Lögberg - 12.09.1929, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 12. SEPTEMBER 1929.
Bls. 5.
í meir en þriðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bakverk,
gigt, þvagteppu og mörgum fleiri
sjúkdómum. Fást hjá öllum lyf-
sölum, fyrir 50c. askjan, eða sex
öskjur fyrir $2.50, eða beint frá
The Dodds Medicine Co., Ltd.,
Toronto, ef borgun fylgir.
unni. Annars er eg hræddastur
við allar ráðleggingarnar, sem
verið er að ausa yfir mann, því
væri farið eftir þeim öllum, vær-
um við orðnir að biksement löngu
áður en við kæmumst af stað. —
O, ætli maður þekki það, svöruð-
um vér, það er víst engu betra en
þegar verið er að biðja okkur fyr-
ir prívatlíf náungans í Spegilinn.
En eg er ekki hræddur um, að þér
séuð það sauðnaut, að fara að
fara eftir slíkum ráðleggingum.
— Nej. Gu gör je’ ej, svarar Ár-
sæll. — Góða ferð, segjum vér, og
heilsið þið sænsku flugmönnun-
um, þegar þið náið í þá.
—Spegillinn. Ovibos Speculi.
Drengurinn, sem átti
að verða að manni
Hvaða ósköp eru að sjá þig,
blessað barn! Þú ert allur mold-
ugur upp yfir höfuð, og svo ertu
rifinn á kinninni. Að þú skulir
fara svona með sjálfan þig og
fötin þín, sagði frú Benton við
Walter litla, þar sem hann kom
hlaupandi inn til þess að fá sér
að drekka.
Ó, blesuð góða, vertu ekki alt
af að siða strákinn, greip hr. Ben
ton fram í. Lofaðu honum að
fljúgast á við strákana. Hann
verður aldrei að manni, nema
hann fái að tuskast dálítið.
Mr. Benton var karimenni hið
mesta og einn af þeim mönnum,
sem áleit að ýmsar reglur og
strangur agi tilheyrði miklu frem-
ur miðöldunum en tuttugustu
öldinni. Walter var seinasta barn
þeirra hjóna og í miklu eftirlæti
hjá þeim báðum, sérstaklega hjá
föður sínum. Hann var stór og
sterkur, eftir aldri, og virtist ætla
að líkjast föður sínum allmikið í
karlmensku. Hann var því oft
harðleikinn við leikbræður sína.
Sérstaklega fékk Samúel litli að
kenna á því, sem var einkasonur
ekkju, er bjó í næsta húsi. Mamma
hans, frú Marrin, var heldur
heilsutæp kona, en framúrskar-
andi vel hugsandi og ráðvönd
Hún kendi því Samúel litla alt,
sem var fagurt og gott, og bað
hann æfinlega, er hann fór út að
leika sér við nágrannabörnin, að
leika sér fallega og gætilega.
Samúel litli var hvorki hraustm*
né stór. Hann hafði ekki verið
svo lánsamur að öðlast þann feng
í arf.
Skamt frá þessum tveimur heim-
ilum var all-stór leikvöllur, dfelétt-
ur og steinóttur, og hópuðust þar
jafnan saman allmargir skóla-
drengir til leika. Frú Marrin var
ekki mikið um það, að Samuel
litli færi þangað, en það var held-
ur ekki auðgert að halda honum
algerlega frá hinum drengjunum,
og sjálfsagt var það ekki holt
fyrir hann.
Þegar Walter litli Benton hafði
fengið sér að drekka, stökk hann
aftur viðstöðulaust út í stráka-
bópinn og uppörvaður af orðum
pabba síns, beitti hann kröftum
sínum meira en nokkru sinni áð-
ur.
• Mamma hans sat niðursokkin í
sauma, er hurðin hrökk opin og
inn kom Walter eins og örskot,
hrópandi:
Mamma! Mamma! Komdu fljótt!
b*að blæðir úr höfðinu á Samuel.
Flýttu þér, flýttu þér mamma!
