Lögberg - 09.05.1940, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 9. MAÍ, 1940
5
hann, glæpamanninn Arsene
Lupin. Hann keypti allar bæk-
ur og blöð um hann, sem hann
náði til, og augu hans ljómuðu
er hann las þetta.
1 uppvextinum fylgdist hann
vel með í blöðunum. Hann klipti
úr þeim frásagnir af fífldjörfum
innbrotum og ránum og límdi
þetta í bók. Þegar jafnaldrar
hans voru í knattspyrnu var
Fred uppi á háalofti og lék inn-
hrotsþjóf.
Þegar hann var 16 ára hætti
faðir hans að hýða hann — hann
sá að það dugði ekkert. En
móðir hans gafst ekki upp. Hun
grét og grátbændi drenginn sinn
um að hætta að leika glæpa-
inann. En ekkert beit á Fred.
Hann hafði gert skýrt og glöggt
yfirlit um framtíðina. Hann
ætlaði sér að leika á lögregluna.
Hann skildi vel, að sér mundi
ekki haldast þetta uppi til lang-
frama; einhverntíma yrði hann
tekinn . . . en honum fanst
spenningurinn við glæpaiðjuna
þess virði.
Hann vildi verða eins og hetj-
ur hans. Hann ætlaði að drýgja
furðulegustu glæpi og lesa í
blöðunum daginn eftir að lög-
reglan stæði ráðþrota. Hann
ætlaði að verða frægur — sem
kænasti glæpamaður í heimi.
Með bænum og umtölum fengu
foreldrar hans hann til að ljúka
námi, — og það út af fyrir sig
var kraftaverk. Það er ekki
hægt að skýra frá, hvernig það
tókst. En loksins, þgear Fred
útskrifaðist úr verzlunarskólan-
um ineð miðlungsþekkingu i
bókfærslu og rekiningi, talaði
faðir hans alvarlega við hann.
“Eg vona, að þú sért vaxinn
upp úr glæpamenskudraumum
þínum, Fred. Marga drengi
dreymir um slíkt, en flestir
vitkast þeir, þegar þeir vaxa.
Eg man vel, að þegar eg var
strákur langaði mig til að verða
brunaliðsmaður . . . jæja, en eg
óx upp úr því.”
Fred Brown iðaði rólegur i
stólnum. Svo sagði hann:
“Ef þú lofar mér því, að hætta
þessum áminningarræðum pabbi,
þá skal eg lofa þér dálitlu, sem
þér þykir vænt um. Viltu ganga
að þvi?”
Faðir hans kinkaði kolli.
“Já, þú skilur víst, pabbi,”
sagði pilturinn, “að eg er farinn
að sjá, að mér skjátlaðist, þegar
eg var að lesa þessar glæpa-
mannasögur. Eg var heimskur
að taka þær svona alvarlega, eg
skil það nú. Nú legg eg út í
lífið og eg skal gera mitt bezta
til að komast af . . . Og svo
gerir þú svo vel, að vera ekki að
hrella mig með þessum umtöl-
um — er það ekki, pabbi?”
Faðir hans kinkaði kolli og
brosti í kampinn. Honum þótti
vænt um þetta, sem sonur hans
hafði sagt. En hann vissi ekki,
að Fred hafði logið. Hann hafði
alls ekki tekið sinnaskiftum.
Hann dreymdi enn sömu draum-
ana.
Nú læddist hann eins og mús
upp að húsinu. Hann leit upp
eftir húsveggju num. Alstaðar
var slökt. Alt var í lagi. Hann
skimaði enn einu sinni kringum
sig, þreifaði á handriðinu á svöl-
unum og steig upp á grunnmúr-
inn.
Hann var í þann veginn að
klifra yfir handriðið, þegar hann
heyrði suð í bifreiðinni. Hann
laut niður og þrýsti sér upp að
húsveggnum. Augnabliki síðar
lagði hjarmann af bifreiðaljós-
unum inn á blettinn. — Ljósið
staðnæmdist augnablik við Fred
Brown og færðist svo áfram.
Honum varð rórra, en það
gaman stóð ekki lengi. Hann
heyrði að bifreiðin skifti um gír,
ók aftur á bak og sneri við. Enn
har bjarmann af bifreiðaljósun-
l,m yfir garðinn. Og enn lagði
birtuna á Fred Brown.
Hann lá grafkyr. Hreyfði sig
vkki. Hann bað forsjónina um,
að hann sýndist sem likastur
mykjuhlassi eða fatadruslu. En
svo heyrði hann alt í einu fóta-
tak i grasinu.
