Lögberg - 30.01.1947, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 30. JANÚAR, 1947
7
Northwest Territories -
DJÖFLA HEIMILI?
Það er glæsilegur staður, sem
öldungana dreymdi um . . . Sum-
ir Sögðu að dalurinn væri iþakinn
gulli, og aðrir íhéldu fram að hit-
inn þar væri álíka mikill og í
helvíti og að hann stafaði frá
sjóðheit'um hverum, sem bull-
uðu þar sjóðandi, vetur, sumar,
vor og haust og væri nafnið sem
'dalnum hefði verið gefið hið ægi-
Lgasta. Að minsta ikosti hefðu
tólf menn farið þangað og eng-
inn vissi hvað af þeim hefði orð-
ið, því engir þeirra hefðu komið
til baka. Indíánar segja að dal-
urinn sé heimili djöflanna.
Þessa egnandi rnynd dro
Tweedsmuir lávarður (John
^uohan) rithöfundur og fyrver-
andi landstjóri í Canada af “Höf-
uðlausra dalnum,” sem Nahami-
áin rennur eftir. En á bak við
þossa mynd Budhans eru fjöru-
tJu ár, sem geyma hinar furðuleg-
^tu kynjasögur um dal þennan,
sem er 200 mílur á lengd og
hlýfur kalksteinsfjöllin 300 míl-
fyrir austan Whitehorse i
Yukon-héraðinu.
Þótt undarlegt megi virðast,
hofir sára lítið verið gert til að
hanna dal þennan, eða ganga úr
shugga u,m sannleiksgildi munn-
juælasagna þeirra, sem um hann
afa myndast. Menn hefir aðeins
dreymt um þann undra dal og
suðinn mikla, sem þar á að vera
falinn. En nú er í róði að rjúfa
ovissuna. Hópur manna viðvan-
gullleitarmanna, eða öllu
heldur hópar, eru að undirbúa
sig með að fara norður og kanna
ualinn frá enda til enda.
Nahami er Indíána-nafn og
jneinar “í mikilli fjarlægð”, og
udíánar halda sig í sem mestri
tjarlægð frá dal þessum sökum
otta við risavaxin bjarndýr og
hma illu anda, sem eru sí-iskr-
andi ofan í þrengslum dalsins.
Af mönnum þeim, sem til dals
Pessa hafa farið, hafa 13 týnst
°S í sambandi við þá, hafa flest-
ar munnmælasögurnar orðið til.
bessar sögur hófust fyrst í
sambandi við tvo bræður, Sem
hetu McLeods, er fónu til dals-
ins fyrir 40 árum, og fundust þar
S1ðar, höfuðlausir, eftir því sem
sagt er og var dalurinn þá nefnd-
nr “Höfuðlausra dalurinn” og
hefir það nafn síðan haldist við.
í^riðji maðurinn, Martin Jörg-
ensen, sem til dalsins fór árið
1910, til að leita að gulli, fanst
einnig dauður.
Bein af einum manni til fund-
Ust í dalnum; voru það bein af
nianni, sem Fisher hét, sem á
fyrri árum var gullleitarmaður
1 Klondyke.
Þrír dýraveiðamenn, sem til
öalsins fóru skömmu seinna,
hurfu allir.
Árið 1945 fann maður að nafni
^°odsman, W. J. Tulley, sem til
óalsins kom, lík af gullleitar-
manni frá Ontario, sem Ernest
Stewart hét,; lá líkið í svefn-
Poka og var höfuðið náilega að-
skilið frá bolnum.
Menn þeir, sem aftur hafa
komið frá dal þessum, segja veð-
Urblíðu mikla og undursamlegan
Jarðargróður. Áin í dalntun frýs
aldrei, þó alt sé klakabundið i
Ijöllunum í kring, með 50 stiga
frosti.
Hópar af rádýrum breiða sig
Urn dal þennan, segja þeir.
