Lögberg - 14.02.1935, Blaðsíða 5
LÖGBEŒiG, FIMTUDAGINN 14' FEÍBBÚAE, 1935.
5
Minning Guðbjargar konu minnar
Bftir Sigfiis Paulson.
Þó viki'Ö sé meö því að einhverju leyti út frá viÖteknuni venj-
um, þá hefi eg nú afráÖið, að minnast með eftirgreinum orðum
minnar ástríku eiginkonu, Guðbjargar, í stað þess að láta einhvern
annan gera það, og orsaka með þvi ef til vill enn lengri drátt; hefir
þetta þó dregist full lengi.
Guðbjörg kona mín var í heim þennan borin þann 24. dag maí
mánaðar árið 1882, í Hornafirði í Austur-Skaftafellssýslu; var
hún aðeins tveggja vikna gömul er hún misti móður sína.
Foreldrar Guðbjargar voru þau góðu hjón Vigdis Jónsdóttir\
og seinni maður hennar, Einar Þorsteinsson, kominn af gáfu- og
merkisfólki í því héraði; voru þeir systkina synir Benedikt faðir
séra Gunnars sagnaskálds, höfundar sögunnar “Við þjóðveginn,”
og Einar faðir Guðbjargar.
Vigdís, móðir Guðbjargar, var dóttir Jóns Jakobssonar, er
uppalinn var í Skaftafellssýslu, en kyn sitt rakti til Rangæinga og
Gunnafs Hámundarsonar á Hlíðarenda. Kona Jóns Jakobssonar
var Guðrún Bergsdóttir, prests í Bjarnarnesi, en móðir hennar,
kona séra B>ergs, var Katrín, dóttir séra Jóns Steingrímssonar og
fyrri konu hans, dóttur Steins biskups ; var séra Jón Steingrimsson,
sem kunnugt er, einn af ágætustu mönnum sinnar aldar, og þjóð-
frægur fyrir eldmessuna á tímum Skaftáreldanna.
Við útför Vigdísar tók Guðbjörg föðuramma konu minnar
nöfnu sína til fósturs hálfsmánaðar gamla, og ól hana upp með að-
stoð Þorsteins Þorsteinssonar, sem stóð þá fyrir búi með móður
sinni; er Þorsteinn búsettur i grend við Leslie þorp í Saskatche-
wan, en gamla konan látin fyrir mörgum árum.
Þegar Guðbjörg mín mun hafa verið eitthvað fjögurra ára
gömul, flutti fólk þetta burtu úr Hornafirði og austur í Hjalta-
Staðaþinghá í Norður-Múlasýslu; þar mun það hafa dvalið fram
að árinu 1892, er flutt var til Vesturheints; var fyrst staðnæmst í
Winnipeg. Guðbjörg mín var þá 10 ára að aldri; fór hún skömmu
Seinna í enska vist, en Þorsteinn fóstri hennar flutti til Leslie eins
og þegar hefir verið skýrt frá.
Oft mintist Guðbjörg mín á það, hvað fólk þetta hefði verið
sér gott i uppvextinum, bæði Þorsteinn föðurbróðir hennar, Signý
föðursystir hennar og blessuð amman. Þá vék hún jafnframt oft
að því, hve Rafnkell frændi hennar Bergsson hér í borg, hefði
reynst trúr vinur og vænn.
Af vinkonum Guðbjargar heitinnar, þeim er handgengnastar
voru henni, vil eg einkum og sérílagi til telja þær Katrínu systur
'Tiína, sem dáin er fyrir alllöngu; Ágústu Olson við Westfold (er-
um við systkinabörn), og Mrs. Ráðu Bateman, er heima á í Mani-
tou Apartments hér í borginni. Tvær systur átti Guðbjörg mín,
þær Guðrún Hjörleifsson í Riverton og Sigríður uðmundsson í
Lramnesbygð í Nýja íslandi; var ástríki mikið með þeim systrum.
Sú er mín hjartans bæn, að almáttugur guð blessi alt þetta
fólk og launi þvi trygðina, ástríkið og umönnunina við rnína elsk-
uðu og ógleymanlegu konu. Guðbjörg var ekkja er hún giftist
mev. Hún giftist í fyrra skiftið þann 1. júlí 1905; var maður
hcnnar William Allan Carr, af skozkum ættum; féll hann í orustu
a Erakklandi þann 15. júlí 1916; þau eignuðust tvíbura, er báðir
dóu hálfsmánaðar gamlir.