Meiddir þú Samuel litla? spurði
bún Walter, er hún hljóp með
bonum út til drengjanna.
Hann datt, hann datt á stein.
Drengirnir höfðu allir hópast
utan um Samuel litla, er frú Ben-
ton kom á staðinn. Þar lá Samuel
alveg hreyfingarlaus og blóðið1
rann úr stóru sári, er hann hafði
féngið á höfuðlð. Walter hafði
hrundið honum hastarlega, svo
að hann hafði dottið aftur á bak
og lent með hnakkann á steini.
Frú Benton hélt fyrst, að liðið
hefði yfir Samúel litla, en við
nánari athugun, þóttist hún viss
um, að hann hefði steinrotast.
Hér var enginn tími til að gefa
tilfinningum sínum lausan taum.
Frú Benton batt klút um höfuðlð
á Samuel litla, tók hann í fang sitt
og bar hann heim.
Mr. Benton mætti konu sinni í
dyrunum, er hann kom heim
stundu síðar, sem grátandi bað
hann að sækja læknirinn og
prestinn fljótt.
Læknirinn og prestinn! Hvað
er að?
Samuel litli er dáinn. Walter
hafði Hrundið honum niður,, en
hann lent á steini með höfuðlð og
sprengt það sundur.
Mr. Benton stóð sem steini lost-
inn og sagði ekki eitt elnasta orð.
Þunginn af þessari óvæntu rauna-
fregn reyndi meira á karlmanns-
lund hans, en nokkuð annað, er
hann áður hafði mætt á lífsleið-
inni. Hann hafði þó enga hug-
mynd um, sem betur fór, hve byrð-
in mundi verða þung að lokum.
Það leið ekki á löngu þar til hr.
Benton kom aftur með læknirinn
og prestinn. Læknirinn skoðaði
Samuel litla og staðfesti þann
sorglega sannleika, að hann væri
dáinn; en prestinum var falið
hið erfiða og vandasama verk, að
tilkyrma móðurinni lát sonarins.
Hr. Benton fór og keypti fall-
ega, litla líkkistu, en konan hans
og tvær nágranna konur hennar
hjálpuðust við að kistuleggja
Samuel litla, og gengu eins vel
frá því og unt var. Þær voru að
enda við, er presturinn kom aft-
ur frá frú Murrin og sagði, að
hún vildi láta flytja líkið heim til
sín, og svo var gert. Það var
komið langt út á kvöld. Frú Ben-
ton bað frú Marrin um að .fá að
vera hjá henni yfir nóttina, en
hún sagðist heldur vilja vera
ein fyrst um sinn.
Þegar allir voru fornir og frú
Marrin var orðin ein, þá gaf hún
tilfinningum sínum lausan taum.
Hún gekk að litlu líkkistunni, en
gat varla séð hana, því að hún
grét mikið, eins og konan forðum,
sem leitaði að lausnara sínum,
en sá ekki upprisuljósið. Hún
reyndi að þerra tárin, sem
streymdu viðstöðulaust, svo að
hún gæti séð litla sveininn í lík-
kistunni. Hún fletti líkblæjunni
upp niður á brjóst honum. Hún
horfði á litla andlitið og litlu
krosslögðu höndurnar, horfði
lengi og grét. Hún sá hann í hug-
anum, sem lítinn, brosandi engil
við brjóst hennar. Hún sá hann
koma hlaupandi af fögnuði, er
hann hafði verið duglegur að læra.