Hvað satt er af þessum sögum
°S hvað eru dagdraumar, skal
hér ekki dæmt, það má þó ta'ka
fram, að sögumar eru ekki allar
ósannar. Árið 1936 fór Allan E.
Cameron prófessor við háskól-
ann í Edmonton til þessa dals.
Honum iber saman við sumar
þossar sögur um “Höfuðlausra
öalinn ” Hann gjörir grein fyrir
hinu milda loftslagi hans á þessa
leið: “Chinook-vindarnir halda
loftinu þýðu og röku. Gróður-
lnn í dalnum, sem er mikill,
óregur dýrin til sín og heit hvera-
gufan vermir loftið. Gull hefir
fundist í dalnum.”
Tveir menn fóru til dalsins
síðastliðið sumar; voru þeir fé-
lagar og gullleitarmenn; heitir
annar Frank Henderson, en hinn
John Patterson. Þeir fóru ekki
saman en mæltu sér mót í daln-
um. Þegar Henderson kom tii
dalsins, fann hann ekki félaga
sinn, þrátt fyrir ítarilega leit.
Henderson kom aftur með heilu
og höldnu til mannabygða og
hafði með sér 30 únzur af gulli,
sem hann sagðist hafa týnt í
lækjarfarveg og sagðist hafa séð
gullrák, sem lá út frá læknum
og upp bergið öðru megin við
hann.
Tveir menn eru að undirbúa
ferð til dalsins á næsta surnri,
W. E. Bateman fyrrum sjóliði í
Bandarílkja-sjóflotanum, nú í
Toronto. Segist hann ætla að
fara að leita að Patterson og gulli.
Hinn er Tom Carolan í Van-
couver, hermaður frá síðasta
stríði og rheistari í myndatöku.
Hann er að hugsa um að taka
myndir af dalnum og hreyfimynd
af öllu, sem í honum hreyfist, og
hann nær til.
Það verður máske ekki langt
að bíða þess, að maður fái skil-
merkilegri fréttir um undradal-
inn, sem ber nafn höfuðlausu
mannanna, sem í honum fund-
ust.—Time.
J. J. B.
GAMAN 0G
ALVARA
Mogens og Ginn sitja saman
á kránni eitt kvöld sem oftar. Við
hliðina á þeim liggur hundur.
— Hvernig stendur á því að þú
kallar hundin þinn “Ellefu” og
hversvegna hefiður hann alltaf
með þér þegar þú ert úti á kvöld-
in? spyr Mogens.
— Það kernur til af þvi, að mér
er ómögulegt að ljúga að konunni
minni. Þegar ég kem dálítið seint
heim, þá fer ég alltaf inn á undan
hundinum. Og þá get ég með góð-
ri samvisku sagt konunni minni
að ég hafi komið heim “fyrir
Ellefu.”
4 + -f
Adolf kemur inn , Herrabúðina.
— Þér auglýsið að Iþér hafið 1400
sumarfraJkka til sölu?
— Já. við 'höfum það.
— Ágætt. Eg ætla að fá þann,
sem fer mér best. Getum við
byrjað að máta?
> -f -f
Inga litla óskar sér að eignast
systur. — Hversvegna viltu ekki
eins vel eignast bróður? spyr
móðir hennar.
— Mér stendur eiginlega á
sama um það. Eg vil það, sem ég
get fengið fljótast.
Verslun ein auglýsti eftir send-
li og fljótlega kom einn umsækj-
andinn.
—Héfirðu nokkur meðmæli?
spyr kaupmaðurinn.
— Já, sagði strákurinn og dró
upp blað. Kaupmaðurinnn las:
“Þessi drengur, Hans Agúst
Pétursson er afbragðs duglegur
og svo áreiðanlegur að leitun er
á því betra. 1 skólanum var hann
altaf efstur í befck og vitnisburð-
ur hans ágætur. 1 stuttu máli:
eg er einmitt drengurinn, sem
þér hafið þörf fyrir!”
-f ♦ ♦
Læknirinn: Góðan daginn,
Hörður minn, hvernig er heilsan?
