Lögberg - 30.06.1932, Blaðsíða 2

Bls. 2.
LÖGBERG. FIMTUDAGINN 30. JÚNÍ 1932.
Fertugaála og áttunda ársþing
Hins evangeliska lúterska kirkjufélags
Islendinga í Veáturheimi.
Hnldiö í Fyrstu lútersku kirkju, Winnipcg, Manitoba
16. til 21. júní, 1932
FYRSTI FUNDUR.
Fertugasta og .áttunda ársþing- Hins evangeliska lút-
erska kirkjufélags ísiendinga í Vesturheimi, kom saman í
kirkju Fyrsta lúterska safnaðar í Wiinnipeg, Manitoba, þ. 16.
júní 1923. Þingið hófst með guðsþjónustu og altarisgöngu
kl. 8 e. h. Prédikun flutti vara-forseti; séra Haraldur Sigmar,
og hafði fyrir ræðutexta I. Kor. 3, 11; Matt. 10, 39, og Efes.
4. 3. Setti forseti, séra Kristinn K. Óiafson, síðan þingið á
venjulegan hátt.
Skrifari ias up þessa skýrslu um embættismenn, presta og
söfnuði kirkjufélagsins:
I. Embættismenn: — Séra Kristinn K. Ólafson forseti; séra
Jóhann Bjarnason, skrifari; herra Finnur Johnson, féhirðir;
séra Haraldur Sigmar, vara-forseti; séra E. H. Fáfnis, Vara-
skrifari; herra A. C. Johnson, vara-féhirðir
II. Prestar: — N. S. Thorláksson, Björn B. Jónsson, Rún-
ólfur Marteinsson, Pétur Hjálmsson, Kristinn K. Ólafson,
Jóhann Bjarnason, Guttormur Guttormsson, Sigurður S. Christ-
opherson, Haraldur Sigmar^ Sigurður Ólafsson, Stein'grímur
Octavíus Thorláksson, Jónas A. Sigurðsson, Valdimar J. Ey-
lands, Carl J. Olson, E. H. Fáfnis.
III. Söfnuðir: — í Minnesota: St. Páls söfnuður, Lincoln
söfn., Vesturheims söfn. — í N. Dakota: Pembina söfn., Vída-
líns sðfn., Hallson söfn., Péturs söfn., Víkur söfn., Garðar söfn.,
Fjalla söfn., Melanktons söfn. — í Manitoba: Fyrsti lút. söfn.,
Selkirk söfn., Vígines söfn., Gimli sðfn., Árnes söfn,. Bréiðu-
víkur söfn., Goysis söfn., Árdals söfn., Brððra söfn., Víðir söfn.,
Mikleyjar söfn., Furudals söfn., Fríkirkju söfn., Frelsis söfn.,
Immanúels söfn. (Baldur), Glenboro söfn., Brandon söfn.,
Lundar söfn., Lúters söfn., Jóns Bjarnasonar söfn., Betaníu
söfn., Betels söfn., Hóla söfn., Skálholts söfn., Herðibreiðar
söfn., Strandar söfn., Winnipegosis söfn, Swan River söfn.,
Guðbrands söfn. — í Saskatchewan: Konkordía söfn., Lög-
bergs söfn., Þingvallanýlendu söfn., ísafoldar söfn., Síon Söfn.,
Hallgríms söfn. (Leslie), Elfros söfn.,. Immanúels söfn (Wyn-
yard), Ágústínusar söfn., Foam Lake sðfn. — í Washin!gton:
Þrenningar söfn., Blaine söfn., Hallgríms söfn. (Seattle). —
í British Columbia: Vancouver söfnuður.
Á kirkjuþingi í Winnipeg, þ. 16. júní 1932.
Jóhann Bjarnason, skrifari.
í kjörbréfanefnd voru skipaðir þeir A. C. Johnson, John
Johnson og séra Jóhann Bjarnason.
Dr. Björn B. Jónsson, prestur Fyrsta lút. safnaðar, bauð
kirkjuþingsfólk velkomið, um leið og hann skýrði frá söng-
skemtun, er fyrirhuguð væri í kirkjunni á föstudagskvöld, og
sameiginlegu boði í fundarsal kirkjunnar á laugardagákvðld,
kl. 6.30 e. h.
