Lögberg - 14.01.1943, Blaðsíða 3

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 14. JANÚAR 1943.
3
“Rödd Lafitte var mildari, og
hann hélt áfram í lágum, jöfn-
um rómi:
“Eg hefi boðið ríkisstjóranum
þjónustu mína á móti þessari
innrás, og eg hefi ástæðu til
þess að hugsa, að tilboð mitt sé
honum geðfelt. Pierre bróðir
minn væri honum miklu meira
virði lifandi í þjónustu hans, en
dauður, sviftur þeim rétti að
verja þessa borg. Ef þér, herra
minn, viljið aðstoða mig í þessu
málefni skal eg borga yður
$15.000 í gulli. Eg hefi tals-
verðan mannafla hér í borginni,
sem eg get notað, en aðstoð yðar
væri mér mikils virði. Eg vil ao
ekkert blóðbað eigi sér stað.”
Lögreglustjórinn ypti öxlum:
“Eg tek engar mútur. Ef að
eg væri ekki á yðar valdi vegna
þess, að þér eruð of margir fyrir
mótspyrnu af minni hálfu,
mundi eg hafa svarað yður með
sverði mínu og skorið munn-
vikin á yður upp til eyrnaanna.
Lafitte þagði um stund; svo
brosti hann og dró vinstra aug-
að saman eins og vani hans var
við lík atvik. Hann rétti sig
UPP og sagði mjög kurteislega:
“Þér eruð maður að mínu
geði. Heiðursmaður frá hinuum
gamla góða skóla. Gerið þér
svo vel og gleymið því að eg
hefi fleiri menn en þér og að
þér séuð á mínu valdi. Veljið
sverð yðar og sýnið mér list
yðar. Ef að þér vinnið, skal eg
hafa búið svo um knútana, að
þér farið héðan, sem frjáls mað-
ur, og gleymið því ekki, að eg
bauð yður $15.000 fyrir þjón-
ustu yðar, og ef þér hefðuð tek-
ið á móti boði mínu, hefðuð
þér orðið til mikils gagns fyrir
ríkisstjórann og þessa borg.”
Nú varð mikill ys og þys í
salnum. Sverðin voru mæld og
menn véku sér til þiljanna svo
að nægilegt rúm var á miðju
gólfinu. Báðir mennirnir virtust
vera af líkri stærð og af sama
aldri. Þarna átti þá einkenni-
legur leikur að eiga sér stað,
leikur lífs og dauða, sem báðir
málsaðilar virtust ganga að með
fullu sjálfstrausti. Þeir stóðu
um stund teinréttir og virtu
hvern annan fyrir sér, svo slóu
þeir sverðunum lauslega sam-
an og skilmingarnar byrjuðu.
Lögreglustjórinn hóf sóknina og
skifti um stöðu á hverju augna-
bliki en Lafitte stóð hér um
bil kyr. Hann hélt sverðsodd-
inum alltaf lægra en mótstöðu-
maður hans og lög eða stungur
sverðs hans tók hann næstum
altaf til hjarta sverðs síns en
stefndi þeim þá í aðra átt með
snörpum únliðs, alboga og axl-
arhreyfingum. Það, að hann
gerði enga tilraun til ásóknar
fylti lögreglustjórann með aukn-
um ákafa. Þessum ákafa mót-
stöðumannsins, svaraði Lafitte
naeð því, að hopa til baka upp
að drykkjuborðunum. Þegar að
þeim kom, virtist hann reka
hælinn í kopar-fóthvílurnar svo
að hann hrasaði við. Sverðs-
oddur hans lyftist upp, hærra
en vera skyldi, og um leið virt-
ist hann tapa stöðu. Þetta tæki-
færi virtist lögreglustjórinn
vilja nota sér, enda var það
honum mikils virði, að bera sig-
ur úr býtum í þessum bardaga.
Hann stefndi því sverðlagi á
brjóst Lafitte og taldi sér vísan
sigur, því að hann vissi að Laf-
itte mundi ekki hafa tíma til
þess, að færa sverð sitt í rétta
stöðu til að verjast laginu. En
honum til mikillar undrunar,
hafði Lafitte búist við þessari
árás, og í staðinn fyrir að nota
sverðið sér til varnar, hafði
hann leyfturhratt vikið sér til
hliðar, svo nú stóð sverð lög-
reglustjórans þumlungs djúpt í
viðum drykkjuborðanna. Auð-
vitað hefði hik það, sem kom á
lögreglumanninn við þetta at-
vik, verið nægilegt til þess að
enda leikinn, en það var ekki
ásetningur Lafitte. Hann sló að-
eins flötu sverði sínu yfir fram-
arm mótstöðumanns síns, sem
misti við það hald á sverðinu,
og hopaði nú náfölur til baka.
Lafitte braut nú oddinn a?