Honum fanst heimurinn vera
að forganga.
Tíu minútum síðar:
Lögregluþjónarnir hagræddu
sér í sætinu í bifreiðinni og óku
af stað. Þeir stefndu til næstu
lögreglustöðvar og við daufa
birtuna frá mælaborðinu sást, að
þeir skimuðu bæði til.hægri og
vinstri.
“Þekkir þú Fred Brown?”
spurði annar lögregluþjónninn.
Hinn hristi höfuðið.
“Eg þekki hann,” sagði sá
fyrri, og eg get ekki stilt mig
um að hlæja að honum stund-
um.”
“Jæja,” sagði hinn, “mér
fanst hann nú ekkert skemti-
legur. þegar við fundum hann á
svölunum.”
Sá fyrri bandaði frá sér hend-
inni. “Þú segir það af þvi, að
þú veizt ekkert, hvernig í öllu
liggur,” sagði hann brosandi.
“Skilurðu, hann er gjaldkeri í
Metropolbankanum — mikill
maður í bankanum, en undir
húsaga heima hjá sér! Hugsaðu
þér það — konan hans leyfir
honum ekki að hafa lykil, svo
að ef hann kemur heim eftir
klukkan ellefu, verður hann að
skríða inn um' gluggann!”
—Fálkinn.
Beinamjölsverksmiðja
bygð í Þorlákshöfn
útgerð hefir aukist allverulega
í Þorlákshöfn og aðstaða til
hennar batnað á ýmsan hátt.
Hefir verið unnið þar að lend-
ingarbótum undanfarin ár, og
svo má heita að Þorlákshöfn sé
komin í sæmilegt samband við
vegakerfið, með því að Suður-
landsbraut nær nú svo til þang-
að úr ölvesi.
Kaupfélag Árnesiuga hefir að
undanförnu reist ýmsar bygg-
ingar í Þorlákshöfn til þess að
bæta skilyrði útgerðarinnar.
Hefir kaupfélagið reist þar lifr-
arbræðslu, og nú um þessar
mundir er vélsmiðjan Héðinn að
leggja síðustu hönd á byggingu
beinamjölsverksmiðju, sem verð-
ur hin fullkomnasta að öllúm
útbúnaði.
Fyrir verksmiðju þessa hefir
verið bygt hús, sem áfast er við
lifrarbræðsluna, og er stærð þess
11x19 metrar. Hefir vélsmiðjan
Héðinn smíðað allar nauðsynleg-
ar vélar, svo sem kvarnir, þurk-
ara, ofn o. fl. Vinnur verksmiðj-
an úr hausum, hryggjum og fisk-
úrg^ngi eins og hann kemur fyr-
ir, með því að enginn vegur er
að þurka hráefni á staðnum
vegna sandfoks.
Afköst verksmiðjunnar verða
15—20 tonn af blautum úrgangi,
en vélar eru reknar ineð 75 ha.
Bolindermótor. Allir þeir, er
séð hafa, ljúka hinu mesta lofs-
orði á starf vélsmiðjunnar Héð-
ins og frágang allan, en Sveinn
Guðmundsson vélfræðingur hefir
staðið fyrir verkinu. Þá ber
þess einnig að geta að bygging
verksmiðjunnar og vélarnar hafa
veri8| tiltölulega ódýrar, með því
að um verkið var samið og efni
keypt áður en dýrtíð fór veru-
lega að láta til sín finna. Flutn-
ingar allir voru erfiðir, og eink-
um var ilt að koma þurkaranum
austur, en hann vegur 4.5 tonn.
Var búist við að hann yrði yrði
að flytja á sjó, en svo fóru leik-
ar að honum var ekið á vörubíl
alla leið austur og gekk sú ferð
greiðlega, Jiótt siðasti áfanginn
væri all-illur yfirferðar.
Frá Þorlákshöfn róa nú flest-
ir eða allir Eyrarbakkabátar, og
nokkurir aðrir aðkomubátar.
Eru þeir flestir undir 12 tonnum.
Gera menn, sér miklar vonir um
Þorlákshöfn sem framtíðar ver-
stöð á sunnanverðu Reykjanesi.
—Vísir 1. apríl.
Gjöf til Háskóla Islands
Herra Wilhelm Jörgensen, úr-
smíðameistari í Kaupmanna-
höfn, hefir á ný sýnt velvild og
ræktars-emi í vorn garð. Hefir
hann sent Háskóla fslands að
gjöf dýrindis stundaklukku, sem
kom með e. s. Gullfossi.