Forseti mintist þess, að á þingi væru stödd þau séra
Steingrímur Octavíus Thorlaksson og frú hans, sem verið hafa
trúboðar kirkjufélalgsins í Japan síðan árið 1916. Bauð hann
þau velkomin til þings, og árnaði þeim blessunar í hinu mikla
starfí þeirra og í samfélaginu á þessu þinlgi. Var fundi síðan
slitið kl. nálægt 10 e. h. Næsti fundur fyrirhugaður kl. 9 f. h.
næsta dag.
ANNAR FUNDUR—kl. 9 f. h. þ. 17. júní.
Fundurinn hófst með guðræknisstund, undir stjórn séra
Sig. Ólafssonar. Las hann 121. Sálm Davíðs og flutti stutta
prédikun.
Fyrir hönd kjörbréfanefndar lagði skrifari fram þessa
skýrslu:
Skýrsla kjörbrefanefndar.
Til kirkjuþings 1932:— '
Samkvæmt kjörbréfum, er fram hafa verið lögð, og eftir
skilríkjum, er kjörbréfanefndinni hafa borist, eiga sæti á
þessu kirkjuþingi, auk presta og embættismanna félagsins,
þessir kjörnir fulltrúar frá söfnuðunum:
Frá St. Páls sðfnuð: K. V. Björnson og S. B. Eiríkson; frá
Vesturheims söfn.: Mrs. Pétur Guðmundson; frá Vídalíns
söfn.: Wm. Sigurðson; frá Víkur söfn.: J. J. Myres; frá Gardar
söfn.: G. Thorleifson, S. S. Laxdal og John Johnson; frá Fjalla
söfn.: Magnea Peterson; frá Melanktons söfn.: B. T. Benson,
Mrs. B. T. Benson og Wm. Freeman; frá Fyrsta lút. söfn.:
J. J. Vopni, Gunnl. Jóhannsson, A. C. Johnson og H. A. Berg-
man; frá Selkirk söfn.: Theodore Sigurðsson, Mrs. O. Kelly,
Dóra Benson og Klemens Jónasson; frá Gimli söfn.: F. O.
Lynlgdal og Mrs. C. P. Paulson; frá Árdals söfn.: E. S. Sig-
urðson, Stefán Guðmundson og Tryggvi Ingjaldson; frá Víði-
nes söfn.: Guðný C. Eyjólfson; frá Mikleyjar söfn.: Mrs. S. W.
Sigurgeirson; frá Bræðra söfn.: Sigurður Friðsteinson, og G.
Sölvason; frá Frelsis söfn.: Jónas Helgason og S. A. Sveinson;
frá Fríkirkju söfn.: J. A. Walterson og Sigvaldi Gunnlaugson;
frá Glenboro söfn.: C. B. Jónsson o'g A. E. Johnson; frá Lund-
ar söfn.: G. K. Breckman og Jón Halldórsson; frá Lögbergs
söfn.: Einar Einarsson; frá Víðines söfn.: Helgi Johnson;
frá Immanúels söfn. (Baldur)^ Árni Johnson; frá Herðubreið-
ar söfn.: B. Bjarnason og S. B. Olson; frá Furudals söfn.: Jón
Arnórsson.
Afsökun hefir komið fram frá Péturssöfnuði.
Á þinginu eru mættir, auk hinna kjörnu fulltrúa safnað-
anna, þeir kandídat Jóhann Friðriksson og guðfræðisstúdent
B. A. Bjarnason. Leggur nefndin til, að þeim séu veitt full
þingréttindi.
Á kirkjuþingi í Winnipeg, þ. 17. júní 1932.
A. C. Johnson. John Johnson. Jóhann Bjarnason.
Skýrslan var samþykt í e. hlj., o!g skrifuðu prestar og full-
trúar síðan undir hina venjulegu játningu þingsins.
Forseti bar fram afsökun frá Hallgrímsöfnuði, Seattle,
í tilefni af því, að enginn erindreki mætir fyrir söfnuðinn í
þetta sinn. Sömuleiðis flutti hann þinginu bróðurkveðju og
árnaðarorð frá séra Valdimar J. Eylands.