sverði hans og rétti Sverðið til
mótstöðumanns síns.
“Þér skilmist vel,” sagði hann
brosandi.
Lögreglustjórinn þagði um
stund og starði niður fvrir sig.
Svo leit hann upp og sagði al-
varlega:
“En þér, herra Lafitte, eruð
miklu heiðarlegri maður en eg.
Eg hefði tekið líf yðar ef að eg
hefði átt þess kost, það vitið
þér, en mínu lífi þyrmið þér
þegar það er á yðar valdi að
taka það.”
Svo rétti hann hendina til
Lafitte um leið og hann leit
beint í augu hans og sagði:
“Get eg orðið yður að liði.”
Lafitte greip hendi hans vin-
samlega og svipur hans lýsti
einlægnis gleði.
Nóttina á eftir hvarf Pierre
Lafitte og menn hans úr fang-
elsinu á dularfullan hátt.”
“Hó,” sagði kapteinn Kid,
“veitingamaður, fyltu glösin
okkar aftur. Eg fann sverðsodd-
inn í þessum borðum. — Eg sá
það alt eins og það gerðist. Það
var alt opin bók.”
Svo þurkaði hann svitann af
enninu á sér og rendi fingrun-
um í gegnum úfið hárið sitt og
saup svo af glasinu, sem veit-
ingamaðurinn hafði borið hon-
um. Hann starði á glasið um
stund og sélt svo áfram í hvísl-
andi rómi:
“En þessir $15.000 í gulli. —
Hví get eg ekki fundið þá? Veit-
ingamaðurinn á Hótel du Tre-
moulet var einn af félögum
Lafitte. Honum var falið á hend-
ur, að gefa þessa $15.000 til lög-
reglustjórans strax á eftir lausn
Pierre. Hann faldi þessa peninga
í leynihólfi í veggnum — lík-
lega í kjallaranum undir þess-
um borðum í Hótel du Tremou-
let. Það sama kvöld var hann
myrtur. — Peningar þessir
komu aldrei til skila. — Eitt
glas enn, veitingamaður. Eg sé
það bráðum alt. Vegginn —
vegginn með leynihólfinu —
gullið í leynihólfinu í Hótel du
Tremoulet.”
Ferð til Louisville, og
þing Lútersku kirkj-
unnar þar
Eftir G. J. Oleson.
III. Louisville.
*
Louisville var fyrst stofnuð
1778 á dögum frelsisstríðsins, af
George Rogers Clark, er hann
á þessum slóðum hafði við-
dvöl með hersveit sína — um
150 manns — á norðurleið. Átti
hann að gjöra áhlaup á bresk
útkjálka hervirki í Illianois hér -
uðunum, sem þá voru lítt bygð
eða könnuð. Clark varð frægur
fyrir hermensku og hrausta
framgöngu á ýmsum stöðum í
frelsisstríðinu, hann dó í fátækt,
en minning hans er í hávegum
höfð þar syðra, og jarðneskar
leyfar hans hvíla í Louisville.
Sem bæjarfélag var Louisville
löggilt 1780, en sem borg 1824.
í borgarastyrjöldinni miklu 1861
—1865 var hún á hlið norðan-
manna og beitti áhrifum sínum
sem best gat verið á móti þræla-
ríkjunum, 1890 gjörði fellibylur
feykna skaða í borginni, varð
mannskaði mikill og eignatjón
allgífurlegt. En borgin reis aftur
fljótt eins og fuglinn Fönix úv
ösku, borgin hefir ágætt járn-
brautarsamband í allar áttir,
eru að minsta kosti 3 brýr á
Ohio ánni, sem eru frá hálfri
mílu til mílu á lengd. Mikil
mannvirki. Tengir það hana við
norðrið, en járnbrautir liggja
út úr borginni í allar áttir.
Louisville er lang stærsta
borgin í Kentucky, en stjórnar-
setur er þar ekki, það er í
Frankfort, sem er höfuðborgin,
er hún 55 mílur austur frá
Louisville við Kentucky-ána, í
hinu svonefnda “Blue Grass”
héraði.
Louisville er eins og áður er
sagt, sunnan við Ohio fljótið, um
400 mílur fyrir ofan ósa þess.
Er borgin bygð með fljótinu um
7 til 8 mílur, flatarmál hennar
er rúmar 20 fermílur, hún er
um 130 mílur suðvestur frá
Cincinnati Ohio, sem er einnig
við Ohio fljótið, og er hún þar
mest borg á afarstóru svæði,
mun hún hafa verið nefnd eftir
Louis XVI Frakkakonungi, eru
spor Frakkanna víða um mið-
bik þessa meginlands frá frum-
byggja tímabilinu. Fossar eru í
Ohio fljótinu fyrir neðan borg-
ina, er sagt að áin falli um 20
fet á 2% mílna svæði, hefir
skipaskurður verið grafinn í
