Lögberg

Dagsetning
  • fyrri mánuðurjanúar 1955næsti mánuður
    SuÞrMiFiLa
    2627282930311
    2345678
    9101112131415
    16171819202122
    23242526272829
    303112345

Lögberg - 13.01.1955, Blaðsíða 3

Lögberg - 13.01.1955, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 13. JANÚAR 1955 3 ERSKINE CALDWELL: Þegar við pabbi hringdum kirkjuklukkunni Gamansaga Þegar ég kom heim úr skólan- um, stóð séra Hákon, lúþersku presturinn okkar, í sólbyrginu og var að tala við pabba. Ég veitti þeim ekki mikla athygli í fyrstu, vegna þess að séra Hákon var sífellt að koma og reyna að fá pabba til að lofa að koma til kirkju næsta sunnudag, en pabbi hafði ætíð góða afsökun á tak- teinum, stundum sagði hann að Ida, múlhrossið okkar, væri með hrossasótt og hann gæti ekki farið að heiman og skilið hana eftir eina, eða að svínin hans Jessa Jóns léku lausum hala, og hann yrði að vera heima til að gæta þess, að þau rótuðu ekki upp garðinum okkar, svo ég hélt að þeir væru að rífast um þetta, eins og endranær. Ég stanzaði til að heyra, hvað afsökun pabbi myndi nota í þetta sinn ,og það fyrsta, sem ég heyrði, var það, að séra Hákon sagði, að Jeffi gamli Davíðs, svarti meðhjálparinn í kirkjunni væri farinn í aðra sveit í heim- sókn, og nú væri enginn til að hringja kirkjuklukkunni síðdeg- is, á meðan ungfrú Súsí Þing og Húbert Vilhjálms aðstoðarpóst- sendill, yrðu gefin saman í heil- agt hjónaband. Pabbi hlustaði á allt, sem séra Hákon hafði að segja, en hann lét ekki í ljós neina löngun til að hringja fyrir hann klukkunni. „Ég skal segja þér nokkuð, hr. Strúp,“ sagði séra Hákon, eftir að hafa beðið þess lengi, að pabbi segði eitthvað. „Ef þú vilt hringja klukkunni á meðan vígslan fer fram í dag, skal ég ekki nauða á þér ipn að koma til kirkju, það sem er eftir árs- ins. Nú, er þetta ekki sanngjarnt, hr. Strúpp?“ „Það væri miklu sanngjarnara ef þú lofaðir að nauða aldrei framar á mér um að koma til messu — hvorki þetta ár né nokkurt annað ár,“ sagði pabbi. „Það er fram á fullmikið far- ið,“ sagði hann hægt. „Það er skylda mín að fá fólk til að koma til kirkju.“ „Ef þér liggur mikið á að fá klukkunni hringt, myndir þú hætta að reyna að fá mig til kirkju, til að hlusta á þig préd- ika.“ Séra Hákon hallaði sér upp að þilinu, eins og hann væri dauð- þreyttur, og hugsaði langa lengi. Pabbi sat kyrr á handriðinu og beið þess að hann tæki ákvörð- un. „Við skulum ekki tala meira um það,“ sagði hann að lokum. „Ég er dauðþreyttur og ég verð að framkvæma þessa hjóna- vígslu innan hálftíma. Það er orðið of seint fyrir mig að leita að einhverjum öðrum til að hringja klukkunni, og ef þú ger- ir það ekki fyrir mig, lendi ég í slæmri klípu.“ Pabbi stóð upp af handriðinu og gekk niður þrepin í garðinn. Séra Hákon fylgdi á eftir honum eins og hann komst. „Ég skal hringja fyrir þig í þetta sinn, bara til að bjarga þér,“ sagði pabbi. „Enginn hefur getað brugið mér um, að ég hafi verið óhjálplegur þegar mikið lá við.