Lögberg - 06.02.1947, Síða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
6. FEBRÚAR, 1947
POLK SKIPSTJORI
Eftir PÁLMA
(Framíh. frá eíðasta blaði)-
'Heldur þú að eg sé með fullú
yiti?” spurði hann nú og fylti
glasið sitt aftur. Eg hafði ekki
hma til þess að svara honum, því
hann 'hqílt áfram um leið og hann
svelgdi úr glasinu. “Eg segi þér
það satt, að eg er ekki vitlaus.
Öll skilningsvit mín eru í bezta
^agi, en þrátt fyrir það, sá eg
anda síðastliðna nótt. Eg sá þenn-
an anda alveg eins slkýrt og eg sé
þig nú þarna sem þú situr við
borðið. Eg meira að segja heyrði
þennan anda tala; hann opnaði
'hurðina þarna, sem var vandlega
lokuð og lykillinn var í vasa mín-
Urn> og svo gekk hann út og skelti
hurðinni í llás á eftir sér. Hvað
segir þú um það? Eg sá þennan
anda 0g €g iheyrði hann tala!”
Var það svipur Olsen’s gamla,
sem þú þóttist hafa séð?” spurði
eg.
Nei> nei. Það var andi kon-
Urmar minnar sálugu. Eg lá þarna
1 rekkjunni minni og hún stóð
hérna við borðið. Hún sagði:
Oken er dauður.” Svo gekik hún
að hurðinni þarna, opnaði hana
°g starði á mig alvarlega, og
fugði svo: “Nú berðu leyndarmál
þjtt einn.” Hugsaðu þér það, eg
sa hana greinilega .og eg heyrði
hana tala og svo skelti hún hurð-
inni.”
Fg gat ekki að því gert, að eg
fúr að hlæja, og svo til að afsaka
það, sagði eg eitthvað í þá átt,
að þetta hefði líklega aðeins ver-
ið draumur.
Draumur,” hrópaði hann, “já,
Puð hélt eg nú í fyrstu, svo eg
tök pennahnífinn minn og stakk
onum í handlegginn á mér.”
ann fletti upp erminni á vinstri
andlegg sínum og sýndi mér sár
sem hafði auðsýnilega verið or-
sa'kað með beittu eggjárni. “Eg
sa blóðið renna úr handleggnum
a mér og eg kendi til sviða í sár-
mu. i morgun var mér sagt, að
Olsen hefði dáið nákvæmlega á
þeim tíma sem eg sá svip kon-
urmar minnar.” Hann fylti nú
g'las sitt aftur og í þetta skifti
^arð eg að drekka með honum.
að var auðséð á augunum í hon-
um> að áfengið var farið að hafa
ahrif á hann, þó að hann að öðru
eyti virtist hafa fult vald yfir
■sJálfum sér. Hann strauk þykka,
ufna hár sitt frá enni sínu, og
svo hélt hann áfram: “Olsen
þekti leyndarmál mitt; hann yar
eini maðurinn á jörðinni, sem eg
§at trúað fyrir öllum mínum
eyndarmálum. Það er gott að
ufa trúnaðarvin. Nú verð eg
að bera leyndarmál mín einn. Það
^_ar einmitt það, sem hún sagði.”
ann huldi andlit sitt í höndum
sér 0g þagði um stund. Svo leit
ann upp og starði álútur á mig
o að augun í honum voru næst-
um því hulin undir hinum úfnu
rúnum hans. “Eg get borið
'ann svo,” annars gæti eg líklega
eyndarmál mitt einn,” sagði
reyst þér.” Svo tók hann flösk-
Una og fylti gllas sitt aftur, en eg
a sakaði sjálfan mig og benti hon-
U’m á það, að það væri nauðsyn-
egt 'fyrir mig, að hafa það sem
eftir væri af deginum til þess að
gorast ferðbúinn, svo að eg gæti
arið með honum í þessa ferð,
eins og við höfðum gert ráð fyrir.