kringum fossana.
Borgin er prýðilega skipulögð,
strætin eru bein og byggingar
smekklegar. Gistihallir eru þar
margar og stórar, með öllum
þægindum. Pósthúsið og toll-
búðin er afar merkileg og smekk
leg risabygging. The Memorial
Auditorum, þar sem haldin vat
minningarhátíð þingsins um
Muhlenberg, er prýðileg höll, þó
ekki eins stór eins og svipaðar
hallir í hinum stærri borgum.
Var þessi salur bygður í minn-
ingu um hermenn er þátt tóku
í Veraldarstríðinu 1914—18, eru
sæti þar fyrir um 3,000 m>nns,
eru fjölda mörg minnismerki í
byggingum og öðrum mann-
virkjum í Louisville og víðar í
Kentucky, svo sem brúin yfir
Boonsboro í minningu um
Daniel Boone o. fl.
Eg ætla mér ekki þá dul að
fara að lýsa Louisville að
nokkru ráði; sáum við minna aí
borginni en við hefðum æskt.
Áttum við Hr. Grettir L. Jó-
hannson konsúl og félaga okkar
að þakka mikið af því, sem við
sáum í borginni. Tók hann okk-
ur alla íslendingana í keyrslu-
túr, sunnudaginn sem við vor-
um þar um kyrt, fékk hann
ágætan og liprann keyrslumann,
og fórum við víða um borgina.
Var ferðinni fyrst heitið til að
sjá hinn nafnkunna “Churchill
Downs”, skeiðvöllinn þar sem
hin fræga Kentucky Derby er
háð árlega og vekur athygli vítt
um heim. Ekki var garðurinn
WOMEN-Serve with the C.W.A.C.
You are wanted — Age limiis 18 to 45
Full information can be obtained from your
recruiting representative
Canadian Women's Army Corps
Needs You
Get Into the Active Army
Canada's Army Is On The March
Get in Line —-. Every Fit Man Needed
Age limits 18 to 45
War Veterans up to 55 needed for
VETERAIM’S GUARD (Active)
Local Recruiting Representative
opinn, en við gátum séð alt
býsna vel, með því að keyra í
kringum hann, og sagði keyrslu-
þjónninn okkur alt af létta.
Þá sáum við flugvöllinn —
Bowman Field Muncipal Airport
— var alt á ferð og flugi þar
og fjöldi fólks, því veður var
hið inndælasta, og allir í hátíða
skapi. Vorum við þarna staddir
nálægt íslenzkum kaffitíma, og
gjörði Grettir það ekki enda-
slept, því ekki var við annað
komandi en að við hefðum kaffi
á hans kostnað, var gott kaffi á
könnunni og drukkum við með
góðri lyst og borðuðum kaffi-
brauð óspart; er jafnan auðvelt
að sníða breiðan þveng af ann-
ars skinni. Flugvöllurinn er ekki
afar stór, en í alla staði full-
kominn, 1,200,000 fer fet af
steyptum renniveg tengir Louis-
ville loftleiðis við helztu stór-
borgir landsins. Byggingar eru
laglegar þarna og alt vel hirt og
snyrtilegt.
Á heimleiðinni fórum við í
gegnum Cherokee Park, listi-
g^rðinn nafnkunna, er hann
með ánni austan til í borginni.
eru þar hæðir og dalir, frá nátt-
úrunnar hendi útvalinn staður
fyrir skemtigarð, og fólkið í
Louisville, hefir og er að leggja
sitt besta fram að. þárna verði
reglulegur sælureitur, eru fín-
ustu keyrsluvegir um garðinn
og stígar fyrir gangandi fólk.
Minsta kosti 2 eða 3 aðrir stórir
skemtigarðar eru í borginni, þar
ekki all langt frá er Cave Hill
grafreiturinn, sem talinn er að
vera einn með hinum fegurstu
grafreitum í landinu, ^áum við
hann að nokkru, en ekki höfð-
um við tíma til að skoða hann tii
hlýtar, er landslagið, sem valið
hefir verið fyrir hann, all til-
komumikið, og frábær rækt hef-
ir verið lögð við að prýða hann,
og ber hann vott um snyrti-
mensku og smekkvísi borgarbúa,
þar hefir trjám verið plantað
yndislega og legsteinar og graf-
hvelfingar eru fjölmargir skín-
andi fallegar. Slær það ljóma á
líf hvers mannfélags, sem rækt
leggur við reit hinna framliðnu,
og lætur sér ekki alveg á sama
standa um minningu þeirra, sem
horfnir eru af sjónarsviði lífs-
ins, eða arfðleifð þá, sem að