Hve oft hafði hún eigi legið and-
vaka í rúminu %jnu og horft á
litla sakleysislega andlitið, í litla
rúminu beint á móti henni. Ekk-
ert hafði veitt henni þvílíka hugg-
un og svölun og litli drengurinn
hennar. Hún var rík á meðan
hún átti hann. Hún hafði nóg að
lifa fyrir. Hún hafði þráð svo
heitt og innilega, að fá að sjá
hann vaxa og verða að duglegum
og göfugum manni, er mundi
styðja hana síðustu og erfiðustu
spor æfi hennar. Nú var litli
drengurinn hennar dáinn. í stað-
inn fyrir litla, fallega rúmið hans,
var nú komin líkkista, í staðinn
fyrir rúmfötin, 4r hún sjálf hafðj
saumað, voru nú komnar líkblæj-
ur, og með honum voru vonir
hennar dánar og gengnar til graf-
ar. Hún horfði á litlu, smágerfu
hendurnar. Þær gátu aldrei leik-
ið sér framar. Litli munnurinn
var stirðnaður og gat aldrei fram-
ar kallað: Mamma! Litla hjart-
að var hætt að slá, augun voru
brostin, hið geislandi bjarta ljós
barnsálarinnar sloknað. Alt' kom
þetta svo óvænt og snögglega.
Hún hneig niður við líkbörurnar,
grét beisklega og bað Guð heitt
og innilega um hjálj5 og styrk.
Löngu eftir miðnætti, sýndist
henni birta í herberginu og hún
sjá logabjart orð á veggnum
beint á móti henni: “Kona, hví
grætur þú?’’ “Eg er upprisan og
lífið.”
Frú Benton svaf heldur ekki
mikið þessa nótt. Hún fór snemma
á fætur, og er hún hugðí tíma til
þess kominn, fór hún yfir í litla
húsið til að vita hvernig mömmu
Samuels litla liði. Hún fann frú
Marrin í rúminu. Hún var all
mikið veik. Hún hafði aldrei ver-
ið hraust, og þessi óvænta sorg
reyndist henni of þungbær. Lækn-
irinn var sóttur, og hann var þar
daglegur gestur næstu fjórar vik-
urnar. Frú Marrin var mikið
veik. Loks kom þar að, að hitinn
yfirgaf hana að mestu leyti, en þó
ekki alveg. Læknirinn sagði, að
hún hefði tæringu og að það
mundi taka hana langan tíma að
ná sér aftur. Frú Benton hafði
vakað hjá henni og stundað hana
nótt og dag, en var nú orðin yfir-
komin af þreytu. Læknirinn áleit
því ráðlegast að.flytja frú Marrin
á heilsuhælið, og var hún mjög
fús til að fara þangað.
Nokkrum dögum siðar stóðu þau
hr. og frú Benton á járnbrautar-
stöðinni og horfðu a eftir sjúk-
ling, sem borinn var upp í járn-
brautarvagninn. Þau höfðu þeg-
ar kvatt frú Marrin og reynt að
gera alt fyrir hana, sem unt var.
Frú Marrin hafði mist alla
löngun til að lifa. Pað var því
ekki um neinn bata að ræðai á
heilsuhælinu. Hún var þar átta
mánuði og þá var stríðið á enda.
Dag nokkurn stóðu þau aftur á
járnbrautarstöðinni, hr. og frú
Benton. Þau voru að taka á mótf
frú Marrin. Nú var hún borin í
líkkistu og til grafar þann sáma
dag. Margmenni mikið fylgdi
henni til grafar. Presturinn flutti
stutta, hjartnæma og áhrifamikla
ræðu. Hann varaðist að bæta á
sorg þeirra, er þyngstu byrðina
báru, en með mildum og velvið
eigandi orðum bentl hann á, hve
miklar og alvarlegar afleiðingar,
jafnvel agnarsmá yfirsjón eða
synd gæti haft. Hann benti á,
hvernig alt böl mannanna stafði
af stærilæti og uppreisn^rsömum
hugsunarhætti, að mesta nauðsyn
þeirra væri, að læra að fram-
ganga í hógværð og lítillæti, að
“ótti drottins væri upphaf vizk-
unnar.” Hann talaði um það,
hve nauðsynlegt það væri, að
börnin lærðu á unga aldri að ótt-
ast Guð sinn og hlýða lögum Guðs
og manna, að “drottinn hefði
þóknun á þeim, er óttast hann,”
en ekki á “styrkleika” hins
sterka.
