Lögberg - 06.03.1930, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. MABZ 1930.
Bla. 5.
n:
ICELANDIC MILLENNIAL CELEBRATIflN EXCURSION
Montreal - Reykjavik
S.S. ANTONIA
Siglir frá Montreal
6. Júní 1930
Cunard línan
hefir opinber-
lega v e r 15
k j ö rin af
s j á 1 f b o 8 a-
nefnd Vestur-
íslendinga til
að flytja heim
tslenzku Al-
Þingishátíðar
gestina.
J. H. Glslason,
B. J. Brandson, forsetl.
G. Stefánsson,
H. A. Bergman.
E. P. Jðnsson.
Dr. S. J. Johannesson.
A. B. Olson,
Dr. B. H. Olson,
S. Anderson,
G. Johannson,
S. K Hall,
A. C. Johnson,
Jonas Palsson,
P. Bardal,
M. Markusson,
W. A. Davidson.
L. J. Hallgrímsson,
Spyrjist fyrir um aukaferðir.
Aríðandi að kaupa farbréf sem fyrst, til að tryggja sér gott pláss.
Frekari upplýsingar á öllum skrifstofum Cunard-félagsins, eða hjá
J. H. Gírlason, Convener Volunteer Committee, 409 Mining Exchange
Buiiding, Wipnlpeg, Canada.
Miss Thorstina Jackson, Passenger Executive Department
GUNARD LINE, 25 broadway, new york, n. y.
Mr. og Mrs. N. Vigfússon
gift 41 ár.
Að kveldi þess 26. jan. þessa árs.
8, var þeim Mr. og Mrs. N.
Vigfússon gjörð óvænt heimsókn
af skyldmennum og fáum vinum,
þá höfðu þau gift verið 41 ár.
Sáðu þá aðkomugestir húsráð-
endur utn stjórn á heimilinu um
stundar sakir, — sem reyndist þó
næturlangt, áður en heim var
farið. Brúðkaupsálmur var sung-
]nn og margt af okkar gömlu og
Soðu íslenzku söngvum. Sezt var
til borðs, blómsskreytts og hlöðnu
goðmeti j allskonar, og lagleg
brúðarkaka bar af á miðju borði.
Fyrstur talaði Jpn Júlíus John-
s°n til heiðurshjónanna; mintist
^ann margs frá fyrri árum, sér-
staklega þó komu þeirra hingað
fyrir 38 árum síðan. Næstur las
9uðm. ólafsson ávarp til heið-
Ursgestanna, og læt eg handrit af
i>ví fylgja hér með, einnig hand-
rit ávarpa frá séra Guttormi og
séra Jónasi, tileinkuð (eða stíl-
uð)i til Mr. og Mr^. 'N. Vigfússon;
bið eg Einar Pál að gjöra svo vel
birta þau jafnframt línum
tessum í Lögbergi. — Sem heið-
"rsgjöf var brúðhjónunum af-
henti vönduð og falleg klukka
^antle Clock, Westminster and
Trinity Chimes). Mr. Vgfússon
tukkaði gjðfina, heimsóknna og
aHan þann hlýhug, er þeim hjón-
Um hefði verið sýndur.
í stuttu æfisögutágripi bar hann
onu sinni vel söguna.
^arfi er sonur Vigfúsar ólafs-
s°nar og tSigríðar Narfadttur frá
Suður.Reykjum (Reykjakoti). í
osfelJssveit, í Gu'llbringusýslu,
°n kona hans Anna, er dóttir Vig-
usar Arngrímssonar og Margrét-
ar Vigfúsdóttur frá Álftanesi í
S°mu sveit og sýslu. Fluttust þau
^estur um haf 1887; giftust 1888;
Ifðu sín fyrstu ár í Keewatin,
nk> en fluttu þaðan vestur til
nýlendu Jþessarar árið 1802 og
óku S4r heimilisréttarland. Hér
ala þau búið síðan og farnast
v°b Du'gandi hafa þau reynst
^e?n öllum erfiðleikum. Mark-
niið þeirra hefir í sífellu verið,
alnam og hærra. Kjö-orð þeirra
efir tíðast verið, að láta gott
a ®ér hljótast, — hlutað hafa
au með sér og sínum, skyldum
Vandalausum eftir megni.
