Lögberg


Lögberg - 04.07.1929, Qupperneq 1

Lögberg - 04.07.1929, Qupperneq 1
PHONE: 86 311 Seven Lines R«Ss s U«!‘le< no c«* For Service and Satisfaction iðb PHONE: 86 311 Seven Lines . For . - Better vPkc^ ' Dry Cleaning . and Laundry kol' 42 ARGANGUR l WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 4. JÚLÍ 1929 NUMER 27 /po<r—>n< »n< >n< >o<—^>o<rrrr>oc:—>o< >ocr-r>oc=>o<—~>o< >o<r^r>o<r-T->o<r—r>o<^^>o. Helztu heims-fréttir | 7in<-vrw->rw-->n<->n<->n<------>n<->r»<->n<----->n<--■>o<—^>o<—=so<TTrr>a<=ia<JJ Canada Síðustu fréttir af uppskeruhorf- um í Vestur-Cánada, eru þær, að gróður sé heldur skamt á veg kom- inn eftir því sem vant er að vera um, þennan tíma árs. Veldur því aðallega of mikill þurkur og kuld- ar. Hitar hafa svo að segja engir verið það sem af er sumrinu og rigningar mjög litlar, nema skúr- ir hér og þar, sem komið hafa mjög misjafnlega niður. Víðast hvar í Manitoba og einnig í Sas- katc'hewan og Alberta, er nú sem stendur þörf á meira regni, Samt munu ekki meiri brögð að þessu heldur en svo, að enn getur vel orðið góð uppskera, ef tíðin verð- ur hentug næstu vikur. * * * Á aðfaranótt sunnudagsins var tilraun gerð til að brenna þing- húsið í Regina, Sask. Skömmu eftir miðnætti varð læknir, sem heima á í nágrenni við þinghúsið, var við eldinn, sem kveiktur hafði verið við aðal-dyr þinghússins. Kallaði hann þegar eldliðið, sem 'hepnaðist að slökkva eldinn fljót- lega og áður en hann hafði gert meiri skaða en eyðileggja hurð og' dyraumbúnnga. Hafði þarna verið kveikt í pokum og ýmsu rusli, sem fyrst var vætt í stein- olíu og svo borið að hurðinni. Á vegginn, skamt frá dyrunum, voru skrifuð þessi orð: “Gardiner and Crime—get out.” Lögreglan er að reyna að finna þann, eða þá, sem valdir eru að þessum heimskUpörum. Eldsvoði allmikill átti sér stað í smábænum Brownlee, Sask, á sunnudaginn. Er bær þessi einar 40 milur norðvestur frá Moose Jaw. Átta byggingar brunnu og or skaðinn metinn einar $50,000. Eldsábyrgð töluverð, en ekki þó| nægileg til að bæta tjónið. | * * * Hin árlega landbúnaðarsýning í Brandon stendur yfir þessa viku. Var opnuð á mánudaginn af Hon. W. R. Motherwell landbúnaðar- ráðherra. Sagt er, að mikill fólks- fjöldi sæki sýninguna. daglega. * * * « Á aðfaranótt miðvikudagsins í þessari viku, varð sprenging all- mikil í barnaheimili Gyðinganna í Winnipeg. Skemdist byggingin töluvert, brotnuðu margir gluggar fl. Þrjár manneskjur meiddust nokkuð, en þó ekki hættulega að' álitið er. Hvellurinn heyrðist langar leiðir. Bretland Frétt .frá London segir, að einn af nýju ráðherrunum á Englandi hafi afráðið að koma til Canada nú mjög bráðlega, til að kynna sér hvaða skilyrði hér séu fyrir hendi fyrir innflytjendur frá Bretlandi. Þessi maður er Rt. Hon. J. H. Thomas, og hefir það nú sér- staklega fallið honum í skaut, að finna ráð til að bæta úr hinu mikla atvinnuleysi, sem á undan- förnumi árum hefir mjög þrengt að almenningi á Bretlandi. Lítur helzt út fyrir að nýju ráðherrarn- ir ætli að taka til sömu ráða og fyrirrennarar