Lögberg - 17.10.1935, Blaðsíða 3

LÖŒBERGr, FIMTUDAGINN 17. OKTÖBER, 1935.
O
að sjálfsögðu herma um alla þá, er
þjónað hafa söfnuðinum.
Ekki mörgum árum eftir að þessi
söfnuður hafði myndaður verið,
reisti hann sér kirkju. Gerði hann
það, eins og kunnugt er, í félagi við
Fríkirkjusöfnuð í austurhluta bygð.
arinnar. Það var eins og átti að
vera. Og að þeir bygðu þá kirkju
í félagi er söfnuðunum til mikillar
sæmdar, þegar þess er minst að áð-
ur hafði verið þykkja nokkur milli
safnaðanna, sem meir og meir mun
hafa eyðst og horfið með árunum,
eins og átti að vera. Er það í mín-
um huga ágætur þáttur og ljúfur i
sögu þessarar bygðar,—og sá, sem
mér er persónulega kunnastur, þeg-
ar tveir söfnuðir í sveitinni og Is-
lendingarnir í bæjunum umhverfis,
sem flestir voru meðlimir í öðrum
hvorum safnaðanna, áttu allir sam-
an þessa einu kirkju, og sóttu hana
ágætlega og ræktu hana samvizku-
samlega. Safnaðarstarf, sunnu-
dagaskólastarf og jafnvel ung-
mennastarf stóð þá stundum með
miklum og fögrum blóma. Engan
dóm er eg þó með þessum orðum að
fella um það fyrirkomulag, sem hér
á sér nú stað. En svona var það “í
mínu ungdæmi.” Og er mér ljúft
um það að hugsa.
Þegar eg svo tala um söfnuðinn
eða um kirkjuna, þýðir það nærri
því eitt og hið sama, því kirkja og
söfnuður er ávalt nærri því að vera
eitt og hið sama.
Frelsissöfnuður er nú 50 ára að
aldri. Ekki verður annað sagt en
að rnargt hafi gjörst eftirminnilegt
á þeim tima. Mörg heillaspor hafa
verið stígin; þó að við vitum auð-
vitað að sakir okkar mannlega
breiskleika, hafa og líka á stundum
verið stígin ýms óheillaspor og
ýmsar yfirsjónir átt sér stað. Hér
hefir margt hjarta á sínum tíma ver.
ið snortið af anda Guðs, af kærleik
hans og náð, og þessvegna hefir þá
líka margt hjartað verið helgað Guði
og hans þjónustu. Ekki ætla eg mér
að telja fram afreksverk þessa safn.
aðar, þó það hefði gjarna mátt gera.
En á trúmensku safnaðarins má eg
til að minnast. Hann hefir sýnt
trúmensku við játningar sínar og
við þau störf, sem honum hafa ver.
ið falin. Hann hefir sýnt trú-
mensku við guðsríkismálefnið og
fagnaðarboðskapinn um hinn kross.
festa og upprisna mannkynsfrelsara.
Og hann hefir einnig auðsýnt trú-
mensku Kirkjufélaginu, sem hann
hefir ávalt tilheyrt, og öllu fólki
sinnar bygðar hvort sem það hefir
dvalið heimafyrir eða að leiðir þess
hafa legið til fjarlægra staða. Við
hin ýmsu kirkjulegu málefni sinnar
bygðar hefir hann einnig ávalt sýnt
trúmensku og ræktarsemi. Mér
finst því að trúmenskan hafi verið
gimsteinn sem ávalt hafi glitrað með
verulegri birtu í kórónu þessa
safnaðar. ’
Eftir mínum skilningi er því saga
safnaðarins góð saga. Mér virðist
réttmætt að segja að það sé ekki ein-
asta saga trúmensku, heldur og líka
saga sigurvinninga á sviði starfs-
málanna og saga vakandi og §tarf-
andi kristindóms. Þetta alt segi eg
þó í allri auðmýkt og minnugur þess
að ekkert er fullkomið hjá okkur,
og að bæði í félagslífinu og trúar-
lífinu vill það reynast svo hjá okkur
mönnunum að öldurnar ýmist rísa
eða falla.
