Lögberg - 25.06.1931, Síða 7

LÖGBBRG, FIMTUDAGINN 25. JÚNÍ 1931.
Bla. 7-
ALDARMINNING
Steingríms
Thoráteinesonar
19. maí 1831—19. maí 1931.
um, að hér er ekki farið með
ar ritgerðir eftir hann, sögur,
“staðlausa stafi”, er það eitt ær-
ið nóg, að lesa eftirfarandi skrá
yfir þær þýðingar skáldsins, sem
prentaðar hafa verið í bókar-j þessar
formi. Eru þær taldar hér í þeirri
söð, sem þær komu út:
æfintýri og spakmæli. .
Af merkum Ijóðaþýðingum
skáldsins, auk ofannefndra, skulu
aldar: “Hagbarður o!g
Hún iðrast ekki eftir
að hafa reynt þær
Kona í
af
Heilsubót
Pills.
ÞÝÐINGAR STEINGRÍMS
THORSTEINSSONAR.
Eftir prófessor Richard Beck.
I.
Væru íslenzkar bókmentir svift-
ar þýðingagersemum sínum, myndi
þar mikið skar. Þá myndi það
sannast áþreifanlega, að “eng-
inn veit hvað átt hefir fyr en mist
Ihefir.” Og þá skildist mönnum
einnig auðveldíega, 'hverjir vei-
gerðarmenn þjóðar sinnar snjall-
ir þýðendur eru. Þeir víkka sjón
deildarhring hennar og veita
frjóvgandi straumum inn á hug-
arlöiid hennar. Listfengir og á-
hugasamir þýðendur eru dyggir
verðir lands síns gegn andlegri
einangrun og fylgifiskum henn-
ar: fáfræði og 'þröngsýni. Og
þjóð, sem býr á hjara veraldar,
fjarri arinellum heimsmenning-
arinnar, er ekki sízt þörf þeirra
manna, sem gera hana hluthafa i
bókmentaauðlegð annara landa.
Enn þá skortir mikið á, að ís-
lenzkar bókmentir séu eins auð-
ugar að þýddum merkisritum og
æskilegt væri. Samt hafa nokkr-
ir menn lyft Grettistökum á því
sviði.
Jón prestur Þorláksson á Bæg-
isá var brautryðjandinn. Þýðing-
ar hans, sér í lagi Paradísar-
missir og Messíasarkviða, voru
Axel, eftir Tegnér, Khöfn 1857;
2. útg. Rvík 1902.
Þúsund og ein nót#, Khöfn,
1858— 18 6. Fimm bindi. 2. útg
Rvík 1910—14.
Ný sumargjöf, ársrit, Khöfn,
1859— 612 og 1865. Ritaði Stein-
grímur það að miklu leyti og er
þar margt þýðinga eftir hann.
Pílagrímur ástarinnar, eftir
W. Irving, Khöfn 1860. ErJIur
Mrs. J.
Sievert Þjáis
í Bakinu.
af Verk
(Einka-
Manitoba Fær
Ilodd’s Kidney
Signý” og “Kvæði um Axel Þórð- ------
arson og Valborgu vænu” (dönsk
þióðkvæði), 1 Tímariti Bókmenta- , ,
, ,, ... Stead, Man., 25. jum.
felagsms; klukkuhljoð eftir gkeyti)_______
Scihiller, í Nýjum félagsritum og Hikið ekki. Drátturinn er eng-
“Skemtilgangan” eftir sama, í um til gagns. Hann er hættuleg-
Iðunni; þýðingarbrot úr “Kaup- UJ' _Ef, >ú heldur’ að, eifthvuð
se að nyrunum, þa reyndu Dodd s _ , ...
manninum í Feneyjum , eftir Kidney Pills strax. Þér er óhætt u- 0g hann heflr auSsJaanle8a
Shakespeare, einnig í Iðunni; að treysta þeim. Fáeinar pillur, kunnað vel samvistunum við and-
“Ljós” og “Vitskerti maðurinn”, lpVnar 1 fínia> &et? homið 1 vef lega höfðingja. Hann hefir þýtt
eftir Petöfi, í Skírni; og “Fimta sievert.^sem hér’ á” heima.Tégír kvæði eftir þessi öndvegisskald:
kviða í Hélvíti”, eftir Dante, í bvernig Ihún fór með aðkenning Saffó, Hórazíus, Shakespeare,
'Nýjum félagsritum. Þá þ;Vdi af nýranveiki. Dodd’s Kidnev Dante, B,yron, Burns, Goethe.
ingum er jafn víðfeðmt í tíma sem.
rúmi. Hann velur sér þýðingar
úr fornöl/iinni, frá miðöldunum
og alt niður til samtiðar sinnar.