þeirra, að koma verkafólkinu burt úr landinu, enda ekki nema eðlilegt, að það sé eina ráðið, þvf fólkið er vafa- laust of margt fyrir þá atvinnu, sem fyrir hendi er, eða hægt er að skapa. Hvaðanæfa Bandaríkin í vikunni sem leið flaug Capt. Krank Hawks yfir þvera Ameríku, frá Roosevelt Field, N. Y., ti.1 Los Angeles á 19 klukkustundum og 10 mínútum. Eftir litla dvöl i Los Angeles lagði hann aftur af stað og komst til Roosevelt Field á 17 klukkustundum og 43 mín- útum. Fór hann þvi báðar leiðir á 36 klukkustundum og 53 mín- útum. Frá því hann lagði af stað frá Roosevelt Field og þangað til hann kom þangað aftur, voru 44 klukkustundir og 7 mínútur. Er I>«tta lang-fljótasta ferð, sem far- ,n hefir verið yfir þvera Ameríku °g líkist mjög gandreiðum, sem Sagt er frá í gömlum æfintýrum, sá er munurinn, að þær áttu sér aðeins stað í ímyndun manna. * * * Talað er um það í 'Washington, að Bandaríkin gangist fyrir því, þig sé haldið nú bráðlega, þar Ssm mæti fulltrúar frá .fimm ríkj- um, til að ræða um hvort ekki sé Lltækilegt að minka herflota ríkj- anna svo að verulega muni ’um. Kíkin, sem ætlast er til að taki þátt í þesu, eru Bretland, Banda- rikin, Japan, Frakkland og ítalía. Fr svo til ætlast, að um þetta sé ekki aðeins rætt svona frá al- mennu sjónarmiði, eins og þótt þ°fir eiga sér stað áður, heldur reynt að komast að einhverri tastri niðurstöðu um það, hvernig *gt sé að koma þessu mikla nauðsynjamáli í framkvæmd. Paul Miller, þýzkur maður frá Berlin, ætlaði sér að .fara einn á bátalla leið frá Hamburg til New York. Báturinn hét Aga og var aðeins 18 fet á lengd. Fréttin seg- ir ekki hvernig ferðin hafi geng- ið, Muller komst til Ameríku, þó hann kæmist ekki til New York. Hann kom fyrst við land í Miami í Florida, og fór svo þaðan norður á leið til New York. En fyrir South Carolina ströndinni skall á hann afviðri og báturinn tók að brotna. Tók hann nú það ráð, að fcveikja í bátnum, til að vekja at- hygli á sér, ef einhver bátur kynni að vera þar á .ferð. En hjálp kom engin, svo hann varð að yfirgefa bátinn og leggjast til sunds og hugðist hann að ná landi í eyju, sem þar var ekki all-langt frá. Bar þar þá að bát, sem bjargaði honum af sundinu og náði bátur- inn lendingu í eyju skamt frá. Þar voru þeir alla nóttina, því þetta var um kveld, en daginn eft- ir komust þeir til Charleston, S. C., og var þessari merkilegu sjó- freð þar með lokið. Strand þetta vildi til í vikunni sem leið. NJÁLL Ó. BARDAL Líknarvinna í Liechtenstein Eftir Björn L. Jónsson frá Torfalæk. I. Köllunin. Síðastliðinn vetur var eg oft að brjóta heilann um, hvert eg ætti að fara í sumarleyfinu. Sumarið' áður hafði eg dvalið í litlu og fallegu sveitaþorpi á bökkum Leiru (Lire( hjá ágætri, franskri fjölskyldu. Þorpið liggur ekki langt frá borginni Tours í hérað- inu Touraine, sem einnig er kall- að “Garður Frakklands” vegna þess, hve frjósamt landið er og vel ræktað. Einkum er það kunn- ugt fyrir mikla vínrækt (rauðvín, hvítvín, og brennivín). 