Þann 22. apríl 1926, vorum við Guðbjörg gefin saman i hjóna-
band hér í Winnipeg, og hér áttum við heima þar til síðla hausts
arið eftir, er við fluttumst til borgarinnar Sán Diego í Californíu-
ríki; þar nutum við ástúðlegrar sambúðar fram í mi&jan april,
x934- cr við afréðum að hverfa um hríð til Canada, ferðast um
fornar slóðir og heilsa upp á vini okkar. Áður en við lögðum upp
1 .^er®'na, héldu íslendingar í San Diego og National City okkur
fjölment og yndislegt kveðjusamsæti. Mælti Guðbjörg mín þar
fram nokkur þakkarorð til hinna mörgu, viðstöddu vina; ógleym-
andleg verða mér þau orð hennar, er lutu að sambúð okkar hjóna;
en þau voru á þá leið, að hið síðara hjónaband sitt hefði verið einn
óslitinn sólskinskafli.
^ ið hjónin hugðum gott til heimsóknarinnar i Canada, og
nutum þar margra ánægjustunda, þó styttast tæki sambúðin úr því.
Snemma i júlí tók sig upp í Guðbjörgu veiki, er hún hafði oft áður
fundið til, þó eigi þjáði hún hana mjög að jafnaði. Upp frá því
fóru líkamskraftarnir smám saman að þverra, unz þar kom að
Guðbjörg min kvaddi þetta jarðneska líf á sjúkrahúsi i Dauphin
þann 3. ágúst síðastliðinn, eftir tæpra fimm sólarhringa legu. Var
hún jarðsungin í grafreit íslendinga í Reykjavíkur pósthéraði við
Manitobavatn 8. ágúst af séra Guðmundi Árnasyni, að viðstöddu
flestöllu fólki bygðarinnar.
Sambúð okkar Guðbjargar var ekki löng; aðeins rúm átta ár;
en engu að síður var hún okkur dýrmapt og auðug að varanlegu
g' di. Guðbjörg mín var stjórnsöm húsmóðir og vel að sér til
munns og handa; hún var glaðlynd, brjóstgóð og nærgætin í um-
gengni*við alla. Ef svo bar til að eitthvað gekk að mér, jafnvel
hvað lítið, sem það var, tók það hana ekki lengi að komast að því
og leggja yfir mig líknandi hönd. Og nú þegar hún er horfin
af sjónarsviðinu, skýrist það æ betur og betur í huga mínum, hve
óendanlega margt og mikið eg átti henni upp að unna.
Eg hugga mig nú við það, að guði þóknaðist að leggja skiln-
aðarkrdssinn á herðar mínar, því eg veit að hann hefði orðið henni
því nær óbærilega þungur.
Hafðu þökk fyrir alt og alt, og drottinn blessi okkur öllum
minningu þína.
Ræða
(Framh. frá bls. 4)
ir með það meira fyrir augum að
útvega markað fyrir afurðir bænda
en að auðga sjálfan sig. Sannanir
fyrir ]iví eru auðfundnar og þarf
ekki langt að leita, ef litið er með
sanngirni æjöll þau góðu fyrirtæki,
sem hann nefir stutt með ráði og
dáð. Og nú á þessum síðustu
kreppuárum, ekki sízt, hefir hann
reynst trúr og hollur bjargvættur
margra þeirra, sem hjálpar hafa
orðið að leita. Nú er svo komið að
I bygðin hans er ein sú farsælasta
bygð í Vesturlandinu. Tvær járn-
brautir liggja nú þangað n;eð aðeins
tíu mílna millibili. Brautir hafa
tekið stórum framförum þessi síð-
! ustu ár og á hann í því drjúgan
I þátt. En í því sambandi langar mig
til að minnast annars manns, sem
einnig var Ný-íslendingur, og barð-
ist um langt tímabil vel' og drengi-
lega fyrir okkar velferðarmálum.
Maðurinn var Ingimar sál. Ingjalds-
son, sem Ný-f slendingar mega lengi
minnast sem eins af sínum ágætustu
mönnum., Og það vildi svo til að
þessir tveir menn unnu saman vel
og dyggilega að velferðarmálum
Nýja íslands, um margra ára skeið.
