Lögberg - 03.12.1942, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 3. DESEMBER, 1942
5
Kosnir í bœjarstjórn
fyrir 2. kjördeild
Ernest E. Hallonquisi
James Simpkin
H. B. Scott
ir breiðst út til allra heimsálfa.
vegna smánarverka rángjarnra
árásarþjóða.
Á þessum tíma hefir Banda-
ríkjaþjóðin orðið fyrir missi, en
vitundin um hinn óbugandi
kjark þeirra. sem fórnirnar
færðu. hefir sefað sársaukann.
Þjóðum þeim. sem eru ábyrg-
ar fyrir hinum illu verkum. ei
að lærast með æ dýrkeyptari
reynslu. að árásir á frjálsa
menn, er ekki hægt að gera
án þess að fyrir verði refsað.
og bætur greiddar í fyllingu
tímans. ,
Þessi ögrun árásarþjóða hef-
ir aðeins orðið til þess, að
Bandaríkjaþjóðin hefir lagt sig
meir fram um að nýta auðlind-
ir sínar til fullnustu í hernaðar-
þarfir; um enn aukna fram-
leiðslu vopna, allra tegunda,
Bandamönnum til hjálpar. og
til þess að flýta fyrir þjálfun
og útbúnaði mikils fjölda ungra
manna frá Bandaríkjunum. til
þess að flytja stríðið á vettvang
óvinarins.
Bandaríkjaþjóðin og ríkis-
stjórn hennar er staðráðin í, að
vinna þetta stríð hið allra
fyrst, í samvinnu við Banda-
menn sína.
Ríkulegar sannanir hafa feng-
istt fyrir því. að hinar grimmúð-
legu siðlausu athafnir árásar-
mannanna er aðeins hægt að
stöðva með einu ráði. Það ráð
er öflugri styrkur en þeirra. —
Bandaríkjaþjóðin harmar slíkt
siðleysi. sem lýsir sér í þeim
andstyggilegu árásum á börn
og vopnlaust fólk, sem ein af
óvinaþjóðum þeirra hefir fram-
ið á Islandi. Islenzka þjóðin
mun vissulega skilja til fulls.
að þær fórnir, sem amerískir
menn. konur og börn færa nú.
eru færðar af óeigingjörnum
hug. Þau vilja afvopna þá. sem
skaða ekki aðeins þau sjálf.
heldur og líka vini þeirra. —
Bandaríkjaþjóðin veit, að
treysta má skilningi og samúð
slíkra vina. á meðan hún er að
vinna það stórvirki, sem þessi
alheimsstyrjöld leggur henni á
herðar.
Mér er kært að nota þetta
tækifæri til þess að endurtaka
og staðfesta loforð og heit for-
seta Bandaríkjanna í orðsend-
ingunni, sem hann sendi sem
svar við orðsendingu forsætis-
ráðherra yðar, göfugi herra, 1.
júlí 1941. en eins og kunnugt
er. var Bandaríkjaher sendur
til íslands með þeim forsend-
um, að strax að loknu núver-
andi heimsófriðarástandi
skyldi allur her crg floti kallað-
ur burt, en íslenska þjóðin og
ríkisstjórn hennar öðlast óskor
að fullveldi í landi sínu.
Eg er stoltur af því. göfugi
herra. að mega hefja starf mitt
á þessum fasta og réttláta
grundvelli og vil bjóða ríkis-
stjórn yðar alla þá aðstoð, sem
í mínu valdi stendur að veita.
til þess að reyna að tryggja
fylstu samvinnu og skilning
milli þjóða okkar.
Svar ríkissijóra Sveins Björns-
sonar við ávarpi sendiherrans:
Herra sendiherra.
Það er mér mikil ánægja, að
taka á móti skilríkjum þeim.
sém sýna. að hinn göfugi for-
seti Bandaríkjanna hefir skip-
að yður sérstakan sendiherra
og ráðherra með umboði hjá
ríkisstjórn Islands. Mér þykir
vænt um að taka á móti yður
sem sendiherra Bandaríkja-
stjórnar. Þér megið treysta
góðum vilja mínum.og embætt-
ismanna ríkisstjórnarinnar til
samvinnu við yður í fram-
kvæmd trúnaðarstarf þess. er
yður hefir verið falið
Þegar ég nú um leið tek
við skilríkjum þeim. sem sýna.
að fyrirrennari yðar hefir lát-
ið af þessu trúnaðarstarfi. lang-
ar mig til að láta í ljós, hversu
mjög íslenska ríkisstjórnin mat
einlæga vðileitni hans til að
efla skilning og styrkja vin-
áttuböndin milli stjórna landa
okkar. Eg mun ávalt minnast
herra Mac Veagh sem persónu-
legs vinar og sem vinar js-
lands.