Börn þeirra hjóna eru: Helgi
igurvin, giftur Helgu Einars;
r I föðurgarði; Valdimar Al-
r«<l, ókvæntur, útskrifaður M.A.
u háskóla fylkisins, og Margrét
nna ísafold, gift O. G. Olasson,
usett að Tantollon. Tvö börn
uvk- ^au a^ sar ^ra ísian<^i> syst-
örn Mrs. N. Vigfússon; þau
°ru °£ Vigfús Sæmund Ás-
nndsson, var drengurinn 8 ára,
n stúlkan 12. Þóra var skóla-
ennari, er hún gifti sig, Sigurði
b°hnson; búa þau í Prince Al-
íit*? ’. ^lgi^s Sæmundur ógiftur,
skrifaður sem M. S. A.' af há-
Sf° a f*kyisins; hefir hann gegnt
r um, sem prófessor við TJni-
síðastl- tvö ár.
m Ölr ^sslr efnilegu menn, Váldi-
u ar °K Sæmundur, eru sem stend-
r við Madison háskólann í Wis-
d°USln'ríki- os skrifa þeir báðir
ors-ritgerðir sínar þar í vor.|
tingjar og vinir óska þessum
klonum allra heilla.
0. G. 0.
Kæru brúðhjón og vinir:
Það hefir verið farið í geitar-
hús að leita ullar, þegar eg var
fenginn til að ávarpa ykkur í
þessu fertugasta og fyrsta gift-
ingarafmæli þeirra Narfa og önnu
Vigfússon, því jafnvel þó við sé-
um búnir að vera nábúar í þriðj-
ung aldar, þá erum við Narfi þó
töluvert ókunnir enn þann dag
í dag, sem orsakast af því, að við
erum andlega óskyldir, þar eð
hann er há-lúterskur og eg heið-
ingi frá rétttrúnaðarins sjónar-
miði, og jafnvel þó þessi skoð-
anamunur hafi ekki orsakað
fjandskap okkar í millum, þá hef-
ir hann þó verið nægilegur til að
stíja okkar viðkynningu í sund-
ur, báðutm til ergelsis og óánægju,
eg vil ekki segja til falls og for-
djerfunar.
Við Narfi ætlum auðvitað báð-
ir til himnaríkis, og það mjög
bráðlega, því við gjörumst nú
gamlaðir; en sína leiðina hvor
munum við fara, en við mætumst
þá líklega í miðju kafi eða miðju
himnaríki, og þar búumst við við
að verða meira andlega samein-
aðir. Raunar hefir náttúran, sem
við munum báðir álíta lög eða
lögmál guðs, glettast dálítið við
okkur, hún hefir nefnil. gefið
okkur sameiginlega afkomendur,
sem báðir elska, svo algjörlega
sundurleítir mætumst við ekki
hinu megin.
Sólin var farin að lækka á vest-
urloftinu, þegar eg kom á suður-
dalsbrúnina, kvalinn af þreytu og
þorsta eftir að ganga frá Mooso-
min, því seinustu 15—20 mílurn-
ar hafði eg ekkert hús fundið; en
nú opnaðist dalurinn fyrir mér,
með öllum sínum tilbreytingum,
sem stakk svo í stúf við tilbreyt-
ingarlitla sléttuna, að Islendings-
eðlið í mér gleymdi þreytunni í
svip og eg hoppaði ofan fyrstu
brekkuna eins og alikálfur og tók
stefnu á eina húsið, sem eg sá
undir efstu dalsbrekku hinu meg-
in í norðvestur. Þetta var hús
Narfa og önnu Vigfússon, og
fyrsta húsið, sem eg heimsótti í
þessari bygð. Nú er sá hjalli
auður, en ætíð er eg fer þar
fram hjá, minnist eg mjólkurinn-
ar, sem eg þambaði þar fyrir 36
árum. — Næsta sunnudag lagði
eg á stað norður í land í atvinnu-
leit, og var Narfi leiðbeinari og
félagi á þeirri ferð. Eg á því
þeim heiðurshjónum að þakka fyr-
ir fyrstu góðu viðtökurnar í þess-
ari bygð. Enda hafa þau verið
veitándi í gegn um öll sín bú-
skaparár, og hefi eg persónulega
oft orðið þess aðnjótandi, jafn-
vel huggunar, þó það þyki nú
kannske skrítið, að orþódoxi skuli
geta huggað heiðingja, þá er það
nú samt svo, og*mundi eg undir
öfugum kringumstæðum reyna
að gjalda í söihu mynt, jafnvel þó
það virðist nú máske enn þá
meiri fjarstæða.
