Lögberg - 08.06.1939, Blaðsíða 7

LÖOBERO, FIMTUDAGINN 8. JÚNÍ, 1939
7
Dánarminning
Sólveig Arnbjörnson
Aðfaranótt föstudagsins 5.
mai, andaÖist í Seattle, ekkjan
Sólveig Arnbjörnson, eftir fárra
daga lasleika. — Kveðjuathöfnin
fór fram að 'kvöldi hins 9. mai,
ab viðstöddum miklum mann-
fjölda. Séra K. K. Ólafson
flutti fagra minningar- og
kveðju-rwðu. Hann talaði á
ensku, sökuimi þess hve margir
-voru viðstaddir er eigi skildu ís-
lenzku. Á undan söng Kári
Johnson “Kallið er komið” —
og á eftir, fyrsta og síðasta er-
indið af sálminum “Alt eins og
blómstrið eina.” Þegar við
kveðjum landnemana okkar hér
í fjarlægð frá ættiandinu norð-
læga, slá þessir sálmar á alveg
sérstaklega viðkvæman streng.
— — — Þar næst fór fram
Christian science athöfn, og Ed-
ward Palmason söng.---------Alt
sem fram fór var fagurt og á-
hrifaríkt, og ;bar vott um þá
miklu ástúð er hin látna hafði
áunnið sér.
Sólveig Ambjörnson var fædd
23. mai, 1860, að Haugum í
Skriðdal, S. Múlasýslu. For-
eldrar hennar voru Halldór Ein-
arsson og Guðrún Björg Jóns-
dóttir frá Vaði. Faðir hennar
var bróðir Eiriks föður Stefáns,
tréskurðar listammannsins þjóð-
kunna. — Móðuriamma Sól-
veigar var Guðný Jónsdóttir frá
Kelduskógum, en móðir Guð-
nýjar var Guðrún, dóttir séra
Gunnlaugs Þórðarsonar á Ha-11-
ormsstað. — Stefán landfógeti,
faðir Próf. Bertels Högna Gunn-
laugssonar, og Guðrún voru
systkini.
Hjónin að Haugum áttu fjölda
barna, og Sólveig var þeirra
elzt. — Af eðlilegum ástæðum
voru' því æskuminningar hennar
við erfjðleika tengdar. — Má
vera að örðugleikarnir hafi
snemima þroskað hina ákveðnu
sjálfstæðisþrá er hún bjó yfir,—
enda rættist sú þrá.
Ung nam Sólveig yfirsetu-
fræði, — útskrifaðist 1880, —
°g gegndi ljósmóður-störfum i
heimasveit sinni þar til hún gift-
ist.
Þann 8. jan. 1996 gekk hún
að eiga Þorgrím Arnbjörnsson
frá Geitdal, og þau áttu 50 ára
hjúskaparafrtiæli skömmu áður
en Þorgrímur dó. — Sama ár og
þau giftust, fluttust þau hjónin
til Ameríku, og settust að i bæn-
um Grayling, Michigan. Þar
hafði Þorgrímur stundað simiíðar
um nokkur ár, — fluzt þangáð
frá Kaupmannahöfn, að loknu
námi í iðn þeirri, sem var hon-
um svo eiginleg. — í Grayling
voru margir Danir, en engir Is-
lendingar aðrir en þau hjónin,
og síðar ein systir Sólveigar,
Mrs. Thorunn Mead, sem býr
?ar enn. — Hingað vestur á
Strönd komu þau 1904, og hér
hefir heimili þeirra verið siðan.
— Af fimm börnum eru nú þrjú
á lífi: Mrs. Rose Carter, í Los
Angeles, California; Karl, í Ket-
chikan, Alaska; og Mrs. Thora
Wall, í Seattle. Hin síðast-
nefnda annaðist uim foreldra
sína i elli þeirra, og hjá henni
var Sólveig sál. þegar hún var
cölluð á burt.
Af systkinum Sólveigar eru
þessi enn á lífi — Guðný, Guð-
rún, Einar, Eiríkur og ívar, öli
Islandi; i Ameriku Thorunn
Mead.