Eg get fullvissað yður um.
að vinátta okkar í garð Banda-
ríkjanna er ekki minni en sú,
sem þau hafa sýnt okkur. enda
hefir, eins og þér tókuð fram,
langt og varanlegt vináttusam-
band ríkt á milli þjóða okkar.
Eg þakka yður samúð þá, sem
þér hafið látið í ljós. út af því.
að óvinaþjóð Bandaríkjanna
hefir ráðist á börn og vopnlaust
fólk á íslandi. >
Þá er ég og mjög þakklátur
fyrir staðfestingu yðar á lof-
orðum og heitum hins göfuga
forseta Bandaríkjanna í orð-
sendingu hans til forsætisráð-
herra íslands 1. júlí 1941. Þér
megið vera þess fullviss, að vér
íslendingar höfum ávalt treyst
þeim til fullnustu og vér skilj
um og sjáum þá einlægni og
þann vilja, sem ríkir hja
stjórn yðar. um að fullnægja
þeim samningum að öllu leyti i
framkvæmdum.
Við höfum haft tækifæri til
að frétta um það stórmerki
lega starf, sem þjóð yðar hefir
unnið síðán hún varð fyrir hinni
ódrengilegu árás fyrir 10 mán-
uðum. og þér mintust á. Eg
vil láta í ljós dýpstu samúð út
af því tjóni. sem þjóð yðar hef-
ir orðið fyrir.
Mér eru ljósar þær miklu
fórnir, sem þjóð yðar færir.
Auk þeirrar vináttu. sem ríkir
á milli okkar er það víst. að
þær hugsjónir, sem við eig-
um sameiginlegar: frelsi og ör
yggi einstaklinga og þjóða
munu tryggja þjóð yðar fullan
skilning og samúð íslensku þjóð-
arinnar á þessum erfiðu tímum
Mér þætti vænt um, að þér
bæruð hinum göfuga forseta
Bandaríkjanna kveðju mína
með einlægum árnaðar- og vel-
farnaðaróskum honum og
Bandaríkja,þjóðinni til handa.
Mbl. 9. okt.
United States Chamber of
Commerce, in which estimates
of losses to farmers due to
various causes are given. Of
30 items of waste, soil erosion
was given first place and weeds
second. The following figures on
losses in the United States are
interesting:
1. Diseases of livestock (not
including deaths from eating
poisonous plants) $250,000,000
2. Plant diseases (10 leading
crops plus forest trees) $1,190,-
000,000.
3. Insect pests of plants and
animals $1,125,000,000.
4. Weeds $3,000,000,000.
Of course, erosion losses are
far greater and, worse still,
permanently injure or ruin the
land.
One of these days — we hope
soon — we hope soon — we
shall learn what sort of acreage
policy or guidance the govern
ment will undertake. Farmers,
elevator companies, butchers,
bakers and candle-stick makers
all depend on the land. It is
high time all realized that the
land is being damaged. Summ-
erfallowing aggravates erosion
unless very varefully done, and
coarse grains do no good unless
fed on the farm and the manure
returned to the land.
(x) McGraw-Hill Book Co
PUTTING FIRST THINGS
FIRST
When this Department was
organized, nearly three years
ago, we decided that besides
providing farmers with various
information and specific servies,
we would put all our weight
behind what we considened the
two most pressing agriculturai
problems. These were: (1) weeds
and (2) soil erosion.
Only the other day, a new
book entitled “Weed Control”
(x) reached our office. This
book quotes a report, prepared
in 1930 by the Agricultural
Service Department of the
Our
Printing Serv,c®
__«ai in claaractei a
iB personal in *arart
totimate in. contact. ^ we
ter ciass P™tt"Soducing
take Pllde distinctive clieJ
w°n fGive us tiie opporto" y
of serving y°u-
Whc eolvirotóa f «ss
Rússneska leyni-
vopnið
Eftir Dyson Carter.