1 þessum hluta Frakklands er sagt, að franska sé bezt töluð og hreinust. Þar var margt nýstárlegt að sjá og heyra, ekki sízt fyrir þann, sem fæddur er og uppalinn á is- lenzku sveitaheimili og hefir unn- ið að öllum venjulegum sveita- störfum þar. En nú langaði mig til að sjá mig um annars staðar, og einkum hafði eg hug á að fara til Eng- lands eða Þýzkalands til að kom- ast niður í ensku eða þýzku. En tómahljóð í pyngjunni minti mig altaf á þann óþægilegá sannleika, að þess háttar skýjaborgir eiga sér sjaldan langan aldur, ef þörf- um henna rer ekki fullnægt. Þannig stóðu sakir nokkru eftir miðjan vetur, þegar einn landi minn sagði mér, að hann hefði hitt að máli sænskan námsmann, Bernhard Eriksson að nafni, sem kvaðst ætla suður í Sviss þá um vorið sem sjálfboðaliði, til að vinna þar kauplaust, að eins fyrir mat, húsnæði og ferðakostnaði. Þekti Eriksson annan Svía, sem unnið hafði svo árið áður, einnig pessi ungi og efnilegi maður, er sonur þeirra Mr. og Mrs. A. S. Bardal. Hefir hann dvalið í Chicago undanfarin ðr. Lauk hann þar, sem kunnugt er1, fyrir nokkru fullnaðarprófi í gufukatlafræði með ágætum vitnisburði.1 Síðustu átta mánuðina stundaði Njáll nám við Worsham Training School of Anatomy, Sanitary Science and Embalming, sömuleiðis í Chicago-borg, og lauk þar nýlega prófi með fyrstu ágætiseinkunn. Hlaut hann eftirgreint stiga- tal fyrir kunnáttu sína í þeim námsgreinum, sem nú verða nefndar: Líkamsbyggingarfræði, 98 stig: Líksmurning, 95 stig; Gerlafræði 95 stig; Efnafræði, 98 stig. * Njáll kom hingað til borgarinnar um síðustu helgi, og hygst að reka fram- vegis útfararstjóra starfsemi í félagi við föður sinn. Er Njáll prúðmenni í fram- göngu, og á almennum vinsældum að fagna. Hjörtur C. Thordarsoo í Sviss. “Þarna ber vel í veiði,” sagði eg og hugsaði til pýngjunn- ar, þýzkunnar og ferðalagsins í Sviss. En vinnan, skyldi hún vera mjög erfið? Eg hafði ekki unnið líkamlega vinnu í 3-4 ár, en áður var eg henni vanur, og mundi fljótt detta á gamalt lag. En þá var hitinn; af honum stóð mér meiri beigur. Eg hafði aumkvað vesalings verkamennina í París, sem verða að þræla í 30 stiga hita (alt að 50 stiga hita í sólskininu)], og þegar svona heitt varð, tók eg jafnvel nærri mér að haldíi kyrru fyrir í skugganum. Og hvað yrði þá úr mér, ef eg ætti að vinna af öllum kröftum í sama hita úti á bersvæði í steikjandi sólskini? Þá var og fæðið; mátti ekki búast við, að það væri bæði ilt og lítið? Gat maður ekki líka átt von á, að þarna kæmi saman allskonar lýður, misindismenn og bófar? — Þetta varð alt að rann- saka. í París átti að vera skrifstofa, sem gæfi upplýsingar um og réði menn til vinnunnar. Þegar eg fékk að vita, hvar hún var, fór eg þangað óðara til að grenslast eft- ir, hvernig í öllu lægi. Þetta gerð- ist um miðjan maímánuð. — Þetta var skrifstofa kvekararfé- lags, sem hefir með höndum ýms mannúðarstörf og hefir lagt mik- ið í sölumar, bæði fé og verklega hjálp, sem oft hefir kostað manns- líf, meðan á stríðinu stóð og eft- i það. Höfðu þeir tekið að sér liðsöfnun í París til vinnunnar. Mér