Lögberg - 05.12.1929, Síða 7

LöGBERG, FIMTUDAGINN 5. DESEMBER 1929.
BU. 7.
Hitt og þetta
California, 18. okt 1929.
Herra ritstjóri Lögbergs,
Einar P. Jónsson.
Þó ekki séu neinar sérstakar
fréttir að skrifa þér héðan frá
California af íslendingum, þá
legg eg samt blað á borð og tek
mér penna í hönd til að skrifa þér,
og þakka þér fyrir þann fróðleik
og skemtun, sem við höfum af
því, er þú birtir í blaði þínu. Það
getur aldrei legið svo illa á manni
að það lyftist ekki upp brýrnar á
manni, þegar maður hefir Lðg-
berg að lesa. Þú sannarlega ert
fær um að slá svo hörpustrengi
blaðsins, að menn uni við að
hlusta á það.
12. okt. s. 1. kom hingað Mr. J.
J. Bilfell frá Winnipeg. Hann
lýsti þeim mikla viðbúnaði, sem
hafður væri í Reykjavík fyrir há-
tíðarhaldinu, sem á að verða á
Þingvöllum við Öxará á íslandi
26. júní 1930. Alt nú fágað og
fínað og prýtt, ruddir vegir og
tjaldað fyrir fleiri þúsundir
manns. Alls konar matarréttir á
borðum, eins og í veizlu Austur-
ríkisskeisara, er hann hélt Napó-
leoni hinum mikla um árið. En
eitthvað svolítið þarf vasinn að
borga fyrir það. Og hann gat um
fliigvélarnar, sem mundu koma
frá Þýzkalandi, til að fljúga með
fólkið frá Reykjavík til Þingvalla.
Og þegar maður heyrði um alla
Dá dýrð, sem þessu á að verða
samfara, varð maður í stórum efa
um, hvort maður væri vakandi,
að mann væri að dreyma. — Nú
vitum við, að þetta var enginn
draumur, heldur heilagur sann-
leikur, og ekkert getur glatt mig
meira heldur en að frétta um, að
einstökum Islendingum, og allri
íslenzku þjóðinni, sé gert sem
mest til gagns og sóma.
Eg gleðst yfir öllu, sem em-
stakir íslendingar og öll íslenzka
stjórnin gerir til framfara og
sæmdar öllu íslenzka þjóðlífinu.
Eg gleðst yfir því, að enn er til
“Táp og fjör og frískir mennn” á
íslandi. Eg gleðst við hvert spor,
sem eg frétti að stigið er til frægð-
ar og sóma þjóðinni. Eg gleðst
yfir, að þjóðin ætlar að sýna 1930,
að enn þá sé ekki stórhöfðingja-
blóðið útdautt í æðum lands-
manna, og enn þá til þjóðhöfð-
ingjar og héraðshöfðingjar
landinu. Að enn þá eru til skáld
og enn þá eru til sagna- þular
(fræði- og skemtimenn). Enn eru
til menn, sem syndir eru sem sel
ir. Enn eru til menn, sem geta
sýnt krafta sína, sem Grettir Ás
mundsson, 'Ormur Stórólfsson
Finnbogi rammi Ásbjarnarson og
fleiri. —
Enn eru til stórbú í landinu
Já, stærri en hjá höfðingjanum
Guðmundi ríka Eyjólfssyni á
Möðruvöllum í Eyjafirði, t. d. hjá
stórhöfðingjanum Thór Jensen,
sem heifir bú á Korpólfsstöðum í
Mosfellssveit. — Enn eru til laga-
menn, eins og Úlfljótur Hrappsson,
Þorleifur spaki, Hrafn Hængs-
son, Mörður gígja, Njáll, Skapti
Thóroddsson, Snorri goði, Gestur
Oddleifsson, Ósvífur Helgason og
Þorgeir Ljósvetningagoði; og
steinnitíðar menn: Jón Sigurðsson
forseti, Benedikt Sveinsson sýslu-
maður, Magnús Stephensen fyr
verandi landshöfðingi, Hannes
Hafsteinn ráðherra, Lárus Svein-
björnsson yfirdómari, Jón Péturs-
son yfirdómari, Kristján Jónsson
yfirdómari, Skúli Thoroddsen, og
Einar Benediktsson og Páll Ein
arsson. — Enn fljóta “skrautbú-
in skip fyrir landi”, með öllum
nýtízku útbúnaði. — Söngkunn-
átta komin svo langt fram fyrir
það, sem áður var, bæði í hljóð-
færalist og söng.
