Lögberg - 05.05.1938, Blaðsíða 3

LÖGBEKG, FIMTUDAGINN 5. MAf, 1938
3
Ferðamaðurinn: Mig minnir að
hann liefði ekkert sverð, en óskaði
að hann hefði það.
Stúdentinn (vandræðalegur) : Já,
J>að er alveg rétt. Þetta er sverðið,
sem hann óskaði að hann hefði.
ÓVÆNT SVAR
Kennarinn: Hvaða efni er í
skónum þínum?
Pétur: það er skinn.
Kennarinn: Af hvaða dýri er
það ?
Pétur: Nauti.
Kennarinn: Hvaða skepnu er það
þá að þakka, að þú hefir fengið
skóna ?
Pétur ; Honum pabba mínum.
EYRAÐ FJARLÆGA
Förumaður: Gefið fátækum
förumanni ofurlítinn niunntóhaks-
spotta.
Kaupmðaur: Hvað viljið þér
hafa hann langan:
Förumaður: Svo að hann nái
milli eyrna minna.
Kaupmaður: Já, ekki má það
niinna vera. Lofið þér mér að
mæla.
Förumaður: Það er nú ekki
nlaupið að því. Hér er hægra eyr-
að á sínum stað, en hitt var tekið af
mér í Englandi í vetur og þar er
það nú geymt. En af því að eg býst
ekki við, að þér hafið svo mikið af
tóbaki, að það nái þangað, þá skal
eg láta mér nægja það sem þér
hafið til í verzluninni.
“HÉR MA EKKI BERJA!”
Þessi orð-skrifaði barnakennari
nokkur á húsdyr sínar, af því að
skóladrengirnir höfðu tekið upp
þann ósið að drepa á húsdyr hans,
er þeir gengu framhjá, þótt þeir ættu
ekkert erindi. — Næsta dag eftir að
auglýsingin var fest upp, var enn
barið á dyr. Kennarinn hljóp út í
dyrnar og sá einn af lærisveinum
sínum hverf afyrir húshorn. Hugs-
aði hann honum þá þegjandi þörf-
ina daginn eftir, er þeir hittust í
skólanum. Þegar þangað kom, kall-
aði kennarinn hinn seka fyrir sig
fram á gólfið, lagði hann á kné sér,
reiddi spanskreyrinn og ætlaði að
framkvæma hegninguna. En alt í
einu lét hann prikið síga, slepti
drengnum og reyndi að halda niðri
í sér hlátrinum. Orsök þessa var
sú, að drengurinn hafði fest miða
aftan á buxurnar sinar með þessum
orðum árituðum: “Hér má ekki
berja.”
HLÆGILEG HUGMYND
Prestur nokkur hitti dreng, sem
Magnús hét, á förnum vegi.
—Hvernig líður þér núna, Magn-
ús minn? spurði prestur.
—Illa, svaraði Magnús. — Allir
fara með mig eins og seppa. Bf
einhver þarf að láta sgekja eitthvað
eða gera, þá er strax kallað á mig,
svo að eg hefi aldrei frið eða hvíld-
arstund.
Prestur vildi hughreysta hann og
sagði: — Láttu ekki hugfallast,
Magnús minn. Þú veizt, að þessi
jörð er mæðudalur og hér er aldrei
friðar að vænta. En sú kemur tíð-
in, að þér verður endurgoldin þessi
mæða tneð ævarandi friði í himna-
ríki.
Mganús hristi höfuðið og sagði:
—Það held eg nú að seint rætist,
prestur minn. Undir eins og menn
sjá mig þar, kallar hver sem betur
getur: Kveiktu á sólinni, Mangi!
Mokaðu frá tunglinu, Mangi! Taktu
skarið af stjörnunum, Mangi!
Gerðu þrumur og eldingar, Mangi!
Híeyptu út stormunum, Mangi!
Smalaðu saman skýjunum, Mangi!
Láttu rigna yfir jörðina, Mangi!
Og svona munu þeir halda áfram.
Nei, þá vil eg heldur vera kyr hérna.
HRÆÐIST ADEINS EITT!
Símon (nýkominn úr siglingu),
mætir kunningja sínum á götu) :—
í þessari ferð hefi eg unnið mörg
lireystiverk. Eg hefi drepið krókó-
dil j Egyptalandi, ljón i Arabiu og
hgrisdýr á Indlandi, svo að nú hræð-
lst eg ekki nokkra skepnu í víðri
veröld og — en þarna ketnur skó-
arinn, sem eg skulda! Æ>, góði,
l.ofaðu mér að skjótast inn í húsið
Mtt, svo að hann sjái mig ekki.
