Lögberg - 23.05.1940, Blaðsíða 5

Lögberg - 23.05.1940, Blaðsíða 5
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. MAl, 1940 5 Sólskins drykkinn . . . barmafullan af ljúfri hressingu. óskert bragð ferskra úvaxta. Pantið bjá kaupmanni yðar Blackwocds Beverages Ltd. Winnipeg, Man. greiðslinnaður að Hayland veikt- ist fyrir 6 vikum siðan og var fluttur í spítala i Winnipeg. Þar hafa verið gjörðir á honum fleiri uppskurðir, og er hann nú sagð- ur á góðum batavegi. Hann er vinsæll maður og vel látinn. Guðm. Jónsson frá Húsey. Hann hefir unnið traust og vin- sældir, bæði sem prestur og maður. . Þeir komu hingað Jósef Thor- son og Einar Páll ritstjóri, sköjnmu fyrir kosningarnar, og héldu fund með bændum. Það var að vísu góð tilbreyting, en þess hefði ekki þurft hér til þess að auka Thorson fylgi, því kalla mátti að hann hefði ein- dregið fylgi á þessum stöðvum. Og það hvgg eg, að Thorson mundi hafa haft mikið fylgi hér, þótt hann hefði boðið sig fram fyrir annan flokk. Mörgum hér er nú farið að skiljast það, að það skiftir oft meiru hvernig maðurinn er, sem í vali er, en hvaða flokk hann fylgir. Þessar kosningar hafa annars gengið af hávaðalaust og rólega, svo varla munu dæmi til slíks. Það er lík- ast því sem alt væri undirbúið og ákveðið fvrirfram, og að mönnum væri sama um úrslitin. Það er annars furðumargt, sein gengur öfugt og rangsælis i heiminum nú. m 12. MAÍ. — Það hefir fallið í gleymsku fyrir mér að senda þetta fréttabréf; eg verð því að bæta dálitlu við það. Sumarið er nú komið, en þurt og kalt hefir það verið alt að þessu. Tíðin hefir að sönnú mátt kallast góð, en ckki hag- stæð fyrir þennan tíma árs. Hér hefir ekki snjóað eða komið deigur dropi úr lofti síðan, sem heitið geti síðan 28. inarz. Snjór var alveg horfinn um miðjan apríl og jörðin þá alveg þur, því hún var svo þur frá haustinu að snjóvatnið hvarf i hana með vorinu. Hér er því enginn gróð- ur ennþá sem teljandi er, og þarf að gefa öllum gripum fulla gjöf. Rigningar þær, sem komið hafa hér fyrir sunnan, hafa ekki náð norður hingað. Þó er enn verra að hér hafa geysað sléttu- eldar víða í bygðinni, sem hafa hrent ínikið af graslendi. Verður þvi gróður þar seinfenginn, enda þótt nú rigni bráðlega. Skógar- ehlar hafa líka kviknað hér víða, en ekki hafa þeir valdið miklu tjóni. Skógar eru víða svo gisnir að trén hafa ekki brunnið niður; en víða hefir eldurinn komist í jörð niður í skógarbrúnum, og er þar erfitt að drepa hann, því vatn fæst hvergi nema að flytja það langar leiðir. Það hefir því verið mannfrekt og erfitt að vinna við elda hér að undan- förnu. Ekki hefir hrunnið mikið af heyjum hér, og ekkert af húsum, svo eg hafi frétt; en kringum Lundar er sagt að þrjii hús hafi brunnið. Það litur því illa út með gróður á þessum stöðvum og horfir til vandræða ef ekki rignir bráðlega. ólafur Magnússon, póstaf- Á hvítasunnudaginn Winnipegosis, 12. mai, 1940. Veturinn er liðinn út i tírnans haf, snjóléttur, frosthægur, stilt- ur og blíður, og að almannarómi talinn allra vetra heztur. Þetta er æfiminningin hans úr þessu bygðarlagi. En vorið hefir verið kalt, og vindurinn sjaldan þiður; norðan átt 39 daga, talið frá vorinn- göngu til þessa