Lögberg - 27.10.1932, Blaðsíða 1

Lögberg - 27.10.1932, Blaðsíða 1
45. ARGANGUR WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 27. OKTÓBER 1932 NÚMER 43 Gullbrúðkaup Sunnudagurinn 16. október 1932, var mikill dagur á meðal San Diego og National City Is- lendinga. Klukkan um 2 e.h. söfn- uðust saman að heimili Mr. og Mrs. E. Scheving, 3336 Arthur Ave., San Diego, Calif., yfir sex- tíu vinir og nágrannar þeirra hjónanna, til að samgleðjast þeim í tilefni af fimtíu ára brúð- kaupsdegi þeirra. Þau giftust í Pembina, N. D., 7. okt. 1882. Var fyrst byrjað á að syngja sálminn: “Hve 'gott og fagurt.” Séra E. J. Mélan las kafla úr bibl- íunni og flutti bæn. Þar á eftir sunginn sálmurinn: “Heyr börn þín, Guð faðir.” Að því búnu tók Mr. A. C. Orr við stjórn á samsætinu og flutti vel orðaða og vel viðeigandi ræðu til heiðurslgestanna. Kallaði hann á eftirfylgjandi gesti til að tala: Stephan Barnson, Jón S. Laxdal, Sigfús Pálsson og Herman Da- víðson. Rev. og Mrs. E. J. Melan lásu frumort kvæði. Rev. og Mrs. K. K. Ólafson sendu mjög hlýtt ávarp til gullbrúðhjónanna, sem var lesið af Mrs. K. Magnusson. Ýmsir íslenzkir söngvar voru sungnir, þar á meðal kvæði séra Melans. Fjörutíu og sex vinir o'g ætt- ingjar frá Canada, Norður Da- kota, Washington og California, sendu vinar kveðjur og lukku- óskir með hraðskeytum og spjöld- um, sem voru lesin upp. Mrs. A. C. Orr afhenti Mrs. Scheving blómavönd frá kvenfé- laginu “Freyju”, með hlýjum og vel völdum orðum. Gullbrúðhjónunum voru færð- ar ýmsar gjafir, þar á meðal kvæðið, ort af séra Melan, skraut- skrifað í gyltri umgjörð, silfur- borðbúnaður í skrautkassa með gullplötu, sem grafið var á: “Gullbrúðkaups'gjöf til Einars og Sigríðar Scheving, frá San Diego og National City vinum, 7. okt. 1932. Sömuleiðis $50 í gulli og margar aðrar vandaðar gjafir. Veitingar voru fram "bornar af mikilli rausn. Á miðju borði var stór brúðkaupskaka, skreytt gul- um blómum og eftirlíking af hvít- um, gullvængjuðum dúfum. Dagur var kominn að kveldi, löngu áður en gestir kvöddu gull- brúðhjónin með hugheilum ham- ingjuóskum. Einn af gestunum. Kvæði, ort af séra E. J. Melan, til Ein- ars og Sigríðar Scheving, á gull- brúðkaupsdegi þeirra: Hvað er svo glatt, sem góðra manna að minnast, 0!g með þeim dvelja’ og fagna litla stund? í heimi vorum ei mun fegra finnast, en falslaus trygð, hún bjó í ykk- ar lund. Þið ung með ást og vonum sigld- uð sæinn Með sömu trygð, þótt ýfðist stund- um dröfn, Og eftir hálfrar aldar för um æginn, Með öllum farmi náðuð tryggri höfn. Um fimtiu ár þið hélduð við í hjarta Þeim heilaga og bjarta fórnar eld, Er sendi’ á veginn Igeisla glaða’ og bjarta Að gera hlýtt og fagurt ykkar kveld. Vér óskum þess, þið megið lengi, lengi Lífsins njóta’ og gleðjast sól þess við, Frá Kingáton fangelsinu Kingston fangahúsið við norð anvert Ontariovatn, er mesta fan!gahúsið, sem til er í Canada og þar eru einir níu hundruð fang- ar, eða þar um bil. Þar gerðust þau tíðindi í vikunni sem leið, að margir af föngunum gerðu reglu- lega uppreisn og réðust á fanga- verðina, sem eru vitanlega marg- ir, og leit víst út fyrir um tíma, að þeir mundu bera hærra hlut og ná yfirráðum yfir fangelsinu um stundarsakir. Brutu fanlgarn- ir alt og brömluðu, sem þeir gátu hönd á fest og gerðu mikinn usla og gauragang. Kom að því, að heill hópur vopnaðra hermanna varð að koma til sögunnar til að skakka leikinn. Einhverjir meiddust tölu- vert í þestari viðureign, en eng- inn særðist til ólífis. Einhverjum kommúnista, sem þarna er í fang- elsinu er