Bygðin er því í stórri þakklætis-
skuld við báða þessa menn. Og við
þetta tækifæri er eg þess fullviss,
að hún vildi geta sýnt Sveini Thor-
| valdssyni einhvern vott þakklætis
fyrir þann stóra og hamingjuríka
þátt, sem hann hefir ávalt tekið i
velferðarmálum hennar. Vil eg nú
leyfa mér að fara fáum orðum um
þenna mann, og leitast við að lýsa
honum eftir þeirri viðkynningu, sem
eg hefi persónulega af honum haft
þessi 19 ár, sem eg hefi dvalið í
Nýja íslandi.
Viðurkenning sú, sem á var minst
er í því fólgin að hans hátign kon-
ungi vorum hefir þóknast að gera
Svein Thorvaldsson að félaga í
reglu hins brezka rikis (O.B.E.).
Er þetta sá heiður, sem aðeins þeir
menn hreppa, sem hafa sýnt og
sannað að þeir eru mikilsverðir.
Þegnhollustan ein, þó hún sé sjálf-
sagt skilyrði, nægir ekki; heldur
verður maðurinn að hafa sýnt fram-
úrskarandi hæfileika og framtaks-
semi á einhverju sviði. En eg er
því miður ekki þeim vanda vaxinn
að rekja öll tildrög til slíkrar viður-
kenningar. Þar kemur ef til vill
til greina ekki einungis maðurinn
sjálfur, heldur og ýmsar sögulegar
rætur aftur í gleymda og ógleymda
fortíð. Það er á allra vitund, sem
sögu vora þekkja, að í henni má
finna mörg fögur dæmi þess mann-
dóms, sem nú á tímum einkennir
vora beztu menn. Hvort það er Iífs-
skoðun Hávamála eða kristindóms-
ins, sem hefir mest og bezt tnótað
hugarfar íslendinga skiftir ekki
máli hér. Ef til vill hefir þetta
hvorttveggja lagt þar til nokkurn
skerf. En þó lífsreglur Hávamála
ætti margar við, einungis á þeirri
öld, þegar hnefarétturinn réð lof-
um og lögum, þá er margt hægt að
finna þar, sem við á, á þvaða öld
sem er. “Hinn er sæll er sér of
getur lof og líknstafi” og “Sá er
sæll er sjálfur um á lof og vit með-
an lifir.” Hvorttveggja þetta þýð-
ir eigi annað en að vera sjálfráður,
frjáls sinna verka. Skilyrði þess
að vera sæll, var að vera frjáls, og
þar næst eru “líknstafir” eða vit
samfara þekkingu, og er sú lifsspeki
enn viðurkend nauðsynleg fyrir
hvern og einn. Aðaláherzlan er hér
lögð á heilbrigt líf sem stjórnast af
vitsmunum hins frjálsa manneðlis
og getur sér “orðstír, sem aldrei
deyr hveim sér góðan getur.”
Eftir þeirri viðkynningu, sem eg
hefi haft af Sveini Thorvaldssyni
hygg eg að lífsskoðun hans eigi að
einhverju leyti rætur í þessum jarð-
vegi. Hinn glaðværi maður, hinn
framsækni athafnamaður í hinu
nýja landnámi íslendinga, sver sig
í ætt við suma bezu menn fornald-
arinnar. Vil eg benda á Vatnsdæla
sögu í þessu sambandi. Það er
sagan af Ingimundi gamla á Hofi í
\ratnsdal. Hann fór ungur í víking
og var hvarvetna sigursæll. Sagan
lýsir honuni á þann hátt að hann
var djarfur í framgöngu og dreng-
ur góður, hraustur til vopna og
harðfengur, vinhollur, drenglyndur
og góðgjarn og fastnæmur við vini
sína. “,Ok svo mátti höfðingja bezt
fariö sem honum var, í fornum sið.”
Dr. Guðbrandur \rigfússon lýsti
Ingimundi einnig á þessa leið:
“Betri maður og meiri öðlingurlief-
ir varla til íslands komið.”
Viðskifti Ingimundar við Harald
konung hárfagra voru þannig, að
höfðingsskapurinn var þar jafn á
báðar hliðar. Hann bauð konungi
liðveislu í þeirri orustu (Hafurs-
f jarðarorustu) sem gerði úrslit á
framtíð Haraldar i Noregi. Gerði
hann þetta þrátt fyrir það þó Sæ-
mundur fóstbróðir hans neitaði að
fylgja honum að málurji. Með
þessu ávann hann sér vinfengi kon-
ungs, sem hann hélt til dauðadags.