Láttu mér ekki bregðast það,
að verða hér í nótt,” kallaði hann
a eftir mér. Mér fanst rödd hans
Vera biðjandi og bamsleg.
, % gekk hægt frá skipinu upp
a k^yggjuna, áleiðis til hótelsins
reyndi af fremsta megni til
að gera mér grein fyrir
. attalagi skipstjórans. Mér
eyndist það ekki, að einhver at-
^fá löngu liðnum dögum,
stóðu í nánu sambandi við sálar-
astand hans. Þetta vakti nýja
,°rvitnislöngun kjá mér, sem eg
asetti mér að svála. Persónu-
Serfi sikipstjórans var í mesta
agi eftirtektarvert og mig lang-
a 1 nú til þess, að skygnast á bak
við tjöldin og komast að því í
hvaða sambandi vofusýnir hans
og dauði Olsen’s gamla, stóðu við
hans .eigið líf. Þessi löngun min
var án efa, samkynja þeirri löng-
un, sem menn finna til er þeir
byrja á því, að lesa hrífandi sögu
og á þann hátt lesa síðu eftir
síðu, til þess að leita eftir sam-
lœminu og opinberun efiýsins,
sem smátt og smátt er leitt í
ljós.
Þó að eg hefði ekki mikinn far-
angur meðferðis, varð það þó
talsvert umsvifamikið verk að
búast tii þessarar ferðar með
Polk skipstjóra. Eg hagaði öllu
á þann hátt, eins og eg væri að
irlytja fyrir fult og alt frá Toledo.
Einn staður var alveg eins góður
og annar hvað mig snerti, en þar
sem Chicago hafði dregið huga
minn að sér, þótti mér líklegt að
þar mundi eg dvelja um hríð.
Það var því ekki fyr en seint um
kvöldið, að eg kom til báka til
skipsins. Eins og Mr. Polk hafði
sagt mér áður um daginn, hafði
öll skipshöfnin llandgönguleyfi
svo hvorki maður né mús, virtist
vera á skipinu. Eg fór því beint
til farrýmis skipstjórans þar sem
eg fann hann liggjandi fram á
hendur sínar, yfir borðið, sem
var fyrir framan hann. Það var
sterkur reykjarjþefur í farrým-
inu og lá borðinu fyrir framan
hann stóðu ennþá glösin, sem
við höfðum drukkið úr fýr um
daginn og tóm whiskey- flaska.
Ljósluktin sem var fest við þil-
ið, yfir 'borðinu, sló daufri birtu
yfir hinar þreklegu axlir hans
og á úlfna hárið á honum. f fyrstu
var eg ékki viss um það, hvort
maðurinn var á lífi eða ékki, enda
virtist farrýmið fremur geig-
vænlegt í hinni daufu birtu sem
ljósluktin gaf frá sér. Eftir litla
stund, sá eg að herðar hans
hreyfðust við andardrátt hans;
þetta llífsmerki varð mér til upp-
örfunar og gékk eg því óhikað
að borðinu. Nú tók eg eftir því,
að mynd af mjög fagurri stúlku
lá hálfihulin undir hægri hendi
hans. Án þess að gera mér grein
fyrir forvitni minni dró eg mynd-
ina með hægð að mér og virti
hana fyrir mér. Þessi mynd virt-
ist vera af Ijóshærðum, bláeyg-
um kvenmanni á þrítugs aldri.
Andlitsform hennar var fremur
viðkvæmnislegt og veiklegt, og
brosið sem virtist leika um varir
hennar, bar tillögur um kven-
legt hverflyndi að huga mínum.
Þegar eg var að virða þessa mynd
fyrir mér, duldist mér það ekki,
að þarna hafði eg lykilinn að
leyndardómum Polks skipstjóra
í Ihendi minni, eins og bráðlega
kom í ljós.
Þegar eg var að leggja mynd-
ina frá mér niður á borðið, varð
óvænt hreyfing skipstjórans til
þess, að eg hrökk við, og ikipti
hendi minni snögglega að mér.