kent um að hafa æst fangana til uppreisnar. Það er víst algen'gt, að fangar séu óá- nægðir með kjör sín, en hvort hér er nokkur sérstök ástæða til óá- nægju, verður naumast séð a'f þeim fréttum, sem borist hafa. Frá Churchill til Englands Miss Cork Hind kom til Eng- lands í vikunni sem leið, eftir nálega tveggja vikna ferð frá Churchill, Mánitoba. Hún er fyrsta konan, sem þessa lei$ hef- ir farið. Hún ferðaðist með vöru- flutningsskipi, s em var hlaðið hveiti frá Vestur-Canada. Tím- inn, sem skipið var á leiðinni, var nákvæmlelga 13 sólarhringar 2014 klukkustund, frá Churchill til Avonmouth á Englandi. Gekk ferðin ágætlega að öllu leyti. Frá Montreal til Liverpool er sjóleið- in 3,007 mílur, en frá Churchill til Liverpool er leiðin 3,078 míl- ur. Allir lesendur Winnipeg Free Press, kannast vel við Miss Cora Hind. Hún hefir unnið við það blað í mörg ár og skrifað margt í það, sérstaklega viðvíkj- andi hveitirækt. Uppbót á hveitiverðinu Til þess að bæta bændunum of- urlítið upp hið afar lága verð, sem var á hveiti árið sem leið, borg- aði sambandsstjórnin þeim þá 5 cents fyrir hvern mælir hveitis, sem þeir framleiddu það árið o'g seldu. Hveitiverðið er engu hærra enn, nema lægra sé, og þykir bændunum því ekki síður þörf á uppbót nú heldur en þá. Hefir verið farið fram á þetta við stjórnina, en hver árangurinn verður, eða hvort hann verður nokkur eða enginn, vita menn ekki enn. Hið eina svar, sem Bennett forsætisráðherra hefir gefið við þessum málaleitunum, er það, að stjórnin sé að yfirvega málið. Enn í kjöri W/ebb borgarstjóri í Winnipeg hefir lýst yfir því, að hann nú, eins og vant er, sæki um borgar- stjórastöðuna við bæjarstjórnar- kosningarnar, sem fram fara í næsta mánuði. Þykir honum, sem hann hafi alla sömii kosti eins og áður, til að vera borgarstjóri o!g það fram yfir, að nú sé hann lika fylkisþingmaður. Lítur hann svo á, að það mæli mjög með borgar- stjóranum í Winnipeg, að hann sé líka þingmaður,. Því fleiri em- bætti, því betra. Og eftir dagsins starf í gæfu’ o!g gengi Gleði skera upp í kveldsins frið. Dómarakosning í Dakota Þriðjudaginn þann 8. næsta mánaðar, fara fram, lögum sam- kvæmt, almennar kosningar Bandarikjunum, og þá líka til allra embætta innan hinna sér- stöku ríkja. Atkvæði íslendinga þar í landi eru fá og dreifð, svo að þeirra gætir litið, nema á ein- stökum stöðum, er til allrar heild- arinnar er litið. Þó er ekki hægt annað að segja, en að það varði samt nokkru, hvern veg þau falla og með hverjum þau eru greidd. í fyrsta lagi geta þau ráðið úr- slitum, þar sem svo stendur á, að um héraðskosningu er að ræða. Svo mjótt er mundangs hófið, oft og einatt, að drjúgum munar um hvert mannsliðið. í öðru lagi get- ur atkvæðagreiðslan sýnt, — og á að sýna — skoðanir kjósenda á mönnum og málefnum, og er það ekki einskis vert, hvernig Islend- ingar kynna þær skoðanir sínar, því að sjaldnast verður lesin nokkur önnur skoðun út úr úrslit- um almennra kosninga né að ann- að hafi ráðið og leiðbeint at- kvæðagreiðslunni en “höfuðórar, svikin sjón, sálarkröm og valtir fætur.” Mannflestir munu íslendingar vera í Norður Dakota, — þar hafa þeir líka frá fyrstu tíð skipað ým- islegar opinberar stöður. Allmarg- ir þeirra, hlutfallslega, munu nú vera þar í kjöri, og þó líkur séu til, að þeir flestir nái kosningu, þá er það þó engan veginn svo víst, að úr vegi sé að gera það sem réttmætt er, til þess að svo megi verða. Heimtur hafa oft orðið á ýrtisa lund “réttardaginn stóra”, og það komið á daginn, þegar í dilkana var dregið, — að ekki höfðu öll