað til áfangastaðarins, Locle,
lítils bæjar á landamærum Sviss
og Frakklands uppi í Júrafjöllum
í 1000 metra hæð. Þegar við stíg-
um inn í klefann, heyrum við
þektar raddir\og sjáum góðkunn-
ug andlit, og okkur er tekið opn-
örmum af fyrverandi samverka-
mönnum og konum frá Liechten-
stein, sem ætla einnig til Locle.
Meðal þeirra er Piérre Ceresole,
sem hvert mannsbarn í Sviss þekk-
ir; hann er hinn ákafasti friðar-
sinpi og hinn stæltasti fjandm^ð-
ur hernaðar og herþjónustu; er
hann þegar þjóðkunnur vegna
margra ára ibaráttu fyrir afvopn-
un Sviss og yfir höfuð alstaðar;
hefir hann þegar unnið marga á-
hangendur, en um leið marga
svæsna fjandmenn, og hingað til
hefir enginn verulegur árangur
náðst. Hann er frpmkvöðull þeirr-
ar hjálparstarfsemi, sem eg tek
Bókafregn.
þátt í hér í Liechtenstein í sum
ar. Hann hafði unnið með okkur iífsskoðana hans.
Axel Thorsteinsson: 1 Leikslok.
Smásögur frá Canada, Bretlandi,
Belgíu, Frakklandi og Þýzkalandi.
1918—1919. Reykjavík. 1928.
Höfundur rits þessa er þegar
kunnur fyrir skáldsagnagerð; hef-
ir hann bæði ritað smásögur og
lengri skáldsögur. Smásagna-
gerðin lætur honum eflaust betur
en samning langra skáldsagna.
“1 leikslok” er safn smásagna—
ellefu talsins — frá stríðsárunum
1918—1919; en höf. var um skeið
í her Canadamanna. Lýsir hann
ástæðunum til þess, að hann gerð-
ist hermaður í stuttum formála;
má þar einnig sjá nokkra drætti
nokkrar vikur með skóflu og haka
'eins og þaulvanur verkamaður.
Hann var farinn fyrir nokkrum
dögum til að gegna skyldustörf-
um sínum, því að hann vinnur
fyrir sér sem kennari við menta-
skóla í borginni Chaux de Fonds,
sem við förum einmitt um; hún
stendur upp í Júrafjöllum 5 km.
frá Locle. Eg mun síðar tala bet-
ur um þenna mann og starfsemi
hans, sem snertir ekki einungis
hans eigið land og þjóð, heldur
mannkynið í heild sinni, og verð-
ur að líkindum getið sem stór-
merks viðburðar í sögunni.
Pg nú byrjaði lestin að klifa
upp hlíðar] Júrafjallanna, raf-
magnsvélin er horfin og eimreið-
in komin í hennar stað. Þess
verður maður einkum var, þegar
lestin fer í gegn um jarðgöngin,
sem eru mörg á þessari leið.
Útsýnið verður enn fegurra en
áður: ^Neuchatel-vatnið lygnt og
slétt umkringt skógum, túnum,
ökrum, engjum \og víngörðum á
allar hliðar; og í fjarska gnæfa
Alpafjöllin há og tignarleg, lík
öflugum varnargarði, alsett ótal
tindum; meðal þeirra sést hin
tígulega, alþekta “Jungfrau”, sem
mér finst næstum of mikil fyrir-
ferðar til að verðskulda þetta
nafn.
Eftir einnar stundar ferð, kl.
11,18 komum við til Chaux de
Fonds. Borg þessi hefir 40 þús.
búa, sem lifa mest á úVsmíði.
Félag þetta er frægt fyrir úrgerð
sína: margpr stórar verksmiðjur
með fjölda verkamanna, og í bæn-
um Locle, sem ferðinni er heitið
til, var fyrsta svissneska úrið
gert. Hér í Júrafjöllunum er víð-
áttumikið graslendi, vel ræktuð
tún og engjar, og mikil kvikfjár-
rækt, einkum kýr, kindur og hest-
ar. En bændur stunda einnig úr-
smíði, konurnar og synirnir vinna
heima fyrir verksmiðjurnar og er
vel borgað; svo að maður getur
með sanni sagt, að hver maður er
úrsmiður.