Hann þýðir ljóðaperlur úr hinum^
j fjarskyldustu bókmentum: forn-
j grískum og rómverskum, indversk-
um, nýgrískum, enskum, þýzkum,
I frönskum, svissneskum, rússnesk-
1 um, ítölskum, spánverskum, ung-
f verskum, serbneskum, dönskum,
norskum, sænskum og amerísk-
Steingrímur meiri hlutann af hinu Jj.1®,. nTmiSðhlTþelsu ágæta Sdhiller, Heina, Petöfi. Tegnér,
prentaðar í Sögur fra Alhambra.j fagra kvæði Fou'gués, “iísland”, en nýrnameðaií. Hún segir: “Eg Oehlensclæger, Bjornson, lopeli-
Rvík 1906. | Bjarni Thorarensen hafði löngu hafði óttalegan bakverk á hverj- U8 0g Longfellow; fer þó fjarri,
um degi. Eftir að hafa tekið úr að alUp séu taldir.
Úndína, eftir M. Fogué, og áður þýtt kafla úr því. (Sjá Skírni,
Þöglar ástir, eftir J. K. A. Mus-
æus, Khöfn, 1861. Endurprentað-
ar í Winnipeg, 1907.
Bandinginn í Chillon o!g Draum-
urinn, eftir Byron lávarð, Khöfn,
1866. Endurprentuð í Nokkur
ljóðmæli eftir Byron, Rvík 1903.
Goðafræði Grikkja og Róm-
verja, eftir H. W. Stoll, Khöfn,
187L
Saga hinna tíu ráðgjafa, Khöfn,
1876.
Svanhvít, með Matthíasi Joch-
umssyni, Rvík, 1877; 2. útg.
Rvík 1913.
Lear konungur, eftir W. Shake-
speare, Rvík, 1878.
Sawitri, Rvík, (1878; 2. útg.,
Rvík, 1926.
Sakúntala, eftir Kalidasaa,
þremur öskjum af Dodd’s Kidnev
79. ár, bls. 336—339). Loks má Piils/ leið mér miklu betur. Eg Þýðandinn haslar sér því ei'gi
geta þess, að í ljóðasafninu hélt áfram að nota þær og nú er völl með tmámennum. í vali
Svövu, er Steingrímur gaf út ?g,- á,_,D_°,fd’S Kidney sínu á ljóðaþýðingum ræðst hann,
pills mikið að þakka.”
ásamt þeim ( Benedikt Dodd,g Kidney piUa eru orðnar
eigi heldur á
garðinn þar sem
Nokkrar afj
stórvirki, ekki sízt þegar litið er Rvík; 1879! 2- út*“ Rvík- 1926-
ar.dvígar aðstæður þýðandans: Róbinson Krúsóe, eftir D. De-
fátæktina, einangrunin og skort foe’ ttvlk> 1986; 2. útg. Rvík,*1917.
á nauðsynlegum hjálpargölgnum.
En með þýðingum sínum varð
séra Jón einnig merkismaður og
áhrifa í sögu íslenzks máls og
íslenzkrar lljóðagerðar. Og mér
er nær að (halda, að starf hans í
þetta átt hafi eigi verið sannmet-
(1860)
Gröndal og Gísla Brynjólfssyni, algengt húsmeðal út um allan bann er lægstur.