kurl komið til grafar. Þráfaldlega hefir það komið fyr- ir, að talningin hefir farið á ann- an veg en ætlað var, úrslitin þótt svo vís, að gleymst hefir að gera ráð fyrir vendingum og vanhöhl- um, sem þó æfinlega má búast við. Hefir þá margan iðrað þess síðar, að hann skyldi heima sitja, ög verða þess valdandi, að sá biði ósigur, er síður skyldi. Allir vita, að oftast veltur á ær- ið litlu i kosningum. Eitt atkvæði virðist smátt, og sem það megi jafnvel á sama standa, í hvaða átt það fellur, eða hvort það kemur fram. En svo getur farið að kosn- ingar velti einmitt á þessu eina at- kvæði. Sá sem lítur svo á, eða læt ur telja sér trú um, að það skifti minstu máli hvort hann fer á kjör- stað eða ekki, eða hverjum hann greiðir atkvæði—það sé ekki nema eitt — athugar ekki, að hvert eitt atkvæði, sem greitt er á móti um sækjanda, kostar hann ætíð tvi þeirra, sem með honum eru greidd ef til jafns á að meta við það, ef atkvæðið hefði fallið með honum —Sömuleiðis græðir andstæðingur- inn tvö atícvæði fram yfir ga!gn- sækjandann, við hvert það atkvæði, sem ekki er greitt. — Hann græðir atkvæði, sem orðið hefði að telja á móti hinu ógreidda atkvæði, en sem telst nú gegn greiddu atkvæði, eða þá, ef þess þarf ekki með, telst honum til meiri hluta. Með ábyrgðarmestu stöðunni, sem íslendingur sækir um í þetta skifti, er héraðsdómaraembættið í norðaustur umdæminu (TheSecond Judicial District) í Norður Dakota. Eins og kunnugt er, hefir Guð- mundur dómari Grímsson skipað það embætti um nokkur undanfar- in ár, og getið sér hinn ágætasta orðstír. Er hann nú í endurkjðri fyrir almenn tilmæli vina hans og kunningja, og eindiæginn úrskurð útnefningarkjörsins í sumar (The Háskólamálið Rannsóknin út af fjártjóni há- skólans heldur áfram á hverjum degi. Vitnin eru kölluð hvert eft- ir annað og spurð spjörunum úr. Flestir, eða allir, er kallaðir hafa verið sem vitni, virðast gefa greið svör og gegnileg, og getur vel ver- ið að rannsóknarnefndin viti eitt- hvað meira eftir en áður, um or- sakirnar að fjártjóninu, að hún hefir hlustað á allan þennan langa og flókan vitna framburð. En fæst- ir aðrir munu vera miklu fróðari. þó þeir lesi þessa vitnaleiðslu', dálk eftir dálk í dagblöðunum í Winni- peg, á hverjum degi. Flestum mun líka þykja það leiðinlegur lestur og eigi erfitt með að festa hugann við öll atriði þessa leiðinlega vand- ræðamáls. Verður maður væntan- lega að bíða eftir því, þangað til skýrsla rannsóknarnefndarinnar verður birt, að komast að sann- leikanum.* Ekkert hefir enn kom- ið fram í málinu, sem bendir á, að nokkur annar en Machray, sé hér sekur um f járdrátt eða óráðvendni. Hjónaband. Þann 25. sepember s.l. voru gef- in saman í hjónaband á heimili Dagmars Thorlaksonar, Ólafur Anderson og Jóhanna Steinvör Sigurðardóttir Schram, bæði til heimilis í Wynyard. Athöfnina framkvæmdi Rev. Thomas Cur- rant. Rhys Thomas Hann andaðist í London á mánudaginn í vikunni sem leið, hinn 17, þ. m., 62 ára að aldri. Mr. Thomas var hljómfræðingur og söngmaður mikill og «öng- kennari. Átti hann mikinn og góð- an þátt í að efla o!g glæða söng- list Winnipegbúa, því hér átti hann heima í aldarfjórðung, eða frá 1901 til 1926, að hann hvarf aftur til Englands, en þaðan kom hann til Canada. Hann var um langt skeið söngstjóri í Knox kirkjunni hér í borginni og mörg- um íslendingum var hann að góðu kunnur og munu margir þeirra hafa notið tilsagnar hjá honum í hljómfræði. Frá íslandi Gleðifréttir Nú benda íhaldsmenn á það. með mikilli gleði, að hinar bless- unarríku afleiðingar af gerðum