dags. Þó hefir ekki hlessuð sólin látið sakna sin, því hún hefir bæði sézt og skinið í 40 daga af þessu tíma- bili sem hér um ræðir. Aftur hafa rio-ningar látið bæði menn og skepnur horfa löngum augum eftir sér því hér hefir ekki það sem liðið er af þessu vori rignt jiað talist getur. Þessu ber jörð- in bezt vitni því enn í dag er hún haustbleik, gróðurlaus grá- síða. Loftið er þrungið af reykjarmóðu, sól og máni vaða þessa kólgu nótt og dag, blóð- rauð út undir eyru; ár og lækir eru að vexti aðeins seytlur, sem varla geta haldið fótaferð fyrir þorsta. Og nú er komin hvíta- sunna; hún er býsna snemma þetta vor sökum páskanna, sem voru 24. marz og kallaðir Góu- þáskar, og verða aldrei framar svo snemma á þessari öld Já, eg var að minnast á hvíta sunnuna núna, sem er glansandi björt. En þó hvarflar hugur minn frá henni heim á fornar slóðir 05 ár til baka heim til annarar hvitasunnu, sem þá var fermingardagurinn minn. Eg halði dvallð viku á prestsheim- ilinu, kirkjustaðnum Svalbarði Þistilfirði, við yfirheyrslu undi ferminguna, en var nú á heim- leið, sjálfsagt glaður í anda, yfir því að vera kominn í krist inna manna tölu, eins og full orðna fólkð kallaði það. Þessa daga, sem eg var á Sval- harði var tíðarfarið indadt, dagar og nætur lögðu saman öfl sín að hjálpa vorinu til að framleiða gróðurmagn sitt; dagarnir lögðu fram sólskin og sunnanvind, en næturnar dögg og úða. Allar æðar himins og jarðar sýndust opnast vorinu til liðs. Snjórinn hvarf á fáum dögum. Árnar, þessar fjállbornu dætur Búrfells- heiðar uxu dagvöxtum, gerðust hainrammar að kröftum, gengu í þyngstu voranna verkin við það að flytja afurðir vetrarins, ís og snjó, út í hafið. Þá stóð ylur og óður islenzkrar vor- náttúru í almætti sínu. En þessi aumingja áar-sytra, sem lykkj- ar sig hérna fram hjá bænum, sýnist ekki taka eftir því að vor- ið sé komið; líður bara áfram hægðum sínum nokkur hamufet á dag og “lyftir ei fæti í foss eða streng.” Svona er nú sam- anburður minn á þessum tveim- ur hvitasunnudögum, mjög étlik- ur að vísu en eðlilegur þó, eftir því sem árstíðir og veðraföll eru breytileg. Eg hefi í þetta sinn engu að bæta við fréttirnar héðan frá Winnipegosis, því góðkunningi minn, Kristján ólafsson frá Ed- lield, Sask., sem dvaldi hér á- samt konu sinni síðastliðinn vet- ur, mintist allra helztu frétta héðan í sínu vel stílaða sendi- hréti til kunningja síns, Víg- lundar \ igfússonar í Winnipeg. Kærar þakkir til Kristjáns fvrir það, og alla góða viðkynning heggja þeirra hjóqa. F. Hjálmarsson. “Norska ljónið er ekki varðhundur” “Það getur hugsast, að til séu þeir inenn, sem hafa haldið að ljónið í skjaldarmerki Noregs sé meinlaust dýp, en þeir munu komast að raun um, að norska ljónið verður aldrei hægt að nota sem varðhund í þjónustu ein- æðisins.” Á þessa leið fórust norsku skáldkonunni Sigrid Uundset orð gær í ávarpi frá henni til norsku þjóðarinnar, sem út- varpað var frá brezka útvarpinu. Skáldkonan sagði ennfremur: “Kæru landar! f rúmlega 100 ár hafa Norð- menn ekki þurft að taka sér vopn í hönd Við höfum verið þjóð, sem höfum elskað lífið og ekki kært okkur um að hrópa hátt um blóð og járn. En það er vitað, að Norðmenn hafa get- að