Lögberg - 28.04.1938, Qupperneq 2

2
LÖGBEKG, FIMTUDAGINN 28. APRÍL, 1938
Úr sögu r
Stórkostlegasti fréttafleygir á
jörSunni er papírinn. Á vorum
tímum getur ma'Öurinn ekki lifaS,
dáiS, elskaÖ eSa hataS, án þess hann
vegna tilfinninga sinna og áhrifa,
komi jrvá á þennan hvíta flöt. Papp-
irinn er takmarkatlaust stórveldi í
þjónustu mannkynsins, og eins og nú
er málum komiS, á hann aÖeins
kepj)inaut í járninu til umráSa í
heiminum. Pappír og járn halda
yfirráSum á öllum sviÖum á núver-
andi menningarstigi. Eins og flest
öll handaverk mannsins koma fram
í járninu og hagnýting þess, svo
koma andleg störf i ljós á pappirnum
i sýnilegum og varanlegum mvnd-
um, og geta á þessum veikbygSa
grunni geymst lengur en þau traust-
ustu mannaverk úr járni.
Mikill munur er þó á þeim efn-
um í pappír. sem nú eru höfS og
þeim er forfeSur vorir sendu hugs-
anir s/inar á landa á milJi frá einni
kynslóS til annarar. Alt náttúru-
rikiS hefirorSiS aS þjóna mannkyn-
inu í þessu efni, og í forneskju hef-
ir jafnvel jörSin ekki komist hjá
þvi. Fyrst æfSi maÖurinn sig á aS
shrira á kletta og steina. Fyrstu
æa arandi blööin í sögu mannsandans
finnast á berum jog sólbrunnum
klettum, og neSanjarSar hellum í
öllum hlutum heimsins, en svo voru
klettar ekki ætíS viS hendina sem
ritsþjöld, og reyndu menn þá a'Ö
gera eftirlíkingu af þeim. Þeir
hlóSu pýramíela, súlur og steinstytt-
ur og ristu á þær afrek konunga
sinna og afreksmanna. Ein af stein-
styttum þeirrar tegundar, stendur
þakin myndaletri, norÖaustur frá
Kairo á Egyptalandi, þar sem til
forna stóS Sólarborgin eSa Helio-
polis.
Smám saman lærSu þjóSirnar aÖ
láta sér nægja steintöflur. Biblían
getur um steintöflur, sem lög
Mósesar voru skrifuÖ á. Þær hafa
ekki verifS mjög fyrirferSarmiklar.
Þá eru steintöflur meS myndaletri,
sem geymdar eru á minjasöfnum ti!
minningar um elztu menningu þjóS-
anna. Ekki leiS þó langur tími til
þess aS maöurinn þarfnaÖist ann-
ara efna, þar sem auÖveldara var
aS framleiSa letriö, en þaS 'var leir-
inn. Þar var letriS markaS meSan
hann var linur, síSan var hann hert-
ur í eldi, svo sem tigulsteinn, og,
þeim hlaSiÖ í stórbyggingar, og
voru þær tíÖar i fornöldinni.
Á þann hátt hafa rústir Ninevu
og Iýabylontar og fleiri stórborga
geymt menningarsögu sína til síSari
tíma. Egyptar flúruSu leirker sín
meS myndaletri, og hafa þau geymst
til seínni alda.
Eftir því sem þjóÖunum fór meira
fram, snerust menn aS málmplötum,
svo sein úr blýi, bronzi og kopar.
Lög Kríteyinga voru grafin í bronz.
Pausíanus getur um kvæSi eftir
HesioS, sem markaS var á hvítar
blýþynnur, sem vefja mátti saman.
Helztu menn Aþenu áttu níálm-
þynnur, svo sem nú hafa menn
minnisbækur. Sama var í Róm, þar
voru lög stjórnarinnar og opinberar
ræSur ritaSar á málma.