Klukka þessi eru um 200 ára
gömul og er hinn mesti kjörgrip-
ur. Umgerðin eða kassinn er
lögð dökkri skjaldbökuskel, svo
að hvergi sézt í viðina en í skel-
ina er greipt messing í allskonar
útflúri, og er klukkan mjög
skrautleg til að sjá.
Klukkan er ein af hinum svo-
nefndu Boulle-klukkum, en
Charles André Boulle var heims-
frægur húsgagnasmiður á dögtim
Lúðvíks 14. og dó 1732, níræður
að aldri. Hann smíðaði aðallega
skúpa, horð, kommóður og
klukkuumgerðir fyrir Lúðvík 14.
og franska aðalinn. ölí hans
smiði ber sömu einkenni sem
þessi klukka: viðurinn er hul-
inn skjaldbökuskel, en útflúri
úr messing eða tini greypt í.
Boulle-smíðisgripir eru nú gevsi-
dýrir, enda er talið, að ekki séu
til nema um 12 gripir, sem með
vissu má telja smíðaða af þess-
um mikla hagleiksmanni. Þessi
klukka mun ekki vera smíðuð
af Boulle sjálfum, en 4 synir
hans fetuðu í fótspor föður sins,
og er klukkan vafalaust smíðuð
af einhverjum þeirra. Allir unnu
þeir í sama anda, og langt fram
eftir 18. öldinni stældu menn
smíði þeirra feðga.
Herra Jörgensen sendi Alþingi
klukku að gjöf síðastliðið sum-
ar, hið mesta metfé, og í sam-
bandi við þá gjöf voru sögð deili
á honum hér í blaðinu, og þarf
því ekki að endurtaka það nú.
Hann sendir nú ennþá fegurri
og vafalaust dýrmætari grip.
Þetta örlæti herra Jörgensens
ber vitni um óvenjulega ræktar-
semi og trygð hans við fæðingar-
bæ sinn, en hér í Reykjavík er
hann fæddur og hér ólst hann
upp til 12 ára aldurs.
Klukka þessi er hingað komin
fvrir milligöngu Guðhrands
Jónssonar, eins og klukkan, sem
Alþingi var send. Er gert ráð
fyrir að koma henni fyrir í
kennarastofunni í nýja háskól-
anum. Fjármálaráðuneytið gaf
eftir öll aðflutningsgjöld af
klukkunni, en Eimskipafélag ís-
lands flutti hana endurgjalds-
laust, og var hún í umsjá skip-
stjórans á Gullfossi á leiðinni.
—Vísir 28. marz.
... / •
Aflinn á öllu landinu
Um síðustu mánaðamót var
alli á öllu landinu á vertíðinni
orðinn 11,850 smálestir og er
það röskum 2,000 smálestum
minna en í fyrra á sama tíma.
31. marz í ár var saltfiskaflinn
6,409 tonn en 31. marz í fyrra
var hann 14,004 tonn. Hinsvegar
hafa fiskibátar selt í togara.
f vikunni, sem leið, voru stirð-
ar sjógæftir og mjög tregur afli í
flestum verstöðvum landsins. úr
einstökum verstöðvum er þetta
helzt:
1 Þorlákshöfn og á Stokkseyri
voru stirðar sjógæftir oig tregur
afli í vikunni sem leið. Frá
Þorlákshöfn var róið fjóra daga
vikunnar og komu á land um 15
þús. fiskar, eða um 14 skippund,
og er það mjög lítill afli miðað
við tilkostnað.
Frá Akranesi var róið þrjá
daga vikunnar. Aflinn var afar
tregur eða að meðaltali 3—4
skippund.
Frá Sandgerði var róið 4 daga
vikunnar og var afli sæmilegur.
í fyrrinótt og i gær var þar eins
og víðar, afspyrnurok af norðri.
Tveir bátar er lágu i höfninni,
Magni frá Norðfirði og Anna frá
Akureyri löskuðust. Vildi það
til með þeim hætti, að Anna dró
legufærin og rak hana á Magna.
Anna hrotnaði talsvert, en Magni
tiltölulega lítið.
f Vestmannaeyjum voru stirð-
ar gæftir í vikunni. Landlegu-
dagar voru tveir, en aðra daga
voru einhverjir á sjó. Afli var
mjög lítill.
Frá Hafnarfirði var róið þrjá
dag vikunnar. Afli var rýr, eða
5—12 skippund á bát í róðri.
f Grindavík voru stirðar gæftir
vegna útsynnings og afli tregur.
Frá Hornafirði var róið fjóra
daga síðustu viku. Afli var treg-
ur á línu, mest 8 skippund i
róðri. Talsvert hefir verið róið
með handfæri á smærri bátum,
og hefir aflast vel.