ÁRMANN THORDARSON
látinn.
“Ganga vil eg óstuddur götu mína
og óhræddur helju mæta.”
Matth. Joch..
Ármann Thordarson var fædd-;þjóð; Matthías, fornmenjavörð-
ur á gamlársdag 1868, að Fiski-jur í Reykjavík; Ágúst Flyge-
læk í Borgarfirði. Foreldrar j ring, kaupsýslumaður og fyr-
hans voru þau Þórður óðals-
bóndi á Fiskilæk og Sigríður
kona hans; voru þeir systra-
synir, Ármann og Steingrímur
læknir Matthíasson.
Ármann kvæntist Steinunni
Þórðardóttur frá Leirá í Borg-
arfirði; eignuðust þau fimm
börn, mistu fjögur í æsku, en
fluttu með eina dóttur til Can-
ada 1903.
Eftir skamma dvöl í Winni-
peg, fluttu þau hjón ásamt eft-
irlifandi dóttur til Álftavatns-
bygðar, og þar misti Ármann
konu sína innan árs, eða svo
Níu, síðustu ár æfi sinnar
var Ármann heitinn búsettur í
Lundar-bæ, og þar sofnaði
hann síðasta blundinn, eftir
langt og dáðríkt æfistanf.
Sjöunda nóvember 1909 kvænt-
ist hann í annað sinn Solveigu
Bjarnadóttur frá Arnarstapa á
Mýrum; var hún ekkja með sjö
börnum.
Þau Solveig og Ármann eign-
uðust þrjú börn, sem öll eru á
Mfi nokkurn veginn uppkomin
og öll hjá móður sinni; einn
piltur, Rútur að nafni, og tvær
stúlkur: Kristín og Halldóra.
Dóttir Ármanns af fyrra hjóna-
bandi heitir Sigríður og er gift
Hjálmari Halldórssyni í Win-
nipeg.
Eins og fyr var sagt, bjuggu
þau hjón mörg ár í Álftavatns-
bygð; en, 1920 ke.vpti Ármann
áhöld til þess að byggja möl-
unarmylnu; settist hann að á
Lundar, bygði mylnuna siálfur
og smíðaði allmikið af áhöld-
unum, því hann var völundar-
smiður og hinn mesti hagleiks-
maður .
Árið 1925 smíðaði hann sér
áhöld til þess að búa til neta-
flár; stjórnaði hann þeirri verk-
smiðju þangað til í haust. að
hann veiktist alvarlega; hafði
hann Rút son sinn sér til að-
stoðar, og hefir hann nú um-
sjón verksmiðjunnar, sem er i
miklum blóma; eru þaðan seld-
ar netaflár víðsvegar um Can-
ada og viðskifti aukast árlega.
Ekki veit sá, er þetta ritar,
nöfn allra systkina Ármanns
heitins, en meðal þeirra eru
þessi: Júlíus, prestur i Sví-
verandi alþingismaður; Albert,
verzlunarmaður (látinn), faðir
Kristjáns Albertssonar rithöf-
unds; Runólfur, lengi bóndi i
Síðumúla, en síðar í Hafnar-
firði, og Þórólfur, er dvalið
hefir á föðurleifð sinni.
Eina systur átti Ármann
heitinn, Halldóru að nafni.