Við það féll whisky-flaskan á
annað glasið, sem var á borðinu.
Þetta leiddi talsverðan hávaða
af sér sem varð tii þess að skip-
stjórinn vaknaði. Hann leit upp
og tók bráðdega eftir mér. I
fyrstu bar undrunarsvipur hans
þess vott, að hann þekti mig ekki.
En þegar eg þá ávarpaði hann,
strauk hann 'hendi sinni yfir enn-
ið, stóð upp og rumdi:
“Eg var farinn að 'halda, að
þú mundir ekki koma í kvöld.”
Hann leit á úrið sitt: “Eg hefi
þó ekki sofið lengi,” sagði hann
um leið og hann seildist eftir
flöskunni, sem hafði fallið á glas-
ið, og rpisti hana upp. “Tóm,”
sagði hann, “helvítis flaskan er
tóm.” Svo kom hann auga á
myndina sem lá á borðinu, og
svipur hans Jýsti bæði ótta og
undrun: “Hvaðan kom þessi
mynd?” spurði hann og leit á
mig, eins og hann væri viss um
það, að eg hefði átt einhvern þátt
í því, að hún lá þarna á borðinu.
Eg hristi höfuðið, en hann tók
myndina upp og starði á hana.
HVAÐ VIRÐIST ÞÉR -
Hvað virðist þér, granni,
Um næðið í nótt
Alt nötrar í ranni
Og Ihvergi er hljótt.
Það storm-bylgju æði
Eg eggjandi finn.
Þá yrki eg kvæði
við rúmstokkinn minn.
í baráttu lífsins
Er llægst hnígur sól,
í lamviðri kífsins,
sem fyllir hvert skjól
Og tálvonum beittir
Um breytingu hags -
Enn bíðum vér þreyttir
Hins komandi dags.
En hvað sem því líður,
Þótt lánið sé hrafl
í ljóðræni bíður
Hið seiðandi afl,
Sem heillar og laðar
Með loforð um frið
Og ljósunum raðar
Á hugarins svið.

Og ort voru kvæði
Frá ómuna tíð
í algjörðu næði,
í llemjandi hríð;
Og hrifning var bundin
í hugsana-vef
Úr heildinni undin
Hin dýrustu stef.
Já, skáld 'hafa kveðið
Sín kjarn-þungu ljóð,
Er kvalið var geðið
í óslenzkri þjóð,
Og laðað og beðið
í eldheitum óð.—
Þau afgreididu veðið,
Sem fyrir því stóð.
Nei — skáld er eg .ekki
Erá Alföðurs hönd,
En áhrif eg þekki
Af f jarlægri strönd.
Þótt aðstaða hnekki
Og hindri mig bönd,
Eg horfi úr mekki
Á sólroðin lönd.
Hann virtist vera mjög óstöðugur
á fótunum og það leyrudi sér ekki
að maðurinn var drukkinn.
“Þetta er mynd af konunni
minni. Gamli Olsen var bróðir
hennar. Eg segi þér það satt, að
eg sá svipinn 'hennar síðastliðna
nótt og nú finn eg mymdina af
henni á borðinu fyrir framan
mig.”
Hanh gekk að skápnum, sem
var í horninu á ikáetunni og tók
þaðan fulla whisky-flösku, opn-
aði hana, helti á glösin og sett-
ist niður við borðið, þar sem eg
einnig hafði tekið mér sæti.