Það hafði þó miklu meiri áhrif
á Benton fjölskylduna, að sjá
ekkjuna lagða þarna í grðfina við
hliðina á litla drengnum sínum,
sínum, heldur en það, sem prest-
urinn sagði. Þessir rauna við-
burðir höfðu gerst með stuttu
millibili, og þeir voru þeim að
kenna að einhverju leyti.
Alt þetta h'afði reynst frú Ben-
ton mjög þungbært. Sorg, vökur
og erfiðleikar höfðu reynt mjög á
krafta hennar, og þar við bættist
svo, að Walter var orðinn svo und-
arlegur, að það ónáðaði hana
töluvert. Hann lék sér aldrei við
hina drengina, en fór mest einn
saman. Mamma hans sá hann
stundum sitja í rökkrinu úti á
blettinum, þar sem slysið vildi til.
Hann hafði tapað matarlyst að
mun, taugar hans virtust óstyrkar
og hann var flóttalegur og hrædd-
ur við ýmislegt. Seinni part dags
nokkurs kom hann inn og lét þá
hálf kjánalega, tautaði eitthvað í
hálfum hljóðum. Mamma hans
hlustaði og heyrðist hann segja:
“Það blæðir, það blæðir, það blæð-
ir úr höfðinu á honum Samuel.”
Mamma hans varð hrædd, en lét
þó á engu bera, fór að tala við
hann og leiða huga hans að ein-
hverju sérstöku, en engin meðul
dugðu. Þetta ágerðist meira dag
frá degi. Walter fór að láta óðs-
lega og tala eins og hann hefði
óráð.
Guð minn almáttugur hjálpi
okkur! ------
Með þessum orðum á vörunum
mætti frú Benton manni sínum í
dyrunum, kvöl deitt er hann kom
heim.
—Walter er orðinn brjálaður.
Hr. Benton hafði gefið gaum að
því, sem fram fór, þótt hann hefði
ekki orð á neinu. Þetta kom hon-
um því ekki alveg að óvörum.
Hann hafði fyrir löngu fengið
eitthvert óljóst hugtyoð um, að
hann mundi verða að tæma rauna-
bikarinn til fulls.
Foreldrar Walters stunduðu
hann með mestu nákvæmni vikum
og mánuðum saman, en hann varð
stöðugt erfiðari við að eiga.
Kvöld eitt, er þau voru að hátta,
sagði frú Benton við mann sinn:
Mér finst eg vera alveg að gef-
ast upp. Eg held, eg geti ekki
strítt í þessu lengur. Það er að
verða mér alveg óbærilegt.
Það kom líka snögg breyting.
Seinnipart næturinnar vaknaði
hún með óráði og hita miklum.
Hr. Benton fór á fætur og sótti
læknirinn. Hann sagði ekkert á-
kveðið um veikindi sjúklingsins,
hann hafði fylgst með í rauna-
sögu þessarar f jölskyldu, en hann
sagði, að það þyrfti að fá hjúkr-
unarkonu til að stunda sjúkling-
inn.
Hr. Benton sá það nú glögt, að
hann mundi ekki geta annast
Walter, og annar hvor sjúkling-
urinn varð að fara af heimilinu.
Hann afréð því að senda Walter á
geðveikrahælið, þótt hönum fynd-
ist* það kveljandi neyðar úrræði.
Hann ráðstafaði öllu í flýti, og
fékk mann tíl að fara með Walt-
er. Morguninn eftir stóð hr. Ben-
ton í þriðja sinni á járnbrautar-
stöðinni, í sorglegum erindagerð-
um. Hann hafði staðið þar og séð
frú Marrin flutta veika út í járn-
brautar-vagninn. Hann hafði séð
hana tekna þaðan út aftur í lík-
kistunni, og nú sá hann einasta
drenginn sinn, drenginn, sem átti
að verða að manni, vera fluttan
upp í járnbrautarvagninn, í grind-
um eins og skepnu. Hefði hann
aðeins mátt fylgja honum heldur
til grafar. Það hefði verið mikið
léttbærara. Var þetta ekki rang-
lát hegning. Átti hann alt þetta
skilið fyrir dálitla! varnækslu-
synd? Hann.var fremur skynsam-
ur maður og lét því hugsun þessa
ekki komast lengra. Hann vissi,
að lögmál lífsins er voldugt og
ákveþið, og uppskeran hlýtur að
fara eftir því sem sáð er. Lítillvi
frækorn verður að himinháu tré
og lítill neisti kveikir öslökkvan-
legt bál. Hann hafði borið sorg
sína karlmannlega, en þetta var
þyngsta sporið. Hann þóttist þó
viss um, að hann mundi þurfa á
meira þreki að halda, áður en
sorgarleikur þessi væri á enda.