Á næstu stöð eftir Chaux de
F/onds, nokkrum mínútum síðar,
bætist ein “systir” við í hópinn
(“systur” nefnum við þær, sem
❖inna eða hafa unnið með sem
sjálfboðaliðar), ungfrú Clara
Waldvoga\, kenslukona í Neucha-
tel. Hún hafði verið okkur sam-
tíða nokkrar vikur í Liechtenstein
og unnið á skrifstofunni, því að
þar er nóg að gera með blek og
penna, ekki síður en út á víða-
vangi með kóflu og haka fyrir
^okkur karlmennina í eldhúsinu
við súpupottinn og tekatlana fyr-
ir “systurnar.”
Næsta stöð er Locle; þangað
komum við kl. 11.35, og höfum
þannig farið yfir endilangt Sviss,
frá einum enda til annars á 6%
tíma. i
Locle er lítill bær, um fjögur
þús. íbúar, sem flestir lifa á úr-
smíði, eins og fyr er sagt. Eg
hafði búist við fögru útsýni yfir
svissneska ’láglendið og Alpana,
en þar skjátlaðist mér mjög, því
að bærinn liggur í alldjúpri lægð,
með hæðum alt í kring, sem byrgja
útsýnið. Og hér finst ekkert
fjöllum líkt; gróður er líkastur
því, sem við eigum að venjast á
undirlendinu heima á Fróni, tún,
engjar og garðar, bara sá munur-
inn, að hér sézt hvergi óræktaður
blettur og blautar mýrar, órækt-
uð holt eða móa gefur hvergi að
líta. Júrafjöllin eru mjög breið,
um 50 km. á þessu svæði; hæðin
um 1000 m., einstaka tindar hærri
Nálægt Locle er einn slíkur, og
þaðan er gott útsýni og yfirgrips-
mikið, en þá þrjá daga, sem eg
dvaldi þar, hafði eg aldrei tíma
né tækifæri til að fara þangað.
Nú læt eg staðar numið að sinni
en seinna mun eg segja frá erind-
um mínum til Locle og því, sem
drif þar á daga mína.—Lesb. Mbl.
Sögur þessar eru eigi skáld-
sögur í þessa orðs ströngustu
merkingu; efnið er eigi orðið til í
ímyndun höfundarins; hann byg?-
ir frásögn sína á eigin reynd, á
því, sem han hefir séð og heyrt.
Auðvitað má segja, að allir skáld-
sagna höfundar geri slíkt hið
sama, að meiru eða minna leyti.
Þó horfir hér nokkuð öðru vísi
við. Markmið höf. skýrist bezt
með orðum hans sjálfs: “Eg geri
engar kröfur til þess, að þessi
sögukorn mín verði kölluð skáld-
skapur, hvað þá mikill skáldskap-
ur, en því held eg fram, að þær
séu sannar lýsingar á mér og at-
vikum úr lífi mínu og þeirra,
þenna tíma, sem við vorum saman
í hernum, og eg vona, að þær varpi
nokkru ljósi á hugsanalíf okkar.”
Mesíu varðar því, hversu höf.
tekst frásögnin.
Yfirleitt segir hann vel frá. At-
burðalýsingarnar bera vott um
all-skarpa athugunargáfu; hið
sama má segja um mannlýsingarn-
ar; þær sýria auk þess, að höf. á
ríka samúðartilfinning í brjósti;
hann lýsir félögum sínum og öðr-
um sögupersónum af skilningi.
Að sönnu verður eigi sagt, að stór-
feldu sálarstríði sé lýst í neinnt
af sögum þessum; Iþær ræða frem-
ur um smá-atvik, hversdagslega
viðburði; en slíkt má líka færa í
búning sannrar listar; því neitar
enginn. Og margur rithöfundur
reisir sér hurðarás um öxl, hvað
efnisval snertir.
Málið á sögum þessum, er löng-
um hreint, látlaust og íslenzkt vel.
Höf. notar mjög stuttar setningar
og setninga-parta; er það vel, þá
um hraða atburðarás er að ræða.
Þó virðist mér eigi laust við, að
þessar stuttu setningar verði
stundum óíslenzkulegar; en mikil
brögð eru eigi að því. Stíll höf.
er að jafnaði viðfeldinn og hæfir
efninu vel; er hann laus við til-
gerð, enda segir höf. sjálfur:
“í minum augum er hið einfald-
asta fegurst.”
iSögur þessar eiga einnig nokk-
urt fróðleiksgildi. Þær eru, sem
bent var á, bygðar á sönnum at-
burðum. Þær gefa því/iþeim, sem
heima sátu, all-glögga hugmynd
um hugsunarhátt og æfi hermann-
anna í hildarleiknum mikla. Þær
lýsa og að nokkru ömurlegum
kjörum þeirra, sem heima áttu á
ófriðarsvæðinu. Þær svifta æfin-
týrablænum af hermenksu og
vígaferlum. Þegar litið er að
tjaldabaki, blasir kaldur sann-.
leikurinn oss við sjónum: Hild-
arleikurinn mikli var líka harm-
leikurinn mikli.