Sólveig Arnbjörnson verður
öllum sem henni kyntust mjög
minnisstæð, og bet margt til
þess. Hún var eftirtektaverð i
sjón, — frið, há og vel vaxin og
teinrétt alla æfi. Hún var at-
kvæðaleg í fasl og hreyfingum,
og glöð og góðmótleg við alla
jafnt. Heim að sækja var hún
höfðinglynd og hjálpfús og ör-
lát til daganna enda. Þeir verða
ekki taldir sem minnast hennar
með þakklæti, því henni var það
eiginlegt að vera nærstödd þar
seml erfiðleika og sorgir bar að
höndum og miðla með nákvæmni
af reynslu sinni og hugprýði.
eigi siður en af efnum sínum og
kröftum.
Þess ber einnig að minnast, að
hún var með afbrigðum listfeng
í höndum, og iðin og afkasta-
mikil að sama skapi. Það liggur
eftir hana stórkostlega mikið
verk af listaprjóni og útsaumi.
Handaverk hennar hlutu marg-
sinnis verðlaun á ríkissýning-
unni hér, og vöktu aðdáun.
Hún var frumleg.i sér, — og
stundum þegar eg sá hana að
verki, sá eg líka i anda hefðar-
konu í fornöld, skrásetja glæsta
hetjusögu á glitofið veggtjaldið
sitt. Fram í það síðasta undi
hún sér við að sauma út eitt-
hvað fagurt, og sagði mér ætið
með gleðibragði frá því, ef hún
hafði fundið “gamalt og gott is-
lenzkt munstur.” Mikið af
handiðnaði sínum gaf hún vin-
um og nágrönnum, og þeir urðu
rnargir, því trygðin náði til barna
og barna-barna þeirra, sem hún
var samtíða. Jafnframt þessu
las hún margt, bæði á ensku og
íslenzku, og fylgdist með því
sem var að gerast hér og heima.
Siðast var hún með okkur á
íslenzkri samkomu á sumardag-
inn fyrsta. Hún var glöð að
vanda, — en í huga mínum sá
eg norræna björk nm haust.
Eigi má eg skiljast við minn-
ingarorð um þessa merku, ís-
lenzku konu, án umgetningar um
það hve góð landnámskona hún
var, í orðsins bezta skilningi.
Hún varð að -læra nýtt tungumál
í framandi landi, og nýja þjóð-
arsiði og hætti. En jafnframt
varðveitti hún dýrar erfðir frá
ættlandinu kæra, og framkoma
hennar bar vott um þá íslenzku
alþýðumienningu og náttúru-
greind, sem gerir garðinn fræg-
an, og sem í kjörlandinu hefir
hafið okkur upp úr því umkomu-
leysi, er við fundum svo sárt til
á fyrstu árum nýlendulífsins.
Hinir mörgu vinir Sólveigar
Arnbjörnson kvöddu hana með
einlægri virðingu, ástúð og þökk-
um. Ótal hlýjar minningar eru
bundnar við prýðilega heimilið
hennar og glómagarðinn, sem
hún unni svo mljög, og lengi
mun sólbjart um nafnið hennar
á þessurn slóðum.
Jakobína Johnson.
Seattle, 1. júní, 1939.
íslenzk mentakona
hlýtur prófessors-
embætti við merkan
háskóla
(Framh. frá bls. 1)
Dora þar venjulegrar barna- og
miðskólamentunar. Sýndi hún
snemma bæði gáfur og kapp við
námið. Að loknu námi við
kennaraskóla stundaði hún
kenslu á barnaskólum í fimm ár.
Ung giftist hún efnilegum inn-
lendum búfræðing Lee Claire
Lewis, er gekk í her Bandarikj-
anna í ófriðnum mi'kla og féll á
Frakklandi sköimimu áður en
vopnahléið komst á 11. nóv.