Þá lagði forseti fram ársskýrslu sína:
ÁRSSKÝRSLA FORSETA 1932.
Liðið ár hefir verið auðkent af erfiðleikum og vandkvæð-
um miklum í heiminum alment. í stað þess að séð hafi fram
úr, hafa erfiðleikarnir farið vaxandi og greinileg ráðþrot kom-
ið í Ijós í þá átt að fá nokkra rönd við reist. Hefir þetta haft
víðtæk áhrif á öllum sviðum lífsins, en ekki sízt á hugsunar-
hátt manna og afstððu gagnvart lífinu.
Biturleiki við lífið og fyrirkomulag þess hefir farið vax-
andi. Margir standa nú uppi í ráðaleysi og allsleysi, sem fús-
ir eru til að bjarga sér, ef nokkurt tækifæri 'gæfist. Bætast
þeir nú móti vilja sínum við hóp þeirra, sem að einhverju leyti
af sjálfskaparvitum berast út á hjarn lífsins. Er þetta sár
eldraun, er fær mjög á hugi manna og steypir mörgum í ör-
vinglan eða vekur hjá þeim stæltan uppreisnaranda, þó marg-
ir taki þessum óblíðu kjörum með meira jafnvægi og stillingu
en von er til. En hugarástand þeirra, sem grimmur veruleik-
inn starir þannig í augu, lætur ekki gjarnan að neinnri auð-
veldri bjartsýni eða innantómum fortölum.
En öngþveiti það, sem ástæður lífsins eru komnar 1,
snertir ekki einvörðungu hinar ytri ástæður og hinar líkam-
legu þarfir. Mönnum er að verða ljóst, að efnahagsvandræð-
in standa að meira. eða minna leyti í nánu sambandi við hina
siðferðilegu og andlegu hlið lífsins. Því er mikið umrót í
hugum manna ekki einungis viðvíkjandi efnahag og afkomu,
heldur líka viðvíkjandi öllu því, er liggur til grundvallar
lífsskoðun og þeirri sjón á lífinu, sem menn hafa tileinkað
sér. Einkum leitast menn við að mæla lífsgildi þess, er mótar
lífið. Meðan alt leikur í lyndi, grannskoða menn oft ekki það,
sem þeir í orði kveðnu aðhyllast. En þegar fjöldi manna
gengur með það á tilfinningunni að margt, sem þeir hafa talið
tryggast, sé að hrynja í höfuð þeim, kemur í ljós hvort þeir
eiga nokkuð í fórum sínum, sem verulegt hald er í. Það er
leysingartímabil í sögu mannanna einmitt nú, en það, sem á
veltur, er, hvort hún einungis sópar burt mörgu því, sem fyrir
er, eða frjóvgar til nýs þroska.
Margskonar álit er á því, hvaða áhrif þessar ástæður og
þetta umrót hafi á líf og starfsemi kristinnar kirkju. Margir
sjá ekki annað í bili, en hnekki og farartálma. Hin þörfustu
kristileg fyrirtæki eiga í vök að verjast og félagsleg framtaks-
semi er meira og minna lömuð. Hik, óvissa og taugaóstyrkur
er víða mjög áberandi á sviði kirkjunnar. Kirkjan virðist oft
fremur óviss um áttir sjálf, og á því eðlilega erfitt með að vísa
leið. En hvað sem öllu þessu líður, er ekki um að villast, að
sérstakt tækifæri er nú lagt kirkjunni í hendur, ef hún kann
með að fara. Hugsanasnauður og andlaus vana-kristindómur
hefir ekkert að bjóða því hugarástandi, sem nú ber svo mikið á.