Þegar alls er gætt, virðist mér
“í leikslok” eiga skilið að lesast.
Richard Beck.
sinni, er hann var að leika sér
með jafnöldum sínum, að málfæri
hans breyttist og varð eins og í
fullorðnum karlmanni og hann
tók að blása í sundur, og hann óx
svo ört, að það mátti sjá hann
stækka. Jafnframt fékk hann ó-
bilandi matarlyst og át nú miklu
meira en faðir hans. Foreldrun-
um þótti ákaflega vænt um þetta
fyrst í stað, en svo fór þeim ekki
að lítast á blikuna. Fötin hans
urðu alt of lítil og hann varð að
fara í föt eldri bróður síns. En
þau urðu brátt og lítil líka og hann
varð að fá karlmannsfðt. Syst-
kinum hans þótti súrt í broti, að
hann skyldi vaxa sér yfir höfuð,
en við því var ekkert að segja, því
hann gat tekið sitt undir hvora
hönd og borið þau með sér til
leiks, ef þau vildu ekki koma með
góðu. En þau þurftu ekki lengi
að búa við það að hann vildi leika
sér með þeim, því að nú kaus hann
sér heldur 16'—18 ára leikfélaga.
Það var um þetta leyti, að móð-
ir Clarence fór með hann í spor-
vagni. Vagnstjóri heimtaði gjald
fyrir drenginn, en móðir hans
sagði, að hann væri ekki nema
rúmlega þriggja ára og ætti því að
fá frítt far. Vagnstjórinn glotti
og mælti: Þá vil eg segja frúrini
það, að þessi þriggja ára drengur
þyrfti nauðsynelga að láta raka
sig!
Móðurinni brá illilega. Hún
leit á son sirin og borgaði þegj
andi gjaldið. Hún sú að þetta var
satt. Clarence var orðinn skeggj-
aður bæði á höku og vöngum. Og
skegvöxturinn ágerðist fljótt svo,
að hann varð að raka sig á
hverjum degi.
Þegar þau stigu af vagninum,
sagðist Clarence vilja fá síðar
buxur. Hvaða vitleysa! sagði
mamma hans. Clarence leit yfir
götuna, þangað sem tvær gjaf-
vaxta stúlkur stóðu og hvíslaði:
Eg þarf að fá síðar buxur, svo að j
stúlkurnar þarna haldi ekki, að
eg sé krakki.
— Stúlkur! hrópaði móðir hans.
Ertu vitlaus ?Hvað vilt þú bless-
að barnið vera að tala um stúlk-
ur?
— Jæja, eg held eg geti staðið
fullorðnum manni á sporði hve-
nær sem er, svaraði strákur.
Nú leituðu foreídrar hans lækn-
is, en hann gat enga skýringu
gefið á þessu fyrirbrigði. En
hann ráðlagði þeim að umgangast
hann með mestu varkárni, því að
ekki væri að vita, hvaða áhrif það
hefði, ef hann yrði fyrir snöggum
geðshræringum meðan hann væri
á þessu þroskaskeiði.
Einverju sinni bað Clarence
föður sinn um vindil. Faðirinn
reyndi að drepa þessu á dreif og
gaf honum mikið sælgæti. En að
lokum varð hann þó að láta und-
an og gaf honum nokkra reglu-
lega sterka vindla og ætlaði þann-
if að venja hann af þessum keip-
um, En honum til mikillar undr-
unar reykti Clarence vindil upp til
agna, át síðan með beztu lyst og
kveikti sér svo í nýjum vindli.
— Er þetta ekki hræðilegt? —
sagði móðir háns.
— Eg vona að það dragi úr
vexti hans, sagði faðirinn.
En honum skjöplaðist. Clar-
ence reykir nú á hverjum degi.
Og þegar hann gengur á götu á
síðum buxum með vindil í munn-
inum, þá glápa jafnaldrar hans á
hann í þögulli undrun. Engum
kemur til hugar að hlæja að hon-
um.