liðnar kynslóðir hafa eftir skilið.
Er eg minnist á þennan fallega
grafreit er ekki úr vegi að minn-
ast á minnisvarða og grafhvelf-
ingu er Zachary Taylor tólfta
forseta Bandaríkjanna, er reist
hefir verið honum til heiðurs á
búgarði hans skammt frá Louis-
ville. Taylor var Kentucky-mað-
ur, fæddur í Virginia, en kom á
æskuskeiði með föður sínum,
sem var harðsnúinn hermaður
úr frelsisstríðinu til Kentucky,
hann vann sér allnokkurn orð-
stýr í stríðinu 1812, og vegna
sigra hans í Mexico stríðinu
varð hann forseti, en dó skömmu
eftir að hann tók við völdum,
sonur hans fylgdi sunnanmönn-
um í þrælastríðinu og dóttir
hans giftist Jefferson Davis for-
seta sunnanmanna, giftust þau í
Kentucky.
Frh.
Fáein orð frá Vísi
Eins og vanalega byrjaði Is-
lendingafélagið hér í Chicago,
að halda fundi sína í október í
haust, sem leið, og hafa fundir
verið haldnir mánaðarlega eins
og undanfarin ár. Program hef-
ir verið allgott á hverjum fundi.
Síðasti fundur var jólatrés-
samkoma haldin fyrir litlu börn-
in. T. h. T. menningarfélagið,
er eg nefni svo, sér um þá sam-
komu árlega. Hún var býsna
fjölmenn og fór vel fram, allir
virtust ánægðir, og sérstaklega
börnin, er nutu jólagleðinnar
áhyggjulaust; hverju barni var
gefin gjöf og svo ýmislegt góð-
gæti þar fyrir utan.
Næsti fundur verður okkar
árlega Goðablót. Verður það
haldið þann 5. febrúar. Það er
okkar aðalhátíð að vetrinum, og
er reynt að vanda til hennar
eftir mætti.
Það vill svo vel til þetta ár að
okkur hefir auðnast að fá loforð
frá manni, sem vel er þekktur
meðal Islendinga bæði austan
hafs og vestan, um að vera aðal-
ræðumaðurinn okkar. Maðurinn
er Halldór Hermannsson pró-
fessor við Cornell University í
New York, og bókavörður við
Fiske bókasafnið við sama skóla.
Maðurinn er svo vel þekktur
meðal Islendinga í mörg ár, að
eg er viss um að það verður
mörgum forvitni á að koma og
hlusta á hann.
Ýmislegt fleira verður á pró-
grami, svo sem stuttar ræðui
annara gesta, og söngur og
píanóspil.
Fjölmennið nú á þessa sam-
komu, þið íslendingar í Chicago
og grendinni; eg er viss um að
þið sjáið ekki eftir að hafa kom-
ið eftir að alt er afstaðið.
Ef svo vill til að einhverjir
íslendingar utan að, væru hér
á ferð um það leyti, ættu þeir
að nota tækifærið og vera með
okkur það kvöld.
Mér væri sönn ánægja í þvi
að veita þeim upplýsingar og
aðstoða, ef þeir væru ókunnug-
ir hér. Og í því skyni set eg hér
utanáskrift mína og símanúmer.
1414 Greenleaf Ave. Evanston
111. sími Greenleaf 0436.
Svo höfum við Islenzkan kon-
súl hér nús og er það maður.
sem er íslendingum vel kunnur,
Mr. Árni Helgason, veit eg að
hann er altaf boðinn og búinn,
að veita ferðafólki sitt liðsinni.
Um starfsmál Vísis get eg það
sagt, að aðalmálið á dagskrá
þennan vetur, eru drengirnir
okkar, sem í herinn eru farnir,
þeir eru sjö frá þessum hóp,
sem tilheyrir Vísir, en verða
mikið fleiri áður en langt líður
vegna lækkunar á aldurstak-
marki
Nefnd hefir verið kosin til að
sjá um þetta málefni, og veit
eg vel að fólk er mjög sam-
huga um að gera alt það, sem
okkur er unt, til að gleðja dreng
ina í hernum, bæði með smá-
gjöfum og bréfaskriftum.
Öllum er vel kunnugt um
hvað þeir virða það mikils.
Seinna þegar vorar er eg vís
að senda línu í blöðin, og láta
ykkur vita hverju fram fer með-
al íslendinga hér í Chicago. Á
tíðina má maður ekki minnast,
styttir það öll fréttabréf og
sendibréf, þegar ekkert má um
veðrið tala; það var oft svo
þægilegt að grípa til þess, þeg-
ar menn voru að fylla út frétta-
dálka sína, og höfðu þá kannske
lítið annað að segja.
S. Árnason.
Borgið Lögberg!
Business and Prt ifessional Cards