Að hann verði opinberlega gjaldþrota, þarf ekki að vera nein-
um hrygðarefni. En vakandi kristindómur, er vill umfram alt
færa mönnum í nyt lifsverðmæti fagnaðarerindis Jesú Krists,
sér í ástæðum samtíðar sinnar opnar dyr fyrir áhrif Guðs
ríkis. Hann er ekki í vafa um, að sá eldur reynslunnar, sem
kristnin nú er stödd í, er henni þarfur. Hann á að gera kristn-
ina glöggskygna á hin sönnu verðmæti og vera henni áminn-
ing um trúmensku við þær hugsjónir og það líf, sem Drottinn
hefir kvatt hana til að rækja. Ekkert hefir komið fyrir, sem
hnekt hefir gildi þess fyrir kristnina. Fagnaðarerindið kenn-
ir mönnum að þera það, sem ekki verður umflúið, þó menn ekki
sætti sig við það, en einnig að keppa eftir sigri fyrir það, sem
samkvæmt er hugsjón Guðs ríkis. Á þessu þurfa menn að
halda nú í mjög ríkum mæli, og það á að vera kirkjunnar
blessunarríka hlutverk með samúð og skilningi að leggja það
til lífsins með áhrifum hans, sem hún þjónar.
Hjá kristninni ætti því hvorki barlómur eða vonleysi að
sitja í fyrirrúmi á þessum erfiðu dögum, heldur kristilegur
kjarkur, sem sér tækifæri fremur en tálmani í ástæðum þeim,
sem nú blasa við oss — samfara hluttekningu og skilningi á
því, sem fjöldinn hefir nú við að búa. Eitthvað af þeim anda
þyrfti að auðkenna starf vort á þessu þingi og þá einnig þetta
yfirlit yfir liðið ár.
Það er óþörf tvítekning að greina hér frá tölu safnaða og
öðru, er beint lítur að formlegri embættisfærslu skrifara og
er greinilega tekið fram í hans skýrslu. Hefir það að óþörfu
haldist við frá þeim tíma, er skýrsla skrifara ekki var eins
formleg og nákvæm cg nú.
Ein breyting'á þjónustu fastra presta á árinu snertir séra
Valdimar J. Eylands. Hann flutti í júlímánuði vestur að
Kyrrahafi, eins og til stóð á síðasta þingi, og tók sér bólfestu
í Bellingham, Washiifgton. Þjónar hann þar ensk-Iúterskum
söfnuði, er tilheyrir Pacific Synod í Sameinuðu lútersku kirkj-
unni. Samhliða því þjónar hann tveimur söfnuðum kirkjufé-
lags vors, Blaine-söfnuði og Þrenningarsöfnuði á Pt. Roberts.
Var hann settur inn í embætti af forseta sunnudaginn 9. ágúst.
Er nú söfnuðum þessum frábærlega vel borgið, og gleðiefni
fyrir félag vort, að geta þannig notið krafta þessa hæfa kenni-
manns. En með þessu er líka stigið spor í átt til heppilegrar
samvinnu við lúterska trúbræður þessa lands, þegar báðum
málsaðilum er það til farsældar. Mun slíkt verða algengara
eftir því, sem tíminn líður. Stefnir það burt frá því, að láta
félagslega einskorðun jafnvel standa málefninu, sem verið er
að vinna að, fyrir þrifum.
Þrír ungir menn úr vorum hópi stunduðu guðfræðanám
við lúterska prestaskólann í Seattle síðastliðinn vetur, þeir
Jóhann Friðriksson, Bjarni A. Bjarnason og Theódór Sigurðs-
son. Forseti kirkjufélagsins var einn af kennurum skólans,
og gafst því sérstakt tækifæri til að kynnast þessum náms-
mönnum betur. Leystu þeir allir af hendi ágætt starf við
námið tíg var mér sambúðin við þá hin ánægjulegasta. Jóhann
Friðriksson hafði áður lesið guðfræði í tvo vetur, og útskrif-
aðist því í vor þann 20. apríl. Ráðstöfun er fyrir því gerð, að
hann starfi að Langruth, Manitoba, nú upp úr þinginu, og að
öðru leyti verða kraftar hans efalaust notaðir í þarfir prest-
lausra safnaða eftir því, sem unt er. Væntalega verður hann
vígður til prests á þessu þingi. — Theódór Sigurðsson mun að-
stoða föður sinn, séra Jónas, í hans prestakalli í sumar.
Bjarni A. Bjarnason starfar að líkindum að einhverju leyti að
Lundar. Eiga þeir báðir eftir tveggja ára guðfræðisnám.
Þá verður vikið að helztu starfsmálum kirkjufélagsins.