Hörður: Eg er orðinn nokkurn
veginn hress, það á eg yður að
þaikka.
Læknirinn: Segið þér ekki
þetta Hörður minn, það er ekki
eg heldur guð, sem hefir gefið
yður iheilsuna aftur.
Hörður: Jæja! Það er gott.
Mér kemur líka betur að eiga
við hann um borgunina.
Þingvallabygð,
1946
Nú er árið 1946 liðið hjá og
fallið í aldanna skaut. Það er á
þessum tímamótum, sem maður
horfir til baka yfir liðna tíð og
hugsar um hvað gjörst hefir og
sömuleiðis hvað margt meira
hefði mátt gjöra. Mig langar til
með þessurn línum að fara yfir
og skýra frá sumu því, sem
gjörst hefir hér í þessari bygð á
þessu liðna ári. Máske að ein-
hverjum þyki gaman að heyra
eitthvað úr þessu bygðarlagi.
Tíðarfarið var af ýmsu tægi.
Það voraði frekar seint og var
mikii bleyta svo illa gekk með
sáningu um tíma. En svo byrjaði
að spretta. Um miðjan júlí sáust
raðirnar í hafra- og bygg- ökr-
um. Svo upp frá því varð vöxt-
urinn afar mikill og uppskera
fremur góð. Það var frekar taf-
samt með þreskingu, vegna rign-
inga og snjókomu. Þessi bleyta
og ótíð byrjaði 22. september.
Eg held að eg fari rétt með að
þá var ekki búið að þreskja nema
eins og þriðja part. Þá var ekki
komandi við að reyna að þreskja
fyrir nokkuð langan tíma. Það
var snjór altaf af og til, svo tví-
sýnt var með hvort yrði 'klárað
að þreskja eða ekki. Margir
bændur urðu leiðir á að bíða
því seint var orðið og fóru að
rífa bindin upp úr snjó og kornið
varð rennblautt. En svo gafst
ágætis tíð og allir kláruðu að
þreskja, þó seint væri. Þetta var
um miðjan nóvember, sem lokið
var við. Það má segja, að bónd-
inn er ekki alveg áhyggjulaus.
Jæja, þá er nóg búið að setja út á
blessað tíðarfarið.
Kirkjustarfið hefir gengið með
líkum hætti. Fyrsta messa var
haldin á páskadaginn. Veður var
gott og fólk sótti nokkuð vel.
Mig langar til að geta þess hvað
sumt fólk heldur mikla trygð við
kirkjuna sína Eg á við stúlku,
sem alin er upp í bygð okkar.
Þessi stúlka er dóttir þeirra
Hermanns og Helgu Sigurðsson
sem bjuggu hér langan tíma,
fluttu svo tii Winnipeg, en eru nú
búsett vestur við haf. Stúlkan
heitir Evelyn og er gift manni,
J. Beggs að nafni. Fyrir svo sem
4 eða 5 árum eignuðust þau son.
Þá var maður hennar í hemum
en hún t Winnipeg. Evelyn var
mjög ant um að iláta skíra bamið
í okkar kirkju og hagaði ferð
sinni svo hún lét skíra barnið
hér. Nú á þessu ári eignuðust
þau annan son. Óskin var hin
sama að barnið skyldi skírt hér.
Svo í sumar voru hjónin á ferð
vestur að hafi og í leiðinni létu
þau skíra barnið hér í kirkjunni.
Þetta má segja að sé að halda
trygð við sína gömlu kirkju.
Á liðnu sumri, 14. júlí, fór fram
myndarleg giftingarathöfn í
kirkjunni, þegar þau Thelma
Bjarnason (dóttir Mr. og Mrs.
Magnús Bjarnason) og Leonard
Riglin frá Saltcoats voru gefin
saman í hjónaband. Kirkjan var
troðfull og kom sér 'líka vel að
kirkjan er stór, því úti var bulil-
andi rigning. Að giftingarathöín
lokinni var öllum boðið út í sam-
komuhúsið, sem var prýðilega
skreytt og sitja rausnarveizlu,
sem þar fór fram. Þessi hjón búa
nú við Saltcoats bæ.