“ „Það er ágætt!“ sagði séra Hákon og brosti feginsamlega til pabba. „Ég vissi alltaf að ég gat reitt mig á þig, Strúpp!“ Hann dustaði fis af fötunum sínum og lagaði á sér bindið. „Þetta er svo sem ekki mikill vandi,“ sagði hann. „Það eina, sem þú- verður að muna, er að byrja að hringja í sömu andrá °g ég byrja hjónavígsluna, og halda áfram að hringja, þar til brúður og brúðgumi eru komin út úr kirkjunni, og horfin sýnum niður götuna, þegar þú sérð ekki tangur né tetur af þeim lengur, er kominn tími til að hætta. Þetta liggur alveg ljóst fyrir, er ekki svo, hr. Strúpp?“ „Ég gæti ekki ruglast á svo einföldum hlut,“ sagði pabbi. „Það er ekki nokkur minnsti vandi.“ Presturinn bjóst til að fara. „Ég verð að flýta mér til kirkjunnar,“ sagði hann. „At- höfnin á að hefjast eftir tuttugu mínútur. Þú býrð þig og flýtti þér þangað, eins og þú getur. Ég bíð í ganginum, rétt hjá klukkukaðlinum.“ Séra Hákon flýtti sér í átt til kirkjunnar, sem var spölkorn utar með götunni. Pabbi fór inn. „Komdu, sonur sæll,“ sagði hann við mig og veifaði hend- inni. “Við skulum búa okkur til að fara til brúðkaupsins. Ég þarf þig til að hjálpa mér að hringja þessari klukku. Áfram nú!“ Við fórum inn, og pabbi skvetti framan í sig vatni úr krananum og greiddi niður strítt hárið. Að því búnu vorum við tilbúnir. „Viltu lofa mér að hringja svo- lítið einum, pabbi?“ spurði ég og hljóp við hliðina á honum til að geta fylgt honum eftir. „Má ég það, pabbi?“ „Við sjáum til, þegar við kom- um þangað, sonur sæll,“ sagði hann. „Ef það er ekki of þungt fyrir þig einan að toga í.“ Fólk var nú farið að tínast til kirkjunnar, og við fórum fram úr því og flýttum okkur, svo við kæmum nógu snemma til að hringja. Það var hópur af fólki fyrir framan kirkjuna, þegar við komum, en pabbi bara veifaði til þess, og við flýttum okkur inn. Séra Hákon stóð rétt hjá klukkustrengnum, eins og hann hafði sagt. Hann var all tauga- óstyrkur, þegar hér var komið, og hann átti fullt í fangi með að standa kyrr. Jafnskjótt og hann sá okkur, tók hann að ganga um gólf, fram ag aftur, og leit allt öðru hvoru á úrið sitt. „Þetta er mjög þýðingarmikið brúðkaup, hr. Strúpp,“ hvíslaði hann hátt að pabba. ,Aðilarnir eru fultrúar tveggja sterkustu stoðu kirkju minnar. Ég gæti hreint ekki afborið, að nokkur mistök ættu sér stað. Þetta brúð kaup er mikilvægt fyrir mig. Það samtegir tvær stríðandi fjölskyldur og á að hreinsa það illa blóð, sem eitrað hefur allan söfnuðinn undanfarið.“ „Þú þarft ekki að hafa áhyggj- ur út af mínu hlutverki,“ sagði pabbi. „Þú skalt bara taka til við hitt, og ég skal sjá um hring- inguna. Ég var vanur að hringja skólabjöllunni, þegar ég var dyravörður þar, og ég veit allt, sem vert er að vita um hring- ingar.“ „Það gleður mig að heyra, hr. Strúpp,“ sagði hann og þurrk- aði sér í framan með vasaklút. „Það léttir af mér þungu fargi að geta falið klukkuhringinguna manni, sem kann réttu tökin á því.