er þýðing eftir hinn fyrstnefnda heim, vegna þess að fólk hefir merkustu ljóðaþýðingum hans
á “Selmu málum”, löngu kvæði reynt hær °8 þær hafa reynst vel. hafa þegar verið nefndar. Þessar
eftir Ossian (bls. 70—1'00). i má einnig benda á: “Kafarann”,
listinni. Hann las þessi árin mik-, „Greifann af Habsborg” og
Það er því ekkert smáræðis- ið af skáldritujn og heimspekis- „Meyjuna. af ókunna landinu”
starf, sem Steinlgrímur Thorsteins- ritum, og fékst jafnframt við rit- eftjr Schiller; “Guðinn og bajad-'
son inti af hendi með þýðingum Rtörf. Munu fáir íslendingar hafa eran»; “Sön!gvarinn”,‘ ‘Korintsku
sínum. Þær fylla( myndarlega lesið jafnmikið af erlerflum brúðurina”, “Álfakónginn” og
bókahillu og eru þúsuiHir blað- skáldritum. Hann kynti sér eigi “Mignon” eftir Goethe; “Lorelei”
síðna að stærð. En blaðsíðuta) aðeins helztu skáldrit Dana, Norð-1 og “Don Ramíró” eftir Heine;
er enginn mælikvarði bókmenta- manna og Svía, heldur o!g rit R. “Náttúruna og manninn” eftir
gildis. Hitt er enn mikilsverð- Burns, Walter Scotts, Shake- Hugo; “Exicelsior” eftir Long-
ara, að í hinum mikla þýðinga- sþearse, Byrons, Shelleys, Go- fen0W; “Föruneytið mitt” eftir
| fjölda Steingríms, er vandfundið enhes, Sohillers, Heines, Victors Björnson; “Dauða Hákonar jarls”
léttmetið, þó þær séu að vonum Hugos, og Berangérs. Auk þess eftir Oehlenscblæger; “Vetra'r-
dálítið mismunandi að lífsgildi atti ,hEnn við sjálft forntungu- brautina” eftir Topelius; “Sólar-
og listgildi. Það var bæði, að námið kost á að kynna sér forn- 0g” eftir Tegnér; og sálminn
hann var þaullesinn í heimsbók- skáldin grísku og latnesku.” j “Hinir þrír vitrin!gar úr Austur-
mentunum o'g átti jafnframt ó- Steingrímur var því vel unUir iondum” eftir Grundtvig. Og
venjullega ríkan fegurðarsmekk. þýðingarstarfsemi sína búinn. Og svona mætti lengi telja.
Enda var hann vandur í vali þýð- hin víðtæka bókmentaþekkin!g Ekki eru Byron-þýðingar Stein-
inga sinna. Eflaust hefir það ver- hans kemur eigi að eins fram í gríms ómerkari en hinar ofan-
ið íslenzákum bókmeitum stór- þýðingarvali hans, heldur einnig toldu, eða þá þýðing hans á Axel
happ, að Steingrímur komst ung-
t
ið, að minsta kosti ekki af öllum
almenningi. Dr. Silgurður Nor-
dal tekur alls ekki of djúpt í ár-
inni, er hann segir: Kvæði og
þýðingar Jóns Þorlákssonar hafa
bæði gert Bjarna og Jónasi auð-
veldara að yrkia og þjóðinni að
meta verk þeirra.” (íslenzk Lestr-
arbók, bls. xxv)i En það er utan
vébanda þessarar ritgerðar, að
ræða frekar hér um. Ekki þarf II, Rvík, 1926.
Nal og Damajanti, Rvík 1895.
Dæmieögur eftir Esóp, Rvík,
1895.
Nokkur ljóðmæli eftir Byron,
Rvík, 1903.
Æfintýri og sögur, eftir H. C.
Andersen, tvö biildi, Rvík, 1904 ur að aldri undir handarjaðarinn
og 1908. Síðara bindið
prentað, Rvík, 1920.
endur-l a Sveinbirni Egilssyni. Fyrir þær
samvistir hafa -vaxið hjá honum
Dæmisögur eftir Esóp og fleiriíastlr a fögru máli og áhuginn á
höfunda, Rvík, 1904. j góðum bókmentum. Prófessor Har-
í athugascemdum hans við þær, Tegnérs. Og Steingrímur ræðst
og eigi síður í ritgerðum hans í ag þýða sjálfan Dante, skáld-:
um mörg merkisskáld: Goethe, j0fur miðaldanna. “Fimta kviða í
iScOiiller, Petöfii, Fouqué, Byron. Helvíti” er merkur kafli og á-
Andersen, og fleiri. Þær sýna hrifamikill úr höfuðriti Dantes,
bæði staðgóða kunnáttu hans í “jLa Divina Commedia” (Sjón-i
Þrjú æfintýri, eftir J. L. Tieck,;aldur Níelsson fer svofeldum orð- fa!gurfræðum, og glöggan skiln- leiknum !guðdómlega)i Er þetta
“Álfarn- um her um 1 æfiágripi skáldsins ing.