var sagt, að vinnan færi fram í litlu furstadæmi á milli Sviss og Austurríkis; væri það viðgerð á jarðspjöllum, sem Rín hefði vald- ið haustið áður. Meiri hluti sjálf- boðaliðsins voru námsmenn og andlega starfandi menn, og voru þegar komnir menn frá mörgum þjóðum. Hver og einn yrði að vinna minst hálfan mánuð till að fá fría ferð yfir Sviss; til landa- mæra Sviss greiddi kvekarafélag- ið að nokkru leyti ferðir þeirra, sem lítil höfðu peningaráð. í Liechtenstein væri töluð þýzk mállýska, og kynnu íbúamir allir háþýsku. Og það var skýrt og greinilega tekið fram, aftur og aftur, með mikilli áherzlu, að vinnan væri mjög erfið. Þeir, sem buðu sig fram, urðu að fá læknis- vottorð, sem sýndi, að þeir væri færir um erfiða líkamlega vinnu. Mér var sagt, að framkvæmdar- stjórn þessarar starfsemi væri í Sviss og hefði hún sent áskoranir HugvitsmaSurinn og iðjuhöldur- inn viðfrægi, hr. Hjörtur C. Thord- arson í Chicago, hefir nýverið orð- ið fyrir þeim heiðri, að verða sæmdur Magister Artium nafnbót við háskólann í Wisconsin. Mun það afarsjaldgæft að manni, sem svo að segja hefir aldrei komið inn fyrir skóladyr, hlotnist heiðursvið- urkenning, sem þessi. Er slík við- urkenning fyrir löngtf verðskulduS. Mr. H'jörtur C. Thordarson, er einn í hópi þeirra allra víðfrægustu Islendinga, sem nú eru uppi. Hann hefir numið af lífinu margt það verðmæti, er eigi verður í skólum lært. Hann er djúpsær frutnhyggju- maður, víðmentur á margan hátt, og þar aS auki, það sem meira er um vert, sannur mannúðar maður út í yztu æsar. Lögberg samgleðst hr. Thordar- syni yfir þeim verðskuldaða heiðri, er honurn nú hefir fallið i skaut. Við tækifæri þaS, er hér utn ræð- ir, fórust forseta Wisconsin há- skólans, próf. Glenn Frank, þannig orð: “Mr. Thordarson: Because you have brought to your profession the genius of invention: because you have displayed a rich- ness of mind and spirit that has re- fusd to be imprisoued by the techni- cal concerns of your craft: because you are a living exemplar of that self-edueation into which universi- ties ntust increasingly strive to reach and teach their students: be- cause you have brought a disciplitied intelligence and unique insight to the collection and care of rare lore: and because, on yöur private hold- Minni J óns Sigurðssonar 17. júní 1929. í Þingvalla- og Lögbergs-bygðum. Að velja sér merki og hefja það hátt móti himni, og sverja þess eið að brjótast fram stöðugt í ákveðna átt, þó andskotinn verji þar leið. Að láta’ ekki hrekjast af stormi né straum, en standa og hopa’ ekki fet; að slíta hvert band og að búta hvern taum og brenna hvert einasta net. Já, þetta var stefna og hugarfar hans, sem hátíðin minnist í dag. því ómar í sálu hvers einasta manns hið íslenzka framsóknarlag. Jón Sigurðsson þekkist á Þingvelli enn. — Ef það væri’ í skimpingum sagt, á ná hans og gröfinni níðst hefðu menn og nafn hans við hégóma lagt. En, jafnvel þó tunguna vanrækjum vér og veik hafi baráttan sýnst; sú þjóð, sem á Lögberg og Þingvelli hér, hún þekkist — og getur ei týnst. Sig. Júl. Jóhannesson. og til að gefa frí þeim, sem veikir eru eða ofþreyttir. 