(Þýtt úr “Russia’s Secret
Weapon”)
Jónbjörn Gíslason.
(l.'ramhald)
Hér er þarflaust að ræða um
ástæðuna fyrir siðleysi og ó-
lifnaði í heiminum, um það efni
hefir verið þráttað nú í síðast-
liðin 5000 ár.
Rússar afhentu vísindamönn-
um sínum þetta spursmál og
þeir svöruðu því. Þeir létu
verkin tala í stað orða. Eftir
20 ára reynslu, ber sagan sjálfri
sér vitnisburð.
Stríðið hefir borið að okkai'
eigin bæjardyrum, aldagamalt
viðfangsefni — ólifnað og kyn-
ferðissjúkdóma. Hvort tveggja
hefir ágerst hræðilega. Hvað
gjörum við í því máli?
Skýrslur sýna að tvær teg-
undir þessara illræmdu sjúk-
dóma hafa farið voðaiegum
hershöndum um líf og heilsu
manna og kvenna.
Fréttaritari okkar í Rússlandi,
sendi skeyti þess efnis að saur-
lifnaður mætti nú heita óþekt
fyrirbrygði í því landi. Á dög-
um keisarans seldi ótölulegur
grúi kvenna sjálfar sig. Rúss-
neskar borgir voru í því efni
nafntogaðar um allan heim.
Nú er alt þetta breytt; kyn-
ferðissjúkdómar — rétti mæli-
kvarðinn á siðferðisástandið —
hafa fallið ofan í ótrúlega lága
tölu.
Hinn frægi stríðsfréttaritari
Oruentin Reynolds tilkynnir,
að Commandes Norman læknir,
meðlimur Harriman sendinefnd-
arinnar og heilbrigðiseftirlits-
maður við Amerísku sendi-
sveitina í Rússlandi, hafi látið
svo um mælt: “Rússneski her-
inn er raunverulega gjörsam-
lega laus við kynferðissjúk-
dóma; slíkt er ekki mögulegt
að segja um nokkurn annan
her í heiminum. Sem lækni
þykir mér þetta mjög eftir-
tektarvert.”
Rússland hefir fært heimin-
um að gjöf nýja tegund af sið-
fræði og sú siðfræði er bygð
á aðeins einum hlut — jafn-
rétti karla og kvenna.
Athugum nú aðstöðu kvenn-
a;nna til atvinnumálanna; til
skams tíma gátu útlendingar
ekki skilið hvers vegna Soviet
konurnar gerðust eimreiðastjór-
ar, sjómenn, vélasmiðir o. fi.
slík vinna var talin ósæmileg
fyrir konur. Nú í dag hreyf-
um við engum andmælum þó
okkar eigin konur og dætur
sjáist á strætum úti í utanyfir-
buxum og keyri flutningsvagna
og vinni allar tegundir karl
mannaverka af stríðsnauðsyn.
Samt sem áður látumst við
biðja afsökunar á slíku, jafn
vel þó þeim sjálfum falli störf
in vel í geð.
Rússneska konan vinnur ekki
að iðnaði af því að skortur sé
á vinnuafli, hún hefir fullan
rétt til að vinna það sem henni
þóknast best og' ríkið ábyrgist
henni stöðuga vinnu. Hún lítur
svo á að öll vinna fyrir heill
þjóðfélagsins sé heiðursverð.
Ekkert er fjær skapi hennar en
béiðast afsökunar á að stunda
hina eða þessa tegund atvinnu-
grein. Enginn rússneskur eigin-
maður blygðast sín þó konan
hans aki flutningabifreið. Öli’
vinna er sómasamleg. Hin
stærsta smán í rússnesku þjóð-
íélagi er leti og iðjuleysi.
Þessi afstaða — svo ólík öllu
utan Rússlands — átti mjög
veigamikinn þátt í réttarbótum
kvenfólksins; öll vinna, hvort
heldur á skrifstofum, verk-
smiðjum eða búgörðum, var
eftirsótt og virðingarverð.