En svo vil eg loks ávarpa þig þú
hin unga en þó fulltíða knyslóð, sem
nú veitir forustu í hinum kirkju-
legu störfum, og þig einnig hin
þriðja kynslóð þessa landnáms og
þessa safnaðar, sem ert í þann veg-
inn að taka að þér störfin, fyrst
með annari kynslóðinni, og svo
smátt og smátt að öllu leyti, þegar
hin kynslóðin þreytist og leggur
niður störfin. “Viljið þið halda á-
fram að hafa hér söfnuð og kirkju?
Eða finst ykkur að nú sé kominn
til þess tími að leggja störfin niður
og hætta? Feðurnir og mæðurnar
vildu hafa söfnuð og kirkju. Að
þeim var full alvara með það sézt
vel á því hvað afar mikið þau lögðu
á sig fyrir það málefni meðan þau
enn stríddu í sinni frumbýlisfátækt.
Og okkur virðist að sagan vitna
kröftuglega um það að þær fórnir
feðranna og mæðranna voru ekki til
einskis frambornar, heldur voru á-
vaxtaríkar í lífi nýlendunnar og i
lífi þeirra sjálfra og eftirkomend-
anna. En hvað sýnist ykkur ? Er sá
dagur liðinn hjá að þess gerist þörf
að halda við söfnuðinum og kirkj-
unni ? Reyndar þarf eg ekki að
spyrja svona, því eg veit að þið vilj-
ið halda söfnuðinum og kirkjunni
við með sæmd, og að þið viljið að
söfnuðurinn lifi góðu lífi og starfi
vel að málefnum guðsríkisins.”
En til þess að kirkja og söfnuður
geti náð sínum fylsta tilgangi, og
geti orðið til sem allra mestrar nyt-
semdar, þurfa einstaklingarnir, sem
í söfnuðinum starfa að öðlast anda
Guðs í ríkum mæli og svo að vinna
verkið í krafti þess anda.
Þetta leiðir huga minn að einni
af hinum frábærlega dýrmætu frá-
sögum nýja testamentisins, — frá-
sögu, sem með hverju líðandi ári
hef ir verið að verða mér dýrmætari;
það er frásagan í öðrum kapítula
Postulasögunnar, um komu andans
yfir postula Krists á hvítasunnunni
fyrstu. Eg veit að sá skilningur
hefir ríkt, og það sjálfsagt réttilega,
að vissu leyti, að starfið, sem beið
þessara lærisveina í fyrstu kristni,
hafi verið svo þýðingarmikið, svo
stórt, svo örðugt og vandasamt, að
þeim hafi verið brýn þörf á þeirri
sérstöku gjöf andans, sem Drottinn
á þenna undursamlega hátt veitti
þeim til þessa hins mikla starfs. En
eg skil það þó svo að Drottinn Jesús
Kristur hafi heitið öllum lærisvein-
um sínum á öllum tímum þeirri
sömu gjöf, þó kannske ekki væri í
sama mæli, ef þeim tækist að upp-
fylla skilyrðin fyrir því að vera
meðtækilegir fyrir gjöfina. Og
þegar eg svo hugsa með hrærðum
huga um hvítasunnu viðburðinn
fyrsta, andvarpar sála min og segir:
“Við þörfnumst nýrrar hvítasunnu.
Vð þörfnumst endurtekningar þeirr.
ar blessunar og þeirrar guðlegu
orku, sem hvítasunnustundin fyrsta
færðí þessum lærisveinum þar í
Jerúsalem. En þegar eg þrái nýja
hvitasunnu er eg þó ekki fyrst og
fremst að hugsa um eldlegu tung-
urnar, eða þytinn eins og aðdynj-
anda sterkviðris, eða neitt annað i
þeim ytri viðburðum, sem bentu á
hið innra sem var að ske. Þrá mín
kallar eftir þvi sem var hinn insti,
dýpsti og andlegasti veruleiki þessa
viðburðar. Eg þrái ríkulegan mæli
heilags anda, fyrir hjörtu okkar ^
mannanna í nútið. Eg þrái þann
mikla guðlega kraft, sem þar var á
ferðinni; því eg trúi fastlega að við
lika eigum hlutdeild í loforði Drott.
ins er hann segir: Þér munuð öðl-
ast kraft er heilagur andi kemur yfir
yður! Eg trúi því að Guð vilji gefa
okkur sinn anda og vilji enda gefa
okkur sjálfan sig, á eins fullkominn
hátt og við erum frekast meðtækileg
fyrir þá gjöf, ekk,ert síður en að
hann vildii gefa þá gjöf á fyrstu
öldinni. Og hæfileiki okkar að veita
þeim krafti móttöku í okkar lífi og
að láta hann svo frá okkur streyma
til annara, þeim til heilla og bless-
unar, vex með aukinni lifandi trú,
aukinni ræktarsemi við guðsdýrkun
safnaðarins, aukinni ræktarsemi við
kærleiksþjónustuna og öll störf
safnaðarins, og með vaxandi lifandi
bænarlifi.”