Þegar lengra leiS urSu menn leiÖ-
ir á málmþynnunum, og leituSu
eftir einhverju efni, sem væri létt-
ara í f-lutningi og verSminna; þá kom
tréS til sögunnar, og urSu trétöflur
almennar. MeS tímanum voru þær
smá þyntar og urSu sem hefilspænir
á þykt, hétu þær xheda eSa xhedula,
þ. e. miSar, eSa opiS blaS. Horatíus
segir frá lögum sem skorin voru
í tré.
Á dögum Theodosíusar var fariÖ
aS mála töflurnar meS hvítum lit.
Þá voru þær nefndar “albúm” þ. e.
hvítt blaÖ, og skrifaÖ á þær meS
rauSri krít eSa pensli; seinna voru
töflurnar vaxdregnar, var þá auÖ-
velt aS skrifa á þær meS griffli
(stylus) og jafn auÖvelt aS breyta
eÖur leiSrétta. Jafn auSvelt var
einnig aS eySileggja skriftina meS
þvi aS bera ljós aS vaxinu, og skrifa
svo á ný. Svona skygnd vaxtafla
hét “tabula rasa.” Grikkir notuðu
þessa aðferÖ. Lög Sólons voru
skrifuS á SetrusviS eSa Sýpressu-
viS og sagt er aS töflum þessum væri
fest saman likt og blööum í bók nú
á dögum. Á NorSurlöndum var tré
ttœkjanna
notaS til leturgerSar. Á íslandi voru
veggirnir á timburhúsunum þaktir
rúnu-m, og sögurnar segja aS öldruS
hetja, hafi skoriÖ sögu sina og sam-
tíÖar sinnar á veggina og bitana,
bekkina og jafnvel lokrekkju sína.
Þá eru dæmi um aö letur hafi
veriS skoriS á horn, hnetur og fíla-
bein, og hefir þaS varSveizt til vorra
tima. Þannig er mönnum kunnar
fílabækur Rómverja. Þar eru lög-
boS dregin á meÖ svörutm litum. en
ekkert af þessu fékk þó mikla út-
breiSslu, ÞaS var of dýrt og erfitt
í undirbúningi.
Aftur kom annaö efni í þarfir rit-
listarinnar, og höföu a&rar þjóSir
tekið það fyr i þjónustu sina, en
Grikkir og Rómverjar. ÞaS var
trjábörkur, Menn lærSu aS not-
færa bökinni á misstórar plötur eSa
blöð, og hafa inosavaxin 'sýnishorn
fundist í Evrópu, Asíu og Ameríku,
og eru nú geymd á söfnum. Elztu
rit Hindúa eru máluð meS olíulitum
á birkibörk. Mexikanar eiga rit,
sem skrifuS hafa veriS á pálmabörk,
og sagt er aS sé til partur úr Jó-
hannesar guöspjalli ritaS á birki
börk.
Nafnið á bók bókanna, Biblíunni,
er dregiS af trjáberki, svo sem
gríska orðið "biblos,” og latneska
orðiS “liber,-’ þýSir meS fyrstu
“bast eSa börk, af þessu er svo leitt
orSiS bók, og barst svo inn í tungu-
málin. Á ensku er þaS “book” af
engenlsk-saxneska lýsingarorðinu
trjábörk.
Eftir notkun barkarins til árit-
unar, var snúist aS trjáblööunum, í
sama tilgangi, svo sem á Jndlandi og
Egyptalandi og öSrum heitum lönd-
um, þar sem náttúran bauS fram
efni í margskonar pálmategundum.