Öllum tálmunum var hrundið
úr vegi þeirra til hagsbóta og
frama, þær urðu skipstjórar á
gufuskipum, forstjórar í verk-
smiðjum, flugmenn og embætt-
ismenn í stjórn ríkisins. Vegna
sinna fullu og óskornu réttinda,
geta þær hækkað stig af stigi
án þess að hætta að vera eigin-
konur og mæður. Því skyldi
það ekki vera svo? Karlmenn-
irnir hafa aldrei þurft að hætta
að vera eiginmenn og feður til
þess að komast upp og áfram
í heirrtinum. Sama máli er að
gegna með konuna í Rússlandi.
Aðstöðumunur kvenna í her-
þjónustu, er afarmikill, þar, eða
hér hjá okkur. Fólk brosir
stundum að okkar pilsklædda
herafla. Rússneskar konur skrá-
setjast með þeirri vissu að þær
hækki með dugnaði og atorku,
upp í heiðursstöðu í Rauða
hernum. Dæmi þess er Valen-
tina Gorinevskaya, hún var
læknir áður og er nú í hátt-
settu herlæknisembætti í hern-
um.
Majór Valentina Grizodubova
er klugkona og er fræg orðin;
hún stjórnar sprengjuflugvél.
Nýlega spurði Amerískur frétta-
ritari hana hvort stúlkurnar
yrðu ekki grófar og tilfinninga-
lausar, af þessu verki er þæi
hefðu með höndum. Hún hló
við og svaraði: “Ein af mín-
um bestu kvenflugmönnum er
svo feimin, að hún stokkroðnar
ef karlmaður yrðir á hana.
Flestar stúlkurnar mínar eru
giftar og eiginmenn þeirra eru
mjög stoltir af þeim.”
Jafnrétti kvenna hóf hjóna-
bandið upp í hærra veldi og
gaf kærleikanum nýjan virðu-
leika og göfgi. Það fækkaði
hjónaskilnaðartilfellum stór-
kostlega og hreinsaði siðferðis-
líf þjóðarinnar.
Rússneska æskan.
Fyrir nokkrum árum síðan,
voru ýmsar leyndardómsfullar
sagnir á vergangi, um börriin
í Rúsálandi og uppeldi þeirra.
Þær sagnir hermdu að hjóna-
bönd væru algjörlega horfin úr
sögunni og miljónir barna væru
óskilgetin. Ennfremur var sagt,
að í stað heimilisins og helgi
þess, væru komnar stjórnar-
stofnanir, er önnuðust uppeldi
þeirra, án ástar og umhyggju
föður og móður. Myndir voru
birtar af geysistórum barna-
heimilum, undir handleiðslu og
stjórn hjúkrunarkvenna ríkis-
stjórnarinnar.
Hinar sönnu og virkilegu
myndir voru og eru á alt annan
veg; að vísu eru stjórnarhjúkr-
unarkonur og barnaheimili í
hverri borg, hverjum bæ og
hverjum samyrkjubúgarði. Það
eru mörg slík heimili í Englandi
nú í dag, og við hér í Norður-
Ameríku erum einmitt nú að
færa þessa hugmynd í virki-
legt form. En hvers vegna? Að-
eins til þess að börnin hafi
eftirlit og aðhlynningu meðan
vinnutími móðurinnar stendur
yfir. Erfiði og áhyggjum er létt
af móðurinni þar sem um ung
börn er að ræða.
(Framhald)
Make Your Dollars
Talk Hurricane Language
•
KEEP UP YOUR QUOTA OF WAR SAVINGS
STAMPS AND CERTIFICATES
AND WE’LL WEATHER THE STORM
•
„ This space donated by
jb'ieiix'uýd.
M.D. 70
WARTIME NOTICE
THE MANITOBA COMMERCIAL COLLEGE, the originators of the Grade XI admittance standard,
give notice that due to:
L The increased demand for trained office help—
2. The lowering of minimum age Iimits and educational requirements by both government and
private employers—
3. The sharp decline in the number of persons available for business training—
they will, in the interests of Canada’s All-Out War effort, waive their strict adherence to the
Grade XI admitttance requirement until further notice, and will admit selected students with less
than a Grade XI High School standing.
NOTE—New classes will start each Monday. We suggest that you make your reservation now
and begin your course as soon as possible in order to qualify for employment at an earlier date.
THE MANITOBA COMMERCIAL COLLEGE
The Business College of Tomorrow — TODAY
300 ENDERTON BLDG., 334 Portage Ave. (4th door west of Eaton’s) Phone 26 565
Write or Telephonc for Our 1942 Prospectus