En Ingimundur sýndi þá einnig bezt
hver maður hann var. Hans fyrsta
verk að aflokinni orustunni var að
fara á fund Sæmundar og tjá hon-
um reiði konungs, og að bezt myndi
vera fyrir hann að fara út til ís-
lands eins fljótt og unt yrði. Fór
þá Sæmundur til íslands og nam
Sæmundarhlíð í Skagafirði, það
landnám þar sem heiðursgesturinn
er fæddur og uppalinn. Telur
Sveinn Thorvalds^on ef til vill ætt
sina til Sæmundar. Er þar að finna
margt stórmenni eins og þá bræður
Einar Þveræing og Guðmund ríka á
Möðruvöllum, Sæmund fróða og
aðra Oddaverja.
Sveinn Thorvaldsson kom ungur
til þessa lands, og var fyrst lengi
framan af fyrirvinna á heimili for-
eldra sinna í þeirra nýja landnámi
hér. Saga fyrstu landnemanna er
svo mörgum kunn að hennar þarf
ekki að minnast hér. En mér kem-
ur til hugar að likt muni hafa verið
ástatt fyrir Sveit^i Thorvaldssyni
þá, og Dr. Sigurður Nordal lýsir í
ritgerð, sem hann eitt sinn skrifaði
um St. G. St., og nefndi “Alþýðu-
skáldið.” Vil eg leyfa mér að minna
á nokkur atriði úr frásögn Dr. Nor-
dals, sem eg hygg að eigi einnig við
hér.
Hann lýsir þar ungling, sem gætir
fjár föður síns þar sem landið er
fagurt og fjöllin blá. Jafnaldrar
hans eru á leið t höfuðstaðinn til
náms í æðstu mentastofnun lands-
ins. Þeir eru glaðir og reifir og
syngja latneska söngva sér til
skemtunar. En smaladrengurinn-
fátæki, sem útilokaður var frá allri
æðri mentun, sem kallað var, hlaut
að sitja heima ög reyna það næst
bezta; að afla sér allra þeirra bóka,
sem hann gat náð í og leitast við Vi
þann hátt að fullnægja sinni menta-
löngun. Um síðari part æfi hans
er oss kunnugt. Vér vitum að hann
varð þjóðkunnur maður; og loks
eftir 50 ára útivist var hann boðinn
heim til ættjarðar sinnar til þess að
ungu mennirnir, sem hann heyrði í
æskunni syngja latnesku söngvana
gæti hver í kapp við annan heiðrað
hann sem eitt mesta skáld þjóðar-
innar.
Og Dr. Nordal hefur upp orð
Stephans á þessa leið:
“Það er satt að mentun mín er i
molum og hrifsuð upp á meðan Iú-
inn makrátt svaf og meðan kátur
lék sér. Ef hún er borin saman við
hámarkið, er hún næstum engin.’
En það er víða vondur brestur í keri.
Vér virðum vora hámentuðu lær-
dómsmenn, sem eru þó kannske ekk-
ert annað en andleg ígulker ótal
skólabóka. En það þarf annað og
fleira til mentunar en að troða út
höfuðið. Það þarf hvassan skiln-
ing, haga hönd, hjartað sanna og
góða.
Þetta leiðir þá að því, sem höf-
undur Hávamála telur - mest til
manngildis hvers eins. Og það
minnir einnig á hjartað sanna og
góða hans Ingimundar gamla á
Hofi, sem í stað þess að hvetja sonu
sina til hefnda, lét aðvara banamann
sinn. Þetta er undirstaða allrar
sannrar menningar i dag. Fornöld-
in og nútiðin haldast í hendur. Alt,
sem hafði mest gildi fyrir mennina
fyrir 1000 árum, er í dag haldbezta
undirstaða allrar menningar. En
með þvi verður áldrei talið neitt
það, sem brýtur í bága við “lof og
líknstafi” eða frjálsræði manns-
andans og vitsmuna þroska.