(Andvari, 39. ár, 1914, bls. 2-:
hundr-
Rvík, 1905. Eitt þeirra. “Álfarn- um ner um 1 ænagnpi sKarusms mg. Eftir hann mun einnig vera geysi langur ljóðabálkur, ------
ir”, í þýðingu Steingríms. (Andvari, 39. ár, 1914, bls. 2-: ritgerðin “Um vísindi, skáldskap að kviður (cantos) alls. Þó mun
Sögur frá Alhambra, eftir W. “í ,latínuskólanu var'ð Stein- og listir á miðöldunum”. í “Nýrri hiklaust mega telja Lear konung
Irwing, Rvík, 1906. !’grímur fyrir miklum áhrifum af sumargjöf” (1865)/; vel skráð og merkustu þýðingu Steingríms í
Ljóðaþýðingar I Rvík 1924•! Sveinbirni Egilssyni, sem þá var allítarlegt yfirlit (bls. 113-143). bundnu máli, enda er hún hin um-
Hér er að finna rektor og að allra dómi hefir ver- Þar við bætist, að Steingrímur fangsmesta.
að fjölyrða um snildarþýðingar ýmsar þær þýðingar Steingríms j iS elnn hlnn mestl snillingur á átti ekkert skylt við nirfilinn, sem Af þýddum ritum skáldsins í
Hóm_ sem birtust í Svanhvít, og fjölda! lslenzka tungu, sem nokkurn vill einn gina yfir auði sínum o'g óbundnu máli má eflaust telja
1 tíma hefir lifað. Tók Stein- grefur hann að lokum í jörðu Þúsund og eina nótt, mesta þrek-l
grímur þá þegar að kynna sér niður, svo að enginn fái notið virkið. Hún er bæði mikið rit að.
útlend skáldrit, einkum fyrir á- hans. Skáldið unni góðum bók- vnxtum og að sama skapi merki-
hrif frá einum skólabræðra sinna, mentum nógu vel og skildi menn- ieg, ein af frægustu igersemum
Ólafi Gunnlaugssyni. Var Ólafur ingargildi ■ þeirra nógu vel tiJ heimsbókmentanna, einhver bezta
Alpaskyttan, eftir H. C. And- ágætlega gáfaður; fékst síðar að- þ«ss að vilja Igera sem flesta sekmtibókin, sem til er. Enda
all. við blaðamensku í Brussel og landa sinna hluthafa í fegurð hefir hún orðið lesendum ihvar-
París (d. 1894). Steingrímur varð þeirra. Föðurlandsás hans, und- vetna uppspretta yndis. Hér er
Meðal þýðinga Steingríms uiá|gnemma agætlega að sér í þýzku; irstraumurinn í svo mörgum ærinn hugmyndaauður; ímyndun
Sveinbjarnar Egilssonar á
erskvæðum; þeim hefir að verð- margar aðrar. Tvö bindi til munu
ugu verið óspart sungið lof. Enda síðar koma út af þessu safni.
verður hið mikla málhreirjsunar- Æfintýrabókon, Rvík, 1927.
starf hans heldur eigi lofað Saga frá Sanllhólabygðinni,
um of. j eftir H. C. Andersen, Rvík, 1929.
Nokkur skálda vorra hafa orð-
ið til að feta þeim séra Jóni og ersen, Rvík, 1929.
Sveinbirni rektor í spor svo að
prýði er að. Síðan
3» • • • • l
tíö jptin „„ m s n •- . , einnig, með nokkrum sanni, teljaj mun hann hafa lagt sérstaklega kvæðum hans, kemur Ijóst fram manna finnur hér næga næring
, , , , 3 f,rja mennl eri Varnarræðu Sókfatesar, Kriton stund á bað málið til bess að geta
hæst þýðmga-starfsemi: þá Fædon> ^ platon> sem Þjóð ! “ to^ danna Llf
Steingrím Thorsteinsson, Matth-I ... .’ . .. 1QOP- „ I lesi° rlt sfoikatuanna pyzxu
ías Jocihumsson og Bjarna Jóns-I V1”“ ®L ® /. frummálinu. Eignaðist hann þeg- henm til hærn
, , “ J " | or Sigurður Nordal, er annaðist;
son fra Vogi. Fleiri hafa einni!g ,, ,, , .