barist ef út í það fór. Norska þjóðin sýndi það í sjö ára stríð- inu og aftur 1814. Hermenn vorir munu og nú sýna, að þeir eru þess megnugir að berjast. Það skal enginn fá um okkur sagt, að við séum bleyður, Norð- menn. Við skulum taka upp merki sjómanna okkar, sem hafa barist og fallið. Við skulum halda hátt merki Friðþjófs Nansens og verja heiður vorn og sjálfstæði. Með stolti og gleði í hjarta fylgjumst við ineð hinni hreysti- legu vörn hermanna vorra. Eg heiti á alla norska karla og konur að berjast fyrir frelsi föðurlandsins við hlið banda- manna vorra. Hver og einn einasti Norðmað- ur verður að láta sér skiljast að hann berst nú fyrir sinni eigin tilveru.” —Morgunbl 24. apríl. Francisco, Buenos Aires, Lima og Hamborg. Hann var Chargé d’Affaires í Haiti 1932; E1 Salva- tor 1933, og aftur í Haiti 1935— 1938. Hann var í Barcelona nokkurn tíma á meðan á borgarastyrjöld- inni stóð og síðan konsúll í Dres- den í Þýzkalandi- Var í Danzig. Mr. Shepherd var í Danzig þegar innrásin var gerð i Pólland í haust er leið og í “Bláu bók- inni,” sem brezka stjórnin gaf út um innrásina í Pólland og fildrög hennar, eru margar skýrslur frá Mr. Shepherd, sem hann sendi brezku stjórninni. —Morgunbl. 24. apríl. FIORGIÐ I.ÖGBERG Nýr brezkur aðalkonsúll Til Reýkjavíkur er kominn nýr brezkur aðalkonsúll, Mr. F'. M. Shepard. Tekur hann við störfum af Mr. John Bowering, sem nú gegnir aðalkonsúlsstörf- um, en er á förum af landi burt til að taka við aðalkonsúlsstöðu i Svisslandi. Það var vitað fyrir löngu, að Mr. Bowering var á förum og stendur þessi breyting engan veginn í sambandi við atburði þá, sem undanfarið hafa verið að gerast á Norðurlöndum. Blaðamaður frá Morgunblað- inu hitti Mr. Shepherd að máli í gærkvöldi. —Hingaðkoma min er alveg eðlileg, sagði aðalræðismaðurinn, þvi eins og þér vitið er algengt að skift er um starfsmenn i ulanrikismálaþjónustu nni- Kgnnin af íslandi. Fg hefi hlakkað til að koma til íslands og kynnast landi og þjóð, því þó eg hafi aldrei kom- ið hingað til lands, hefi eg kynst mörgurn Englendingum, sem lát- ið hafa vel af landinu. Eru það aðallega laxveiðimenn, sem hafa skýrt mér frá verii sinni hér T d. sagði Mr. Shepherd, hefi eg séð kvikmyndir hjá kunn- ingja mínum, dr. Harold Gilles, sem ferðast hefir um landið og stundað laxveiðar á Norðurlarrdi. Kvikmyndir hans, sem teknar eru í eðlilegum litum, eru ein- hverjar þan- alfallegustu áhuga- manns-kvikmyndir, sem eg hefi séð. Mr. Shepherd taldi ekki ástæðu til í>ð fjölyrða neitt meira um hingaðkomu sína, nema að hann tæki við af Mr. Bowering, er hann færi. ♦ ♦ Mr. Francis Michie Shepherd M.B.E. er 47 ára og ókvæntur Hann stundaði nám við Grenohle háskólann og hefir verið í utan- rikismálaþjónustu Breta í San Dánarfregn Mrs. Björg Kristjánsson, ekkja Benedikts bónda Kristjánssonar fyr bónda á Finnsstöðum, and- aðist þann 10. maí síðd., að heimili Mr. og Mrs. Georg Sig- urðsson, við Riverton, Man., rúmlegn 82 ára að aldri. Hún var fædd að Efranesi í Borgar- firði; foreldrar hennar voru Auðunn Nikulásson og HeJga Gestsdóttir. Ung að aldri giftist Björg Hallhirni Þorvaldssyni; dætur þeirra eru: Kristjana, gift Georg Sigurðssyni, Riverton, Man. oig