Framan af árum þessarar hygð-
ar tekur N. V. ekki mikinn þátt í
félagslífi'hér; hefir Iíklega fund-
ist við vera gjálífir og gáska-
fullir, ef til vill ekki að ósekju;
en nokkru eftir aldamót, þegar
orþódoxía og bindindishreyfing
vaða hér uppi, tekur hann við
stjórn félagsmála hér, ekki bein-
línis á þeim sviðum, heldur öll-
um, t. d. sveitarmáluim, þar sem
hann var áhugamikill dugnaðar-,
maður, enda sveitarráðsmaður og,
formaður þess um skeið. Fram;
að síðustu, og mætti segja verstu
tímum, hefir hann því verið for-
maður okkar félagslífs, eða þang-
að til enskan, með bættum sam-
gönguærum á öllum sviðum og
annari vélamenningu, drepur alt
félagslíf niður í kalda kol. Áður
var maður manns gaman, en nú
virðast vélar vera manns gamarf.
Það var siður til forna, að
framarlega í orustu gekk merk-
ismaður, er bar merki herstjöra,
og var valinn til þess einhver
hraustleikamaður. Varla mun hann
þó hafa verið fremstur, því það
var of hættulegt, þareð hann varð
að hafa aðra hönd á merkisstöng-
inni og aðeins hina til sóknar og
varnar; enda heyrist þess oft get-
ið, að dugnaðarmenn gengu fram
uím merki. Þá er merki féll og
var ekki reist við aftur, var or-
usta töpuð.
Fyrir rúmlega þúsund árum
síðan stóð merkis-orustan á
Stiklastöðum, þar sem ólafur
helgi féll með svo að segja öllu
sínu liði; það var síðasti sigur
heiðingja í Noregi. Þar vildi til
einstakur atbulrður, að þegar
merkismaður fær banasár, þá
rekur hann mergisstöngina ofan
í völlinn, svo hún stóð þegar
hann féll. M. J. segir: “skaut í
jörðu, svo í skafti söng”. En í
næsta erindi fer hann að hugga
okkur og segir, “þó bili hendur,
er bættur galli, ef merkið stend-
ur þó maður falli.” En hvemig
fáum við nú látið merkið standa,
þegar við föllum?, Tímans íönn
nagar upp steinvarðann, piramid-
inn sekkur í jörðu og andlega
heimspekin fyrnist og fölnar. Það
er aðeins í afkomandanum, það
er þessi óskiljanlega lífskeðja,
sem við sjáum hvorugan endann
á, vitum ekki hvað á að tengja
saman, en getum trúað hverju sem
við viljum um. — Og þar á því
sviði, hafa þessi öldruðu brúð
hjón, sem við erum að heiðra hér
í kvöld, staðið með heiðri og sóma
í stöðu sinni, því þau hafa ekkert
sparað til að koma börnum sínum
til menningar og menta. Þau
hafa rekið merkisstöngina í völl-
inn, svo að hún stendur, þegar
þau falla, og þá munu aðstand-
endur hafa yfir huggunarvísuna
hans M. J.: “Þó bili hendur, er
bættur galli, ef merkið stendur,
þó maður falli.
v
Svo óskum við og vonum, að
okkur auðnist að níu árum liðn-
um, að sitja fimtíu ára brúð-
kaupsafmæli þessara heiðurs-
hjóna, en til þess þurfa þau að
óska þess sjálf, því fyrsta skilyrði
til að lifa, er að vilja lifa, og
annað, að reyna til að lifa. Eg
vona, að guð lofi okkur öllum að
lifa það, eða kannske eg segi
eins og H. V. forðum: “ef eg lofa
guði að lifa,” en þó hlegið væri
að þessu, þá er tölu«verður sann-
leikur í því; til þess að guð lofi
okkur að lifa, verðum við að lofa
guði að lifa.
Þegar eg var að alast upp í
Mjóafirði, bjó öldungurinn og
merkisbóndinn Jónatan á Eyðum.
Eftir honum var haft: “Nú er
góða veðrið, nú er gaman að lifa,
eg vildi eg mætti lifa í svo sem
tíu ár enn.” Hann var bænheyrð-
ur; hann flutti vestur um eða fyr-
ir 1880 og dó í hárri elli hér fyrir
sunnan línuna. Svona bjart þurf
um við að líta á lífið, og um svona
mikið eða meira, þurfum við að
biðja og við mutium verða bæn-
heyrðir, ef við reynum. Skotarn-
ir se£ja: “hjálpaðu þér sjálfur,
og guð mun hjálpa þér.” Islend-
ingarnir segja það nú reyndar
líka, nema einstaka sinnum, þeg-
ar gloppast út úr þeim: þu þurft-
ir ekki guð, ég gat. En við segj-
um það ekki, nema þegar við
höfum ekki hugsað okkulr nógu
vel um.