Frá Keflavík var róið 5 daga
síðustu viku. Afli var fremur
lítill eða alls frá 5—16 skippund
á bát í róðri. Loðna veiðist nú
ekki lengur frá Keflavík.
Frá Hólmavík var símað i
gær, að í síðustu viku hafi tals-
verður þorskafli verið i Stein-
grímsfirði og hafi sumir trillu-
bátar frá Hólmavík tví og þrí-
dregið lóðir sinar tvo til þrjá
daga vikunnar. Síðan hefir veið-
in minkað og í gær hafa gæftir
spillst. Virðist þetta hafa verið
þorsksganga, enda hefir afli á
þessum slóðum verið mjög lítill
eða enginn, lengi undanfarið í
vetur. —Alþbl. 16. apríl.
Bœndur haga
vinnubrögðum
ef ir þvi sem við á
Slík er skoðun .John Martin,
auglýSingastjóra Massey-Harris
búnaðaráhaldafélagsins í Tor-
onto;- var Mr. Martin nýlega hér
staddur á eftirlitsferð um Vest-
urlandið.
Mr. Martin kvað bændum
skiljast það ílestum fremur, að
hver sé sintiar lukku smiður;
viðfagnsefni þeirra séu slík, að
þeir einir fái leyst þau; þeir hafi
meðal annars sannfærst um það
af reynslunni, að samkvæmt
kröfum nútíma búskapar væri
dráttarvélar og Combines ómiss-
an<Ii; þetta sé búnaðaráhalda-
verzlunum ljóst af því, hve eftir-
spurn slikra véla fer jafnt og
þétt í vöxt.
Mr. Martin kvað það deginum
ljósara, að vegna staðhátta, hlvti
Canada að verða forðabúr fyrir
Bretland hið mikla i núverandi
styrjöld að þ\i er framleiðslu
búnaðarafurða áhrærði; á þetta
yrði aldrei of mikil áherzla lögð
eins og viðhorfið nú væri á vett-
vangl heimsmálanna.
Attention!
Now is the time to visit The
Trading Post, 274 Main St. Trade
in your unwanted articles for
soinething you can really use. '
Here is the idea: Bring to The
Trading Post an article which
has ceased to be of value to you
and exchange it for something
useful or decorative for your
hoine. F'or this exchange you
pay The Trading Post 20% of
the value of the article you select,
in cash.
The guild members are inter-
ested in securing Icelandic handi-
craft and in turn offer an inter-
esting stock of brass and copper
kettles, china, cut glass and all
types of silver, carving sets,
gold clubs and tennis rackets.
We might also mention that
furniture, such as chairs, tableS
of all kinds, what nots and wall-
brackets, are very much in de-
mand.
Visit our store, 274 Main St.,
and see what we have to offer.
Don’t throw’ away your dis-
carded tooth-paste tubes. Here
is your oportunity to do your bit
for charity. Save all tooth-paste
tubes, cheese wrappers, cigarette
tin foil. Every kind og tin foil
is of value. to keep up the
wonderful work carried on by
The Children’s Hospital. Do not
roll your tin foil into balls, lnit
keep it spread out flat.
Leave your parcels at the
Children’s Hospital or at The
Trading Post, 274 Main St.
Frúin segir við vinnustulkuna:
—Eg held að þér borðið helm-
ingi meira, Sigríður, heldur en
stúlkan, sem var hjá mér á
undan yður.
Sigríður: Já, en eg skal gleðja
yður með þvi, að eg verð að
minsta kosti helmnigi skemur í
I vistinni!
The BUSINESS COLLEGE
OF TO-MORROW-
TO-DAY
The MANITOBA initiated:
(1) The Grade XI Admission policy in Western Canada.
(2) Specialised instruction in Business English.
(3) Practical telephone instruction, using our own telephone
system.
(4) Centralised control of all classrooms by electric broad-
cast system.
(5) Aptitude analysis charts, including photo, of each student.
(6) Limited enrolment, giving more space per student and
better facilities for employment.
AND—the MANITOBA is Winnipeg’s fastest growing
Business College.
Day and Evening
Classes
Evenings:
Mondays and
Thursdays
7.30 to 10 P.m.
m
flíllTOBfl
comm€RcigL
COLLCGC
Prem ises giving
the most spacious
accommodation
per student in
Wcstern Canada.
Originators of Grade XI Admission Standard
344 PORTAGE AVE. £££?* Phone 2 63 65
Prcsident, F. II. HIiOOKS, B.A., S.F.A.E.