Sigurhjörg Þóra gift Sigurbirní Freeman, við Lundar, Man. Björg fluttist til Vestur- heims og kom hrátt til Riverton- umhverfisins. Hún varð ráðs- kona hjá Benedikt hónda Krist- jánssyni fvrnefndum Þau giftust árið 1893. Synir þeirra eru: Friðhólm Valdimar, verzl- unarmaður í Riverton í þjónustu Sigurðson- Thorvaldson félags- ins, kvæntur Sigfriði Kristínu Hallgrímsdóttur F riðrikssonar, eiga þau 5 börn; Renedikt, til heimilis í Riverton, kvæntur Magneu Hansen, en misti hana frá 5 börnum þeirra ungum. Tók 'þá Björg móður hans að sér umönnun á börnum og heimili sonar sins og annaðist hvort- tveggja af ítrustu kröftum og með afbrigðum vel. Björg var að sögn þeirra er bezt til þektu fórnfús og sönn móðir, og vildi öllum til góðs fram koma. Til daganna enda hélt hún trygð við það er hún hafði í æsku numið. Hún naut góðrar að- hjúkrunar dóttur sinnar er hún dvaldi hjá hinzta æfiárið. Útförin fór fram frá kirkju Bræðrasafnaðar og frá heimili Sigurðssons hjónanna, þann 14. maí, að mörgu fólki viðstöddu. Sóknarprestur jarðsöng. S. ólafsson. SIA'S VIÐ HÖFNINA / REYKJAVIK Það slys vildi til um borð í ttogaranum “Belgaum” í gær- morgun klukkan rúmlega 7, að maður lenti í togvinduna og stór- slasaðist Maðurinn heitir Sigurjón Guð- mundsson, til heimilis- á Hverfis- götu 89. Handleggsbrotnaði hann og slasaðist á höfði. Verið var að skipa kolum út í “Belgaum,” er slysið varð og er ekki vitað ineð vissu, hvernig það bar að höndum. Sáu vinnu- félagar Sigurjóns alt í einu, að hann var orðinn fastur inilli vindutopps og vindutósins. Vafð- ist hann nokkra snúninga áður en hægt var að stöðva vinduna og ná honum úr henni. Sigurjón var þegar fluttur a Landsspítalann og liggur hann þar.—Mbl. 24. apríl. Falleg bók Árbók miðskólans á Mountain fyrri þetta ár, “Mountain Mem- ories,” sem minst var á í síðasta tölublaði Lögbergs, hlaut hæsta vitnisburð í rikinu, i sínum flokk, við samkepni, sem fram fór við háskólann (university) i Grand Forks 9. maí þessa árs Bókin var dæmd í þeim flokk, sem er nefndur “Section B,” og geta allir miðskólar Norður Dak- ota ríkis, sem hafa 200 eða færri nemendur kept í þeim flokki- Mun Mountain miðskólinn hafa verið sá lang minsti, sein tók þátt í samkepni þessari. Nem- endur þar núna eru 42. Fáum dögum eftir að þessi samkepni fór fram, skrifaði Dr. .1. C. West, forseti háskólans i Grand Forks bréf til H. Sigmar, Jr., sem hafði haft forystu á hendi við útgáfu þessarar bókar. Bréfið skýrir sig sjálft, og er það þvi birt hér eins og það kom frá forsetanum. m The Vniversity of North Dakota Office ol' the President. University Station Grank Forks, North Dakota. May 10, 1940 Mr. Harold S Sigmar, Mountain, North Dakota. Dear Mr. Sigmar: The annual called MOUNTAIN MEMORIES is before me. I just finished a conference with a member of the Journalism faculty and he tells me that this is by far the best annual of its class that they have judged. I want to compliment you, the staff of the school, the Board of Education, and the citizens and, of course, including the student body that made this annual pos- sible. The University has always heen proud of its Icelandic graduates and this book is a token that our pride has