Fyrst voru notuÖ þau blöðin sem
einkum voru safamikil, og rispaS á
þau meS beittu verkfæri, en við þaS
leitaði safinn út, og stafirnir urSu
upphleyptir. Seinna meir voru
blöðin þurkuS og fægð og skriftin
dregin á þau meS gljáandi svörtum
lit. MeS hagnýtingu á þessum
blöSum komu orSin “folium” folía í
málin, og frá þeim stafa orSin “in-
folió” og “folíant,” er svo bárust inn
i nýju málin. Það er eftirtektavert,
að þessi ritunar aSferð hélt sér ó-
breyttri um þúsundir ára í sumum
löndum til vorra daga. Þannig er
það í Ceylon, að leður-kynjuðu blöð-
ín á Taliput pálmanum, eru notuð
sem pappir. Blöðin sniðin í hæfi-
legar stærðir, sum þurkuð, og núin
með olíu, líta þau þá út sem gljá-
andi tréþynna brún að lit. Þegar
búið er að skrifa á þetta spjald, er
svörtu litardufti núið inn í rispurnar
er mynda stafina, svo þeir því betur
komi í Ijós, svo voru blöðin, eða
hvort út af fyrir sig, fest saman og
lögð í eski úr setrusviði eður enn
dýrmætara efni, og er þessi aÖferð
notuð af ensku stjórninni við íbú-
ana á Ceylon, þegar hún gefur út
lögboð sín.
Allar þessar tilraunir að afla sér
efna til að rita á reyndust fyrir-
hafnarsamar og eftir því sem þekk-
ingunni þokaði áfram, knúðu þarf-
irrtar fastar á. Menn þörfnuðust að
fá létt, þunt og varanlegt efni, er
nálgaðist frekar pappír vorra tíma.
Það voru forn Egyptar, sem þundu
það, þar sem var papýrus plantan.
Það voru forn Egyptar, sem fundu
upp úr leðjunni úr Nil. Planta
þessi varð um margar aldir sam-
tengingarþráður á andlegu sviSi
milli mentaðra manna i öllum lönd-
um gamla heimsins, en leið svo alt
i einu að mestu undir lok, þó nafnið
héldi sér samt á tungumálunum til
vorra daga, en orsökin var sú aS
plantan var ekki egypsk aS upp-
runa, heldur varS aS rækta hana,
óg salan var gerð að einokun. Upp-
runi plöntunnar var inni í Afríku
og nefndu forn-Arabar hana
“babir.”
Papýrus plantan, sem einnig var
nefnd Cyprus gras heyrir undir sef-
grasa flokkinn. Cyperceae skýtur út
þriköntuðum gljáandi liðum, blómst-
ur berandi strönglum 15 fetum á
hæð.
Papýrusplantan var hjá Egyptum
ekki einungis verzlunarvara til f jar-
lægra landa, heldur var hún notuð
til margs annars. Ræturnar hafa
sætan safa og notaður hrár og soð-
inn. Þurkaður var hann hafður i
ýmsa nnini eða til brenslu. Úr trefj-
um ströngulsins voru riðnar skraut-
legar körfur — Móses var í einni
sHkri — eða smábátar, er voru svo
léttir aS hægt var að bera þá á bak-
inu. Börkurinn gaf af sér efni í
segl, kaðla, mottur, fataefni og á-
breiður. Úr blómunum fléttuðu
prestarnir kranza á guði sína. Lauf-
in voru þurkuð og muljn í duft og
notuð sem svefnmeðal. Þurkuðum
blöðum var og stráð á líkbörurnar
áður en þær voru lagðar á bálið, svo
líkið brynni því fyr.
AðferSin að breyta plöntunni í
paýrus er sögð að hafa veriö mjög
óbrotin. Plíníus getur þess þann-
ig: “Nýtt sefið er klofiS og við
það losnuðu himnurnar hver frá
annari, siðan voru þær aðgreindar
með nákvæmni; yztu himnurnar
voru lakari þeim innri til papýrus-
gerðar. Þar næst voru þær breidd-
ar hver á aðra og gerðar rakar úr
vatni Nílárinnar, við það urðu þær
hvítar, og héldu sér betur saman, svo
var stranginn fergður, þurkaður og
skygður, vou þá blöðin sveigjanleg
og næstum hvít á lit, og tilbúin til
áritunar, og nálgaðist þá mjög
pappír, að öðru leyti en því að lit-
urinn sást í gegnum blöðin.