Ástandið heima fyrir gaf engar
bjartar vonir. Dagarnir liðu, en
enginn bati fékst. Eftir þriggja
vikna þunga legu, dó frú Benton.
Hún var með óráði allan tímann,
sem hún lá, vissi aldrei glögt, hvað
orðið hafði af Walter, og máttu
veikindin að því leyti kallast misk-
unnsöm við hana.
Þegar frú Benton var jarðsung-
in, sáu menn hraustlega bygðan
mann standa fast hjá gröfinni,
niðurlútan og með skjálfandi
hendi þerra tárin, er viðstöðulaust
streymdu niður á þreytulegar og
innfallnar kinnar hans, og árum
saman eftir það, sáu þeir, er fram
hjá kirkjugarðinum gengu, oft
sama manninn standa boginn á
sama blettinm, styðjast upp við
staf sinn með hvítan klút í hend-
inni.
Hr. Brenton er nú orðinn gam-
all maður og gengur vlð staf.
Hann er hljóður, en vingjarnleg-
ur yið alla. Stundum, þegar sólin
er að hníga í vestri, situr gamli
maðurinn á tröppunum fyrir
framan húsdyrnar, horfir og
hugsar, horfir einnig á drengina,
sem eru að leika sér á söglega
leikvellinum. Stundum koma þeir
heim til hans, setjast á tröppurn-
ar hjá honum og biðja hann, að
segja sér sögur. Hann er góður
við þá og segir þenm jafnan sög-
ur, en af öllum þeim, er sagan um
drenginn, sem átti að verða að
níanni, jáhrifamest, því þeir sjá
jafnan stór tár fallan niður á
hrukkóttu kinnar gamla manns-
ins, er hann segir þeim söguna
SEALED TENDERS addressed to
the underslgned and endorsed “Tender
for addition to Public Building, Dauphin,
Man.," will be received until 12 o’clock
noon (daylight saving), Tuesday, Sept-
emher 24, 1929, for the construction of
an addition to the Public Building at
Dauphin, Man.
Plans and specification can be seen
and forms of tender obtained at the
offices of the Chief Architect, Depart-
ment of Public Works, Ottawa, the
Resident Architect, Dept. of Public
Works, Customs Building, Winnipeg,
Man,, and the Postmaster, Dauphin,
Man.
Blue prints can be obtained at the
office of the Chief Architect, Dept. of
Public Works, by depositing an accept-
ed bank cheque for the sum of $20.00,
payable to the order of the Minister of
Public Works, which will be returned
if the intending bidder submit a regular
bid.
Tenders will not be considered unless
made on the form supplied by the De-
partment and in accordance with the
conditions set forth therein.
Each tender must be accompanied by
an accepted cheque on a chartered
bank payable to the order of the Min-
ister of Public Works, equal to 10 per
cent. of the amount of the tender.
Bonds of the Dominion of Canada or
bonds of the Canadian National Rail-
way Company will also be accepted as
security, or bonds and a cheque if re-
quired to make up an odd amount.
By order,
S. E. O’BRIEN,
Secretary.
Department of Public Works,
Ottawa, August 29, 1929.
um drenginn, sem átti að verða
að manni.
Pétur Sigurðsson.
CUNARD LINE
1840—'1929
Elzta eimskipafélagið, sem siglir frá Canada.