“Það er bezt fyrir þig að tæma
glasið þitt, áður en ikáetan verð-
ur full af öndum. Eg segi þér það
satt, að konan mín mrxn líta inn
til okkar í nótt. Þetta er hræði-
ieg nótt — hún var myrt fyrir
þremur ánum síðan — einmitt
þessa nótt! Myrt, sagði eg, —
myrt eins og hundur — skotin
rétt í gegnum hjartað svo að
segja fyrir augunum á mér. Ol-
sen hélt að eg hefði myrt hana
og svo kom hann einu sinni inn
til mín. Eg vissi hvað hann var
að ihugsa um. Eg gat altaf lesið
hugsanir hans. Hann æfilaði að
drepa mig. Eg vissi að hann
hafði byssu í vasanum. “Skjóttu
ekki,” sagði eg, “hlustaðu að
minsta kosti á það, sem eg hefi
að segja.” “Sagan þín verður að
vera sennileg, ef þú ert á lífi eftir
10 mínútur,” sagði hann. Svo
settist ihann niður, einmitt í sætið
þarna sem þú ert núna, og eg
sat í þessu sæti, þar sem eg sit á
þessari stundu. Hann hafði byss-
una í hendi sér og miðaði henni
á brjóst mér. Eg sagði honum þá
alilan sannleikann og þá rétti
hann mér byssuna og sagði. “Eg
trúi þér.” Veslings Olsen. Hann
þekti leyndarmál mitt og bar það
Kristian Johnson.
með mér. Nú ber eg leyndarmál
mitt einn.”
Polk skipstjóri fylti glösin á
ný. Hann tæmdi ekki^glas sitt
í þetta sinn, en hélt á því í hendi
sinni og starði út í bláinn. Eg
heyrði að hann var að tauta við
sjálfan sig: “Nú berðu leyndar-
mál þitt einn — einn — einn. Eg
get borið það einn. Eg get það —
eg get —.” Hann tæmdi svo
glasið.
Það var löng þögn, og eg fór
að óttast það, að frekari upplýs-
ingar um þetta efni mundu hér
verða takmarkaðar. Eg ýtti því
undir hann með spurningum til
þess að halda honum við efnið:
hve lengi hann hefði verið gift-
ur, hvort hann hefði eignast böm
með konu sinni, o. s frv.? Þess-
ur spurningum svaraði hann blátt
áfram: að hann hefði verið fjög-
ur ár giftur og að hann hefði eng-
in börn. Svo bætti hann við:
“Konan mín var yndisleg kona
og samfarir okkar voru mjög góð-
ar fyrstu tvö árin. Auðvitað var
eg ekki mikið heima, því eg varð
að líta eftir atvinnu minni og
skipinu. Svo kom Sohultz til
sögunnar. Hann sagði henni að
Ihún hefði ákaflega mikla söng-
hæfileika, og þetta Heiddi til þess
að hún fór að leggja stund á
söngnám. Þetta var nú alt gott
og blessað, því hún hafði í raun
og veru fagra rödd og eg var
'glaður yfir því, að nú gat húo
eytt tíma sínum við námið, þeg-
ar eg var ekki heima. Þetta fór
nú alt iá annan veg, því nú var
hún aldrei heima. Eg fann húsið
ökkar alt í óreglu, í hvert skifti
'sem eg kom heim eftir hinar
reglulegu ferðir mínar við vöru-
flutninginn. Stundum fann eg
hana ekki fyr en daginn eftir að
(Framh. á bls. 7)
CHRISTMAS SPECIAL!!
All photos taken on approval with no obligation
— 4 Poses To Choose From —
SPECIAL PRICES Phone or Wriie for Appoinimeni
UNIVEESAL STLDICS
H. J. STEFANSSON
IÁfe, Accident and Health
Insurance
Representing
THE GREAT-WEST LIFE
ASSURANCE COMPANY
Winnipeg, Man.
Phone 96)144
DR. A. V. JOHNSON
Dentist
506 SOMERSET BUILDINQ
Telephone 97 932
Home Telephone 202 398
Talslmi 95 826 Heimills 53 893
DR. K. J. AUSTMANN
BérfrœOtngur { augna, eyma, ne1
oo kverka alúkdómum.
704 McARTHUR BUILDINO
Cor. Portagre & Maln
Stoíutlmi: 2.00 U1 6.00 e. h.
nema á laugardögum.
DR. ROBERT BLACK
BérfrœSingur ( augna, eyma,
nef og hdlssjúkdómum.
416 MEDICAL ARTS BLDQ
Graham and Kennedy St.