, 8ium utgafuna, se!gir svo
reynst lar«di sinu þarfir, t. d. þau! ., - (<T-, ,
. , . p mala smum: Eg hefi
Porsteinn ritstjórj Gíslason, Ein
ar skáld Benediktsson og frú
Björg Þ. Blöndal. Og enn aðra
mætti nefna. En þó að skemti
legt væri, er mér eigi það hlut
verk ætlað, að rekja sögu ís
lenzkra þýðinga, heldur hitt, að
ræða nokkru nánar þýðinga-starf
Steingríms Thorsteinssonar. Á
aldar-afmæli þessa ástsæla skálds,
er það sjálfsögð ræktarsemi, að
minnast Ihinnar víðtækn starf-
semi hans í þágu íslenzkra bók-
menta, en þýðingar hans voru
niikill þáttur hennar.
II.
Engum mun gert rangt til, þó
að sagt sé, að Steingrímur Thor-
steinsson hafi verið einna mikil-
virkastur þýðenda vorra að fornu
°g nýju. Til iþess að sannfærast
ísar, Kriton á hafi máliS tíl bess að veta 1 þýðingarstarfi hans. Hann vill í kynjqsögum, æfintýrum og lit-
á fræða þjóð sína og göfga, lyfta auðugúm lýsingum. Margt skáld-
og víðfeðmari ið hefir einnig sótt efnivið í þetta j
ar á skólaárum öll rit Schillers, sjónar. Þess vegna var hann ó- dásamlega sagnasafn. t svipinn
i eftir- kvægasafn eftir Goethe og fleira þreytndi, að veita erlendum hug- man eg eftir einu skáldi íslenzku,
að vísu^ af ritum hans.” myndaauð inn í land sitt. Og þau sem tekið hefir yrkisefni þaðan,
bylt svo um þýðingunni, að hún Snemma hefir Steingrímur því eru elílíl fá fegurstu blóm heims- Einar H. Kvaran yrkir tvö af góð j
getur ekki borið nafn Stgr. Th. teÍ4Íð ástfóstri við skáldbræðurna bókmentanna, sem hann gróður- kvæðum sínum, “Sjötta ferð Sind-
. . . . En þýðingin ber samt enn j þýzlcU, er hann síðar þýddi svo setl 1 íslenzkri möld. j baðs” og “Konunginn á svörtu
mikinn svip af nákvæmni Stgr. margt eftir. Og ekki minkaði Landnám Steingrímse sem þýð- eyjunum” út af sögum í Þúsund
Ph. og stíl hans.” j bókmenta-áhugi hans þegar til anda er afar víðlent. Hann lagði og einni nótt. Þykir mér ekki ó-
Auk þess er margt þýðinga iháskólans kom. Þar var líka undir sig Norðurálfuna þvera og líklegt, að skáldið hafi sótt þau
eftir Steingrím, hingað og þang-! stórum betra til fanga hvað er- endilanga og seildist til fanga yrkisefni sin í þýðingu Stein-j
að í tímaritum og í handritumj lend skáldrit snerti, en heima bæði í Austur- 0g Vesturálfu gríms.
t. d. fjöldi æfintýra, sem ekki|fyrir. En eg læt Harald prófess- beims. í minningarljóðum sínum Þá var bókmentum vorum mik-j
hafa enn verið prentuð. í tíma-! or segia frá skólaárum ská'ídsins um skáldið, lýsir Guðmundur iU fengur að þýðingum Stein-
riti Bókmentafélagsins er þýðing! (Andvari 39. ár, 1914, bls. 6): Guðmundsson á gætlega þessu gríms á mörgum hinum ágætustu
hans á sjálfsæfisögu föður hans,
Bjarna amtmanns Thorsteinson.
Af öðrum þýðin'gum skáldsins i
bundnu máli, má þessar telja:
‘TTímon eða Miannhatarann” og
‘,Drauminn’1’, eftir Lúkían; eru
hvorutveggja prentaðar í Eim-
reiðinni. Steingrímur var einn
af ritstjórum Iðunnar eldri. Auk
fjölda kvæða eru þar ýmsar þýdd-
ríki æfintýrum H. C. Andersens. Þau
Ihafa farið heimsenda m,illi, og
“Við háskólann lagði hann 'íðlenda landnámi hans
fyrst stund á lögfræði; en hann bókmentanna:
hætti við það, og tók að stunda «Me6 Aladíns lampa í hægri hönd eftirlæti jafnt yngri Sem eldri’
málfræði, aðallelga latínu og að hásæti Persalanda, ’; Þó þau séu sérstaklega ætluð
Árið 1863 lauk hann em- um sefintýi^anna Austurlönd
n<r qöfri, að, 'EJdorado og Gózenströnd
, _ „ ., . aísv, lysti' me® eldl’ °8 anda
(með 2. einkunn). Að honum Með dísum Ijósum í léttum blæ
til ver !iðum í veldi drauma
grísku.