Þrír aðrir íslenzkir drengir
giftu sig á liðnu ári úr þessu
bygðarlagi.
Þann 13. júní voru gefin saman
í hjónaband í United kirkjunni í
Churchbridge af Rev. Day, þau
Jóhann Sveinbjörnson og Elsie
Snyder. Um kvöldið var haldinn
dans í samkomuhúsi bæjarins.
Var fjöldi fólks þar saman kom-
inn. Þau Mr. og Mrs. Sveinbjörn-
son eru búsett við Churchbridge.
Þann 12. ágúst voru gefin sam-
an í hjónaband af Rev. E. Koch í
þýzku lútersku kirkjunni i
Churchbridge Eyjólfur Gunnars-
son og Florence Brenner. Þessi
hjón búa í Tisdale.
Þann 21. desember vou gefin
saman í Walter Martin Memorial
Church, Regina, þau David West-
man og Betty Massey. Mr. og
Mrs. David Westman eru nú bú-
sett á landi við hlið foreldra
Davíðs.
Við hjónin höfðum þá ánægju
af að vera við allar þessar gift-
ingar og munum seint gleyma.
Að kvöldi 7. júlí við góða að-
sókn var Ihaldin söngsamkoma
(Song Service) í kirkjunni. Það-
var sniðið að sumu leyti eftir
útvarps prógramminu, sem út-
varpað er á fimtudagskvöldum,
sem kallað er “Eventide”. Hug-
myndin með þessu fyrirtæki var
að fá fólk úr öðrum kirkj.um
komið saman á einn stað til að
syngja sameiginlega sálma, ís-
lenzka og enska. Þetta er í fyrsta
sinn, sem þetta hefir verið reynt.
Það er óhætt fyrir mig að segja,
að þetta tókst vel og var ánægju-
legt í alla staði.. Yngri og eldri
tóku þátt Lprógramminu og það
er fyrir góða samvinnu þeirra, að
slíkt fyrirtæki er mögulegt. Eg
læt prógrammið hér fylgja eins
nærri og eg man.
Magnús Bjarnason veitti for-
stöðu, bauð fólki til sætis og
með nokkrum velvöldum orð-
um skýrði frá tilgangi þessarar
samkomu.
Prógrammið var þannig:
1. Abide With Me (Allir).
2. Bæn á íslenzku (Séra S. S.
Ohristopherson).
3. Stand Up, Stand Up for
Jesus (Allir).
4. Blessed Assurance (Yngri
söngflokkur).
5. A Reading (Thelma Bjarna-
son).
6. Solo. The Stranger of Gali-
lee (Leo Johnson).
7. What a Friend We Have in
Jesus. (Allir)
8. Reading. Thelma and Erica
Bjarnason.
9. Have Thine Own Way, Lord.
(Yngri flokkur).
10. Address. Séra S. S. C. —
Ræðuefni: “Sálmasöngur og
sálmaskáld.” Svo var sung-
ið “Indælan blíðan”.
11. Solo. Open the Gates of the
Temple (Th. Marvin)
12. Á hendur fel þú honum
Eldri söngflökkur).
13. Solo. “In the Garden” (Mrs.
J. Martin).
14. Herra, sjá bylgjurnar brotna
(Eldiri söngflokkur).
15. Reading. (Eric Bjarnason).
16. Af heilagleika meira (Eldri
söngf iokkur).
17. Rock of Ages (Allir).
18. God Be With You Till We
meet Again (á ensku og ís-
lenzku).
