Lögberg - 16.06.1938, Blaðsíða 5

LÖG-BEPRG, FIMTUDAGINN 16. JÚNÍ, 1938
5
Dánarfregn
Látin aÖ heimiili sinu, Hvammi i
Geysisbygð, 2. júni, eftir stutta legu,
GuÖrún Símonardóttir Guðmunds-
son, kona Jóns GuÖmundssonar
bónda þar. Hún var fædd aÖ Fossi
á Skaga, í Skagaf jarðarsýslu 27.
júni, 1857; voru foreldrar hennar
Símon Þorláksson og Guðrún Þor-
valdsdóttir. Ung að aldri misti hún
föður sirtn, en ólst upp með ættfólki
sinu á ættstöðvum sínum. Hún
vann þar í héraði, en fór ung að
aldri til Kaupmannahafnar, aÖ að-
stoða og vinna þar Sveini bróður
sínum til hjálpar en þangað fór hann
til að leita sér lækninga viÖ æfilöng-
um heilsubresti, en fékk ekki hjálp.
Frá K.höfn fór GuÖrún til Vestur-
heims, og settist að í Akrabygð í N.
Dakota, árið 1888. Ári siðar gift-
ist hún Jóni Guðmundssyni, ættuð-
um úr Blönduhlíð í Skagaifjarðar-
sýslu. Til Nýja Islands fluttu þau
árið 1902, og nárnu land en bjuggu
á landnámi foreldra Jóns, sem nefnt
er í Bvammi í nærri full 30 ár; hjá
þeim dóu báðir foreldrar Jóns.
Guðrún var yngst af tólf systkin-
um. Fjórar systur lifðu til full-
orðinsára, en bræður hennar dóu
ungir, utan Sveins, er fyr var um
getið; hann kom siðar til Ameríku,
og dvaldi þar á vegum systur sinnar
og tengdabróður, um 4 ár, en síðar
um alimorg ár i Cavalier, og víðar i
islenzku bygðinni, og þar andaðist
hann.
Þau Jón og Guðrún i Hvammi
mistu tvö etlztu börn sín; af börnum
þeirra eru á lífi:
Sigmundur Samúel, heima í
Hvammi.
Jónína Guðrún, gift H'elga Dan-
íelssyni, á Gimli.
Sveinn Símon, bóndi í Hvammi,
kvæntur Normu Pearl Brynjólfs-
dóttur Sveinssonar.
Hin látna fórnaði ástvinum og
heimili sínu fúslega af kröftum sin-
um, hún vann þögult starf móður
og landnámskonu, í kyrþey. Það
er hljótt um slík störf, en þau eiga
gróðurmagn til blessunar í sér fólg-
ið. Þakklætj barna hennar og eig-
inmanns, kunningja og nágranna
signa minningu hennar.
Ú,tför Guðrúnar fór fram frá
heimili hennnar og frá Geysiskirkju
laugardaginn fyrir hvítasunnu að
viðstöddum nánustu ástvinum henn-
ar og margmenni. Sóknarprestur
jarðsöng.
Sigurður Ólafsson.
Skyndivöxtur í Skeiðará
Feikna vöxtur hljóð skyndilega i
Skeiðará i gær og telja Öræfingar,
að þetta sé byrjun hlaups í ánni.
1 gærmorgun varð Skeiðará korn-
lítil, en um klukkan 9.30 tók hún að
vaxa mjög ört, og síðdegis í gær var
hún orðin meiri en i allri mestu
sumarleysingum.
1 gærkvldi var áin einnig farin að
brjótast fram úr jöklinum nokkru
fyrir vestan sinn farveg, og var
Skeiðarársandur austan til sem haf-
sjór yfir að lita. Síminn var kom-
inn i hættu af vatnsflóðinu
Morgunblaðið átti tal við Hannes
Tónssón mónda á Núpstað s< int í
gærkvöldi.
Hannes kvaðst hafa átt tal ríð
Öræfinga við og við i gær og þeir
töldu allar líkur benda til þess að
þecsi skyndilegi og mikli vöxtur i
Skeiðará væri upphaf jökulhlaups.
—Að vísu hafa komið svpiaðir
sikevttir áður, sagði H. J., án þess
að um merkilegt hlaup væri að
ræða. — En allar líkur benda til
þess, að hér sé upphaf hlaups, vöxt-
urinn er svo ör og 'heldur áfram.
Seinast er eg hafði fregnir úr Ör-
æfum, sagði Hannes, hafði áin
sprengt annað útfall vestur úr jökl-
inum og var ekki sjáanlegt neitt lát
á flóðinu."
Ekki hafa menn orðið varir við
nein eldsumbrot i sambandi við
þetta hlaup. En Hannes sagði að
eldsumbrota væri aldrei vart í sam-
bandi við Skeiðarárhlaup fyr en
hlaupið væri komið á hæsta stig, eða
eftir nokkra daga.