bættisprófi
vanst svo seint námið, kom
af því, að hann var að hálfu í
vist hjá fagurfræðinni og skáld-
'börnunum. Og mikið happ var
það, að Steingrímur váldi sér það
hlutskifti að snúa æfintýrum þess-
um og sögum á íslenzku. Hann
var einmitt hæfasti maðurinn til
þess vandaverks. í fyrsta lagi
voru æfintýrin honum einkar
MACDONALD’S
Fitte Cut
Bezta tóbak í heimi fyrir þá, sem
búa til sína eigin vindlinga.
Ókeypis vindlingapappír
með hverjum tóbakspakka
um himinfjallanna heiðan sæ
og heilaga Ganlges straum.
Þá grétu’ yfir Úndínu íslands-
er “ÍMands riddarans” frásögn hjartfólgin; auk Þess leikur Það
dýra ekki á tveim tungum, að með hon-
á fegursta málinu hann færði | um og H. C. AnMersen var náinn
aa r,jeð’ ,. , andlegur skyldleiki. Frh.
sem fleira hstanna gul'ið skíra. .
I Og svimháan Byron’s og Shake- • ~Vlsir-
| spears’s anda I ------------—
hann sál vorri fyrir lét skíran
standa.
Það var um borð í stóru far-
þegaskipi, að farþegi nr. 33 dó
Oss hann hefir dýrustu demanta nr P9.st’ °8 skipstjóri bað báts-
Ágætasta vipdlinga tóbak í Canada
sótt
úr draumlundum Heine’s og
’Goethe’s sölum, —
og frætt oss um heilaga himin-
drótt
já hæðum Olymps — þann snild-
arþrótt
\1 Htskrúði’ af marmara’. er mæn-
ir hljótt
j frá musterum hrundum í
Grikklands dölum,
j olg talar þó skýrar en tungan
snjalla
”m tivnarmark andans og fegurð
alla.”
manninn og einn háseta, að
Geygja líkinu fyrir borð, svo að
ekkert bæri á. Þeir komu aftur
og sögðu:
— Nú er því lokið.
— Það er fcott. Eg vona, að
enginn hafi séð ykkur, er þið kom-
uð með veslings nr. 33 —
— 33? æpti bátsmaður — það
var Gyðingurinn í nr. 32, sem við I
fleygðum fyrir borð!
— Eruð þið alveg vitlausir,
þrumaði skipstjóri. Hann var
bráðlifandi!
— .Tá. það sagði hann líka. en
0, . , , ,,» við sögðumst trúa betur skipstjór-
Og landnam Stemgríms í þyð- anum en honum.
ar samkvæmt, að vera algjörlega
við eina fjöl feld, hvað fylgi
málanna snerti.
Þau hjón eilga marga vini og
kunningja, víðsvegar á meðal
íslendinga, er munu harma
burtför hennar og finnast,
eins og okkur í nágrenninu, að
hún hafi orðið svo mikið skjót-
ari en maður hefði óskað.
Heimili þeirra Paulsons hjóna
var, eins og minst var á í ræð-
unni við útför hennar, ná-
tengt landnámi bygðarinnar.
Tómas var framan af árum
fylgdarmaður landmælin!ga-
manna, þar af leiðandi leið-
beinandi landnámjsmönnum.
Margur sótti því heimili þeirra
af þeim ástæðuim En þó
hygg eg, að eigi hafi færri kom-
ið þar sökum vináttu einnar
við húsbændur og gestrisn-
innar, er þar var ávalt að
mæta, og þau hjón áttu bæði
í stærsta stíl; því gestkvæmt
hefir verið þar ávalt síðan,
sem þá.
Þau Tómas og Þórunn voru
| ávalt meðlimir lúterska safn-
Fostudaginn 27. marz 1931. aðarins 5 L€slie og um eitt
lézt á Almenna sjukrahusmu í glteig veittu þau því máli tölu-
Winnipeg, Þorunn Taulson. 1 verða forstöðu. Séra Runólfur
HÚSFRÚ þórunn paulson
“Líf er herför ljóssins,
líf er andans stríð.
Sæk til sigurhróssins.
.svo er æfin fríð.”
kona Tóm^.sar Paulsonar við
Leslie, Sask., 62 ára gömul.