Papýrusinn ruddi sér fljótt til
rúms í þeim siðaða heimi, svo nú
höfðu bóka.safnendur og rithöfund-
ar nóg að starfa. Skrifað var með
penna úr reir, og honum difið í
fljótandi litarlög. Papýrusinn var
gagnsær, og þessvegna ritað á hann
aðeins öðru megin; var það mikið
happ, annars hefðu þau ekki geymst
til vorra daga, því ekki hefðu þau
þolað vafninginn, en léreft var límt
á óskrifuðu hliðina til styrktar.
Eitt af handritum þessum er þrjú
þúsund ára gamalt, það er brot úr
Ilionskviðu ritað með fagurri hönd
og skift i kapítula. Handritið
fann lærður maður franskur, á eyju
í efra Egyptalandi, og er álitið að
það sé frá tíð Phólimeanna. Enn-
fremur hafa fundist handrit við
uppgröft í Pompei og Herkúlanum.
Mörg af handrita leifum þessum
ijnnihalda fréttir, auglýsingar, o. s.
frv. frá dögum keisaradæmisins
rómverska, og lítur út fyrir að vera
nokkurs konar fréttablað. Með
þessu sannast þá líka að stjórnin i
Róm, lét halda úti opinberu blaði,
sem var gefið út í nokkrum útgáf-
um og dreift út um skattlörldin af
sendiboðum. ,
Þó mikið seldist af papýrus, var
verðið hátt, eftir því sem hefir
fundist á grisku máli, á marmara,
sem inniheldur að auk reiknings-
kostnaðar við byggingu á musteri á
Akrópólis, og rneðal annars telur
papýrus, sem notaður hafi veriS viS
verksamninga og reiknnga, þar er
taliS aS hvertörk kostium 1 dollar í
vorum peningum, það er um 400
sinnum meira en nú á dögum.
Það er fleira sem sannar að
papýrus var þá mjög verSinætur.
Firmus landstjóri í Egyptalandi
hældi sér fyrir þaS, að hann ætti
svo mikinn papýrus, að með honum
mætti borga hernum kaupið, og
Cícerp skrifar Atticus vini sínum, að
hann vilji heldur senda hohum pen-
inga að kaupa papýrus, heldur en
hann skrifi jafn sjaldan. Aðal á-
stæðan fyrir þessu geysiverSi voru
án efa skattarnir, sem stjórnin lagði
á papýrus útflutninginn. Sagan
getur um talsvert upphlaup, sem
verðlagið á papýrus orsakaði i Róm
í stjórnartíð Tíberíusar keisara, er
varð sefuð með þvi að stjórnin lof-
aði borgurunum að gefa þeim
papýrusbyrgðirnar.
Papýrusinn hélt þó velli í 1000 ár
til þess Pergamentið fanst, eða
fremur var endurvakið í þarfir rit-
listarinnar, það var um 300 árum
f. Krist. Sagt er að þegar Phalir-
neusMl. var að safna i bókhlöðuna
frægu í Alexandríu, hafi konung-
urinn í Pergamo í Litlu Asíu safn-
að að sér lærSum mönnum og ritur-
um til hirSar sinnar, og safnað jafn-
framt handritum. Þá hafi sprott-
ið upp öfundsýki hjá Phólimeusi,
svo hann legði blátt bann við því aS
papýrus væri fluttur út úr landinu
til Pergamós konungs, og við það
NUGA-TONE ENDURNÝJAB
HEILSUNA
NUGA-TONE styrklr hin einstöku
líffæri, eykur matarlyst, skerpir melt-
inguna og annað þar að lútandi. Veitir
vöðvunum nýtt starfsþrek og stuðlar að
almennri vellíðan. Hefir oft hjálpað
er annað brást. Nokkurra daga notkun
veitir bata. NUGA-TONE fæst hjá lyf-
sölum. Gætið þess að kaupa aðeins ekta
NUGA-TONE.
Notið UGA-SOL við stýflu. Petta
úrvals hægðalyf. 50c.
varð mesti hörgull á papýrus, en það
varð til þess að Pergamentið var
tekið upp af konungi. Varð hann
af samtíð sinni svo vinsæll, að hon-
um var gefið viðurnefnið: “hinn
velviljaði,” og efnið látið heita eftir
borginni? sem það fanst. Uppruna-
lega hét það Meabrana. Þó er sagt
að Pergamendð væri eldra, þó það
væri 1-ítið notað, og aðeins endur-
bætt i Pergamo. Minsta kosti er
það kunnugt, að fyr voru dýrahúðir
notaðar í stað pappírs. Gamlir rit-
höfundar hafa getið þess, að með
fyrstu hafi Iliónskviða og Oddisevs
kvið vaerið rituð á höggormsroð, og
Heródót, sem var uppi löngu fyrir
daga Phólimeusar segir að Iónarnir
notuðu skinn af geitum og kindum
í pappírsstað, eftir að hárið var
skafið af. Gyðingar einnig hagnýttu
dýraskinn í bækur sínar, því svo
stendur -skrifað að Eleasar æðsti
prestur sendir afrit á skinni af 5
Mósebókunum til Pholimeusar Phil-
adelpusar.
Eftir að Múhaðestrúarmenn
höfðu lagt undir sig Egyptaland
hnignaði paýrusræktinni stöðugt, og
á 9. og 10. öldinni var Pergamentið
orðið mjög útbreitt.
Pergament var unnið úr skinn-
um af ösnum, getum, kindum og
svínum. Grísaskinn voru dýrust og
langbezt. Sagt er að Cícero ætti af-
rit af Iliónskviðu, ritaðri á grísa-
skinn með svo smáu letri, að hún
hafi komist í hnotuskel. Pergament
var ekki eingöngu hvítt, heldur
gult, blátt og rautt, á lituðu Perga-
mentin var skrifað með gyltu letri
eða silfurlit. Til varnar fyrir raka
voru þau núin í olíu, eða dregin á
þau viðarkvoða í Citrusviði.
í'urðulegt pergament var haft til
.sýnis árið 1537. Það var vesti úr
görfuðu skinni, sem hafði verið í
eigu Petrarca, en á vestið voru rituð
spakmæli og kvæði.
Það liggur í augum upp að perga-
mentið gat ekki verið mikið ódýrara
en papýrusinn, beztu pergament
voru jafnvel dýrari. Til að spara
pergamentið sem mest, var það tekið
Jil bragðs að þurka út eldri skrift
og skrifa svo ofan í; var það nefnt
“endurskrift.” Með þeirri meðferð
hefir vafalaust margt eyðilagst. Á
.seinni tímum hefir þó hepnast að
bjarga mörgu, með aðstoð efnafræð-
innar, og gera þá fyrri skrift sýni-
lega og lestæka.
Og enn fór svo að pergamentið
gat ekki fullnægt þörfinni, og fór
það stöðugt í vöxt, og því hin mesta
þörf að eitthvað fyndist sem væri
jafn gott en verð'minna. Það kom
líka keppinauturinn á 11. öldinni, og
var honum tekið tveim höndum.
Einnig þessi uppfynding var æfa-
gömul. Það voru Kínverjar, sem
fyrir 2,000 árum eður fyr, höfðu
unnið ‘pappír ur bómull, og
liktist hann þeim pappir, er nú þekk-
ist. Þessi íþrótt breiddist út á
löngum tíma, og komst til Samar-
kand í Bokkara á 7. öld f. Kr. og
þaðan var pappírsverzlun tekin til
Vesturlanda við Miðjarðarhafið.
Pamaskus rak einnig þenna papp-
irsiðnað og fékk hann af því nafnið
charta damascus. Þegar Arabar
unnu Damaskus námu þeir pappírs-
gerðina, fluttu svo þekkinguna með
sér á hernaðar sigurbraut sinni,
fyrsf til Spánar og komu þar upp
pappírsmyllum.
Fyrstu rit, sem skrifuð voru á
pappír, eru frá dögurn Hinriks 4.
Þýzkalandskeisara 1074.
Að nota klúta og lérefts úrgang til
papirsgerðar, í stað bómullar kom
snemma upp, en ekki vita menn með
vissu hvar það var eða hvenær. Árið
1120 minnist Pétur frá Elugny á
pappír úr úrgangs lérefti, í samningi
við Gyðinga, og árið 1200 kvartar
arabiskur læknir yfir því, að menn
hlífðist ekki við að raska ró fram-
liðinna af áfergju eftir fötum af
egypskum likum til pappirsgerðar.
Annars lá beniast við að nota klúta
og annan lérefts úrgang sem fékst
við hendina. fyrir sama og ekkert.
heldur en að sækjast eftir bómull-
inni, sem bæði var dýr og langsótt,
og ekki undarkgt þó á því bryddi
jafnframt og pappirs iðnaðinum.
Það kom líka brátt í ljós að pappír-
inn var betri og endingarmeiri úr
léreftinu, og varð bómullin að lúta í
samkepninni. í bókhlöðunni í
Eskurial höllinni er handrit á lérefts
pappir skrifað árið 1100, og á þann
pappir finnast í ýmsum stöðum
handrit frá 13. og 14. öld.
Fyrsta pappírsverksmiðja, sem
fornrit geta um var starfandi hjá
höllinni Fabrians við Ankona árið
1340, °g önnur var stofnuð í Nurn-
berg 1390 og 1470 í Basel. Pappírs
iðnaðurinn breiddist um allan ment-
aðan heim til þess prentlistin fanst,
en þá jókst hún ákaflega. Sérstak-
lega tóku Hollendingar öðrum fram
í pappírsgerðinni og á miðri 18. öld
fundu þeir upp vél til að búa til
pappírsgrautinn, er áður hafði verið
mjög seinlegt. Loksins, 1820, fann
Adolf Rieferstein í Weimar upp
nýja vél, sem flýtti mjög fyrir papp-
írsgerðinni. Hún framleiddi enda-
lausan pappírs-dúk 5 fet á breidd.—
Nú vinna margar vélar við tilbúning
á pappír í Evrópu og Ameríku, og
framleiðslan’ótrúlega mikil. — Þýð-
ingar mest er að aðgreina lérefts-
efnið, og ríður mikið á vandvirkni.
Efninu er skift eftir litum, smágerð-
um vefnaði frá grófgerðum og hör-
efni frá bómull í 30 tegundir, og
jafn margar af pappír. — Lérefts-
rýjur hafa stígið mjög i verði og
þvi hefir mönnum hugsast að blanda
þeim saman við önnur efni, og hafa
snúið sér enn að plönturikinu, og
koma þar sérstaklega til greina strá-
og trjátegundir, og blanda því frá
25—40% móti lérefti, og sumstaðar
pr pappírinn eingöngu búinn til úr
trjávið.
—Þýtt fyrir kvöldvökufélagið
“Nemo” á Gimli, af Erlendi
Guðmundssyni.
Hví er grasið
grœnt?
Varaforseti í General Motors,
Charles F. Kettering, bendir
hér á hve framtíðarmöguleih-
arnir eru mihlir þegar vísindin
eru tehin í þjónustu atvinnu-
lífsins.
Á rannsóknarstofum vísinda-
mannanna er unnið að því að bæta
framleiðsluhættina, afurðirnar, og
stofna til nýrra iðngreina. Þetta er
landnám visindanna. Með degi
hverjum verður þekking manna víð-
feðmari. Það, sem í dag er sjald-
gæft efni, getur ef til vill bjargað
lífi okkar á morgun.
Eftir 5 ár verða húsakynni okkar
orðin öll önnur en nú, af því menn
hafa fundið nýjar aðferðir til upp-
hitunar. Nýjar geymsluaðferðir
verða fundnar svo við fáurn ferskari
ávexti á matborð okkar o’. S. frv.
Hvernig þá? Munuð þér spyrja.
Já, ef eg vissi það, þá gætum við
þegar haft þetta alt satnan. Én eg
veit það ekki. Samt get eg bent á
nokkra möguleika, sem frtimtíðin
geymir í skauti sínu.
T. d. hvernig á að hita og kæla
húsakynni með loftstraum, svo við
höfum æskilegt hitastig í húsurn inni
allan ársins hring. En ennþá vant-
ar til þess tvent, hinar réttu vélar.
og nýja aðferð til einangrunar á
veggjum. Ef við leystum fyrri
þrautina, yrði sú síðari auðleyst.
Hvernig? Með þvi móti að byggja
upp 2/3 allra ibúðarhúsa í Ameríku
á næstu 10—15 árum. Árið 1950
verða menn eins ófúsir á að eiga
heima í úreltu húsi frá árinu 1938,
eins og menn nú eru óánægðir með
bíl frá 1925.
íteljandi verkefni bíða úrlausnar.
Og samt kvarta ungir menn yfir því,
að öll vinna og allar uppgötvanir séu
þegar gerðar. Eyrir unga menn,
sem hafa skapandi ímyndunarafl,
INNKÖLLUNAR-MENN LÖGBERGS !
Amaranth, Man...............B. G. Kjartanson
Akra, N. Dakota...........B. S. Thorvardson
Árborg, Man..............Tryggvi Ingjaldson
Árnes, Man. ...............Sumarliði Kárdal
Baldur, Man................................O. Anderson
Bantry, N. Dakota.......Einar J. Breiðfjörð
Bellingham, Wash............Arni Símonarson
Blaine, Wash. .............Arni Símonarson
Bredenbury, Sask.................S. Loptson
Brown, Man. .....................J. S. Gillis
Cavalier, N. Dakota.......B. S. Thorvardson
Churchbridge, Sask...............S. Loptson
Cypress River, Man.............O. Anderson
Dafoe, Sask..................J. G. Stephanson
Edinburg, N. Dakota.......Jónas S. Bcrgmann
Elfros, Sask.......Mrs. J. H. Goodmundson
Foam Lake, Sask.........J. J. Sveinbjörnsson
Garðar, N. Dakota.........Jónas S. Bergmann
Gerald, Sask.....................C. Paulson
Geysir, Man........... .Tryggvi Ingjaldsson
Gimli, Man......................F. O. Lyngdal
Glenboro, Man.....................O. Anderson
Hallson, N. Dakota.......S. J. Hallgrímsson
Hayland, P.O., Man.........Magnús Jóhannesson
H^cla, Man.................Gunnar Tómasson
Hensel, N. Dakota..............John Norman
Husavick, Man.................F. O. Lyngdal
Ivanhoe, Minn......................B. Jones
Kandahar, Sask..............J. G. Stephanson
Langruth, Man...........................John Valdimarson
Leslie, Sask...................Jón Ólafsson
Lundar, Man..................Jón Halldórsson
Markerville, Alta. ............O. Sigurdson
Minneota, Minn.....................B. Jones
Mountain, N. Dak............S. J. Hallgrímson
Mozart, Sask............J. J. Sveinbjörnsson
Oak Point, Man................A. J. Skagfeld
Oakview, Man.............................Búi Thorlacius
Otto, Man....................Jón Halldórsson
Point Roberts, Wash..............S. J. Mýrdal
Red Deer, Alta.................O. Sigurdson
Reykjavík, Man.................Árni Paulson
Riverton, Man..........................Björn Hjörleifsson
Seattle, Wash...................J. J. Middal
Selkirk, Man.............................Th. Thorsteinsson
Siglunes P.O., Man........Magnús Jóhannesson
Silver Bay, Man..............Búi Thorlacius
Svold, N. Dak. ...........B. S. Thorvardson
Tantallon, Sask...............J. Kr. Johnson
Upham, N. Dakota........Einar J. Breiðfjörð
Víðir, Man..............Tryggvi Ingjaldsson
Vogar, Man................Magnús Jóhannesson
Westbourne, Man..........................Jón Valdimarssor.
Winnipegosis, Man.....Finnbogi Hjálmarssor.
Winnipeg Beadh...............F. O. Lyngdal
Wynyard, Sask...............J. G. Stephanson