Ármann hafði verið heilsu-
veill um nokkurt skeið, þótt lít-
ið bæri á og andaðist 13. nóv-
ember. Jarðarförin fór fram
frá heimili hans 16. sama mán-
aðar og flutti séra H. J. Leó
ræðu. Hafði Ármann sál. ráð-
stafað öllu sjálfur fyrir útför-
ina og gert svo ráð fyrir, a^
hann yrði ekki fluttur í kirkju,
en að séra Hjörtur talaði yfii
sér.
Útförin var afar fjölmenn,
enda var Ármann sál. stór-
merkur maður fyrir margra
hluta sakir, þótt hann tæki
aldrei mikinn þátt í opinberum
málum.
Ekkjan og börnin biðja þann,
er þetta ritar, að votta beztu
þakkir öllum þeim, er hluttekn-
ingu sýndu hinum látna í veik-
indum hans eða heiðruðu minn-
ingu hins látna.
Morgunblaðið og Tímihn á
íslandi eru beðin að endur-
prenta þetta.
Sig. Júl. Jóhannesson.
ÁRMANN ÞÓRÐARSON
frá Fiskilæk.
Dunar nú hátt um dauðans
göng
dapur hljómur frá líkaböng.
Fullvel má þekkja forspil það,
feigðar nær stundu dregur að.
Höndin listfenga’ er þrotin þín.
þú ert horfinn að líkams sýn,
en sigrihrósandi á sæluláð
sálin er flutt fyrir drottins náð
Nú er þér horfin sorg og sút,
síðasti bjkar tæmdur út,
nú ertu laus við líkams mein,
lífsins til halla fluttur heim.
Kveðjum vér þig í kærri von
að Kristur guðs hinn mildi son
sál þína gleðji’ um eilíf ár
hvar englanna hljómar raustin
klár.
Magnús Einarsson.
Eg gleðst yfir, að íslendingar
geti sýnt heiminum, að þeir geti
tekið »á móti þjóðhöfðingjum
flestra landa heimsins, og sýnt
Deim hinn söugríka stað á Þing-
völlum, og sagt þeim sögu hans.
En eg hefi ekki enn séð, að
stjórnin á íslandi hafi neitt gjört
til að sýna sinnar eigin þjóðar
mönnum í Ameríku, eða hvar ann-
ars staðar sem þeir lifa í heim-
inum, neinn verðskuldaðan heið-
ur (svo hægt væri að flimta me*
iað, að þeir væru höfðingjasleikj-
ur)v Og það mundi mjög rýra
höfðingja álit, þegar saga þessa
viðburðar yrði skráð, að sjá
ekki á fyrsta blaði, að fslend-
ingar væru boðnir og beðnir
að heimsækja heimaþjóðina til
samgleðjast henni á þessum heið-
ursdegi hennar.
Eg vildi benda á, að þetta væri
sómi þjóðarinnar, að hafa sér
staka íslenzka heiðursgesti í boðl
sínu, sem væru ættniðjar eldri
þjóðhöfðingja. 'Og Ieyfi eg mé
að benda á fáeina þeirra:
1. Fyrst nefni eg Jóhann Briem
í Riverton, Man., Canada, sem er
sonur þjóðhöfðingjans Ólafs timb
urmanns Gunnlaugssonar sýslu-
manns Briems, sem bjó á Grund
í Eyjafirði. Það er maður, sem
mikið hefir gjört til að styðja að
velferð landa sinna hér og við-
halda íslenzku þjóðtrni. Enda
hefir hann fylgst svo vel
með, um alt, sem gjörst hefir a
íslandi, sem hann hefði þar lifað.
2. Er Mr. Ólafur S. Thorgeirs-
son í Winnipeg. Hann hefir allra
manna bezt haldið við íslenzkunni
(íslenzku máli) hér í álfu, með
bókaútgáfum sínum og fróðlegu
Almanaki, þar sem hann hefir
safnað eins miklu sem kostur hef-
ir verið á um íslendinga hér í
álfu, sem eru einu sagnastyttur til
fullkomnari landnámssögu íslend-
inga hér í álfu. — Hann var fleiri
ár konsúll Danakonungs hér og
íslendinga, og var sá fyrsti ís-
lendingur hér, sem Danmerkur
konungur sæmdi riddarakrossi—
Dannebrog. Hann hefir einlægt
verið fremsti maður í öllum bind-
indismálum.