4) Fæðið er einfalt, og mat- reiðslu annast “systurnar”, sem einnig eru sjálfboðaliðar. Svefn- skálar með hálmdýnum og ábreið- um. Menn geta haft með sér út um öll lönd. Voru mér gefin nokkur skjöl til að geta kynt mér málið betur Meðaí þeirra var eitt með yfir- skriftinni: Áskorun á greiðvikna menn í Sviss og erlendis. Innihald hennar var í stuttu máli þetta: “í Liechtenstein flæddi Rín ný- laga yfir landið og gerði stórkost- legt tjón. Vér biðjum um menn af öllum þjóðum til að bæta þessar skemdir. Vinnan er fær hverjum heilbrigðum og meðalhraustum rpanni • iSéé'fræðingar eru ekki nauðsynlegir, en gagnlegir. Vér tækjum með þökkum hjálp nokk- urra verkfræðinga, og “systur” eru velkomnar til að annast um matreiðslu, hjúkrun o. fl. Sjálf- boðaliðarnir fá ekkert kaup, en fæði, húsnæði og áhöld. Þeir verða trygðir gegn slysum. Vinnan byrj- ar vorið 1928 og stendur fram á haust. — Enginn má bjóða sig fram af æfintýralöngun né án þeirrar föstu ákvörðunar að vinna eins og hann má, jafnvel í örðug- um kringumstæðum. — Að þessu einu undanteknu er Akorun þessi til allra, til hvaða þjóðar, trúar- bragðaflokks og stjórnmálaflokks sem hann heyrir, og hverjar sem skoðanir hans eru um aðra hluti Með því að safna saman mönn- um af ýmsum þjóðum til að vinna fvrir ógæfusama meðbræður sína, er æltun vor að framkvæma mann- úðlega skyldustarf. Án tillits til mismunandi skoðana um núver- andi þjóðvarnaraðferðir viljum vér gera tilraun til að kom á gagnkvæmri hjálparstarfsemi á milli þjóðanna, og ætlumst til að að útbreiðsla hennar og þróun komi í veg fyrir og geri siðferðis- lega ómögulegt, að ein þjóð ráð- ist á nágranna sína, sem eru orðn- ir sannir vinir hennar. —Vinir frá öllum löndum, svarið þessari áskorun og fylkið fjölmennir til áríðandi bræðrastarfs!” Undir áskorunina voru rituð nöfn þeirra, er miðstjórn þessar- ar starfsemi skipa. Voru það 54 talsins, svissneskir menn og kon- ur úr ýmsum stéttum þjóðfélags- ins. Einnig höfðu nokkrir aðrir mikilsmetnir borgarar léð un(Jir- skrift sína til stuðnings áskorun- inni, og efstur þeirra var G. Motta, forseti svissneska lýðveldissam- bandsins Á öðru spjaldi fylgdu nánari upplýsingar. Þar stóð meðal ann- ars: 1( Hverju tilboði verður að fylgja læknisvottorð , rúmlök, kodda og svefnpoka, ef ings in Wisconsm, you have given I, . ... - .. , ., . t 6 t r f _, _ ! þeir vilja. Þvott og þjonustu ann- i ast hve rfyrir sig. 5)i Sjálfboðaliðar fá fríar ferð- the State a dramatization of what a ; far-sighted philosophy of conserva- tion may mean, I anr happy to con- ir í Sviss í öðrum löndum verða ,fer upon you the honorary degree,ferðaskilmálar ákveðnir af við. of master of arts. , eig.an(ii Umboðsnefnd. íslenzk þýðing. Mr. Thordarson: Sökum þess aÖ þú hefir sæmt köllun þína frábærri uppfyndingagáfu; sökum þess að þú hefir sýnt að þú átt auðúgan hugs- anaheim, og anda, sem ekki var hægt að halda takmörkuðum innan þeirra fangelsisveggja, sem ein- skorða stofnanir, er stöðu.