Eg er mintur hér á sögu eina af
William Booth, hinum ástsæla látna
foringja sáluhjálparhersins, þegar
hann kom út í litla kirkju i Notting-
ham, skamt frá Lundúnaborg. Hann
var beygður, lamaður hálf-hikandi
maður þá. Hann stóð þar \áð eins
konar vegamót á lífsleið sinni. Hann
var í vanda staddur út af miklum
áhugaefnum, er voru í huga hans.
Hann kastaði sér á kné í kirkjunni
litlu þar sem andi Guðs virtist svífa
umhverfis mann. Hann baðst fyr-
ir af djúpum krafti og glímdi við
Drottinn í bæninnii. Er hann stóð
upp aftur var hann orðinn nýr mað-
ur, með nýja trú, nýjan fastan á-
setning, nýjan kraft andans til að
gefa honum orku til að-halda áfram
orku til að'halda áfram hiklaust með
áformið stóra, góða, er hafði verið
að bæra sér í huga hans, og sem
hann áður hikaði við. Þessi litla
kirkja hefir orðið að eins konar hofi
(shrine) fyrir meðlimi sáluhjálpar-
hersins í öllum heimi. Þeir streyma
þangað hópum saman úr öllum átt-
um sem leitandi pilagrímar. Þeir
biðjast þar fyrir og glíma við Guð
sinn í bæn, eins og leiðtogarnir
gerðu áður fyr. Inni í kirkjunni er
minnismerki um bænar-sigur Booths
á þessum stað. Hugfangnir horfa
menn á það minnismerki. Menn
hugsa um það vonglaðir að þar hafi
Booth tekist að opna svo glugga og
dyr sinnar sálar, að kraftur heilags
anda hafi fengið að streyma þar inn
óhindraður. Og þeir vænta þess, að
þetta geti aftur skeð þar inni.
Einhverju sinni sá presturinn er
þjónaði kirkjunni, mann þar inni, er
virtist eiga í einhverri baráttu.rllann
leit til hans bróðurlega og vingjarn.
lega. Þá spurði maðurinn hálf hik-
andi: “Má biðjast hér fyrir?” ‘Já,
vissulega má mér biðjast fyrir,”
svaraði presturinn. Þá féll hinn ó-
kunni maður á kné, hóf augu sín til
himins en benti með hægri hendi á
minnismerkið, bað til Guðs og sagði:
“Ó, Drottinn minn, veit þú að það,
sem áður skeði hér inni, er Booth
háði hér sína bænar-glímu, megi
aftur fá að ske. Ó, Drottinn, veit
að það megi aftur og aftur og aftur
fá að ske.”
Eins gætum við nú, vinir mínir,
frá þeirri sjónarhæð tímamótanna er
við stöndum á, horft til baka til upp-
hafsára þessa safnaðar og til þess
sjálfsfórnaranda starfs feðranna, er
hratt söfnuðinum af stað með svo
furðulegum krafti; við gætum þá
líka horft miklu lengra til baka,—
alla leið að hvítasunnu undrinu
sjálfu. Við gætum horft á þá geð-
þekku viðburði, frá okkar syndum
spiltu nútíð, frá því umhverfi grip-
deilda og glæpa, sem svo mikið ber
á nú, frá því umhverfi þar sem
kirkjunnar starf er of máttlaust og
kirkjunnar menn of aðgerðalitlir ; og
er vér horfum á þá helgu og kæru
viðburði, gætum við líka í anda fall-
ið á kné fyrir Guði og beðið hann
á þessa leið: “Gef þú að þetta megi
aftur fá að ske. Gef, Drottinn, að
kraftur þíns heilaga anda megi
streyma inn í líf okkar til að gera
alt nýtt, til að gefa okkur nýja orku,
nýja trú, nýjan kærleiksanda, nýja
bænrækni, nýjan sigur í þér.”