Sá 3. er fyrverandi kaupmaður,
Mr. Árni Friðriksson, nú í Van-
couver, B. C., Canada., en sem um
mörg ár verzlaði í Winnipeg, og
sem ekki er ofsagt um, að var
hjálparmaður mjög margra landa
bæði peningalega, og með öllum
beztu og heppilegustu leiðbein-
ingum, sem hann gaf öllum, sem
til hans leituðu. — Hugsið ykkur,
hvað oft Mr. Árni Friðriksson
hefir glatt og hjálpað mörgum
íslendingum, þegar þeir komu
peningalausir og án þess að skilja
landsmálið, og voru ókunnir öllum
háttum hér og vinnubrögðum, —
og sem oft höfðu stórar fjölskyld-
ur. Eg er viss um, að menn munu
segja, að hann verðskuldaði það
fyllilega, að vera heiðursgestur
þjóðar sinnar á Þingvöllum 1930.
—Hann var fyrsti íslendingur, er
hlaut þann heiður og tiltrú að
vera bæjarráðsmaður Winnipeg-
borgar.
4. maðurinn er Mr. Jón Jóns-
son frá Mýri í Bárðardal. Hann
sannarlega má nefnast Þorgeir
annar Ljósvetningagoði. Hann
var í fremstu röð sveitunga sinna,
í sveitarstjórn og héraðsstjórn
(sýslunefnd), var hygginn og gæt-
inn og tillögugóður allra fratn-
fara mála og hafði fullkomna til
trú hvarvetna. Enda af beztu
ættum sveitar sinnar kominn. —
Hér í álfu hefir hann ekki notið
sín, bæði af því, að hann kom
fullorðinn til þessa lands, og var
ekki nógu vel að sér í þjóðarmál-
inu, og þar að auki hafði við tölu-
verða vanheilsu barna sinna og
annara náinna ættmanna, að
striða. En hann hefir skrifað hér
ritgjörðir, sem sýna, að hann er
bæði vel fróður og kunnugur því,
sem fram fer á Islandi,
5. er Dr. Sig. júl. Jóhannesson,
sem ætíð hefir dregið penna sinn
úr slíðrum til að tala máli Is
lendinga, hér og heima á íslandi
Hann er maður sann-íslenzkur og
orðheppinn, og orðhagur, ekki síð
ur en Skarphéðinn Njálsson
Hann er maður ættaður frá Hjalla
í ölvesi, þar sem lögsögumaður-
inn lifði, Skafti Þóroddsson, og
væri hann hverjum manni færari
að tala fyrir minni hans á Þing
völlum 1939. Enda er hann
skáld gott.
Þessir menn, er eg hefi tilnefnt
eru allir komnir á hærri aldur
þó Dr. Sig. Júl. Jóhannesson sé
ekki nema rúmlega 60 ára. Þessir
1 menn mundu allir hafa hina
mestu ánægju af að sjá ættstöðv-
ar sínar, ekki síður en örvar-iOdd-
ur Grímsson Loðinkinna frá Jaðri
í Noregi að sjá Berurjóður í
Noregi. — Það sýnist Iíka, að ráð-
herrar Islands ættu að vera glað-
ir og ánægðir yfir að bjóða og
hafa þessa heiðursgesti í boði
sínu, þar sem ráðherrarnir eru
allir Norðlendingar (tveir Þingey-
ingar og einn EyfirðingurX og
þessir framantöldu menn, 2 Ey-
firðingar og 2 Þingeyingar, og Dr.
S. J. Jóhannesson heppilega val-
inn margra hluta vegna.