1918. Hélt hin unga ekkja þá
áfram mentaferli sínum og út-
skrifaðist frá Washington State
College sem Baehelor of Scienee
1920. Meistara (M.A.) stig á-
vann hún sér við Columbia Uni-
versity 1926. Síðan var hún
heiðruð með þv*i að hljóta Laura
Spelman Fellowship (námsstyrk-
ur veittur yfirburða námsfólki)
1933-4 til eins árs. Skiftist það
nám milli þriggja háskóla, Col-
umbia University, University of
Cincinnati og University of
Minnesota. Laut nátmið að upp-
eldisfræði, sálfræði bama oe
skipulagning mentamála. Við alt
þetta nám gat hún sér hinn
glæsilegasta orðstýr og ber
starfsferill hennar vott um það
álit er hún hefir áunnið sér.
Þess er þegar getið að í fimm
ár var hún barnaskólakennari.
Síðan var hún önnur fimm ár
kennari í Home Economics
(heimilis hagfræði) og Dean of
Women við State Nörmal School
í Cheney, Washington. Þar næst
var hún i tvö ár við University
of Hawaii, einnig þar Dean of
Wonven og kennari í Home
Economics. Þaðan fór hún aftur
til Wlashingtonríkis og skipaði i
fimm ár stöðu sem State Super-
visor of Home Economics i
mentamáladeild ríkisins. Þá var
hún kvödd til að starfa fyrir
alríkis mentamáladeildina í
Washington, D.C. sem Federal
Agent, Home Economics, og
hafði hún þá uimisjón á starfi í
ellefu rikjum. Sagði hún upp
stöðunni eftir tvö ár og hvarf
aftur til Seattle til stöðu þeirrar
er hún nú skipar. Lýkur hún
hér starfi um miðjan júni, en
áður en hún tekur við embætti í
New York 1. sept. í haust, veit-
ir hún forystu fyrir hönd menta
máladeildar Bandarikjanna náms-
skeiði (Study Conference) við
Cornell háskólann í Ithaca, New
York, fyrir City Supervisors of
Home Economics víðsvegar að
um alt landið. Er þetta aðeins
að 'höggva á aðalatriðuni í hinu
viðfeðma starfi þessarar mikil-
hæfu konu. Sýnir það glögt að
hún er i fremEtu röð i öllu land-
inu á þvi sviði er starf hennar
liggur. Mætti það staðfesta
með margföldum vitnisburði
helztu mentamanna, er kynst
bafa starfi hennar.
ZIGZAG
5'
Orvals pappír í úrvals bók
5
2 Tegundir
SVÖRT KAPA
Hinn upprunalegi þ u n n i
vindlinga pappír, sem flestir,
er reykja "Roll Tour Own”
nota. BitijiS um
“ZIG-ZAG” Black Cover
BLA KAPA
“Egyptien’’ flrvals, h v 11 u r
vindlinga papplr — brennur
sjálfkrafa — og gerir vindl-
ingana eins og þeir vœri
vafðir t verksmitSju. BitSjiS
um
“ZIG-ZAG” Blue Cover
Enginn skal þó ætla að Mrs.
Dora Lewis njóti sín aðeins í
embætti eða við mentamál. Fyrst
og fremst er hún ágætis kona,
búin hinum farsælustu mann-
kostum og lyndiseinkunnum.
Móður sinni háaldraðri hefir
hún sýnt nákvsamiustu alúð og
umhyggju. Systkini á hún tvö
á lífi, bæði hér í Seattle. Eru
það Árni Sumarliðason og Maria
kona Karls F. Frederick. Hefir
hún reynst fólki’ sinu frábærlega
í hvívetna, en líka getið sér hinn
ágætasta orðstýr fyrir framkomu
sína alla við menn og málefni.
Verður hennar saknað af mörg-
um er hún hverfur héðan.
Sumarið 1934 ferðaðist Mrs.
Lewis til íslands. Bar hún landi
og lýð söguna hið bezta. Er
það vel f arið þegar heim til ætt-
jarðarinnar geta lagt þeir, sem
sýnis'horn eru hins bezta er ame-
ríska uppeldið hefir lagt oss til.
Dagsett i Seattle,
23. mai, 1939 K. K. ó.
Dánarminning
Sigmundur Gunnarsson land-
námsmaður að Grund í Geysis-
bygð og um 44 ár bóndi þar and-
aðist að heimili sínu 3. maí, s.l.