ÞAÐ ER LISTIN!”
Drykkjumaður:—Heyrðu, dreng-
ur minn ! Kauptu vín á þessa flösku
fyrir mig og vertu nú fljótur!
Drengurinn: — Já, eg skal gera
það, en hvar eru peningarnir?
Drykkjumaðurinn: — Pening-
arnir? Það geta allir, sem hafa
peninga, keypt á flösku. En að
kaupa á flösku peningalaust — það
er listin!
Drengurinn: — Jæja> eg ska!
reyna það. (Fer).
Drykkjumiiðurinn (einn) :—Ha,
ha, ha! Nú fæ eg þó einu sinni á
flöskuna fyrir lítið. En bíðum við.
Þar ketnur drengsi aftur.
Drengurinn (kentur nteð flösk-
una) : Gerðu svo vel. Drektu nú.
Drykkjumaðurinn: — Hvað á eg
a,ð drekka? Flaskan er tóm.
Drengurinn: — Það geta allir
drukkið úr flösku, sem eitthvað er í,
en að drekka úr tóniri flösku — það
er listin!
ILLA AD S£R I LANDAFRÆÐI
Hansen (á götu í Khöfn.) : —
Góðan daginn, Jensen. Eg sant-
gleðst þér yfir því, að hann bróðir
þinn hefir fengið embættið a Græn-
Landi.
Jensen:—Eg þakka þér fyrir það.
En það er ekki á Grænlandi, heldur
á íslandi.
Hansen: — Jæja, það gerir nú
minst til. Eg vissi, að það var i
einhverri af Færeyjitnum.
VONT VERSNAÐI
Ari: — Eg er í vandræðum með
konuna mína. Hún er svo hrædd
við alt, að hún vekur mig alt af á
nóttunni, ef hún heyrir hinn minsta
hávaða í kringum húsið. Nú hefi eg
sagt henni, að innbrotsþjófar séu
ákáflega varkárir og forðist að gena
nokkurn hávaða.
Bjarni: — Nú, og þetta hefir
dugað.
Ari: — Nei, nei, blessaður vertu.
Við það versnaði hún um allan
helming, því að nú vekur hún mig
altaf þegar hún lteyrir ekkert, og
segir að nú séu víst þjófar á ferð-
inni.
MEIRI LAUN ! —
MINNI VINNA!
Vinnumaður; — Eg verð að
krefjast þess. húsbóndi góður, að fá
dálitla launahækkun hjá yður.
Húsbóndinn : — Já, það getið þér
fengið.
Vinnumaðurinn : — Og svo þyrfti
eg að fá styttan vinnuthmnn.
Húsbóndinn: — Hvers vegna?
Vinnumaðurinn: — Til þess að
eg hafi nógan tíma til að eyða öllum
laununum.
“EG HLÓ EKKI”
Sigga: — Þegar við vorum að
fara heim úr skólanum i dag, þá
datt lítil stúlka ofan i stóran forar-
poll og setti blett á svuntuna sína. Þ'á
hlógu öll hin börnin, en eg hló ekki.
Móðirin: — Það var rétt af þér,
Sigga mín. Maður á aldrei að gleðj-
ast af óförum annara. En hver var
stúlkan, sem datt í pollinn?
Sigga: — Það — það var — eg.
ÖSKILJANLEGT
Jón litli: — Mamma! Eta ekki
stóru fiskarnir í sjónum litlu fisk-
ana, eins og þá, sem eru í niður-
suðu-dósunum ?
Móðirin: — Jú, það gera þeir
sjálfsagt.
Jón (eftir litla þögn) :—Mamma!
llvernig geta stóru fiskarnir opnað
dósirnar ?
—Alþýðublaðið.
Fagnið sumri
Eftir Sigurð Baldvinsson
Það er sumardagurinn fyrsti i
dag, og er dýrðlegur; heiðríkt veð-
ur og himinn Llár, sólskin og sunn-
an andvari; veturinn kvaddi oss í
gær með snjóhríð allan daginn, en
vægu frosti, eins og til að sýna oss
mátt sinn og vald á veðráttufari; en
þessi síðasti vetur hefir verið sá
lang veðurblíðasti vetur, sem eg
liefi lifað, síðan eg kom til þessa
lands um næstliðin aldamót, og
magir hér í grend viðurkenna það.