Fjeldsted dvakdi hjá þeim, er
hann þjónaði i Vatnabygðum,
sinum 1 Vatnabygðum, fyrir
skömmu síðan.
Þórunn sál. var dottir Jo- Qg mat þau og unni 8em sinum
hannesar Bjarnasonar og konu beztu vimim Erfiðleikar við
hans Lilju Daníelsdóttur, er, flutning orð8Íns voru nægir
lengi bjuggu í Stóradal í Eyja- þá gem endranæn en 8éra
firði, og fluttu þaðan tiJ ( Runólfur kunni vel að meta
Ameríku 1883. þá, sem af heilum hug réttu
Þau létust bæði hjá börnum honum broðurhönd.
Um all-langt skeið var Þór-
unn meðlimnr kvenfélagsiros
Fimtán ara fluttist Þórunn iglenzka við Leslie, og studdi
vestur um haf með foreldrum það þá vitanlega eftir *beztu
sínum. Arið 1886 giftist hún tu> en þes,s utan var hún
eftirli.fandi manni sínum. iðulega að gera gott þeim, sem
Tómasi Þórðarsyni Pálssonar bágt áttUf án þess að Vera í
og Guðrúnar Magnúsdóttur. ráði um það yig neinn félafe8.
frá Hólum í Öxnadal í Eyja- gka Samfarir þeirra hjóna
f jarðarsýslu. Þeim hjónum ,oru framúrskarandi ástúð-
varð fjðgra barna auðið. Af 'Iegar alla tí8> sv0 að hún varð
þeim dóu þrjú á unga aldri, en ekki fyn]r neinum tofum af
eitt þeirra, Jóhannes Þórður, mannsins (hendi) a því er hun
varð rumlega tvitugur, vænn yildi yel gera
drengur og vel látinn. Hann ’ . . , ..
var kvæntur Clöru dóttur Lars , 0ft varð Þ°runn ,fyrir hellsu'
Hogan o'g konu hans Sigrúnar leysi Þungu og saru, en hun
Björndóttur Hogan, systur bar Það með 130 inmæðl’f einn-
Ólafs læknis Björnssonar í slðasta SJukdemSStrlðlð’
Winnipeg og þeirra systkina. eins. og hun.;hafðl llka bonð
Þau Jðhannes og Clara eignuð- sorgirnar bitru, barnamissir-
ust eina dóttur barna. Þór- inn’ er yflr dundl framan af
unn heitir hún, efnileg stúlka, æilnni-
sem dvelur nú hjá Tómasi Lífsskoðanir Þórunnar voru
Paulsyni afa sínum. grundvallaðar á kristinni trú.
Þau Tómas og Þórunn tóku Hún fálmaði aldrei neitt efl-
tvö fósturbörn, sem bæði eru lr Vlssu fyrlr lífssigrinum. Á
upp komin, Marvel John Jac- hverju sem !gekk, var hún þess
obs, sem enn dvelur hjá fólki örugg að sá, sem lífið hefði
sínu, og Edna, dóttir Friðriks skapað o'g lífinu stýrði, sæi
kaupmanns Vatnsdal, gift Því borgið alla leið; hvernig,
Clarence A. Julius í Winnipeg. gerði hún sér ekki far um,
Auk þeirra ástvina, sem hér sökum þess að hún fann, að
eru nefndir, eiginmannsins, Það yrði í fullu samræmi við
sonarbarnsins og fósturbarn- göfugustu þrá og iþörf manns-
anna, lifa Þórunni þrjár syst- sálarinnar. Og það var trúin
urá Rósa, kona Jóns S. Thor- á Jesúm Krist, mannkynsfrels-
laciusar við Leslie; Halldóra, arann, sem gaf henni þetta
ekkja Kristjáns sál, Helgason- öryggi.
ar við Foam Lake, og Aðal--------------— — —
björg, kona Sigurðar Sig- yið eigum erfitt með að átta
urðssonar í Foam Lake, og okkur á því enn, að Þórunn sé
margt af náskyldu frændfólki. farin> við) s,em eigum heima
Verustaður þeirra Paulson’s hár j nágrenninu. Við eigum
hjóna. var að mestu í Can- erfitt með að 8kilja, að þegar
ada. Þau dvöldu fá ár sunnan kvöldsólin bjarmar á hvít bæj-
línu, nokkru eftir að þau komu ariþil hinnar iðjusömu, gest-
að iheiman, þá í Winnipeg og risnu húsfreyju og stafar
síöar í Þingva'llanýliendu, og stjornum á gluggana hennar,
nú í síðastliðin rúm þrjátíu ár að hún gá þar ekki inni fyrir
við Leslie, vestan vert við að bugsa um kvöldverkin. En
Foam Lake. virkileikinn þokar ekki. Þór-
unn Paulson er farin. Þá svip-
Þórunn Paulson var fríð ast hugurinn yfir æfibrautina.