þinni til- heyra; sökum þess að þú ert lifandi dæmi þeirrar sjálfsmentunar, sem háskólarnir hljóta meir og meir að reyna að ná i og kenna nemendum sínum; sökum iþess, að þú hefir sýnt listræna vitsmuni og óviðjafn- anlega glöggskygni í því áö afla þér fágætrar fræðslu og hagnýta hana; cg sökum þess að á prívat eignum þínum í Wisconsin hefir þú fært rikinu sönnun fyrir þvi hversu miklu má til vegar koma með vernd- unarstefnu, sem af framsýni stjórn- ast, þá, sökum alls þessa, fær það mér mikillar ánægju að sæma þig heiðursnafnbótinni “Master of Art.” 2( Vinnan byrjar þann 2. apríl og stendur sennilega fram í sept- ember. Hver og eirin tekur fram, hve- nær og hve lengi hann vill vinna, en lágmarki er tvær vikur; og verður hver að telja sig skyldug- an til að koma og vinna þann tíma, sem hann hefir lofað, ef tilboði hans er tekið. En foringi sjálf- boðaliðanna hefir samt rétt til að reka sjálfboðaliða burtu hvenær sem er. 3) Vinnan er fólgin í því, að gera við jarðspjöll (flytja burt eða þekja með mold, möl og sand, sem hefir sezt ofan á jarðveginn). I , Sérhver lofar að vinna eins og kraftar hans leyfa; án sérstaks eftirlits. Mönnum með sérþekkingu er tekið þakksamlega (læknar, verk- fræðingar, landmælingamenn, tré- smiðir, járnsmiðir, matrieðslu- menn, skrifarar o.s.frv.); en þeir hafa ekki nein aukaréttindi eða hlunnindi fram yfir aðra. Vinnutími verður 48 tímar á viku á vinnustaðnum. Fqringi sjálfböða,liðanna eða aðstoðarmenn hans (flokksfor- ingjar og umsjónarmenn svefn- skálanna)i hafa einir rétt til að ákveða, hvernig vinnutímanum skuli skift niður á daginn, hvaða verk hver sjálfboðaliði skulivvinna 6) Sjálfboðaliðarnir vinna á sína eigin ábyrgð; ef slys eða veikindi ber að höndum, eru fé- lagar hins slasaða, foringi sjálf- boðaliðanna ;og nefndirnar laus við alla ábyrgð. Allir eru trygðir ókeypis gegn slysum við vinnuna. Ef einhver er lasinn eða særður, verður honum þegar í stað hjúkr- að á hjúkrunarstofunni. 7) ) Heima og á vinnustaðnum eiga menn að reynast félagslynd- ir og glaðværir, forðast óþægileg- ar og æsandi deilur, allar öfgar, ruddaskap og klúryrði. Menn beygi sig með glöðu geði undir strangan aga: reglusemi, stund- vísi, umhyggju fyrir verkfærum, hlýðni gagnvart foringja sjálf- boðaliðanna og aðstoðarmönnum hans. Minni háttar afglöp geta gefið tilefni til aukavinnu, sem yfirforinginn tiltekur og fram- kvæma skal fúslega. Alvarleg brot hafa tafarlausan brottrekst- ur í för með sér. Til skemtunar geta menn haft með sér spil, söngbækui1, hljóð- færi, grammófóna, víðvarpstæki. kvikmyndavélar o. s. frv. Þetta voru aðal-atriði þeirra upplýsinga, sem eg gat aflað mér í París. En þær nægðu mér ekki Ekki vildi eg “kaupa köttinn í sekknum.” Vildi þá svo vel til að Svíinn Eriksson var nýfarinn þarna austur eftir. Eg afréð því að skrifa honum, til að sannfærast um, að eg þyrfti ekki að eiga á hættu að verða sveltur þar í hel eða keyrður með hnútasvipum við vinnuna. Svarið kom fáeinum dög- um seinna og var