89 ára að aldri. Foreldrar hans
voru Gunnar Gíslason á Syðra
Álandi í Þistilfirði og Sigríður
Eiriksdóttir frá Ormalóni. Árið
1875 kvæntist hann Jónínu Guð-
rúnu Jónsdóttur frá Undirvegg
i Kelduhverfi. Þau f.luttu til
Seyðisf jarðar og bjuggu á Vest-
dalseyrinni, en fóru til Vestur-
heim^ árið 1891, dvöldu fyrst
við Hnausa, síðar á Brautarhóli.
en settust þá á landnám sitt og
bjuggu þar um nærfelt 44 ár.
Konu sina misti Sgimundur 27.
nóvember 1934.
Börn þeirra eru hér talin:
Sigrún, fyrri kona Jóns Nor-
dals, nú löngu dáin.
Friðrik Gísli, kaupmaður á
Hnausum, kvæntur Ólöfu Sigur-
björgu Daníelsdóttur.
Felix Sigúrbjörg, bóndi á
Grund.
Rannveig, kona Andrésar
Finnbogasonar.
Gunnar, d. 1928.
Sigurrós, Mrs. Moore, Moose
Jaw, Sask.
Á heimiilinu á Grund ólust upp
tvær stúlkur, dætrabörn þeirra
Sigmundar og Jónínu, þær Mrs.
Sigriður Page og Mrs. Pearl
Sigrún Page; gengu hin öldruðu
hjón og börn þeirra þeim i góðra
foreldra stað.
Gunnar faðir Sigmundar flutt-
ist einnig hingað til lands, og
bjó utn hríð í Winnipeg, en síðar
í Mikley. Meða) systkina Sig-
rnundar voru Gísli, er ungur fór
til Svíþjóðar, og kvæntist þar og
gekk i prestþjónustu, fluttist
síðar til þessa lands og andaðist
hér í Manitoba fyrir nokkrum
árum, háaldraður maður Þór-
anna Schraml, látin á Gimli fyr-
ir mörgum árum. Kristín frá
Birkivöilum í Árnesbygð, einnig
látin. Mrs. Margrét Anderson
systir hans er enn á lifi og býr
í Selkirk.
Það var iétt yfir Sigmundi
heitnum og ljúft við hann að
tala. Hann var maður vel
gremdur og glöggur á mörg
málefni samtíðarinnar. Yndi
hans og unaður voru þó jafnan
hin íslenzku efni, ljóð og sögur.
var hann og að sögn vel hagorð-
ur sem Gunnar faðir hans.
Grundarheimilið hefir jafnan
verið góðleiks og gestrisnu heim-
ili. Við hlið Sigmundar heitins
stóð hin ágætasta kona, er allra
mein vildi græða og úr hverri
þörf bæta. Gleði og lipurð i
framkomu, samfara hjálpfýsi í
hvívetna, hefir og verið höfuð-
einkenni systkinanna frá Grund.
Sigmundur náði háum aldri og
naut sín vel fram á síðustu ár.
Hann naut góðrar umönnunar
Mrs. Vold, fósturdóttur sinnar
og mikla trygð sýndu börn hans
og barnabörn við heimilið á
Grund. Felix sonur hans hefir
ávalt heima verið og jafnan hin
bezta stoð foreldra sinna, ásamt
Gunnari syni þeirra, er lézt ung-
ur maður, sem áður er að vikið.
Útförin fór fram frá heimilinu
á Grund og Geysirkirkju þann
5. maí, að mörgu fólki viðstöddu.
Minningin um Sigmund Gunn-
arsson er björt og hlý, minning
um skyldurækinn mann, ljúfan
og glaðan samferðamann, og
góðan föður.
“Þú að dauða þjáðist nóg,
þreytti faðir, sof í ró.”
S. Ólafsson.
Gamall maður rekst á dreng
að húsabaki. Hefir sá vindil í
munni og reykir af kappi.
—Svona lítill snúði má ekki
reykja, segir maðurinn.
—Jú-jú, pabbi er ekki heima
og sér ekki til mín.
—Gáðu að því, vinur minn,
að guð sér til þín.
—Eg veit hann sér til mín. En
dettur þér í hug, að hann fari
að segja pabba frá því og koma
því til leiðar, að lítill drengur
verði hýddur?