“ Fólkið var nú byrjað að ganga inn í kirkjuna, og organistinn tók að leika lag. Brátt sá ég ung- frú Súsí Þing, prúðbúna, í hvít- um, flaksandi fötum, með fullt fangið af blómum, koma inn um a ð r a r hliðardyrnar. Næstum samtímis kom Húbert Vilhjálms inn um hinar hliðardyrnar. Þetta benti til þess, að vígslan væri að hefjast, og ég sagði pabba, að svo virtist sem þá og þegar mætti byrja að hringja. Séra Hákon kom hlaupandi inn kirkjugólfið, lítandi á úrið sitt, og var næstum dottinn um fót, sem einhver sperrti út úr einum bekknum. „Allt í lagi, hr. Strúpp!“ hvísl- aði hann hásri, hárri röddu til pabba. „Um leið og þú sérð mig rétta út höndina og taka litlu, svörtu bókina af altarinu, veiztu að tími er kominn til að hringja.“ Pabbi kinkaði kolli og tók föst- um tökum um sveran kaðalinn, sem lafði niður um kringlótt gat ofan úr klukkuportinu. „Taktu góðu taki á því, sonur,“ sagði hann. „Það veitir ekki af okkur báðum til að koma þessu af stað. Þessi klukka er eitthvað annað en skólabjalla.“ Báðir tókum við um kaðalinn, eins hátt uppi og við náðum. „Svona,“ sagði pabbi, „horfðu á séra Hákon og segðu mér þegar tími er kominn til að toga í.“ Ungfrú Súsí Þing og Húbert Vilhjálms gengu fram fyrir séra Hákon. Andlitið á Húbert var rautt eins og karfi, en ég sá ekki framan í Súsí, af því andlitið á henni var næstum á kafi í stóra blómavendinum. Séra Hákon rétti út höndina og tók upp litlu, svörtu bókina, sem hann hafði minnzt á. „Nú er tíminn, pabbi!“ hvísl- aði ég eins hátt og ég þorði. „Þau eru að byrja!“ Við toguðum í kaðalinn þang- að til við fengum klukkuna til að sveflast fram og aftur uppi í portinu. Pabbi sýndi mér, hvern- ig ég ætti að toga niður, eins fast og ég gæti, og gefa síðan eftir og láta kaðalinn dragast aftur upp um gatið á loftinu. Eftir fimm eða sex atrennur tók kólfurinn að slást í klukkuna, og kaðallinn gekk upp og niðúr eins og vera bar. Klukkan hringdi með löngum hljómi, sem lét dálítið einkenni- lega í eyrum, en ég leit upp í andlit pabba, og hann var svo ánægður á svip, að ég áleit að við hringdum forkunnarvel. Mér varð rétt í því litið fram í kirkj- una, og ég sá séra Hákon hvísla einhverju að manni, sem hann benti að koma til sín. Maðurinn kom hlaupandi til okkar og hvísl aði einhverju í eyra pabba. Margt fólk hafði snúið sér við í sætunum og horfði á okkur, rétt eins og við værum að aðhafast eitthvað rangt. Pabbi hristi bara höfuðið og hélt áfram að hringja á sama hátt og hingað til. Maðurinn flýtti sér til baka, til séra Hákons, þar sem hann stóð fyrir framan Súsí og Hú- bert. Séra Hákon hafði þegar hætt að lesa upp úr litlu, svörtu bókinni, og þegar maðurinn hvíslaði einhverju að honum, lagði hann frá sér bókina og kom hlaupandi til okkar. „Svona nú, hr. Strúpp!“ sagði hann hátt. „Hættu að klingja klukkunni!“ „Um hvað ertu að tala?