Skrifstofuslmi 93 851
Heimaslmi 42 154
EYOLFSON’S DRUG
PARK RIVER, N. DAK.
islenzkur lyfsali
Fölk getur pantaö meöul og
annaö með pöstl.
Fljót afgreiðsla.
A. S. BARDAL
848 SHERBROOK STREBT
Selur llkkistur og annast um út-
farlr. Allur ötbúnaður sft. be*ti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvaröa og legsteina.
Skrifstofu talslml 27 824
Hedmilis talslml 26 444
Phone 97 291 Eve. 26 002
J. DAVIDSON
Real Estate, Financial
and Insurance
ARGUE BROS. LIMITED
Lombard Bldg., Winnipeg
DCINCCII
MESSENGER SERVICE
Viö flytjum kistur og töskur,
húsgögn úr smterrl Ibúðum,
og húsmuni af öllu Uel.
58 ALBERT ST. — WINNIPEQ
Sfml 26 888
C. A. Johnson, Mgr.
TELEPHONE 94 358
H. J. PALMASON
and Company
Ohartered Accountants
1101 McARTHUR BUILDINO
Wlnnipeg, Canada
Phone 49 4(9
Radlo Servlce Speoialiste
ELECTRONIC LABS.
B. TBORKELSON, Prop.
The most up-to-date Sound
Equipment System.
130 OSBORNE 8T., WINNIPEO
O. F. Jonasson, Pres. & Man. Dlr.
Keystone Fisheries
Limited
404 SCOTT BLOCK SlMI 95 227
Wholcaale Distributors of
FRBSH ANX) FROZEN FISH
Manitoba Fisheries
WINNIPEG, MAN.
T. Bercovitch, framkv.stf.
Vsrzla 1 heildsölu meö nýj.an og
frosinn flsk.
302 OWBNA 8TREET
Skrtfet.sími 25 366 Helma 66 462
Dr. S. 216 (Beint J. Jphannesson RUBY STREET suöur af Banning’)
Talsimi 30 877
ViÖtalstimi 3—5 eftlr hádegi
DR. E. JOHNSON
304 EVELINE STREET
Selkirk, Man.
Office hrs. 2.30—6 p.m.
Phones: Office 26 — Res. 230
Office Phone Res Phone
94 762 72 409
Dr. L. A. Sigurdson
116 MEDICAL ARTS BLDQ.
Oíflce Hours: 4 p.m.—6 p.m.
and by appolntment
Drs. H. R. and H. W.
TWEED
Tannlæknar
406 TORONTO GEN. TRUSTS
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 96 952 WINNIPEQ
DR. J. A. HILLSMAN
Surgeon
308 MEDICAL ARTS BLDQ
Fhone 97 329
Dr. Charles R. Oke
Tannlæknir
For Aypointments Phone 94 608
Office Hours 3—*
404 TORONTO GEN. TRUSTS
BUILDINO
283 PORTAQE AVB.
Winnlpeg, Man.
SARGENT TAXI
PHONE 34 555
For Qulck Reliahle Service
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
308 AVENUE BLDO WPO.
Fasteignasalar. LeJgJa hús. Ot-
vega penlngalán og eldsábyrgö.
bifredöaábyrgö, o. s. frv.
PHONE 97 638
Andrews, Andrews,
Thorvaldson and
Eggertson
LögfrœOimgar
209BANK OF NOVA SCOTIA BO.
Portage og Garry St.
Slml 98 291
GUNDRY PYMORE
Limited
British QuaUty Fish Nettinff
(0 VICTORIA ST., WINNIPEO
Phone 98 211
líanager T. R. TBORVALDBON
Your patronage will be appreciateí
CANADIAN FISH
PRODUCERS, LTD.
J. B. PAOE, Managing Direator
Wholeaale Distributors of Prjah
and Frozen Ftóh.
211 CHAMBERS 8TRBET
Offlce Ph. 26 323 Res. Ph. 78 WT
Hhagborg u
FUEL CO. II
Dial 21 931
(C.F.L.
No. 11)
21331