Svo óskum við þeim önnu og
Narfa Vigfússon allrar hamingju
og blessunar á ófarinni æfileið.
G. O.
* * *
Til hjónanna, Narfa og önnu
Vigfússon, að Tantallon, Sask., á
41. giftingarafmæli þeirra, 26.
janúar, 1930.—
Kæru heiðurshjón!
Feginn hefði eg viljað vera með
í hópnuln, sem kemur saman til
að gleðja ykkur í dag; en þess er
enginn kostur. Og hefði eg
greppur verið, skyldi eg hafa
sent ykkur kvæði langt og snjalt.
En mér var víst alveg gleymt,
þegar skift var niður skáldgáf-
unni, og get eg því ekki tekið
þann kostinn heldur.
Verð eg því að senda miða
Silfurbrúðkaup
MR. og MRS. EGGERT JOHNSON
25. febrúar 1930.
Nú ljómar sólin sigurblíðan dag
og signir geislum aldarfjórðung liðinn,
en hjörtu vina vermir gleðilag
frá vorsins tíð, með æskustunda kliðinn.
Þið hjón, sem lýstuð leið um farin ár
af lífsins dygð, með ást 1 hug og verki,
nú blessar daginn heilla-röðull hár
og hjartkær blóm, sem prýða ykkar merki.
Hvar samúð ríkir, leiðin verður létt
og lífsins auði fáguð tímans saga,
ef stefnan á hið sanna mark er sett,
er sigri krýndur ferill vorra daga.
Vor æfitíð með tilfellanna straum,
er tafl á valdi hans, er lífið gefur,
og því er bezt við böl og tímans glaum,
að byggja von á því, sem gildi hefur.
•
Við dagsins arð, sem brosir ykkar bæ,
er bundin þökk og gleði margra vina,
meo ósk að haustið andi blíðum blæ
og breiði ljós og yl á samfylgdina.
M. Markússon.
Rannsóknir
í Suður-íshafi.
þennan í minn stað og láta hannjvíst meira en húsaskjól. Hjörtu
flytja ykkur kveðju mína, með! ykkar hafa aldrei brugðist mér.
hlýhug og þakklæti fyrir gamaltj Eg met trygð þína, Anna, semj
Stórhuga landkönnuðir og æfin-
týramenn haa dregið athygli að
Suður-lshafinu og löndum þeim,
sem í því liggja. Kannast allir við
Roald Amundsen, 'Scott og Shak-
leton, og marga fleiri mætti nefna
er ýmist hafa hætt lífi sínu eða
látið lífið í rannsóknaferðum þar
syðra. Þó er það sá hluti jarðar
vorrar, er mönnum er enn ókunn-
astur, og þar bíða enn margar ó-
ráðnar gátur. Fjöll og jöklar,
strendur, straumar, jurtagróður
og dýraríki í sjó og á landi er
lítt rannsakað.
En nú vill svo vel til, að skipu-
lag er að komast á vísindarann-
sóknir á þessu svæði, og má ætla
að þekking mánna um suðurveg
aukist mjög á næstu árum.
Um miðjan fyrri mánuð fór
rannsóknaskipið Discovery II. frá
Lundúnum í þriggja ára leiðang
ur í Suður-íshafi. Er því eink-
anlega ætlað, að rannsaka hvala-
göngur þar syðra og alt, sem lýt-
ur að lifnaðarháttum hvala. Ann-
að enskt skip, Discovery (hið
fyrsta, með því nafni)v hefir þeg-
ar verið syðra um hríð, og er ráð
KIONEY
kp"-L!yS
og gott. En verst er þó, að hannjtalað hefir mínu máli síðan eg
mun ekki túlka helminginn af þvíj var drengur. Og þá met eg for-
sem mér býr í hrjósti við þetta
tækifæri.
Margs' er að minnast frá þeim
stundum, þegar eg sat í stofunni
hjá ykkur að kvöldi dags, eftir
útivist langa og harða í vetrar-
stormunum. Ekki var manni lengi
kalt þar. Góður var ofn-hitfnn,
en glaðar logaði þó eldur hugans
við frjálsar og fjörugar samræð-
ur. Eg fann til þess, að þar var
höfðinglegt inni. En sá höfð-
ingsskapur var ekki fólginn í
ytra prjáli, “fínheitum”, eða reig-
ingi. Hann var sannari en svo.