alveg eins og eg óskaði. Fæðið var einfalt en mikið og gott; mjög lítið kjöt- meti. Vinnan var að vísu erfið, en maður gat unnið næstum eins og maður vildi og þurfti alls ekki að ofþreyta sig. Þarna unnu þeg- ar menn af mjög mörgum þjóðum, rneðal annars margir Norðurlanda búar, einn Mexikani, einn Ind- verji o. s. frv. Flestir nemendur og mjög viðfeldnir. Meira þurfti eg ekki til að á- kveða mig. Allar mínar efasemdir voru horfnar út í veður og vjnd — að einni undantekínni samt sem áður, eg vissi sem sé ekki, hvernig eg þyldi hitann. Eg ætl- aði einmitt að byrja að vinna á heitasta tíma ársins, um miðjan júlí. En eg hugsaði, að eg stæði aldrei ver að vígi en margir þess- ara fullorðnu námsmanna, sem aldrei höfðu unnið líkamlega vinnu, eg mundi þola að vinna í miklum hita eins vel og þeir. Og svo var ekki nema sjálfsagt að eiga eitthvað á hættu, leggja eitthvað í sölurnar. 1 versta falli yrði eg þar aðeins hálfan mánuð, það gerði ekki út af við mig. Mér va rvísað á lækni, sem gaf ókeypis Iæknisvottorð þeim, sem ætluðu að ráða sig til Liechten- steio. Eg brá mér þangað og hitti þar tvo unga menn, annan franskan, hinn fransk-spánskan, sem komu þangað í sömu erinda- gerðum. Þeir ætluðu að ráða sig til hálfs m^naðar, seinni hluta júlí; meiri tíma höfðu þeir ekki frá störfum sínum; annar var mentaskóla nemandi, sem bjó sig um leið undir verkfræðinám; en vann sem rafmagnvserkfræðing- ur; þeir ætluðu að helga skófl- unni og hakanum þetta hálfsmán- aðar sumarleyfi sitt. Eg hafði hugsað mér að ráða mig frá 12. til 31. júlí til að byrja með. Sum- arleyfi mitt náði að vísu til októ- berloka, en þe£ar til Liechten- stein kom, gat eg alt af framlengt tímann. Eg get eins vel sagt það nú þegar, að í staðinn fyrir þrjár vikur, var eg þar í þrjá mánuði. Eg fór þaðan 5. október af þeirri einföldu ástæðu, að þá var vinn- unni hætt; annars hefði eg gjarn- an haldið áfram eina eða tvær vikur í viðbót. Læknirinn skoðaði okkur frá hvirfli til ilja, hlustaði okkur og þuklaði með mikilli vandvirkni og samvizkusemi. “Þessi vingjarn- legi læknir er einn sjálfboðalið- anna, fyrst hann vinnur verk sitt ókeypis,” hugsaði eg með sjálfum mér. “Þótt hann sé kyr í París, er hann jafn nauðsynlegur og við„ sem förum til Leichtenstein. Og ef allir þar inna' starf sitt jafn vel og vandlega af hendi og þessi læknir, þá getur ekki hjá því far- að starfið beri ríkan ávöxt.’” — Hvað fyrra atriðið snerti, verð eg að játa, að eg varð fyrir nokkrum vonbrigðum; en um á- rangurinn af starfinu verður eigi annað sagt, en að hann hafi verið mikill og góður. — En um það síðar. — Við reyndumst allir “færir til þjónustunnar.” Eg skrifaði þeg- ar vinnu-umsókn mína — eða vinnutilboð mitt öllu heldur — á eyðublað, sem til þess var ætlað. Eg skuldbatt mig til að vinna frá 12.—31. júlí Sendi eg svo tilboð- iðið ásamt læknisvottorðinu til skrifstofunnar og beið þess, að foringi sjálfboðaliðanna sendi mér tilkynningu um að koma. —Lesb. Mgbl. >

x

Lögberg

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.