10053 Jaspcr Ate.
EDMONTON
100 Pinder Block
SASKATOON
401 Lancaster Bldð*
CALGARY
270 Maln St.
WINNIPEG, Man.
36 Welllngton St. W.
TORONTO, Ont.
227 St. Sacrament St.
Cunard línan \"eitir ágætar sam-
göngur milli Canada og Noregs, Sví-
þjóðar og Danmerkur, bæSi til og frá
Montreal og Quebec.
Eitt, sem mælir með því að ferðast
með þessari línu, er þaS, hve þægilegt
er aS koma viS í London, stærstu borg
heimsins.
Cunard linan hefir sérstaka inn-
flutningaskrifstofu í Winnipeg, fyrir
NorSurlönd. Skrifstofustjórinn er
Mr. Carl Jacobsen, sem útvegar bænd-
um íslenzkt vinnufólk vinnumenn og
vinmikonur, eSa heilar fjölskyldur.—
ÞaS fer vel um frændur ySar og vini,
ef þeir koma til Canada meS Cunard
línunni. v
SkrifiS á ySar eigin máli, eftir upp-
lýsingum og sendiS bréfin á þann staS,
sem gefinn er hér aS neSan.
Öllum fyrirspurnum svaraS fljótt
og yður aS kostnaSarlausu.
Sjónarhóllinn
Hlustið, fljóð, um fáa andar-
drætti:
Fyrir skömmu datt mér það í hug
Saman flétta andans óðarþætti,
Er eg fékk með töfrasnild og dug.
Könur einar móðurmálið skilja,
Mannúð, kærleik, ást og góðan
vilja.
Móðurástin mætust er í heimi,
Móðurástin túlkar friðarmál,
Móðurástin miðlar andans seimi,
Móðuráetin tendrar líf og sál.
Hún er guðleg, helguð kærleik
sönnum,
Hún þó dvíni oft hjá konum,
mönnum.
Síðan eg á sjónarhól mig færi,
Sit þar einn og horfi ált um kring.
Sé í lofti leiftur sem að væri,
Ljósadýrð, en er það sjónhverf-
ing?
Ónei, það er fýlking frægra
kvenna,
Flytja þær sigupp á hólinn þenna.
Hér er víðsýnt, hér er gott að
vera,
Hér í allar áttir fáum séð.
Hér í eining allar skulum gera
Eitthvað það, sem kærleiks býður
g«ð.
Þarna er “Betel”, þangað skulum
fara, þar til enga krafta
megum spara.
Setjum fund og saman málin ræða
í sátt og eining hér með ró og frið,
Allar viljum gleðja, hugga, græða
Gamalmennin þarna eigum við.
Allar viljum þerra þrungna
hvarma, ,
Þíðum yl og kveikja gleðibjarma.
Mat og kaffi megum til að hafa,
Mikil ósköp! Já, við segjum það.
Samþykt er og um það lítið
skrafa,
Orange, candy, kryddbrauð
súkkulað.
Þá er líka þessi fundur búinn.
Þakka fyrir, mælti stjórnarfrúin.
Kvenfélögin líkjast jurtareitum,
Ljóma blóm þar allskyns feg-
urðar.
Inni í bæjum, úti í víðum sveitum
Aldin-skrúði líkn og mannúðar.
Kvenfélögin blíður drottinn blessi
Bæði á göngu úti’ og inni í sessi.
Hafið þökk, já hjartans þökk og
heiður,
Hingað fyrir komu’ yðar í dag.
Framundan sé gæfuvegur greiður,
Gæfan snúi öll í yðar hag.
Kvenfélögin lifi lengi, lengi,
Lýðir hrópa um dali, fjöll og engi.
L. Á.
Aths. — Kvæði þetta flutti höf-
undurinn, er kvenfélagið “Djörf-
ung” frá Riverton, heimsótti Betel
þann 24. júní síðastl. —
FRÁ ÍSLANDI
Margrét Svala iMoyse andaðist
úr brjósthimnubólgu 12. ág. að
heimili sínu í New Ýork. Hún var
dóttir Einars skálds Benedikts-
sonar; hafði stundað nám við há-
skóla hér og erlendis, tók próf í
læknisfræði í Þýzkalandi. Hún
giftist síðastl. haust merkum lög-
•ræðingi í New York, Mr. Kern
Moyse. Hún var frábærlega vel
gefin og vinsæl meðal allra þeirra,
er kyntust henni. — Mgbl.