Því miður hefir ekki verið neinn fastur maður við heima-
trúboðsstarf á liðnu ári. Hvorki var að ræða um mann, er
gæti tekið starfið að sér, né heldur voru ástæður þannig, að
félag vort gæti staðið straum af því. En úr þessu hefir verið
bætt eftir föngum í samræmi við ráðstafanir síðasta kirkju-
þings. Tvö afar-stór svæði eru án fastrar prestsþjónustu —
Vatnabygðirnar í Saskatchewan og bygðirnar umhverfis Mani-
tobavatn, er um eitt skeið var þjónað af þremur prestum. Séra
Haraldur Sigmar dvaldi mánaðartíma, skömmu^ eftir kirkju-
þing í fyrra, vestur í Vatnabygðum o!g veitti þjónustu í sínu
gamla prestakalli. í ágúst fór séra N. S. Thorlaksson til sömu
bygðar samkvæmt höfðinglegu boði hans að takast ferðina
á hendur, ef kirkjufélagið stæði straum af kostnaði við ferða-
lagið. Þjónaði hann þar út septembermánuð. Séra Jónas A.
Sigurðsson vitjaði Foam Lake safnaðar í sömu bygð, samkvæmt
beiðni þaðan. Dr. B. B. Jónsson flutti einnig guðsþjónustur í
bygðinni einn sunnudag, er hann var þar á ferðalagi. Þessi
hjálp þessara góðu bræðra var vel þegin og hefir komið að
miklu liði, þó vitanlega sé það ónóg guðsþjónusta í þessari
stóru bygð. — Á hinu aðal-svæðinu við Manitobavatn starfaði
í tvo mánuði í fyrra, eftir kirkjuþing, Iguðfræðisnemi Jóhann
Friðriksson. Sýndi hann áhuga og ötulleik við starfið, og fékk
ágætan vitnisburð þeirra, er starfsins nutu. í vor hefir séra
N. S. Thorlaksson þjónað að Lundar um mánaðartíma. Á þessu
svæði hefir séra Rúnólfur Marteinsson einnig flutt guðsþjón-
ustur.
Önnur prestlaus svæði hafa verið heimsótt og veitt prests-
þjónusta eftir föngum. Séra Jónas hefir þjónað í Winnipeg-
osis eins og áður; sér^ S. S. Christoperson vitjaði svæða í sinni
grend og svo frv.
Skýrsla féhirðis gerir grein fyrir fjárhag þessa málefnis.
Kirkjufélagsstjórnin skilur vel ástæður almennings og telur
að fólk vort víða sýni það einmitt nú með tillögum til kristi-
legra mála, hvílík ítök þau eiga hjá fjölda kristindómsvina.
Ekki mun vera greiddur styrkur til Hallgrímssafnaðar og
Gimli prestakalls, nema að nokkru leyti.
Hlutverk vort á komanda ári, er að nota þá krafta, sem
eru fyrir hendi, í hið ýtrasta til þjónustu á hinum prestlausu
svæðum. Kirkjufélagið gæti helzt létt undir með því að greiða
ferðakostnað presta, er ferðast til þjónustu á heimatrúboðs-
sviðinu. Sérstaklega vil eg mæla með því, að nota til starfs
hr. Jóhann Friðriksson, cand. theol., eftir því sem unt er. Sér-
stakar beiðnir um hjálp frá kirkjufélaginu ber að taka til
greina, eftir því sem þörf virðist og ástæður leyfa.
Heiðingjatrúboð. — Gleðiefni er það oss öllum, að trú-
boðarnir, séra S. O. Thorlaksson og kona hans, eru nú stödd
á þessu þingi, og að þau, ásamt fjölskyldu sinni, hafa dvalið
í heimahögum um hríð, eftir ánægjulegt ferðalag á heimleið
frá starfssviði þeirra í Japan. Komu þau við, meðal annars,
á íslandi, og var þar mikill sómi sýndur, um leið og þeim gafst
kostur á að kynna fólki trúboðsstarfið og vekja áhuga fyrir
því. Þau hafa sent þinginu ágætar skýrslur undanfarin ár,
en að fá nú bæði að heyra þau og sjá í eigin persónu, tekur
öllum skýrslum fram. Eitt kvöld á þinginu verður sérstak-
lega helgað þessu mikilvæga trúboðsmáli. Auk þess að heim-
sækja ýms af hinum skipuðu prestaköllum vorum, til að út-
breiða þekkingu og áhuga á heiðingjatrúboði, hefir séra Octa-
víus einnig vitjað prestlausra svæða og unnið þarft verk á
heimatrúboðssviðinu. Má vænta hinna mestu og beztu áhrifa
af komu þeirra hjóna, eins o!g áður, og fylgja þeim hugheilar
blessunaróskir og bænir fjölda kristindómsvina, er þau leggja
af stað í nýjan leiðangur til trúboðsstöðvanna í Japan seint á
þessu sumri, eftir því, sem ráð er fyrir gert.