“ spurði pabbi. Við héldum áfram að toka í klukkustrenginn, rétt eins og áður. „Ég hringi klukk- unni alveg eins og þú sagðir mér. Hvað er að?“ „Hvað er að!“ sagði séra Há- kon og renndi fingrinum eftir innanverðum kraganum sínum, til að losa um hann. „Heyrirðu ekki þetta ding—dong, ding— dong þarna uppi?“ Allir kirkju- gestirnir höfðu nú snúið sér við, og sumir voru að benda okkur með handatilburðum. „Þú klingir klukkunni. Það er gert við jarðarfarir. Hættu að láta hand ding—donga!“ „Hvern sjálfan viltu láta mig gera?“ spurði pabbi. „Þegar ég var dyravörður í skólanum, hringdi ég alveg eins og núna. Enginn brá mér um að klingja. „Skólabjallan er ekki af sam- bærilegri stærð við þessa klukku hr. Strúpp,“ sagði séra Hákon. „Það pr allur munur á þeim. Skólabjalla hringir eins, hvern- ig sem með hana er farið. Svona, hættu nú að hringja klukkunni eins og þú gerir. Það gerir fólk dapurt. Það hljómar ekki rétt við brúðkaup.“ „Hvað viltu þá að ég geri?“ spurði pabbi. „Láttu hana gjalla!“ ,Gjalla?“ sagði pabbi. „Hvað er það?“ Séra Hákon snéri sér við og leit snöggvast til fólksins í kirkjunni. Súsí og Húbert stóðu enn uppi við altarið og biðu þess að séra Hákon kæmi og lyki að þylja vígslutextann, en Súsí virtist að því komin að líða út af þá og þegar, og Húbert virtist hafa í hyggju að hlaupa út í gegnum litaðar gluggarúðurnar. „Hafið þér aldrei látið bjöllu gjalla á ævinni?“ spurði séra Hákon. „Ödungis ekki,“ sagði pabbi, „og hef heldur aldrei heyrt þess getið.“ „Það heyrist ding-a-ling, ding- a-ling,“ sagði hann. „Einmitt það,“ sagði pabbi og togaði enn í spottann, eins og við höfðum gert frá byrjun. „Þetta hef ég heldur aldrei heyrt getið um.“ „Jæja, hættu þá að klingja og byrjaðu að gjalla, hr. Strúpp!“ sagði séra Hákon. „Sumt fólkið hérna er þegar byrjað að gráta.“ „Ég get bara alls ekki breytt um í miðju kafi,“ sagði pabbi. „Ég myndi þurfa að æfa mig. Ég verð bara að halda áfram eins og horfir. Næst skal ég gera það öðruvísi fyrir þig.“ Séra Hákon rétti út höndina Framhald á bls. 7 Erlendur Einarsson ráðinn forstjóri Sambands íslenzkra samvinnufélaga Stjórn Sambands íslenzkra samvinnujélaga samþykkti á fundi sínum 17. des. s.l. að ráða Erlend Einarsson sem forstjóra frá næstu áramót- um, en þá lætur Vilhjálmur Þór af því starfi til að taka við bankastjórastöðu í Lands bankanum. í framkvæmdastjórn SÍS voru kjörnir, auk forstjóra, sem er sjálfkjörinn, þeir Helgi Þor- steinsson, framkvæmdastjóri inn flutningsdeildar, og er hann varaformaður framkvæmda- stjórnarinnar; Helgi Pétursson, framkvæmdastjóri útflutnings- deildar; Hjalti Pálsson, fram- kvæmdastjóri véladeildar, og Hjörtur Hjartar, framkvæmda- stjóri skipadeildar. Varamaður í framkvæmdastjórn var kjörinn Harry Frederiksen, fram- kvæmdastjóri iðnaðardeildar. Hinn nýi forstjóri Erlendur Einarsson er 33 ára gamall Skaftfellingur, fæddur í Vík í Mýrdal 1921, sonur hjón- anna Einars Erlendssonar, sem verið hefir starfsmaður