En þó það sé sumardagurinn
fyrsti í dag, er rnjög lítið um lrá-
tíðahöld hér; samt ætlar unga fólk-
ið að skemta sér dálitla stund við
dans og söng í kvöld. Sumir vita
þó varla af því að þetta sé hátíðis-
dagur á Islandi, og ekki er bundinn
við þennan dag eins mikill fögnuður
í huga fólks, eins og forðum á ís-
landi og sakna eg þess mikið, því
veturinn er jafnharður yfirleitt i
þessu fylki eins og hann var á
Fróni, og alveg eins mikil ástæða
til að fagna sumri hér, eins og þar,
því allir, sem lifa á jarðyrkju, eiga
alla afkomu sina undir þvi hvernig
sumarið er, og því einmitt þessi tími
hinn hentugasti til að skipuleggja
öll sín áform til bjargræðis á árinu.
Veturinn er nálega eingöngu eyðslu-
tími bænda og verkalýðs, og víðast
hvar eru það fátækustu löndin, sem
hafa vetrarríki mikið, en auðugust
lönd þar sem vetrartið er mild, eins
og til að mynda i Englandi, Frakk-
landi, ítalíu og Þýzkalandi, o. s. frv.,
en i hitabelti lmattar vors er þetta
með nokkuð öðrum hætti, því þar
er veturinn rigningatíminn, svö alt
grænkar og grær, og gefur uppskeru
á vorin, en jörðin skrælnar af þurki
á sumrin; þeir hafa því ekki ástæðu
til að fagna sumri á sama hátt og
við á kuldabelti hnattarins. Það er
sitt hvað vorhugur og hausthugur;
æskumaðurinn með alt sitt verksvið
og vonir fyrir framan sig verður
eðlilega hrifinn af vorinu, þegar alt
er að lifna og grænka, eftir langan
vetrardvala, hann byggir alla sina
loftkastala á vorin, sem verða svo
að veruleika, ef kapp og forsjá fylg-
ir hönd og huga.
Skáldin íslenzku kunnu lika að
lýsa vorinu:
Vorið kemur, kvaka fuglar,
kvistir grænka, sunna hlær,
isinn þiðnar, elfur dansa
ofan þar til dunar sær.
Rósin gegnum reifar brosir,
rjóð og hýr um Freyju kinn,
og í brjósti virða vekur
vorið sælan unað sinn.
—M. Jochumsson.
Vorið er komið og grundirnar gróa
gilin og lækirnir fossa af brún;
syngur í runni og senn kemur lóa
svanur á tjarnir og þröstur í tún.
Nú tekur hýrna um hólma og sker,
hreiðrar sig blikinn og æðurin fer.
j Hæðirnar brosa og hlíðarnar dala,
hóar þar smalinn og rekur á ból,
lömbin sér una um blómgaða bala
og börnin sér leika að skeljum á hól.
Margt mælir með þvi að sumar-
dagur fyrsti væri útvalinn hátíðis-
dagur á vori, enda voru Þingeying-
ar og Eyfirðingar farnir að halda
sveitafagnað þann dag, löngu fyrir
síðustu aldamót. Var eg á nokkrum
þeim hátiðum; voru þar sungin
mörg fögur kvæði, háð bændaglíma,
drukkið og dansað, og fór prýðilega
fram, þó margir hefðu með sér eina
flösku af brennivíni og drykkju í
mesta bróðerni. Er mér minni-
stætt hvað létt var að stíga valsinn
með dömunni, þegar eg hafði feng-
ið mér gott staup af brennivini; en
stúlkur drukku varla eitt einasta
staup þar í sveit, af áfengi, en ofur-
lítið var keypt af messuvíni handa
þeim í kauptíðinni. Við fengum
kannske góðan koss, ef við trakter-
uðum á góðu víni. “Paris er altaf
einnar messu virði,’’ sagði Hinrik
fjórði.
Á sumarmálum var nótt orðin
björt á íslandi, svo ef góð var tíð,
var sumardagurinn fyrsti dýrðar-
dagur.
Páskar, uppstigningardagnr og
hvítasunna eru aðeins kirkjuhátíð-
ardagar, sem enginn má neitt skemta
sér á, svo bændur og verkalýður
hefir ekkert gagn eða gaman af
þeim, þó þeir geti náttúrlega hlýtt
messu, en þjóðlegir hátíðisdagar eru
þeir ekki.
Um jólin er öðru máli að gegna;
þau voru fornhátíð á Norðurlönd-
um, löngu áður en kristni kom þar.
Þau voru í sambandi við miðsvetr-
arblót. og stóðu yfir í fulla viku,
svo menn höfðu góðan tima til að
skemta sér og öðrum, og njóta
veislunnar, sem ætið var haldin þá,
bæði hjá ríkum og fátækum; við
höfum af því margar góðar frá-
sagnir.
Lítið á veizluföngin hjá Angantý
jarli:
Ey furublys þar brakar,
sem bjórinn sigrar drótt,
en áterkir silfurstjakar
þar styttu dimma nótt.
Og steiktur heill við horfði
þar hjörtur kátri sjót,
með búin liorn á borði,
og beygði gyltan fót.
(til hlaups búinn).
En nú þykjast rnenn góðir, ef
þeir hafa hauslausan hana á borðum
á jólunum, og fyrirboðið að drekka
áfengi í veizlum, af okkar hugul-
sömu stjórn.
Þetta eru nú framfarirnar! enda
fer margt eftir því sem að höfð-
ingsskap snertir, því fólk er jafn-
vel hætt að halda vinum sinum
veislu er það giftir sig, og tel eg það
stórhneyksli af norrænum þjóðum,
en apað eftir enskum múgi.
Nú vildi eg gjöra þá tillögu, að
íslendingar taki fyrstir allra nor-
rænna þjóða upp þann sið að halda
hátíðlegan sumardaginn fyrsta, en
ekki helgan, og skemti sér sem bezt
þeir geta þann dag. Svo i. dag á
miðju sumri, haustblót í október óg
jól í átta daga, nefnilega til nýárs-
dagskvölds, kveðja þá gamla árið
og fagna því nýja. Hvernig lýst
ykkur á?
Svo óska eg öllurn gleðilegs sum-
ars. — S. B. \
I THOSE WHOM WE SERVE |
IN THE FIELD OF COMMERCIAL PRINTING H
AND PUBLISHING BECOME LASTING FRIENDS H
BECA USE— |
OVER THIRTY YEARS EXPERIENCE IN ENGRAV- =
ING, PRINTING AND PUBLISHING IS PART OF §§
THE SERVICE WE SELL WITH EVERY ORDER
WE DELIVER. =
| COLUMBIA PRESS LIMITED |
695 SARGENT AVENUE - WINNIPEG - PHONE 86 327 =
Business and Professional Cards
PIIYSICIANS and SURGEONS
DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834—Office tímar 3-4.30 Heimili: 214 WAVERLEY ST. Phone 403 288 Winnipeg, Manitoba DR. B. H.OLSON Phones: 35 076 906 047 Consultation by Appointment Only Heimili: 5 ST. JAMES PLACE Winnipeg, Manitoba

DR. ROBERT BLACK Dr. P. H. T. Thorlakson
Sérfrœðingur I eyrna, augna, nef og hálssjúkdðmum. 205 Medical Arts Bldg.
216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts.
Cor. Graham & Kennedy Phone 22 866
ViÖtalstimi — 11 til 1 og 2 til 6 Res. 114 GRENFELL BLVD.
Skrifstofusimi — 22 261
Heimili — 401 991 Phone 62 200
Dr. S. J. Johannesson
ViStalstími 3-5 e. h.
213 SHERBURN ST.
Sími 30 877
DR. A. V. JOHNSON
Tannlæknir
212 Curry Blds„ Winnipeg
(Gegnt pósthúsinu)
Sími: 96 210 - Heimils: 28 086
BARRISTERS, SOLICITORS, ETC.
H. A. BERGMAN, K.C.
Islenzkur lögfrceBingur
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P.O. Box 1656
PHONES 95 052 og 39 043
Dndal, BUHR
& STEFÁNSSON
Barristers, Solicitors,
Notaries, etc.
W. J. liindal, K.C., A. Buhr
Björn Stefánsson
Telephone 97 621
Offices:
.125 MAIN STREET
BUSINESS CARDS
PRESCRIPTIONS FILLED
CAREFULLY
GOODMAN DRUGS
Cor. ELLICE & SHERBROOK
Phone 34 403 VVe Deliver
A.S. BARDAL
84 8 SHERBROOKE ST.
Selur líkkistur og annast um út-
farir Allur útbúnaCur sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
Skrifstofu talsimi: 86 607
Heimilis talsimi: 501 562
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
601 PARIS BLDG., WINNIPEO
Fasteignasalar. Leigja hús. ttt-
vega peningalán og eldsábyrgð af
öllu tægi.
PHONE 94 221
ST. REGIS HOTEL
285 SMITH ST., WINNIPEG
pœgilegur og rólegur bústaBur <
m-iBbiki borgarinnar.
Herbergi $2.00 og þar yfir; meB
baCklefa $3.00 og þar yfir.
Agætar máltiCir 40c—60c
Free Parking for Cfuests
m
J. T. THORSON, K.C.
islenzkur lögfrceðingur
800 GREAT WEST PERM. BLD.
Phone 94668
DRS. H. R. & H. W.
TWEED
Tannlœknar'
4 06 TORONTO GENERAL
TRUSTS BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 26 545 WINNIPEG