Þetta stórmál kristninnar hefir ekki, fremur en önnur
kristileg starfsmál, farið á mis við ýmsan ba!ga af efnalegum
ástæðum a’ment í heiminum. En þetta snertir hvorki verð-
mæti hugsjónarinnar, né áhuga þeirra, sem skilja málið og
unna því. Ef gott málefni á i vök að verjast um hríð, eykur
það trygð þeirra, sem það verulega liggur á hjarta. Svo
mun einnig reynast hér. Skýrsla féhirðis leiðir í ljós, hvort
því takmarki hefir verið náð fjárhagslega, er sett var á síð-
asta kirkjuþingi.
Betel. — Engu sérstöku er hér að skýra frá, viðvíkjandi
þessu farsæla, kristilega elliheimili. Að sjálfsögðu hefir
peningatregðan að einhverju leyti snert það, en það stendur
nú svo föstum fótum o!g á slík ítök í hjörtum fólksins, að ekki
þarf að bera kvíðboga fyrir framtíð þess. Þann vitnisburð um
íslendinga heyrði eg eitt sinn af vörum innlends mentamanns
hér í álfu, er þeim hafði kynst, að eitt hið bezta í fari þeirra
væri nákvæmni og umhýggja fyrir hinum aldurhnignu. Eg
vona, að við megum ætíð sækjast eftir að verðskulda þessi
góðu' ummæli, fyrst og fremst þannig, að hver einstaklingur
og heimili, sem hlut á að máli, annist sína eigin með alúð og
kærleika, og enn fremur með því að eiga hlut að máli að gefa
þeim skjól í ellinni, sem fara á mis við það að eiga athvarf
hjá einhverjum sínum. Ofe þetta er ekki einungis líkamleg
aðhlynning, því hið kristilega andrúmsloft og guðrækni á
Betel færir með sér þá fróun og blessun, er ellin þarfnast svo
mjög, eigi hún að vera farsæl.
í nítján ár hefir nú Jóns Bjarnasonar skóli rekið starf.
Og þetta síðasta ár hefir aðsókn að skólanum verið meiri, en
nokkru sinni áður. Hugsjónir þær, sem stofnunin hvilir á,
ræktarsemi við íslenzkt mál og menningu, og lifandi kristin-
dóm, sem réttmætan þátt í hérlendu mentunar-uppeldi, hafa
fengið aukna en ekki minkandi viðurkenningu með líðandi ár-
um. íslenzkir nemendur við mið-skóla og mentaskóla þessar-
ar álfu, fá nú víða þá uppörfun frá hæfum kennurum í ensku,
að þekking á íslenzku sé þeim ómetanlegur gróði, einmitt við
ensku-nám. Með öðrum orðum, grundvöllur sá, er skóli vor
hvílir á þjóðernislega, sífelt að fá fyllri viðurkenningu inn-
lendra mentamanna. Um þörf á meiri kristilegum áhrifum
og uppfræðslu í hérlendu skólalífi, er varla nokkur ágreining-
ur meðal þeirra, sem kunnugir eru skólalífinu ofe trú hafa á
kristilegri uppfræðslu. Með þetta fyrir augum, virðist skóli
vor vera að efla hugsjónir, sem ekki eru í vafasömu gildi.
Hann fær einnife vaxandi viðurkenningu fyrir vel unnið starf.
Með þetta í huga, verður manni ljóst, hvers vegna skólaráðið
í fyrra fann það sem helga skyldu að halda skólanum áfram,
þó frá kirkjuþingi kæmi fremur leyfi en uppörfun í því tilliti.