Enginn vöxtur var kominn i
Núpsvötnin í gær, sagði Hannes á
Núpstað, en þess er heldur ekki at5
vænta fyr en eftir 3—4 daga, þótt
hér sq um að ræða jökulhlaup, bætti
Hannes við.
Seinasta Skeiðarárhlaup var i
marz 1934. Annars hafa Skeiðar-
árhlaup komið reglulega á 5—8—12
árum og oftast ekki liðið nema 5 ár
milli hlaupa.
Væntanlega fæst úr því skorið
fljótlega ihvort hér er um að ræða
virkilegt jökulhlaup.
—Mbl. 24. mai
Björn <<biblia,,
Eftir Oscar Clausen
Suðurríki var.hjáleiga i túnfæt-
inum á org á Mýrum, og var bygð
þangað til fyrir hér um bil 20 ár-
um. Þar bjuggu um miðja 18. öld
hjón og hét bóndinn Sigurður, en
húsfreyjan Sæunn. — Um þær
mundir var Þorgrímur Sigurðsson
sýslumaður í Mýrasýslu og bjó i
Hjarðarholti. Hann var vel efnum
búinn og þótti ráðríkur, harður í
horn að taka og vandlætingasamur
við sýslubúa. Annars var sýslu-
naður í mrgu duglegur maður, en
margir grunuðu hann um græsku.
Sigurður bóndi í Suðurríki þótti
málgefinn í meira lagi og ekki Um-
talsfrómur og svo gekk hann langt
í þeim sökum, að Þorgrimur sýslu-
maður lét taka hann og setja í gapa-
stokk fyrir kjaftæði og slaður, en
eftir það var hann kallaður Sigurður
Stokkmann. Þau Sigurður og Sæ-
unn áttu tvo sy.ni; annar var Bjarni,
sem síðar bjó á Gljúfurá, en hinn
hét Björn,, sem hér verður aðallega
sagt frá. — Björn var vesalmenni
og mjög málgefinn, eins og faðir
hans, og svo var íhann auk þess
framgjarn og frekur. (Hann las
mikið heilög fræði, eins og margra
var þá siður og var afar vel að sér
i biblíunni, enda sló hann óspart um
sig með tilvitnunum í bibliustaði, i
daglegu tali við menn, en upp úr
því hafði hann það, að hann var
uppnefndur og alment kallaður
Björn biblía.—
-f
Þegar Sigurður bóndi í Suður-
ríki dó, var Björn orðinn fultíða
maður og var þvi fyrir búi hjá móð-
ur sinni, en þá þótti hann strax
nokkuð oflátungslegur. Sigriður
Jónsdóttir hét skáldmælt kona á
Borg og kvað hún þetta um Björn:
Þú ert kóngur í þtínu ríki,
því er von að á þig snýki
menn og það sem mállaust er.
Kórónunni hátt hann hreykir,
hérmeð út um varir sleikir,
og graut vill láta gefa sér.
Björn biblia var allvel að sér, á
þeirra tíma vísu, og tók unglinga til
kenslu heim hjá sér. Einn þeirra
var Guðrún nokkur dóttir Gísla i
Laxholti, en ungfrúin var þá kom-
in undir tvitugt og hafði engu verið
í hana hægt að troða, enda var hún
enn óstaðfest í trú sinni. — Gísli
þessi í Laxholti var mesta hrossa-
kjötsæta, en þær voru ekki í háveg-
um hafðar i þá daga. Hann var
kalaður “hrossagröf,” af þvi að
hann át öll hross, sem drápust af
slysum eða urðu sjálfdauð, en auk
þess keypti hann þá afsláttarhesta,
sem hann náði í.—
Á þeim árum, sem Gisli var í Lax-
holti og át mest af hrossunum, bjó
Magnús Stephensen konferensráð á
Innra-Hólmi. Magnús bar hag
landsins mjög fyrir brjósti og hafði
lifandi áhuga fyrir því að bæta kjör
manna í iharðindum þeim, er þá
gengu yfir landið. Eitt af því sem
hann taldi að gætj orðið til hags-
bóta var það, að menn lærðu að
leggja sér hrossakjöt til munns. —
Hann skrifaði ritgjörð um þetta og
hvatti menn mjög til þess að eta
hrossakjt. En Magnús lét ekki við
þetta sitja; hann gekk-á undan öðr-
Magistrate: “What is the man
charged with?”
Constabl-e: “He is a camera fiend
of the worst kind, sir.”
“Magistrate: “But he shouldn’t
have been arrested just because he
has a mania for taking pictures.”
Constable: “It isn’t that, sir—he
takes the cameras.”
-f
“The process of thinking draws
the blood from the feet to the head,”
an educator informs us. This ex-
plains, perhaps, why, in so many
cases, if you think twice about a
proposition, you get cold feet.
-f
The elderly lady was talking over
matters, and expressed her approval
of the League of Nations.
“I think,” said she, “it is a very
good thing, but it seems a pity to
have so many foreigners in it!”