kona sýnum og alúðleg í við- Kornung leggur hún út á al-
móti. Hún var vel skýr kona, vorubraut' lífsins og kemur
hjartagóð og góðgerðasöm við heim roskin kona, en eftir verða
alla, er bágt áttu, og orkumað- fyrjr hugans auga leiðin og
ur var hún um alt það, er hún jjosið.
lagÖi hug á Mann undraði Hvílíkt baf af harmi! Góð
það oft her í nagrennmu hvað móðir ,gengur frá gröfum allra
hun gat starfað upp a siðkast- barna ginna_ yér undrumst
íð, slikir sem burðir• nennar , „ •*
, , , . enn a nv hlvlega brosið hennar
voru þa; en hugurinn var , , , ,,,. ,
, , , . , , j í hversdagslifinu eftir slika
sterkur fyrir framkvæmdun- , , ,
„ , , i eldraun, og þolinmæðina í þján-
um, þvi entist hondm lengur. : ”, ,
TT. , , , , , , mgunum. \er.skiljum þa, að
Hun var busyslukona mikil og , / * * „
, . , , * hér er að ræða um nyja sonn-
■handavinnukona með afbrigð- , , ,, ., . f
T*. , . * un, odauðlegan vitnisburð um
um. Iðjusemm var henm með- ’ ,
, ,, t, * 11 • , . , það ljos, er var hennar vegvis-
lædd. Það er ekki siður her í . , . , , , „
, * *• v • ír til hinstu stundar.
landi, að vmna voðir heima
fyrir, en væri það alt komið í Það rifjusf upp fyrir oss, enn
eina hrúgu, sem Þórunn Paul- betur en við lestur góðrar bok-
son spann og prjónaði, myndu ar> hvílík sú birta er, sem um
flestir telja það álitlegt dgs- ræðir, hve óyggjandi áreiðan-
verk, ekki lengra dags, með svo leiki. Vér hörmum þá ekki breyt-
mörgu öðru. Þar mundi líka infeuna innan bvítu bæjarþilj-
vera að finna mikið af prýðis- anna °8 stjörnuskráðra glugg-
fallegum munum, svo vel unn- anna Tar inni býr nýtt líf,
um, að þeir myndu standast grein at Því sem burt er farið,
samhliða því sem bezt er unn- °g ver vitum að til eru enn
ið með þjóð vorri. Eg minn- bjartari þil en hvít bæjar-
ist þess hér, að oft dáðist e'g Þil þó vel séu þau kynt hjá
að því með sjálfri mér, ekki Þjóð vorri, og að til eru mikið
einungis hve miklu Þórunn bjartari stjörnur en þær, er
orkaði, heldur og líka hinu, hve kvöldsólin geislar á glugga
vel hún gat unnið ullarvinn- vora. Vér sjáum þá og skilj-
una, svo ung sem hún var, er um, hvert vinkona vor og
hún fór að heiman af ættland- grannkona er hofin, og lesum
inu. Um garðrækt, fuglarækt um það í lífsferli hennar, hvert
og blóma, var henr.i jafn-sýnt. skal sækia sigurhrósið, svo æf-
og öll þau störf, er hún lagði ln verði fríð.
hönd á, fórust henni fljótt og — — — — —
vel- \ Þórunn Paulson var jarð-
Ekki er svo að skilja, að Þór- sungín) af séra Rúnólfi Mar-
unn sál. sinti engu nema teinssyni, að viðstöddu fjöl-
vinnunni. Hún las mikið, hafði menni, á föstudaginn langa.
ágætan smekk, átti sér uppá- Hún hvílir f lslenzka graf-
halds-höfunda og vissi vel hvað reltnum aUsían vert við vatnið.
hún vildi í þeim efnum. Hún , ,*,•*• ,
,. í 'guðsfriði, Þorunn! segjurn
f.vlgdist lika með, með lifandi .* , .
,, „„ , , , við oll í þessu nagrenni.
ahuga, ollu er var a dagskra op-
inberlega, og það var eðli henn- Rannveig K. G. Sigbjörnsson.