Eg mætti þar anda þeim, sem
ekki lætulr lífskjörin hneppa sig í
fjötra, og ekki sættir sig við kot-
ungskap, heldur sigrar örðugleik-
ana, bætir umhverfið og prýðir
garðinn eftir föngum; anda, sem
lítur yfir eigin landamerki, og
telur ekki eftir sér vik í þarfir
héraðs eða þjóðar; anda yl-
góðan,i vingjarnlegan og örlynd-
an; anda sannrar trúrækni, sem
hvorki er þrælbundinn við dauð-
an bókstaf, eða þauleltinn við all-
ar nýjuíngar; anda lærisveinsins
kristna, sem ekki lötrar þungum
skrefum hálf-nauðugur á fund
meistara síns—
“>En frjáls og glaður gengur,
til Guðs á helgri stund.” —
Eg fer ekki með neitt skrum,
eða skjall. Svona komuð þið mér
fyrir sjónir, og heimilið ykkar,
þegar leið mín lá þar um garð.
Endurminning þeirra funda er sí-
fersk og hugnæm. — Guð blessi
ykkur bæði, heiðurshjón, og gefi
ykkur friðsælt og fagurt æfi-
kvöld.
Með ást og virðingu,
Guttormur Guttormsson.
* * *
Selkirk, Man., 18. febr. 1930.
Mr. og Mrs. Narfi Vigfússon,
Tantallon, Sask.
Kæru hjón og vinir!
Eg gleðst með ykkur, börnum
ykkar, vinum og sveitungum, er
nú minnast þess að verðugu, hve
mjög allir, er náinna kynna hafa
notið af ykkur, unna ykkur og
virða. Tel eg mig í þeim hópi.
Þið standið mér nær en, sam-
ferðamenn og málvinir. Þið
hafið gert meira en að sýna
mér og áhugamálum mínum greið-
vikni og gestrisni. Eg lít á ykk-
ur sem systkini mín. Eg hefi
þreifað á hollustu ykkar í orði
og verki. Hjá ykkur hefi eg átt
mensku-hug og hetju sál þína,
Narfi, — alt sem þið hafið unnið
sveit og söfnuði, heimili og börn-
um. Eg þekki all-marga íslend-
inga í samtíð minni, en fáa jafn-
oka ykkar, er alt æfistarfið er
tekið til greina. Þegar eg hugsa
u'm ljóð og líknstafi, sem ristir
eru á hjarta þitt, húsfreyja; og
þegar eg rifja upp táp, hrein-
skilni og íslenzka fornaldar-kosti,
sem þú ójieitanlega átt, Narfi;
er eg hugsa um, hve margir hafa
leitað liðs og forsjár hjá ykkur;
er eg minnist atorku ykkar í bú-
skap sem drengskap, finn eg að
þessi orð, sem svipar til oflofs í
augum ókunnugra, eru alls eigi
fullnægjandi ummæli um kosti
ykkar, eins og eg tel mig þekkja
þá. Þið eigið betri vitnisburð
skilinn frá mér. Eg verð ykkur
ávalt skuldbundinn — fyrir kær-
leiks-þelið og íslenzka dreng-
lund.
Kvæði, ykkur samboðið, get eg
ekki sent, sem stendur. . Og þótt
mig skorti ekki fúsleika til að
heimsækja ykkur, er mér einnig
bægt frá því að sinni.
Lifið heil, kæru vinir, um-
kringd þakklátum bömum og vin-
um. — Sækið ávalt í sólarátt, til
Guðs, með því að styðja og þjóna
sem lengst og sem bezt. Meðan
jarðarMfið varir.
Og megi Jcostir yðar ávalt varð-
veitast í ættinni.
Góður Guð, sem fððurlega hef-
ir fylgt ykkur farinn veg, leiði
ykkur ófarin æfispor. —
Með einlægu kærleiksþeli og
þakklæti.
Jónas A. Sigurðsson.
■ gert, að það rannsaki strandmæl-
ingar í tvö ár suður af Indlands-
hafi og Ástralíu. Foreingi þess
er Sir Douglas Mawson. En Wilk-
ins landkönnuður er að rannsaka
strandlengju meginlands suður
heimskautsins, á þeim stöðvum
sem þeir Scott og Shackleton
höfðu bækistöðvar sínar. Þá hef-
ir Byrd flugmaður orðið margs
vísari um landslag og fleira þar
syðra á flugi sínu til suðurheim-
skautsins, og loks er 'að nefna
fimta leiðangurinn, sem Norð-
menn eru fyrir, og heldur sig
við suðurheimskauts baug.