Ef þið, kynslóðir þessa safnaðar,
sem nú eruð á starfsskeiði, eða að
því komnar að taka til starfa, lærið
nú betur en nokkuru sinni fyr, i trú
og trúmensku og einlægri bæn, að
opna dyr og glugga sálna ykkar svo
að andi Guðs og sá himneski kraft-
ur, sem honum er samfara, fái að
streyma þar inn, og fái að starfa í
ykkur guðsríkis málefninu til efl-
ingar bæði heima fyrir og út á við,
þá er eg sannfærður um að þó saga
þessara fyrstu 50 ára í hinum kæra
söfnuði sé glæsileg og góð, þá gæti
saga hinna næstu 50 ára orðið enn
glæsilegri og betri. Þá gætu ávextir
starfsins ekki einasta orðið eins
góðir og Verið hefir, heldur miklu
dýrðlegri og meiri.
Guð blessi Erelsissöfnuð á 50 ára
afmæli hans! Guð láti frið sinn og
birtu skína yfir minning þeirra, sem
liðnir eru. Guð blessi safnaðarfólk.
ið, bæði það sem að mestu hvílist
eftir mörg og góð störf, það sem
stendur nú uppi í starfinu, og það
sem býr sig nú beinlínis og óbein-
línis undir að taka að sér aðal starf-
ið á næstu tímum. Guði gefi þessum
söfnuði og þessari kirkju náð til
þess að vera salt jarðarinnar, og
endurskin af heilögn ljósi Guðs.
Guð gefi söfnuðinum náð til þess
að leiða enn margar sálir inn í guðs.
ríki, til þess starfs, sem er dýrðlegt
og ávaxtaríkt:
KÝMNISÖGUR
Bergdal læknir hefir mikið að
starfa. Hann er bæjarlæknir, sjúkra-
samlagslæknir, spítalalæknir o. fl.
o. fl.
Dag nokkurn eru honum send boð
um að koma í sjúkravitjun á Grett-
isgötu 128. Þar býr Eyholt bakari,
og kona hans er veik. En þegar til
kemur hefir Bergdal ekki tíma til að
fara þangað vegna þess að hann þarf
að kryfja lík.
Þremur dögum síðar fær hann
aftur tilmæli um að koma á Grettis-
götu 128. En fyrst þarf hann að
sitja fund heilbrigðisnefndar, og
síðan að framkvæma bólusetningu
sem auglýst hafði verið að færi fram
á þeim tíma.
Hálfum mánuði síðar ætlar hann
að skreppa til bakarans, en þá hittist
svo á, að hann þarf að skoða börnin,
sem hnn bólusetti um daginn og
ganga úr skugga um, hvort komið
hafi út á þeim bólan. Loks sjö vik-
um síðar leggur hann á stað til bak-
arans. Hann ber þar að dyrum og
segir við konu þá, er opnar fyrir
honum, að hann sé þar kominn i
sjúkravitjun til konu bakarans.
Það er alls ekki nauðsynlegt, svar_
ar konan, eg er alveg frisk. Eg er
nefnilega síðari konan hans. Við
erum nýgift.
I THOSE WHOM WE SERVE
IN THE FIELD OF COMMERCIAL PRINTING
AND PUBLISHING BECOME LASTING FRIENDS
BECA USE—
OVER THIRTY YEARS EXPERIENCE IN ENGRAV-
ING, PRINTING AND PUBLISHING IS PART OF
THE SERVICE WE SELL WITH EVERY ORDER
WE DELIVER.
| COLUMBIA PRESS LIMITED
G95 SARGENT AVENUE - WINNIPEG - PHONE 86 327
Hansen þjáðist af meltingar-
tregðu og fór til Karlsbad að leita
sér heilsubótar. Læknirinn, sem
hann fór til ráðlagði honum að
drekka daglega sjö glös af ölkeldu-
vatninu.
Þegar Hansen var að fara út frá
lækninum, tók hann eftir að hann
hafði gleyrnt regnhlífinni sinni og
snéri því við aftur inn til læknisins
að sækja hana.
—Hvað. er eitthvað fleira að
yður ?
—Tá, eg—það er re.........
—Jæja. þá skuluð þér drekka sjö
glös i viðbót.
—Dvöl.
+ Borgið LÖGBERG!