Eg efa það hreint ekki, að ráð-
herrar þjóðarinnar taki þetta til í-
hugunar og framkvæmda. Og þó
margir fleiri séu verðugir sæmd-
Hósti í börnum
Mæður! Gefið börnum yðar
fáeinar Peps töflur til að sjúga
á hverjum degi. Að anda að sér
hinum þægilega, heilnæma ilm
er þær gefa frá sér, er líkt og að
anda að sér heilnæmu skógar-
ar af heimaþjóðinni, þá verður þó 1 lofti í frumskógunum. — Peps
“Skarphéðinn í brennunni”, og
föðurbróðir hans, sem skemti með
söng Kristjáni Danakonungi 9. á
Þingvöllum 1874.
Eg hefi nú kembt í þann lopa,
sem eg vona og óska að íslenzka
þjóðin spinni úr, svo fínan og
haldgóðan þráð, sem aldrei slitni
úr sögu þjóðarinnar, og verði
ætíð til sóma núverandi stjórnar-
völdum íslands.
Lengi lifi allir sannir þjóðhöfð
ingjar íslands, og verði þeim alt
til gæfu og þjóðinni í komandi
tíð.
tslendingurinn Á. Fr.
ekki hægt að mótmæla því, að
nefndir menn standa fremstir 1
flokki margra hluta vegna, að
hljóta þennan heiður.
Eg ætla enn fremur að benda
heimaþjóðinni á, að hún verður að
vera sér úti um alt, sem getur
skemt bezt þjóðhöfðingjum og
öðrum gestum hátíðarinnar. Eg
verð því að gera ofurlítinn útúr-
dúr og segja ofurlítið þeim, sem
ekki þekkja til, það sem við bar á
Þingvöllum við Öxará 1874, þeg-
ar Kristján Danakonungur ní-
undi kom á Þingvöll með stjórn-
arskrána.
Það var 6. ágúst, að konungur-
inn kom með sínu föruneyti frá
því að skoða Geysir í Haukadal,
að valdir voru 12 hinir glæsileg-
ustu bændur til að fara á. móti
konungi, og bjóða honum að koma
og þiggja veizlu hjá landsmönn-
um á Þingvöllum, og var þlng-
maðurinn og bóndinn Tryggvi
Gunnarsson, formaður flokksins.
Og þá er þeir mættu konungi, á-
vörpuðu þeir hann konunglega,
og hr. Tryggvi bauð honum að
koma til hátíðahaldsins (á Þing-
völlum), og tók konungur því með
ljúfmensku og lofaðist til að
koma.
Kl. 10 að morgni 7. ágúst, höfðu
menn raðað sér í fylkingar, og
skyldi konungur fara í gegn um
fylkingarnar og það gerði konung-
ur og sveit hans, á áðurnefndum
tíma, niðri á Þingvöllum.
Þessir menn voru valdir til að
ávarpa konung, og stóðu þeir
fremstir í fylkingunni: Dr. Grím-
ur Thomsen á Bessastöðum, séra
Stefán Thorarensen á Kálfatjörn,
Tryggvi Gunnarsson, Jón Sigurðs-
son forseti, og Torfi Einarsson.
Dr. Grímur Thomsen ávarpaði
fyrstur konung með snjallri tölu,
og þakkaði honum fyrir komu
hans allra konunga fyrstan til
landsins og Þingvalla.
hreinsar hinar fíngerðu and-
rúmspípur, styrkja andfærin og
varna hósta, kvefi og annari
brjóstveiki.
The Breathe able Tablet
Síðar um daginn sat konungur
veizlu hjá veizlu hjá þingmönn-
um, og skemti þá með söng og
hljóðfæraslætti, organleikari Jón-
ar Helgason í Reykjavík, föður-
bróðir tónskáldsins Sig. Helga-
sonar, sem hér lifir nú í Los Ang-
eles, Calif.. Um 160 manns sátu
að borðum með konungi, og var
það töluvert minni hópur en sá,
efr* Þórólfur Kveldúlfsson hafði
þá hann hélt veizluna Haraldi
hinum hárfagra.
borðhaldið stóð yfir, og talaði þá
fyrstur Dr. Grímur Thomsen fyr-
ir minni konungs. Hann mintist
á hina fornu sögu, um Harald
Gormsson Danakonung, sem ætl
aði að fara herferð til íslands, og
sendi þá fjölkunnuguan mann
þangað hamförum, en hann komst
hvergi að landi fyrir landvættum.