samveldisfundarins séu nú þe!gar farnar að koma í Ijós í Canada. Ekki er það nú nema eitt atriði enn þá, sem hægt hefir verið að benda á þessu til sönnunar, en það er mikils vert. Brezkt brenni- vín hefir lækkað í verði í Manv toba, sem svarar $2.00 á gallónið. Bein afleiðing af gerðum sam- veldisfundarins í Ottawa í sum- ar. Primary Election. Flestir fylkisbú-j maður væri. Hefir hann og lika i ar myndu sakna þess, ef til þessl gegnt þessu embætti í mörg ár ætti að koma, að honum yrði bolað frá þeirri stöðu, en einhverjum miður hæfum flokksfylgjumanni í.*kotið inn í embætti hans. Að vísu er engin hætta búin með það, að svo fari í þetta - sinn, því svo stendur á, að eiginlega er um enga keppinauta að ræða. Á ríkisþinginu í Norður-Dakota Butts er síður kunnur meðal ís- lendinga, og mun fylgi hans mest vera utan Pembina County’s. Þó nú að kjósa beri í þessi þrjú embætti, og hver kjósandi hafi rétt til þess að kjósa alla þá, sem eru í kjöri, þá er það engan veg- inn skyldugt, en atkvæði hans jafngilt fyrir því, þó eigi kjósi var sú breyting gerð á stjórnar-j hann nema einn. Með því myndi skránni 1930, að öllu ríkinu er nú | hann líka láta einna bezt í Ijós, skift upp í sex dómþing (Judicialj hvern hann vildi helzt styðja eða Districts). í þremur hinna stærri skipa þrír dómarar héraðsréttinn, en aðeins tveir í hinum smærri. En nú er norðaustur umdæmið með hinum stærstu. Tekur það yfir allan norðausturhluta ríkis- ins og eru þar því þrír dómarar óskaði eftir að kjörinn yrði til sex áranna. Á annan hátt getur hann ekki gert það. Með því að greiða öll þrjú atkvæðin lætur hann engan vilja í ljós, því þá eru allir jafnir. Sjálf kosningalögin gera held- í héraðsrétti. Samfara þeíisari, ur ekki ráð fyrir, að allir fái jöfn héraðaskiftin'gu, var þá líka sam-j atkvæði því, ef svo væri, þá yrði þykt að kjörtímabil hvers dómara j þýðingarlaust það atkvæði lag- skyldi vera sex ár í stað fjögrajanna, að atkvæðatalan skuli skera ára, sem áður hafði verið, og kosningu þeirra svo hagað, að kosinn skuli einn á hverjum tveggja ára fresti, við hinar al- mennu ríkiskosningar. Til þess nú að koma þessu við, var því á- kveðið, að samkvæmt hinum nýju lögum, skyldi fara fram kosning í öll þrjú dómaraembættin haustið 1932. og sá sem hlyti flest at- kvæði, vera kosinn til sex ára, sá sem næstur honum yrði, til fjögra, en sá þriðji í röðinni, til tveggja.j Nú vfll svo til, að aðeins eru þrír umsækjendur í kjöri í þetta sinn, eru þeir því allir sjálfkjörnir. Kosningin er því eigi til annars, en að skera úr kjörtímalengd hvers um sig, hver skuli sitja lengsta kjörtímabilið. Þeir, sem um embætti þessi sækja, ásamt Guðmundi dómara. eru héraðsdómari W. J. Knee- shaw í Pembina, og C. W. Butts, báðir vel þektir skynsemdarmenn. Kneeshaw dómari er íslendingum að góðu kunnur, hefir lengstan sinn aldur alið í Pembina, og hef- ir jafnan reynst hinn nýtasti mað- ur. En hann er nú hniginn mjög að aldri, nálega áttræður, og því vanséð, hvað heilsu hans og kröft- um líður, til þess að Igegna svo um- svifamiklu embætti. Fyrir þá skuld getur hann naumast álitist til frambúðar við það, sem yngri úr því, til hvað langs tíma að hver sé kosinn. Þau gera miklu fremur ráð fyrir hinu, að at- kvæðin verði ójöfn, en það geta þau því að eins orðið, að kjósend- ur styðji eingöngu sína meðhalds- menn, en ekki aðra. Hver vegsauki oss væri það, íslendingum, að geta búið sem bezt í !garðinn fyrir vorn eigin fulltrúa, þurfum vér ekki að benda vinum vorum á syðra, það vita þeir manna bezt. Fyrir það hafa þeir öðlast