Þó mér sé ekki fyllilega kunnugt um allar ástæður nú, má víst
fullyrða, að þrátt fyrir erfiðasta árferði í kirkjusögu vorri,
hefir rekstur skólans gengið þannig, að fyrir þetta ár, tekið út-
af fyrir sig, stendur fjárhagurinn betur, en fyrir einstök ár
næst á undan. Það, sem veldur vandkvæðum, er skuld frá
fyrri árum, samfara því, að ekki er neinn greinilegur vottur
þess, að betra árferði sé framundan. Með venjulegu árferði
má telja, að skólanum væri borgið. Trúbræður vorir í United
Lutheran Church hafa styrkt skólan svipað og áður. Ekki er
eg í vafa um, að heppilegt spor var stigið í því, að leita ein-
ungis frjálsra tillaga til skólans. Á ferundvelli allra upplýs-
inga, sem lagðar verða fyrir þingið í þessu máli, verður það að
ráða fram úr.
Hvað snertir samband kirkjufélags vors við önnur lútersk
kirkjufélög, þá liggur málið fyrir óbreytt frá síðustu kirkju-
þingum vorum. Málinu var frestað í fyrra til næsta kirkju-
þings til frekari undirbúnings. Það hefir verið rætt nokkuð á
árinu ofe framkvæmdarnefndin hefir haft það til meðferðar.
Þar hefir aðallega verið rætt um það frá því sjónarmiði, hvort
lagt skyldi til að þetta þing legði það fyrir söfnuðina til úr-
slita, eða halda áfram að fresta öllum gerðum. Að líkind-
um kemur einhver tillaga frá framkvæmdarnefndinni þessu
viðvíkjandi. Svo legg eg fyrir þingið kveðju og vinsamlegt
tilboð frá dr. Knubel, forseta United Lutheran Church in Ame-
rica, sem áhrærir þetta mál. önnur skeyti kunna að þerast,
eftir að þetta er skráð. Persónulega er eg þeirrar skoðunar,
að bezt sé að taka málið fyrir ofe ráðstafa úrslitum þess á
þann hátt, er menn sjá heppilegast. Að öll gögn í málinu
komi fram eftir því sem unt er, og afstaða allra málsaðila, og
útkljá svo málið á þeim grundvelli, finst mér muni vera far-
sælast. Til þess þyrfti að leggja málið fyrir söfnuðina til úr-
skurðar. Þetta segi eg með það fyllilega ljóst, að það verði
ekki að sjálfsögðu ákveði, sem eg kann að telja heppilegast.
En félafeslegur-þroski krefst þess, að maður læri að vera í
minni hluta.
Sameiningin hefir haldið áfram í sama formi og áður.
Síðastliðið ár skiftu ritstjórarnir blaðinu milli sín þannig, að
hver um sig annaðist þriðja hvert blað. Vegna fjarlægðar
gátum við séra Guttormur ekki lesið próförk af okkar blöðum
né haft umsjón á niðurröðun efnis, og tók séra Jónas A. Sig-
urðsson þetta mikla verk góðfúslega að sér, eftir beiðni okkar
séra Guttorms, og hefir leyst það prýðilega af hendi, auk þess
að lefegja til blaðsins frá eigin hálfu fögur ljóð og ritgerðir.
Aðrir prestar kirkjufélagsins hafa einnig góðfúslega lagt
blaðinu lið með því að senda þvi ritgerðir. ' Aðal annmarki,
hvað Sameininguna snertir, í mínum augum, er að hún hefir
litla útbreiðslu og er lesin af fáum, en þó eru enn þá færri, er
greiða áskriftargjald. Eg tel víst, að það mætti koirla á betri
innheimtu, ef verulega væri feengið að v.erki með það. En
jafnvel það nær ekki tilgangi sínum, nema blaðið sé lesið.
Þingið ætti að taka þetta til nákvæmrar yfirvegunar. Tillög-
ur um einhverja breytingu koma að líkindum frá framkvæmda-
nefndinni. Aðrar heppilegar tillögur koma ef til vill frá þing-
mönnum. Heppileg úrslit hvað þetta snertir, eru afar áríðandi.
(Framh. á 7. bls.)