WINNIPEG CLINIC Vaughan & St. Mary’s Dr. P. H. T. Thorlakson • Phone 22 866 • Rts. 114 GRENFELL BLVD. Phone 62 200 Thorvaldson & Eggertson LögfrceOingar 300 NANTON BLDG. Talsimi 97 024

J. J. SWANSON & CO. LIMITED 308 AVENUE BLDG., WPG. • Fasteignasalar. Leigja hús. Út- vega peningalán og eldsábyrgC. bifreiðaábyrgð, o. s. frv. Phone 26 821 DR. A. V. JOHNSON Dentist • 606 SOMERSET BLDG. Telephone 88 124 Home Telephone 202 398

Peningar til útláns Sölusamningar keyptir. Bújarðir til sölu. INTERNATIONAL LOAN COMPANY 304 TRUST & LOAN BLDG. Winnipeg ST. REGIS HOTEL 285 SMITH ST., WINNIPEG • Pægilegur og rólegur hústaOur i miOhiki borgarinnar Herbergi $2.00 og þar yftr; með baðklefa $3.00 og þar yflr Ágsetar máltlðir 40c—60c Free Parking for Guests

DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834—Office timar 3-4.30 • Heimili: 214 WAVERLEY ST. Phone 403 288 Winnipeg, Manitoba DRS. H. R. and H. W. TWEED Tannlæknar • 406 TORONTO GEN. TRCSTS BUILDING Cor. Portage Ave. og Smith St. PHONE 26 545 WINNIPEO

Legsteinar sem skara framúr Úrvals blágrýti og Manitoba marmari SkrifiO eftir verOskrá GILLIS QUARRIES, LTD. 1400 SPRUCE ST. Winnipeg, Man. A. S. BARDAL 848 SHERBROOK ST. X Selur likkistur og annast um út- farir. Allur útbúnaður sá beztl. Ennfremur selur hann allskonar minnisvarða og legsteina. Skrifstofu talsími 86 607 Heimilis talstmi 501 562

DR. A. BLONDAL Physician & Surgeon 602 MEDICAL ARTS BLDG. Simi 22 296 Heimili: 108 Chataway Slmi 61 023 DR. ROBEAT BLACK « Sérfræðingur t eyrna, augna, nef og hálssjúkdömum 416 Medical Arts Bldg. Cor. Graham & Kennedv ViðtalsUmt — 11 til 1 og 2 til 5 Skrifstofusími 22 251 Heimilisstmi 401 991

H. A^ BERGMAN, K.C. istenzkur lögfrœOingur • Skrifstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P.O. Box 165* Phones 95 052 og 39 043 Dr. S. J. Johannesson 215 RUBY STREET (Beint suður af Bannlng) Talstmi 30 877 • Viðtalstimi 3—5 e. h.

Office Phone Res. Phone
%■&
v
Dr. L. A. Sigurdson
109 MEDICAL, ARTS BLDQ.
Offlce Houra: 4 p.m.—6 p.m.
and by appolntment