not been misplaced. Wishing you and your asso- ciates everv continued success, I am Verv truly yours, John C. West, President. REGLUR UM ERLEND PENINGA SKIFTl ÁRÍÐANDI TILKYNNING Eins og tilkynt hefir verið af fjármálaráðherra, hafa reglur um erlend peningaviðskifti árið 1940, verið löggiltar af stjórnarráðinu eins og heim- ilað er í herlögum landsins (War Measures Act). Nema því aðeins að undantekning sé veitt frá reglu þessari, verður hver búandi maður i Canada, sem 1. maí 1940 hefir nokkra erlenda peninga í fórum sínum, til eignar eða umráða, og hvort sem í Canada eru eða erlendis, að selja þá peninga undir eins þar til völdum stofnunum (þ. e. löggiltum bönkum) og verður fyrir þá borgað i canadiskum dollurum á verði þvi sem ákveðið hefir verið af Foreign Exchange Control Board “Erlendir peningar,” að því er reglu þessari kemur við, eru allir peningar (excluding coin)’’ aðrir en canadiskir og heyra þar til: banka- seðlar, póst-ávísanir, peninga-ávísanir, banka-ávísanir, ferðamanna-ávís- anir, fyrirfram borguð verðbréf, bankavíxlar og önnur svipuð verðbréf, sem greiðanleg eru í erlendum peningum; það felur einnig í sér hvaða fjárhæð sem er í erlendum gjaldeyri, sem íbúi þessa lands hefir nokkurn rétt til greiðslu á, hvort sem er með bankainnleggi, láni eða annari greiðslu í banka, sparisjóði, Trust-félagi, lánfélagi, hjá hlutahréfasala (stockbroker), hjá kaupmanni, sem ávaxtar fé, eða öðrum svipuðum fjármálastofnunum. Regla þessi krefst ekki sölu neinum útlendum eignum. Regla þessi áhrærir EKKI erlent fé, innlegg eða verðbréf, sem eru eign manna, sein ekki eiga heimili í Canada Og til frekari tryggingar, er því lýst yfir í reglu þessari, að menn sem hér eru ekki til heimilis, en eru i heimsókn til Canada á skemtiferð eða í viðskifta-erindum, fvrir tímabil, sem ekki fer fram úr sex mánuðum á árinu, teljast ekki eiga hér heima, að þvi er reglu þessa áhrærir, nema því aðeins að persónan hafi við komu sina hingað, ákveðið að verða hér fraim-egis til heimilis. Enginn íbúi er skyldaður til að selja erlendar eignir sinar, ef hann fullnægir kröfum Foreign Exchange Control Board um það, að hann hafi haft hið erlenda fé 1. mat 1940, aðeins sem umboðsmaður eða agent erlends borgara i höndum sínum, og að hinn erlendi eigandi hafi ekki komist yfir eignina af hérlendum borgara síðan 15. sept. 1939, nema á þann hátt, er stjórnamefndin (the Board) telur reglunni samkvæmt. Ef sérstaklega stendur á, er svo ráðgert í Section 1 (b) í reglu þessari, að íbúi, sem ekki er canadiskur borgari, geti verið undanþeginn, en aðeins þó með þvi að sækja um þá undanþágu og ef hún fullnægir kröfum stjórn- arnefndar. Af vátryggingarfélagi, stofnuðu í Canada, er ekki krafist, að það selji erlendan gjaldeyri sinn sem það þart' með til að gera sin viðskifti utan Canada. \ Frekari upplýsingar eru fáanlegar hjá úthúum löggiltra banka. Hver íbúi, sem nokkurn erlendan gjaldeyri á eða hefir undir höndum 1. mai 1940, hver sem fjárhæðin er, ætti að ráðfæra sig við hanka sinn hið hráð- asta til þess að fullvissa sig um, að hve miklu leyti regla þessi áhrærir hann. FOREIGN EXCHANGE CONTROL BOARD

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.