Sem sagt, vísindin standa agn-
dofa gagnvart þessu undri. Þau
hafa ekki fundið neitt einkenni-
Iegt í líkamsbyggingu Clarence,
nema þrjá kirtla, einn í höfðinu,
annan aftan í hnakkaum, og hinn
þriðja hjá nýrunum. 1 ætt hans
hefir aldrei borið á ofvexti í nein-
um. — Lesb. Mbl.
Canada
• Hon. James A. Robb, fjármála-
ráðherra, var staddur Vancouv-
er, B. C., í vikunni sem leið, og
élt þar ræðu, þar sem hann skýrði
meðal annars frá þvi, að 31. marz
1928, hafi stjórnin borgað $136,-
000,060 af þjóðskuldinni, eða sem
svaraði $85,000 á dag í síðastliðin
fimm ár. Á því fjárhagsári, sem
nú er að líða, var í októbermánuði
búið að borga niður í skuldunum
$53,000,000, og á nuæsta ári bjóst
ráðherrann við að geta borgað
sextíu miljónir og lækkað skatt-
ana jafnframt allmikið, en sagð-
ist ekki hafa meira um það að
segja í þetta sinn. Tekjuskattur-
inn sagði hann að mundi alls ekki
verða afnuminn fyrts um sinn.
* * *
Falsaðir bréfpeningar eru á
g^ngi í Winnipeg, og hefir lögregl-
an varað fólk við þeim. Það eru
mest $20 Bandaríkja seðlar, með
mynd af Cleveland forseta en
nafni A. W. Mellons fjármálaráð-
herra. Sagt er, að seðlarnir séu
mjög vel gerðir, og því hætt við
að fólk varist þá ekki. Það er
haldið, að einhverjir hafi komið
með mikið af þessum peningum í
| því skyni að koma þeim út hér
norðan landamæranna.
Nýjasta og bezta
BRAUÐTEGUNDIN
Búin til með ágœtasta rjómabús
smjöri
UMSKIFTINGUR.
Clarence Kehr frá Toledo í Ohio
er að eins fjögra ára, en er á vöxt
og afl, sem fullorðinn maður. —
—Sagan er sönn.
Klarence er aðeins fjögra ára
gamall, en er svo sterkur, að hann
getur borið móður sína á handlegg
sér, hann gengur á síðum buxum
og reykir vindla, röddin er dimm
eins og í karlmanni, hann verður
að raka sig á hverjum morgni og
hann er farinn að leggja hug á
fullorðnar stúlkur.
í einu og öllu er drengur þessi
undrabarn — nema um þekkingu
og mentun. Menn gæti trúað, að
hann væri 16—18 ára gamall, en
þó getur hann ekki gengið í ksóla.
Clarence er fæddur 12. septem-
ber 1924 og var 10 pund, þegar
hann fæddist. Það bar ekkert á
því, að hann væri frábrugðinn
öðrum börnum, þangað til hann
var þriggja ára gamall. Hann var
meira að segja seinn að læra að
ganga og tala. En svo kom breyt-
ingin skyndilega — hann breytt-
ist alt í einu úr barni í fullorðinn
karlmann. Það var einhverju
í*að er smjörið í Bamby brauði, sem gerir það öllu
öðru brauði betra. Hvert einasta brauð í umbúðum.
Kaupið þessa brauðtegund strax í dag! Fæst bjá mat-
vörukaupmanninum. Ganada Bread umferðasölum eða
með því að hringja upp 32 017-32018.
Canada Bread Co.
Limited
A. A. RYLEY, Manager Winnipeg
Hin Eina Hydro
Ste am H eated
BIFREIDA HREINSUNARSTÚD
í WINNIPEG
Þar sem þér getið fengið bílinn yðar þveginn, það er að segja hreinstðannog olíubor-
inn á örstuttum tíma, meðan þér standið við, ef svo býður við að horfa, eða vér send-
um áreiðanlegan bílstjóra eftir bíl yðar og sendum yður hern til baka, á þeim tíira
er þér æskið, Alt verk leyst af héfcidi af þaulvönum séifiatðingvm. Þessi bifreiða-
þvottastöð vor er á hentugum stað í miðbænum, á móti King cg Rupert Street.
Prairie City Oil Co. Ltd.
Laundry Plione 88 666
Head Office Phone 26 341
iMiaiiiiiiiiiiiyimi
miiiiiiiinmiiiim