-f
um og lét heimilisfólk sitt eta þetta
kjöt jafnt annari fæðu. — Sama
gerði Magnús sýslumaður Ketils-
son í Búðardal. — Það þótti ekki
fínt að eta hrossakjöt þá og gengu
ýmsar lygasögur um Magnús Steph-
ensen, frá óvildarmönnum hans og
var ein sú, að hann ætti að vera svo
gróf hrossaæta, að hann keypti ö!l
hross, sem væru föl, til þess að eta
þau. — Hitt var sannara að Mgnús
lqt aðeins hagnýta sín eigin hross
á heimili sínu, og gekk ekkert til
með áhuga sínum um að kenua
mönnum hrossaát, nema einskær
umhyggja fyrir velferð fátækra
landsmanna. Þessi vísa var kveðin
: il þess að ergja Magnús Stephen-
sen, óverðugan:
Hrossaætan i Hólmi býr,
hefur margt að sý.-la,
étur merar álmatýr,
út úr Laxholts Gísla.—
Framh.
are apt to make a child miserly. Fur-
ther observation tends to suggest
they also teach parents to become
bank robbers.
-f
The African explorer had seen
many gnus during the day. In the
evening his native cook served him
a delicious steak.
“This is one of the finest steaks
I’ve ever eaten,” he said to his guide.
“Is it gnu?”
“No,” said the guide, “but it is
just as good as gnu.”
-f
The shorest perceptible unit of
time, says a local man, is the differ-
ence between the moment the traffic
light changes and the driver behind
you honks.
-f
“I’ve bought the most wonderful
thing, dear. It’s a himinous lipstick
that shines in the dark.”
“Just the thing to put on baby so
that we can give him his bottle
without turning on the lights.”
-f
With the withdrawal of the Italian
troops from Lybia comes the story
of the American war correspondent,
who during the recent Ethopian war,
got lost in one of the border jungles.
Meeting two natives of a cana-
balistic tribe, he requested to be di-
rected to the center of activities. In-
stead the natives led him to their
tribal chief who asked him what he
did for a living and what position
he held.
The correspondent gloomily re-
plied that he was a sub-editor on a
large newspaper. “Cheer up,” said
the chief. “After supper you’ll be
editor-in-chief.”
-f
20 YEARS ASLEEP
Augusta Langaard, of Torensen,
Norway, fell asleep in 1862 and
slept for 20 years. When she awoke
she was under the impression that
she had just enjoyed her daily eight
hours sleep.
Um peningamál
Ef peningar væru af verðmætum
slegnir,
Að við'halda þjóðum — af lifguðum
þegnir:
Þá myndu ungbörnin fæðast í flík-
um,
Með fulla vasa af gjaldmiðli slíkum.
Þá yrðu fátækra framlögin srnærri,
Fésýslubragurinn máttugri stærri.
Þessu í einlægni þýðir að trúa:
Þá gætu smábörnin keypt nóg að
sjúga.
Og móðirin setti á meðgöngutímann
Það munaði strax — ef að borgaðist
glíman
—Metið að verðleikum mest hjá
þeim riku:
—Mann-greyið setti upp smáþókn-
un lika.
i5-3--’38-
Jak. J. Norman.
WIT AND WONDER FROM
AROUND THE WORLD
A
LIBERAL
ALLOWANCE
For Your
> J 4 ►
Walch tlylat
change tool
WATCH

TRADE IT IN
/weNEW
BULOVA
I? Itwtlt
»29«
,7/L- 77/7 S/'T
THORIjAKSON and BALDWIN
Watchmakers and Jc.wcllcrs
699 SARGENT AVE.
WINNIPEG
Tenant: “Why raise my rent when
I am only occupying this miserable
little attic?”
Landlord: “Well, you use the stairs
more than anybody else.”
-f
Short-sighted Old Lady: “Oh, how
clean you’ve made it. One would
hardly think there was any glass
there.”
Window-cleaner: “Well, there ain’t
much, lady. Me and the blinkin’
ladder’s just bin through it.”
-f
A tramp paused outside a large
house, and as he did so another of
his kind came shuffling out of the
gate.
“Any luck, mate?” asked the first
tramp.
“It ain’t no use tryin’ there,” was
the reply. “It’s a poverty-stricken
’ole. There was a couple of women
tryin to ’ play on- one blinkin’
pianner!”
-f
An educational authority thinks
that savings bank boxes in the home
THOSE WHOM WE SERVE
IN THE FIELD OF COMMERCIAL PRINTING
AND PUBLISHING BECOME LASTING FRIENDS
BECA LSE-
OVER THIRTY YEARS EXPERIENCE IN ENGRAV-
ING, PRINTING AND PUBLISHING IS PART OF
THE SERVICE WE SELL WITH EVERY ORDER
WE DELIVER.
COLUMBIA PRESS LIMITED
695 SARGENT AVENUE - WINNIPEG - PHONE 86 327