Rektorsembættið við Reykja-
víkurskóla er nú auglýs laust til
umsóknar.
Varðskipið Þór er nú við dýpt-
armælingar í Húnaflóa innanverð-
um. Vélbátur aðstoðar varðskip-
ið við mælingarnar.
Nóva rakst á hafísjaka á Húna-
glóa 25. júlí, og laskaðist svo, að
sjór féll inn í fremra lestarrúm.
Var viðbúið, að skipið myndi
sökkva, en þó komst það til ísa-
fjarðar. Var þar gert við það til
bráðabyrgða. — Tíminn.
SAMVINNA
BÆNDUM, sem peninga hafa til að ávaxta, er boðið
að ávaxta þá í Saskatchewan Farm Loan Debentures.
Peningar, sem þannig eru ávaxtaðir, gera bændaláns-
nefndinni mögulegt að veita öðrum bændum í Saskatche-
wan, sem á peningum þurfa að halda, lán með löngum
gjaldfresti. ,
Með þessu á sér stað veruleg samvinna milli bænda,
sem hafa peninga afgangs, og hinna, sem þurfa meiri pen-
inga til að reka búskap sinn.
Þetta er tvöfaldur hagur fyrir Saskatchewan fylki —
peningarnir ávaxtaðir heima fyrir og framleiðsla fylkisins
aukin.
Saskatchewan peningar ITáldast kyrrir í Saskatchewan
og verða fylkinu til gagns.
Skuldaskírteini þau, sem hér ám ræðir, eru trygð af
öllu fylkinu og eru ávalt í fullu verði.
Þau gefa háa vexti, þar sem hér er í raun og veru um
sparisjóðsfé að ræða, eða fjögur og hálft (4%), per cent.
árlega, sem borgast á hverjum sex mánuðum.
Skuldaskírteinin fást útborguð að fullu hve nær sem er,
með því að gefa fjármála ráðherra, þriggja mánaða skrif-
legan fyrirvara.
Skuldáskírteinin hljóða upp á
$20.00 og upp í $100.00
Fyllilega skársett, bæði höfuðstóll og vextir.
Umboðsmenni—Gjaldkerar bæja, þorpa og sveita. Saskat-
chewan útibú The Royal Bank of Canada, The Canadian
Bank of Commerce, The Imperial Bank of Canada, The
Bank of Montreal; eða snúið yður beint til
THE PROVINCIAL TREASURER,
REGINA
GERIÐ ÞAB STRAX!
Kaupið yðar haust og vetrar
FATNAD
á vorum
þœgilegu v
borgunarskilmálum
Með því móti getið þér fengið
fötin strax, þegar kólnar. Borgið
aðeins litla upphæð út í hönd og
afganginn mánaðarlega, Vér á-
byrgjumst það sem vér seljum.
Ástæðulaust að bíða
Þegar þér getið fengið ljómandi
fallegar
FURSKREYTTAR
YFIRHAFNIR
Nýjustu gerð og bezta fur, sem
seljast mjög sanngjarnlega fyrir
$19.75 til $97.50
FUR YFIRHAFNIR
Goat, Wombat, Muskrat, Electric
og Hudson Seal. — Kápunum er
haldið við í heilt ár kostnaðarlaust
$65.00 til $350.00
KJÓLAR
Nýjasta efni og gerð Allar stærðir.
$12.75 til $39.50
“Það er þægilegt aðborga smátt og smátt.”
Stórt úrval af karlmanna fatnaði og yfirhöfnum.
Búðin opin til kl. 10 á laugardögum.
ARTÍ
EASY PAYMENTS LTD,
2nd Floor Wpg. Piano Bldg. — Portage and Hargrave