Það þarf hvassan skilning, haga
hönd, hjartað sanna og góða, sagði
sá maður, sem manna bezt braut
þessa hluti til mergjar. Og svo vill
nú til að heiðursgesturinn hafði i
æsku líka sögu að segja frá sínum
skólalærdómi og einnig líka sögu
hvað bókhneigð snertir og alþýðu-
skáldið. Og þó lífssaga Sveins
Thorvaldssonar hafi orðið talsvert
á annan veg, þá vita þeir, sem hann
þekkja, að hann hefir til að bera
einmitt þessa eiginleika, sem skáld-
ið nefnir og það i ríkum mæli. En
ekki er það ætlan mín að reyna til
að fella neinn úrslitadóm um mann-
gildi hans, sem hér um ræðir. Eng-
inn getur felt réttan dóm í því efni,
nema á mjög ófullkominn hátt. Það
er hægt að gera sér grein fyrir þeim
vanda með þvi að gera ofurlitla til-
raun þess að lýsa ytra útliti einhvers
manns. Engir tveir myndi lýsa því
að öllu leyti eins, og hverri einustu
lýsing myndi verða að ýmsu leyti
ábótavant. En þegar almannarómur
lýkur upp sama munni um eitthvað
atriði þá er það venjulega nógu ná-
lægt því sanna, til þess að taka það
gott og gilt. Nú er það almanna-
rómur- að heiðursgesturinn eigi
skilið þá viðurkenning, sem honum
hefir hlotnast, og þó fyr hefði verT
ið. Eru menn því samhuga um að
votta hon’um þakklæti Véstur-ís-
Iendinga fyrir þann manndóm, sem
hann hefir sýnt, og það álit, sem
hann hefir aflað sér og fslendingum
yfirleitt.
Lengi lifi Sveinn Thorvaldsson!
5\ E. Björnsson.
VEBKAMENN VINNA
KOSNINGU
Þann 7. þessa mánaðar fór fram
aukakosning til brezka þingsins í
Wavertree kjördæminu og lauk
henni með sigri fyrir frambjóðanda
hins óháða verkamannaflokks.
íhaldsflokkurinn gekk klofinn til
kosninga. Frambjóðandi stjórnar-
innar, Janies Platt, hlaut 13,771 at-
kvæði; Randolph Churchill, óháður
Leyndardómur mœðra
um lœkning sársauka
pað er óþarft að stökkva upp á nef
sitt, þó eitthvað sýnist aflaga fara i
líkamskerfinu. Pekkingin er nú komin
á það stgi, að hún léttir undir með
náttúrunni í flestum mannlegum mein-
um. Hið nýja meðal Royal-Vibor No. 1
Compound, verkar fljótara en allar pill-
ur og töflur. Meðal þetta inniheldur
aðeins heilnæm jurtaefni en engin deyf-
andi eða veiklandi efni. Er það óvið-
jafnanlegt ef um óreglu blððs er að
ræða. Mrs. F. sagðist hafa haft óreglu-
legar tfðir lengi, en læknaðist alveg af
þessu meðal eftir 3 daga. Sama hafði
Mrs. N. að segja, en varð heilbrgið eftir
5 daga; svo og Mrs. S.. er segir: “Eg
þakka meðali þessu mikið, því innan
4 daga var blóð mitt komið í rétt horf.”
Pantið þetta meðal nú; helzt með loft-
pósti. Venjulegur pakki $3.00. Special
Royal-Vibor No. 2, forskrift við þrálát
tilfelli, $3.00. Er ekki selt I lyfjabúð-
um, heldur beint frá efnastofunni. Á-
byrgðargjald 25c að auki. Selt aðeins
hjá Royal Eaboratory, 607 Royal Bldg.,
Box 104 Windsor, Ont. Klippið auglýs-
inguna úr blaðinu og sýnið hana vin-
um yðar.
I
íhaldsmaður fékk 10,575 atkvætSi;
James Cleary, þingmannsefni verka-
manna hlaut 15,611 atkvæði, en
Artro Morris, sá, er bau'S sig fram
af hálfu frjálslynda flokksins, 4,208
atkvæði. Fyrverandi þingmaÖur
þessa kjördæmis fylgdi þjóöstjórn-
inni að málum; var hann fyrir
skömmu hafinn til lávarÖstignar.
Sjónhverfingamaðurinn: Við
þessa list þarf eg að nota harðan
hatt. Vill ekki einhver írúin, sem
hér er inni, lána mér hattinn sinn?
Ha2aG00DGARDEN
cmdi&L.
Aíúnten.!
Big Oversize Packefs
M'FÁYDEN SEEDS
Oeiy 3-4'
PER PACKET
PAY 54 ANt>
McFAYDEN FRÆ KOSTAR LÍTIÐ
EN FRAMLEIÐIR MIKIÐ
Stærri en venjulegir pakkar af Mc-
Fayden fræi—aðeins 3c—4c hver
pví að borga 5c og lOc?