Business and Professional Cards
PHYSICIANS and SURGEONS
DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medlcal Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834—Office tímar 2-3 Heimili 214 WAVERLEY ST. Phone 403 288 Winnipeg, Manitoba DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834--Office timar 4.30-6 Heimili: 5 ST. JAMES PLACE Winnipeg, Manitoba

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Talsimi 26 688 Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er að hitta kl. 2.30 til 5.30 e. h. Heimili: 638 McMILLAN AVE. Talsimi 42 691 ) Dr. P. H. T. Thorlakson 206 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. Phonee 21 21í—21 144 Res. 114 GRENFELL BLVD. Phone 62 200

Dr. S. J. Johannesson ViCtalstíml 3—5 e. h. 218 Sherburn St.~Sími 30877 G. W. MAGNUSSON Nuddlœknlr 41 FURBY STREET Phone 36 137 SimiS og semjiS um samtalstima

- DR. E. JOHNSON 116 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy St. Talsimi 23 739 Viðtalstimar 2-4 Heimili: 776 VICTOR ST. Winnipeg Simi 22 168
BARRISTERS, SOLICITORS, ETC.
H. A. BERGMAN, K.C. Islenzkur lögfrœöingur Skrlfstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P.O. Box 1656 PHONES 95 052 og 39 043 G. S. THORVALDSON B.A., LL.B. Islenzkur lögfrœBlnffur Skrifst. 702 CONFEDERATION LIFE BUILDING Main St., gegnt City Hall Phone 97 024

J. T. THORSON, K.C. Islenzkur lögfrœSingur 801 GREAT WEST PERM. BLD. Phone 92 755 W. J. LINDAL K.C. og BJORN STEFANSSON fslenzkir lögfrœöingar 325 MAIN ST. (á öðru gólfi) PHONE 97 621 Er að hitta að Gimli fyrsta miðvikud. I hverjum mánuði, og að Lundar fyrsta föstudag
DRUGGISTS DENTISTS
DR. A. V. JOHNSON Isienzkur Tannlœknir Drs. H. R. & H. W. TWEED Tannlœknar
212 CURRY BLDG., WINNIPEG Gegnt pósthúslnu Sími 96 210 Heimllis 33 328 4 06 TORONTO GENERAL TRUSTS BUILDING Cor. Portage Ave. og Smith St. PHONE 26 545 WINNIPEG

DR. T. GREENBERG Dentist
Hours 10 a. m. to 9 p.m.
PHONES: Office 36 196 Res. 51 455
Ste. 4 Norman Apts. 814 Sargent Ave., Winnipeg
BUSINESS CARDS
A. S. BARDAL 848 SHERBROOKE ST. Selur llkkistur og annast um flt- farir. Allur útbúnaður sá beztl. Ennfrsmur selur hann allskonar minnisvarða og legsteina. Skrifstofu talslini: 86 607 Heimilis talslmi: 501 562 J. J. SWANSON & CO. LIMITED 601 PARIS BLDG., WINNIPEG Fasteignasalar. Leigja hús. Út- vega peningalán og eldsábyrgð af öllu tœgi. Phone 94 221

A. C. JOHNSON 907 CONFEDERATION LIFK BUILDING, WINNIPEG Annast um fasteignir manna. Tekur að sér að ávaxta sparifé fólks. Selur eldsábyrgð og bif. reiða ábyrgðir. Skriflegum fyrir- spurnum svarað samstundis. Skrifst.s. 96 757—Heimas. 33 328 C. E. SIMONITE TLD. DEPENDABLE INSURANCE SERVICE Real Estate — Rentals Phone Office 95 411 806 McArthur Bldg.
UÓTEL I WINNIPEG
ST. REGIS HOTEL 285 SMITH ST„ WINNIPEG pœgilegur og rólegur bústaöur i miObiki borgarinnar. Herbergi í.2.00 og þar yflr; með baðklefa $3.00 og þar yflr, Agætar máltlðir 40c—60c Free Parking for Ouests THE MARLBOROUGH SMITH STREET, WINNIPEO "Winnipeg's Down Totcm Hotet“ 220 Rooms with Bath Banquets, Dances, Conventlons, Jinners and Functlons of all kinds Coffee Shoppe F. J. FALIj, Manager

CorntDaU Jitottl Sfrstakt verð á viku fyrir námu- og fiskimenn. Komið eins og þér eruð klæddir. J. F. MAHONEY, f ramkvæmdarstj. MAIN & RUPERT WINNIPEO SEYMOUR HOTEL 100 Rooms with and without \ bath RATES REASONABLE Phone 28 411 277 Market St. C. G. Hutchison, Prop. PHONE 28 411