Nú hefði aftur Danakonungur
farið för til lslands; en nú yrðu
landvættir allir að hörfa frá, —
Því eins og konungur hefði
hjörtu í merki sínu, þannig hefði
hann unnið hjörtu allra íslend-
inga.
Þetta minni þakkaði konungur
með fögrum, orðum.
Þetta ætti að vera rióg til að
skýra það, sem eg nú ætla að
segja, sem er, að við þessi há-
tíðamót 1930,, verður að sjálf-
sögðu sonar-sonur Kristjáns kon-
ungs níunda, Kristján 10. Dana
konungur. Og það sögulega og
skemtilega við það er, að æðsti
valdsmaður þjóðarinnar ber nafn
hr. Tryggva Gunnarssonar, og aí
sjálfsögðu ávarpar nú ‘sonarson
hans — á Þingvöllum.
Og í stað Dr. Gríms Thomsens,
ætti þjóðin að ná til sín frænd-
stúlku hans (Grímsþ til að syngja
og skemta á þessari fjölmennu
þjóðarsamkomu. Hérlendir menn,
sem hafa heyrt hana syngja, hafa
sagt, að að þeir væru vissir um,
“að englar á himnum syngi ekki
betur eða fégurra en hún”. Ad-
Iressa hennar er: Miss Ellen Jame-
son, 889 E. 3d So. Str., Spanish
Fork, Utah. . Það væri sannar-
lega skáldlegt og sögulegt, að
þjóðin gæti fengið hana til að
vera heiðursgest við þetta tæki-
færi, og fagna konunginum, Krist- |
jáni hinum tíunda með söng j
og hljóðfæraslætti, í stað þess sem
frændi he'nnar, Dr. Grímur Thom-
sen, skemti afa hans með fögrum
skemtiræðum.
Einnig vonar maður, að þjóðin
á íslandi gleymi ekki að hafa 1
boði, Mr. Sigurð Helgason, tón-
skáld, og minnist þess, að það var
Til Dr. Helga Péturss
Ofar öræfum
allra landa
sannleiks sólarfjöll
blika í bifröstum
blárra himna
hærra en hugir sjá.
Ein er þrá
alls er lifir:
Sókn til hærri heima.
Grein af stofni
og gras af mold:
svo er lífsins saga.
örlög hafa
öllum gróðri
setta þraut til þroska.
Kaldur er snauðu
kotungbarni
ís við berar iljar.
Einbúar andans,
aðalsmenn þjóða,
vegu kaldari kanna:
Klífa klökug björg,
kalnir á hjarta
og ganga þó bál með Brúnó.
Eitt er lögmál,
sem aldrei bregst:
Sannleikur skal sigra.
Til yztu veralda
endimarka
vaka verðir hans.
Því var aldregi
æfi-harmur
borinn bótalaust.
Eilífðar akur,
sem aldir sá,
gefur guði ávöxt.
— Árdísir íslands
á aldamorgni
færðu heimi fórnir.
En hærri hlutverk,
ef heillir ráða,
skipar lýðum Skuld.
Hlægir mig, Helgi
að haukar fljúga
hátt yfir frónskum fjöllum.
íslands hamingju
út í veröld
flytja hvítir fossar.
Heill sé þér, Helgi,
sem hæstan ber
yfir norræn óðul.
Gestur að vizdcu,
með Gunnars litu
og anda Ingimundar.
í hnattahljómi
þinn hróður vari
meðan blástjörnur blika.
sólarsifjungur,
sonur bláfjalla,
örn við Islands haf.
31. marz 1927.
Jón Magnússon.
HEIÐURSKROSS.
Þann 13. sept. var Sigurbjörn
Á. Gíslason, cand. theol., sæmdur
heiðurskrossi ungverska ríkisins.