Mestu hlunnindin við McFayden
fræ liggja ekki I lágu verði, heldur
hinu. að hver tegund um sig af
reyndu fyrsta flokks útsæði, tryggir
mesta og bezta uppskeru, og sendast
beint heim til yðar en koma ekki frá
umboðssölu hylkjunum I búðunum.
Fræ er lifandi vera. pví fyr er
það kemur þangað, sem því skal sáð,
þess betra fyrir það sjálft, og þann
er sáir.
KREFJIST DAGSETTRA PAKKA
Hverjum manni ber réttur til að
vita að fræ það, sem hann kaupir
sé lífrænt *>K nýtt. Með nýtízku á-
höldum kostar það ekkert meira, að
setja dagsetningu á pakkana, þegar
frá þeim er gengið.
pvl A EKKI DAGSETNINGIN AÐ
STANDA?
Hin nýja breyting á útsæðislög-
unum krefst ekki dagsetningar á
pökkunum, en við höfum samt enga
breytingu gert.
KYNNIST ÚTSÆÐI YÐAR
Hver pakki og hver únza af Mc-
Fayden fræi, er dagsett með skýru
letri. McFayden fræ er vísindalega
rannsakað og fult af lífi; alt prðfað
tvisvar. Fyrst rétt eftir kornslátt,
og svo aftur f Dominion Seed Testing
Laboratory.
Væri McFayden Seeds sent í búðir
í umboðssölu pökkum myndum vér
eiga mikið óselt f lok hverrar árs-
tíðar. Ef afganginum væri fleygt,
yrði þar um slíkt tap að ræða, er
hlyti að hafa f för með sér hækkað
verð á útsæði. Ef vér gerðum það
ekki, og sendum það út f pökkum
aftur, værum við að selja gamalt
fræ. Pessvegna seljum vér aðsins
beint til yðar, og notum ekki um-
boðssöluhylkin; fræ vort er ávalt
nýtt og með þvf að kaupa það, eruð
þér að tryggja árangur og spara.
BIG 25c Seed Special I
Tfu pakkar af fullri
stærð, frá 5 til 10 centa
virði, fást fyrir 25 cents,
og þér fáið 2 5 centin til baka með
fyrstu pöntun gegn “refund cou-
pon,” sem hægt er að borga með
næstu pöntun, hún sendist með þessu
safni. Sendið peninga, þó má senda
frímerki. Safn þetta er falleg gjöf;
kostar lftið, en gefur mikla uppskeru.
Pantið garðfræ yðar strax; þér
þurfið þeirra með hvort ‘sem er.
McFayden hefir verið bezta félagið
sfðan 1910.
NEW-TESTED SEED
Evcry Packet Dated
BEIJTS—Detroit Dark Red. The best
all round Red Beet. Sufficient
seed for 20 ft. of pow.
CARROTS—Half Long Chantenay.
The best all round Carrot.
Enough Seed for 40 t» 50 ft.
of row.
CUCUMBER--Early Fortune. Pickles
sweet or sour add zest to any
meal. This packet will sow 10
to 12 hills.
LETTUCE—Grand Rapids, Loose
Leaf variety. Cool, crisp, green
lettuce. This packet will sow 20
to 25 ft. of row.
ONION—Yellow Globe Danvers. A
splendid winter keeper.
ONION—White Portugal. A popular
white onion for cooking or
pickles. Packet will sow 15 or
20 ft. of drill.
PARSNIP—Half Long Guernsey.
Sufficient to sow 4 0 to 50 ft. of
drill.
RADISH—French Breakfast. Cool,
crisn, quick-growing variety.
This packet will sow 2 5 to 30
ft. of drill.
TURNIP—Wh’te Snmmer Table.
' Early, quick-growing. Packet
will sow 25 to 30 ft. of drill.
SWEDE TURNIP—Canadian Gem.
Ounce sows 75 ft. of row.
$200°.°Cash PiizessHOOi0
s
í hveiti áætlunar samkepni vorri, er
viðskiftavinir vorir geta tekið þátt í.
Upplýsingar I McFayden Seed List,
sem sendur er með ofangreindu fræ-
safni. eða gegn pöntun.
ÖKEYPIS.—Klinpið úr þessa aug-
lýsingu og fáið ókevpis stóran pakka
af fögrum blómum.
Mikill afsldttur tii felaqn op er
frd þvi skýrt í frœskrdnni.
McFayden Seed Co., Wimiipeg