Allir þessir flokkar eru búnir
hinum beztu vísindatækjum, hver
á sínu sviði, og munu flytja heim
| með sér mikinn fróðleik og merki
legar kvikmyndir. Þeir hafa og
með isér tflugvélar, dráttarvélar
og vélbáta, sem flýta fyrir rann
sóknunum, og vistin þar syðra
verður þeiný Ólíkt þægilegjrf ien,
hinna fyrri landleitamanna, sem
oft voru illa búnir, og létu þess
Gjafir til Jóns Bjamasonar skóla
Frá Milton, N. Dak.:
S. S. Grímsson, .......... $6.00
Halldór Ásgrímsson ........ 1.00
Mrs. J: Benson ........... 1.00
Mr. og Mrs. Herm. Bjarnason 4.00
F. G. Vatnsdal ............ 1.00
Mrs. Kristín Goodman ...... 3.00
O. ö. Einarson ...+... ........ 1.50
Helgi Th. Finnson ......... 5.00
Ólafur Th. Finnson........ 10.00
—Samtals $32.50.
Kvenfél. Fríkirkjusafnaðar,
Cypress River, Man.,.... 5.00
Með þakklæti fyrir þessar gjafir.
S. W. Melsted,
gjaldkeri skólans.
ÞESSI
STÓRSKAÐI
þurfti ekki að eiga sér stað -
1,577 vagnhlöss af hveiti 1928 voru dæmd
myg-luð. TjóniS af þvl nam $211,318.00.
Það verða altaf stðrskaðar af pessu, nema
þér varist mygluna.
petta er svo einfalt. pér sáið hveiti, hreins-
uðu með Standard Formaldehyde (1 pd. fyrir
40 mæla) og þíl er engin mygla og þetta
flýtir fyrir grððrinum.
Ökeypis bæklingur vor “Smuts in Grain"
veitir margar og mikilverðar uppiýsingar,
sem alla hveitibændur varða. Skrifið og
biðjið um hann.
THE STANDARD CHEMICAL CO. LTD.
Montreal WINNIPEG Toronto
Sold Ín 1 lb. and 5 lb. cans, also in bulk, by all dealers.
KILLS
SHUT
100 %
lEFFECTIVE
i
STANDARp
^MaldehypS
í meir en þriðjung aldar hafa
Ðodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bakverk,
gigt, þvagteppu og mörgum fleiri
sjúkdómum. Fást hjá öllum lyf-
sölum, fyrir 50c. askjan, eða sex
öskjur fyrir $2.50, eða beint frá
The Dodds Medicine Co., Ltd.,
Toronto, ef borgun fylglr.
vegna lífið og lentu í hinum
mestu hrakningum. Einveran þar
syðra er og ekki lengur jafn ægi-
leg eins og áður, með því að bæði
njóta þöir ánægju af útvarpi og
geta látið til sín heyra, því að
allir leiðangursmenn hafa ágæt
loftskeytatæki og geta hlýtt á út-
varp heiman og haft sagnir af
öllu, sem er að gerast um víða
veröld. — Vísir 27. jan.
Gas í maganum er
skaðlegt fyrir hjartað
Gas í maganum, sem kemur til
af óhollum sýrum, er ekki aðeins
afar óþægilegt, heldur getur það
reynst stór-hættulegt.
Þegar þú, eftir máltíðir finn-
ur, að eitthvað þrengir að hjart-
anu, þá máttu reiða þig á, að gas-
ið 1 maganum er að leita upp á
við. Þess vegna hefir þú hjarta-
þraut og þér er þungt um andar-
dráttinn.
Til að koma sem allra fyrst í
veg fyrir þetta, er ekkert betra
en hið einfalda ráð, að nota Bi-
surated Magnesia, (duft eða töfl-
ur)v sem læknar þetta svo að
segja strax. Þetta þægilega, skað-
lausa og ódýra meðal, Bisurated
Magnesia, hefir fengið meðmæli
lækna og lyfsala nú í meir en
fimtán ár. Það fæst hjá öllum
góðum lyfsölum og í góðum búð-
um, sem meðul selja. Reynið það
sem fyrst.
Now is the Time
to prepare for
a better'position
and higher salary
Enroll Monday
IN THE
Day or Evening
Classes
OF THE
DOMINION
Buslness College
THE MALL—WINNIPEG
Branches
Elmwoed, St. James and The Pas