Er þessi kross ætlaður sem heið-
ursmerki þeim mönnum innlend-
um og útlendum, sem haifa gert
landinu heiður eða greiða. —
Eins og kunnugt er, ritaði S. Á.
Gíslason morgar greinar um Ung-
verjaland í fyrra. Voru greinar
þessar þýddar á ungversku, og
birtust þar í blöðum. Kross þessi
er veittur í fimm flokkum, og hef-
ir Sigurbjörn hlotið kross úr
þriðja glokki. Þeta mun vera í
fyrsta skifti, sem íslendingur er
sæmdur heiðursmerki frá Ung-
verjalandi. — Mgbl. 6. nóv.
Stofnað 1882
Löggilt 1914
Hafa hitað heimili í Winnipeg síðan “82”
D. D.WOOD & SONS, LTD.
VICTOR A. WOOD
President
HOWARD WOOD
Treasuser
LIONEL E. WOOD
Secretary l~T,i
(Piltarnir, sem öllum reyna að þóknast)
K0L og KÓK
Voru ýms minni höfð, meðan faðir hans, sem samdi lagið
Sendið korn yðar
tii
ONITED grain growers &
Bank of Hamilton Chambers
WINNIPEG
Lougheed Building
CALGARY
Fáið beztu tryggingu sem hugsanleg er.
Talsími: 87 308
Þrjár símalínur
Rosedale KQl
Lump $12.00 Stove $11.00
FORD CCKE $15.50 Ton
SCRANTON HARDKOL
POCA LUMP og
CANMORE BRICQUETS
Thomas Jackson & Sons
370 COLONY ST. PHONE: 37 021

Látið
CANADIAN NATIONAL—
CUNARD LINE
/ sambandi viö The Icelandic MUlennial Celebratlon
Committee.
Dr. B. J. Brandson,
H. A. Bergman,
Dr. S. J. Johannesson,
E. P Jonsson,
Dr. B. H. Olson,
S. Anderson,
A. B. Olson,
O. Johannson,
L. J. Hallgrimsson,
S. K. Hall,
G. Stefansson,
A C. Johnson,
J. H. Gíslasön,
Jonas Palsson,
P. Bardal,
M. Markusson,
W. A. Davldson.
Islendingar I Canada, eins og
landar þeirra, sem dvelja vífis-
vegar annarsstaðar fiarri föstur-
jörSinni, eru nú meir en nokkru
einni áður farnir að hlakka til
þúsund ára Alþingishátlðarinnar
( Reykjavík, i júním&nuði 1930.
Island, vagerft lýðveldisins, eins
og vðr nú þekkjum það, stofnaði
hið elzta löggjafarþing í júnl-
mánuði árið 930. pað er ekkert
tslenzkt hjarta, sem ekki gleðst
og slær hraðara við hugsunina
um þessa þúsund ára Alþingis-
hátið, sem stjórn tslands hefir
ákveðið að halda á viðeigandi
hátt.
Annast um ferðir yðar á hira
ÍSLENZKU - - -
Þúsund ára Alþingishátío
REYKJAVlK
JÚNl
1930
Canadian National járnbrauta-
kerfið og Cunard eimskipafélagið
vinna i samlögum að þvf, að
flytja Islendinga. hundruðum sam-
an og íólk af íslenzku bergi brot-
ið, til Islands til að taka þátt 1
hátíðinni og siglir sérstakt skip
frá Montreal I þessu skyni. Meðal
annars, sem á borð verður borið
á skipinu, verða íslenzkir, góm-
sætir réttir. par verða leikir og
ýmsar skemtanir um hönd hafð-
ar og fréttablað gefið út.
Spyrjist fyrir um vorar sérstöku ráðstafanir
Leitið upplýslnga hjá Canadian National umboðsmannlnum I
Winnipeg Saskatoon, Edmonton, eða skrifið beint til
J. H. GISLASON, Winnipeg (phone 88 811) 409 Mining Exchange Bldg.
CANADIAN NATIONAL RAILWAYS
eöa einhverjum umboösmanni
OUNARD STEAMSHIP LINE