hina verðskuld- uðu viðurkenningu, að þeir hafa borið hamingju til þess að eignast talsmenn og fulltrúa á æðri stöð um. Guðmundur dómari Grímsson á að vera kosinn til hins fulla kjör- tímabils — til sex ára. Hjálpið til þess, karlar og konur—íslend- ingar! Hann er bezti lagabætir og lagagætir, sem almenningur ríkis- ins hefir enn eignast, auk þess sem hann er hinn mesti drengskapar- og mannúðar maður. Vér þörfnumst slíkra manna nú á þessum dögum, í dómarasætin, — manna, er ei!gi láta lögin mæla tvennum tungum, eftir því hvort þau ávarpa fátæk- an eða ríkan, heldur úthluta öll- um jafnt, voluðum sem voldugum, með samúð og hluttekningu í kjör- um allra manna. Rögnv. Pétursson. Vík í Mýrdal, 22. sept. Heyskap er nú lokið fyrir nokkru og munu heybirgðir bænda vera með allra mesta móti. Gras- vöxtur á túnum og valllendi varð ágætur, en mýrar voru lakari. Nýting varð yfirleitt góð. Tíð var hagstæð. Skiftust á hæg væta og góðir þurkar. Uppskera úr görðum varð ærið misjöfn. Sumstaðar, t. d. í Vík, meiri en dæmi eru til áður. Sýki í kartöflum gerir talsvert vart við si'g og sumstaðar eyðilagt upp- skeruna alveg, einnig á stöðum, þar sem hún hefir aldrei gert vart við sig áður og engar kartöflur verið aðfluttar árum saman. Njólasýki í kartöflum hefir einn- ig orðið vart. Bráðapest fór að gera vart við sig snemma í ágúst eða jafnvel fyrr, en hefir magnast svo, frá því um þ. 10. þ. m., að til vand- ræða horfir á mörgum bæjum. Á sumum bæjum hafa fundist 10— 20 kindur, sem hafa tekið pestina, og er þó ekki farið að smala heiða- lönd. Veit því enginn hve víð- tæk hún er. T. d. var Hafursey smöluð í gær, en þar ganga á ann- að hundrað ær, en 23 lömb fund- ust dauð eða drápust í saman- rekstrinum. Margir bólusettu þau lömb, sem þeir náðu í, þegar veik- in fór að magnast, og hefir það sennilega stöðvað hana allmikið, en þó er hún svo mögnuð á sum- um bæjum, að bólusett lömb hafa verið að drepast fram að þessu og það í allstórum stíl. Slátrun er nú að byrja í Vík, en menn kvíða lágu verði. Afkoma manna er fram yfir allar vonir. Afurðaverð er lágt, en skulda- söfnun lítil. Fari verð á afurðum enn lækkandi, standast menn það ekki, þótt þeir hafi dregið eins úr öllum gjöldum og unt er. — Mgbl. Reykjavík, 1. október. Forvextir lækka. Bankarnir auglýsa að frá deg- inum í dag lækki forvextir af víxlum og vextir af lánum um 1%. Bankavextir hafa haldist hér ó- breyttir, síðan í desember 1929.— Hafa forvextir \ Landsbankans, sem kunnugt er, verið 7%% — framlengingargjald %%,. Nú eru forvextir Landsbank- ans því 6H%, en framlengingar- gjald %%, helzt hið sama og ver- ið hefir. Forvexitir trtvegsbankans hafa verið %% hærri en í Landsbank- anum — pg svo er enn. Innlánsvöxtum er ekki breytt.— Verða þeir framvegis eins og hingað til 414% á sparisjóðsfé og 5% á innlánsskírteinum. — Mgbl. íVar ekki bænheyrður Hon. Ernest Lapointe, fyrver- andi dómsmálaráðherra, sagði í sambandsþinginu hér um daginn, að allir hefðu gert sér miklar von- ir um góðan árangur af samveld- isfundinum í Ottawa í sumar og sjálfur hefði hann beðið fyrir honum. En fundurinn mishepn- aðist samt sem áður, og Mr. La- pointe sagðist verða að játa það, að í þetta sinn hefði hann ekki verið bænheyrður. Átján mánuða fangelsi William Thompson, fyrverandi brunaliðsstjóri í St. Boniface, hef- ir verið dæmdur til 18 mánaða fangavistar fyrir að stela $7,882.60 af bæjarfé. Hefir hann gert ^etta smátt og smátt, síðan 1. október 1926 og þangað til nú í sumar eða haust.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.