Við hljóðfærið' voru Mrs. Vala
Marvin og Miss Emma Schraeder
Þann 30. júní var haldin Is-
lendingadagur. Þetta var á
sunnudag eftir messu. Við er-
um hér orðin svo fáir Islending-
ar, að engan xná missa. Þetta
hefði orðið tilfellið hefði haldið
verið upp á 17. júní, sem bar upp
á virfcan dag. Það eru margir,
sem eru bundnir vinnu og böm-
in á skóla að afráðið var að hafa
hann á sunnudag og reyndist það
vel, því flestir voru þar sem
gátu. Söngur og ræður voru
voru hafðar inni í samkomuhús-
inu, en úti var boltaleikur, hesta-
skeifu-kast og hlaup.
Forseti dagsins var Einar Sig-
urðsson. Ræður héldu Gísli
Markússon er mælti fyrir minni
íslands og séra S. S. Christopher-
son, er mælti fyrir minni bygða.
Tókst þessum mönnum vel og
var gjörður góður rómur að.
Ennþá eru íslendingár að flytja
héðan í burt. Á liðnu óri hættu
búskap hér Mr. og Mrs. R. E.
Hedman og eru nú flutt vestur
að hafi með fjölskyldu sína. Mr.
Hedman er af norskum ættum,
en konan hans er dóttir þeirra
Konráðs og Maríu Eyjólfsson er
nú lifa í þorpinu Churchbridge.
Svo í haust seldu þau land sitt
og landbúnað sinn Mr. og Mrs.
Gunnar Gunnarsson og eru nú
flutt með son sinn til Grand
Forks, B.C. og ekki er útlitið
gott með að Einar Sigurðsson í-
lengist hér, því 'hann hafði sölu í

haust er leið, en er á landi sínu
til vors. Ef þessu heldur áfram
verður ilt að halda uppi íslenzk-
ijm félagsskap.
Rétt þegar eg er að enda við
þessa fréttagrein, þá kom sú frétt
að þau Carl Bjarnason og Bea-
trice Thorvaldson voru gefin
saman í hjónaband 23. desember
í Winnipeg og lifa þau nú í
Brandon, Man.
Nú er eg búinn að tína saman
nóg og ilæt 'hér staðar numið.
Með beztu nýársóskum til vina
nær og fjær. Th. Marvin.
ER ÞAÐ
JOHN EDWARD?
JEAN EMILY? eða
JAMES EBENEZER?
Við sendum EATON’S alls-
herjar verðskrð. til viðskipta-
vina, sem kaupa reglubundið
með pósti, eða um aðrar pönt-
unarstofur vorar. Eintaka-
fjöldi verðskrárinnar er tak-
markaður vegna takmörkunar
á efni og vér reynum að haga
þannig til, að ein verðskrá
komi á fjölskyldu. pér lðttið
undir með oss með Því að
senda oss fult nafn húsráð-
enda, fusamt nákvæmri áritan,
og með því fáið þér EATON'S
verðskrá reglubundið.
^T. EATON C9-™
WINNIPEG CANAOA
EATON'S

Siv, *e V*'1 vVX
\A9«
Þetta er eina söfnunin
sem fram fer í Canada
innan nœstu tólf mánaða
til líknarstarfsemi í Kína.
. . . Hin eina fæða hans
og miljóna í hans sporum
í stríðs-sundurtættu Kínaveldi
Þessi gamli smábóndi er of máttfarinn til þess að
geta unnið. Japanir lögðu býli hans í rústir; mán-
uðum saman hefir hann ekki lagt sér annað til
munns en gras og rætur.
í Kína eru 83 af hundraði íbúanna bændur. Miljón-
ir þarfnast skjótrar hjálpar varðandi mat, föt og
meðöl. Starf UNRRA er nú að enda, og þess vegna
verða sjálfboðarnir að taka við og slífcna. Canada
má ekki láta sinn hlut eftir liggja.
Viljið ÞÉR koma til liðs?
Kína, góður nágranni og viðskiftavinur, mun lang-
minnugur slíks.
VERIÐ ÖRLÁT! Kína, góður nágranni, leitar til yðar
CANADIAN AIC TC CHINA.
Make cheque ■payable to CANADIAN AID TO CHINA and mail to Provinciál Headquarters
i