Kaup- félags Skaftfellinga í fjóra ára- tugi, og Þorgerðar Jónsdóttur. Framháldsnám í Harvard Erlendur réðist 15 ára gamall til starfs hjá kaupfélaginu í Vík og vann þar til ársins 1942, nema hvað hann stundaði nám í Sam- vinnuskólanum veturna 1939— 1941. Eftir það varð hann starfs- maður Landsbankans, en fór vestur um haf til framhaldsnáms 1944—1945. Lagði hann þá fyrir sig bankamál og starfaði jafn- framt við banka í New York. Síðan hefur Erlendur dvalizt eitt missiri við framhaldsnám í Harvard háskólanum vestra, og var það veturinn 1952. Árið 1946 var Erlendur ráð- inn til að veita forstöðu Sam- vinnutryggingum, sem settar voru á stofn það ár. Dvaldist hann þá um hríð í Englandi við undirbúning tryggingarfélagsins og hefir veitt því forstöðu síðan. Það er, eftir aðeins átta ára starf, annað stærsta tryggingafélag landsins. Jón Ólafsson forstjóri Samvinnutrygginga Stjórn Samvinnutrygginga hefir samþykkt að ráða Jón Ólafsson lögfræðing sem fram- kvæmdastjóra félagsins frá ára- mótum í stað Erlendar Einars- sonar. Jón verður eftir sem áður framkvæmdastjóri líftrygginga- félagsins Andvöku. —Alþbl., 18. des. Susiness and Professional Cards Phone 74-7855 ESTIMATES FREE J. M. Ingimundson Re-Roofing — Asphalt Shingles Insul-Bric Siding Vents Installed to Heip Eliminate Condensation 832 Simcoe St. Winnipeg, Man. SEWING^MACHINES Darn socks in a jiffy. Mend, weave in holes and sew beautifully. 474 Portage Ave. Winnipeg, Man. 74-3570 Dr. ROBERT BLACK Sérfræðingur í augna. eyrna, nef og hálssjúkdómum. 401 MEDICAL ARTS BLDG. Graham and Kennedy St. Skrifstofusími 92-3851 Heimasími 40-3794 Dunwoody Saul Smilh & Company Chartered Accountants Phone 92-2468 10« Princess St. Winnipeg, Man. And offices ati FORT WILLIAM - KENORA FORT FRANCES - ATIKOKAN Hafið Höfn í huga Heimili sólsetursbarnanna. Icelandic Old Folks’ Home Soc , 3498 Osler St., Vancouver, B.C. ARLINGTON PHARMACY Prescription Specialist Cor. Arlington and Sargent Phone 3-5550 We collect light, water and phone bills. Post Office Muir's Drug Store Lld. . J. CLUBB FAMILY DRUGGIST SERVING THE WEST END FOR 27 YEARS Phone 74-4422 Ellice & Home Thorarinson & Appleby Barristers and Solicitors S. A. Thorarinson. B.Sc., L.L.B. W. R. Appleby, B.A., L.L.M. 701 Somerset Bldg. Winnipeg, Man. Ph. 93-8391 Phone 92-7025 H. J. H. PALMASON Chartered Acccuntant 505 Confederation Llfe Buildlng WINNTPEG MANITOBA Parker, Parker and Kristjansson Barristers - Solicitors Ben C. Parker, Q.C. B. Stuart Parker, A. F. Kristjansson 500 Canadian Rank of Conunerce Chambers Winnipeg, Man. Phone 92-3561 G. F. Jonasson, Pres. & Man. Dir. Keystone Fisheries Limited Wholesale Distributors of FRESH AND FROZEN FISH 60 Louise Street Simi 92-6227 EGGERTSON FUNERAL HOME Dauphln. Manitoba Eigandi ARNI EGGERTSON Jr. Van's Eíectric Ltd. 636 Sargent Ave. Authorized Home Appliance Deálers GENERAL ELECTRIC — ADMIRAL McCLARY ELECTRIC — MOFFAT Phone 3-4890 Dr. P. H. T. Thorlakson WINNIPEG CLINIC St. Mary's and Vaughan, Winnipeg PHONE 92-6441 J. J. Swanson & Co. LIMITED 108 AVENUE BLDG. WINNIPEU Fasteignasalar. Leigja hús. Ot- yega peningalftn og eldsábyrgC, bifreit5aábyrg8 o. s. frv. Phone 92-7538 SARGENT TAXI PHONE 20-4845 For Quick. Reliable Service DR. E. JOHNSON 304 Eveline Street SELKIRK, MANITOBA Phones: Office 26 — Residence 230 Office Hours: 2.30 - 6.0t p.m. Thorvaldson, Eqgertson, Bastin & Stringer Barristers and Solicitors 209 BANK OF NOVA SCOIIA Bldg. Portage og Garry St. PHONE 92-8291 CANADIAN FISH PRODUCERS LTD. J. H. PAGE, Managing Dlrector Wholesale Distributors of Fresh and Frozen Fish 311 CHAMBERS STREET Office: 74-7451 Res.: 72-3917 Office Phone 92-4762 Res. Phone 72-6115 Dr. L. A. Sigurdson 528 MEDICAL ARTS BUILDING Office Hours: 4 p.m.—6 p.m. and by appointment. A. S. BARDAL LTD. FUNERAL HOME 843 Sherbrook Street Selur lfkkistur ogQhnnast um tkt- farir. Allur ötbúnaCur sá bezti. StofnaC 1894 SÍMI 74-7474 Minnist BETEL í erfðaskrám yðar. S. O. BJERRING Canadian Stamp Co. RUBBER & METAL STAMPS NOTARY & CORPORATE SEALS CELLULOm BUTTONS 324 Smith St. Wlnnlpeg PHONE 92-..Í24 Creators of Distinctive Printing Columbia Press Ltd. 695 Sargenl Ave. Winnipeg PHONE 74-3411 SELKIRK METAL PRODUCTS Reykháfar, öruggasta eldsvörn, og ávalt hreinir. Hitaelningar- rör, ný uppfynding. Sparar eldi- við, heldur hlta frá aC rjúka út meC reyknum.T—SkrifiC, simiC til KELLY SVEINBSON 625 WaU St. Winnlpeg Just North of Portage Ave. Símar 3-3744 — 3-4431 J. Wilfrid Swanson & Co. Insurance in all its branches Real Eitate - Mortgages - Rental* 210 POWER BUILDING Telephone 93-7181 Res. 46-3480 LET US SERVE YOU

x

Lögberg

Gerð af titli:
Flokkur:
Gegnir:
ISSN:
0837-3779
Tungumál:
Árgangar:
72
Fjöldi tölublaða/hefta:
3933
Skráðar greinar:
5
Gefið út:
1888-1959
Myndað til:
30.07.1959
Útgáfustaðir:
Ritstjóri:
Einar Gísli Hjörleifsson Kvaran (1890-1891)
Jón Ólafsson (1890-1891)
Einar Gísli Hjörleifsson Kvaran (1891-1895)
Sigtryggur Jónasson (1895-1901)
Magnús Paulsson (1901-1905)
Stefán Björnsson (1905-1914)
Sigurður Júlíus Jóhannesson (1914-1914)
Kristján Sigurðsson (1914-1915)
Sigurður Júlíus Jóhannesson (1915-1917)
Jón J. Bíldfell (1917-1927)
Einar Páll Jónsson (1927-1959)
Ingibjörg Jónsson (1959-1959)
Útgefandi:
Prentfélag Lögbergs (1888-1890)
Lögberg Printing and Publishing Co. (1890-1911)
Sigtryggur Jónasson (1888-1890)
Bergvin Jónsson (1888-1890)
Árni Friðriksson (1888-1890)
Einar Gísli Hjörleifsson Kvaran (1888-1890)
Ólafur Þórgeirsson (1888-1890)
The Columbia Press Limited (1911-1959)
Efnisorð:
Lýsing:
Fréttablað í Winnipeg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað: 2. tölublað (13.01.1955)
https://timarit.is/issue/159836

Tengja á þessa síðu: 3
https://timarit.is/page/2207584

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

2. tölublað (13.01.1955)

Aðgerðir: