Lögberg - 19.02.1948, Síða 10
10
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 19. FEBRÚAR, 1948
Skáldið Johan Bojer
(Frh. af bls. 4)
þerrar svitann af enni sér. Svo
lítur hann á mig og segir:
— Þér skrifið það sem ég segi.
Já, skrifið það, fólk hefir gott af
því að fá umhugsunarefni, svo
að það geti sjálft brotið vanda-
málin til mergjar. Þetta er ekki
útrætt mál. Eg er viss um að eftir
fá ár, verður mikið rætt um kenn
ingar kirkjunnar, og nýtt líf fær-
ist í trúarbrögðin. Þið ungu
mennirnir eigið gott að lifa það.
Eg trúi á nýa rómantík og nýar
skoðanir í trúmálum, komnar frá
lifandi uppsprettu — guði sjálf-
um. Og þessi nýa trúarvakning,
sem ég er viss um að verður, mun
hafa stórkostleg áhrif á allar bók
meenntir, því að hún stríðir ekki
gegn heilbrigðri skynsemi. Eg
trúi því, að sá dagur muni koma,
þegar trú, vísindi og listir taka
höndum saman. Það er glæsileg
ManitoJta fcitoSLi
ROSE-BREASTED GROSBEAK
Hedymeles ludovicianus.
Spring male: Tail, wings, back, head and neck black
with conspicuous white patches on wings, rumþ and
tail; breast rose-red; pure white below.
Female: Typical sparrow-like striping above; in dull
olive-brown and pale ochres; below, white sharply
striped on breast and flanks.
Autumn males are similar to female but warmer in
general color and undercoloring of rose on breast.
Distinctions—Spring male: black back and head, flash-
ing white-spotted wings and tail and brilliant red bib.
Female: resembles Purple Finch but larger, more con-
trastive in color and underparts are purer white.
Juvenile and autumn males are always recognized by
having rose underwing-coverts.
Field Marks—Flashing back and white of the male with
its rose-colored bib.
Nesting—In bushes or trees—5 to 20 feet from the
ground in poorly built nests of fine twigs, weed stalks
and rootlets.
Dislribution—Eastern North America. In Canada west
to the base of- the mountains and north tb Athabaska
Lake.
Economic Status—This bird is one of the few that eats
potato-beetles and it takes them in both adult and
larval stages. To increase the number of Rose-breasted
Grosbeaks may be difficult, but the next best thing is
to conserve what we have, protect them from prevent-
able destruction and see that suitable nesting corners
are left in waste corners of the farm and woodlot. In
carrying out plans for clean cultivation and the elimina-
tion of waste places, care should be taken that bits of
shrubbery are left to afford shelter for birds which,
without these sanctuaries, must disappear. The
preservation of the birds will more than compensate
for the small losses entailed.
This space conlribuled by
The Drewrys Limited
MD 199
þrenning. Og er ekki markmið
þeirra eitt og hið sama: að birta
mannkyninu fegurð og opna augu
mannkynsins fyrir fegurð?
Síðan berst talið að Arne Gar-
borg. Þeir Bojer voru nágrannar
á Hvalstað — milli Osló og Dram
men — í mörg ár. Þá var mikið
um listamenn þar. Skáld, mynd-
höggvarar, málarar og söngvar-
ar, flyktust þangað og voru oft
gestir hjá Huldu og Arne Gar-
borg.
— Garborg var ætíð þögull,
sagði Bojer. Þegar við sátum
saman, spjölluðum, hlógum og
gerðum að gamni okkar — og
Hulda var ekki síður kát en aðr-
ir — sat Garborg þögull og hugs-
aði, og sagði ekkert nema menn
beindu orðum sínum beint tii
hans.
Garborg sást sjaldan á almanna
færi. Oftast sat hann inni yfir
bókum og reykti pípu sína. —
Honum var meinilla við það að
fara út á götu meðan bjart var.
En ef hann neyddist til þess, þá
gerði hann sig torkennilegan
með því að setja upp blá gler-
augu. Hann forðaðist að hitta
kunningja sína á götu.
Nú eru horfnir þeir, sem settu
svip á Hvalstad forðum. En ævi-
starf þeirra er eins og bauta-
steinar á gröfum þeirra. Þetta er
það skemmtilegasta við bækur
ar, þær berast frá kynslóð til kyn
slóðar — þrátt fyrir gagnrýni,
segir Bojer og brosir gletnislega.
Bojer er fljóthuga. Hann hleyp
ur úr einu í annað. Upp ur þessu
fer hann að segja mér frá Nils
Kjær, besta vini sínum. Og áður
en ég veit af er hann farinn að
tala um listamannalíf í París á
“hinum góðu, gömlu dögum” og
þá hafi hljómsveitin í veitinga-
húsi nokkru leikið “Dauða Ásu”,
af því að hún hélt að það væri
þjóðsöngur Norðmanna. Og svo
er hann allt í einu kominn út í
alþjóðastjórnmál. Rétt á eftir
grípur hann fram í fyrir sjálfum
sér og segir:
— Er það ekki einkennilegt, að
nú eru hægrimenn frjálslyndi
flokkurinn í Noregi? Á tæpum
50 árum hefir þjóðskipulagið
gjörbreyst. Þegar ég var ungur
voru hægri menn íhaldsflokkur-
inn og börðust opinberlega gegn
öllum framförum. Þá var það of-
ur eðlilegt, að hugsjónamenn
hölluðust að alþýðufl., því að
hann hafði frelsishugsjónir á
stefnuskrá sinni. En nú er það
hægri flokkurinn, sem hefir allar
frelsishugsjónirnar á stefnuskrá
sinni. Þetta er reynsla gamals
manns. Segir frá henni — því að
æskan verður að fá að tfita hvar
hún á heima.
Og svo berst talið að nýustu
bókmenntunum. Hann er ekki
hrifinn af þeim.
— Þar er ekkert kjöt á beinun-
um, segir hann. Nú eru það
gömlu grísku og rómversku snill
ingar, sem ég halla mér að. —
Enginn getur lýst náttúrunni og
fegurðinni eins og þeir.
Lesbók Mbl.
Samkoma Þjóðrœknisfélagsins
Lokasamkoma Þjóðræknisfé-
lagsins fer fram síðasta kvöld
þingsins, miðvikudagskvöld, 25.
febrúar, kl. 8 í Fyrstu Sam-
bandskirkjunni á Banning St. —
Nefndinni hefir enn einu sinni
tekist að útbúa ágætustu skemti-
skrá, með útvöldu fólki til að
skemta, eins og t. d. Mrs. Elmu
Gíslason, sem hefir svo lengi og
vel stundað sönglist hér í bæ, og
sem er vel kunn orðin fyrir sína
ágætu sönghæfileika; systurnar
tvær, Dorothy og Ethelwyn
Vernon, dætur Mrs. Rósu Vernon
— áður Hermannson, — sem
hafa, hver um sig, þó ungar séu,
unnið verðlaun fyrir söng. —
Dorothy, sem er níu ára, hefir
þrisvar í röð unnið gull-medalíu
í Kiwanis samkeppninni í Tor-
onto, — Musical festival, —
stærstu samkeppninni sem fram
fer í Ontario, árlega, auk silfur-
medalíu, og Ethelwyn, sem er
ekki nema átta ára, hefir einnig
unnið verðlaun í söngsamkeppni;
Allan Beck, sonur þeirra vel
þektu hjóna, Mr. og Mrs. Th. J.
Becks, hefir unnið “scholar-
ship” í fiðlu-spili, við Mantoba-
háskóla auk annara viðurkenn-
inga. Séra Eiríkur Brynjólfsson,
frá Útskálum, hinn ágæti gestur
frá íslandi, er orðinn þektur hér
fyrir þægilegheit og hina beztu
framkomu, auk þess að vera
skemtilegur og hrífandi ræðu-
maður. Hann flytur aðalræðu
þingsins.
Að skemtiskránni aflokinni,
verða ólokin þingstörf afgreidd.
Nöfn heiðursfélaga verða borin
fram, og skjöl afhent, og síðan
verða þingslit.
Öusi PnxMjSiam.. .
$7,000,000 to bring in more electricity
for Greater Winnipeg’s homes and
industries.
More than $3,000,000 for more buses and
improvements in our Street Railway
System.
A grand total of $10,000,000 we plan to
spend on increased service for all the
citizens, all provided out of capital funds
set aside for this purpose.
WIHNIPEGELECTRIC
COMPANY
Allar hugsanlegar árnaðaróskir til þjóðrœknisfélagsins
er erindrekar þess koma saman á 29.ársþinginu í Winnipeg.
Um leið og vér bjóðum hvern einasta og einn erindreka velkominn, vœntum
vér þess að umhverfi vort megi stuðla að því, að gera þeim dvölina ánœgjulega.
I Mail Order byggingunni, Donald Street
Söluskáli á áttunda lofti
I búðinni á Portage Avenue
Borðstofa og hraðgreiðslu matborð
Hressingarstofur.
Bíiastæði
Um alla verzlunina
Vingjarnleg afgreiðsla; sönnun hjartanlegrar
gestrisni.
<*T. EATON C?,M1TEo
WINNIPEG CANADA
/