Lögberg - 27.10.1955, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 27. OKTÓBER 1955
5
ÁHLGAMÁL
KVCNNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
ÁRDIS
Ársrií Bandalags lúterskra kvenna, XXIII. hefti
Ritstjórar: Ingibjörg J. Ólafsson . Ingibjörg Bjarnason
legan fróðleik að geyma, svo
og grein önnu Austman um
Eins og nokkur undanfarin
ár er þessu hefti ÁRDÍSAR
skipt nokkurn veginn jafnt
milli enskunnar og íslenzk-
unnar. Það virðist mæta
sanngjarnt, en þó segir ráðs-
maður ritsins að þessi tilhög-
un valdi óánægju; að eldra
fólkið vilji sjá fleiri íslenzkar
greinar, en hið yngra segjist
ekki skilja íslenzkuna svo vel
að það njóti lesturs íslenzku
greinanna, og af þessum or-
sökum seljist ritið ekki eins
vel og búast mætti við. —
600— 700 eintök seljast af rit-
inu árlega; má telja það mikla
útbreiðslu fyrir félagsrit í
okkar fámenna hóp, og má
Bandalagið vel við una. Allar
skýrslur um störf félagsins
eru að sjálfsögðu á ensku, sem
allir skilja. Virðist núverandi
tilhögun ritsins taka til
greina óskir sem flestra og er
ongin ástæða til að lesendum
þess fækki tungumálanna
vegna meðan vandað er til
ritsins að efni og frágangi svo
sem gert hefir verið undan-
farin ár.
öndvegi í ritinu skipar í
þetta skipti ritgerð eftir frú
Helgu Sigurbjörnsson, bóka-
vörð við íslenzka Manitoba-
háskólasafnið; er hún um
sögu og gildi íslenzka þjóð-
búningsins. Hefir frú Helga
viðað að sér miklu efni og
skemmtilegu, — enda hæg
heimatökin. En hún hefir líka
farið vel með efnið. Hún
skýrir frá hve íslenzkar
konur eiga listamanninum
Sigurði Guðmundssyni upp
að una fyrir að endurreisa
þjóðbúning þeirra. Þótt hvers
dagsþjóðbúningur sé nú að
leggjast niður þá er hann sem
sparibúningur mjög vinsæll,
i.enda kemst engin tízka í
hálfkvisti við upphlutinn
hvað fegurð og stíl snertir, en
fyrir ofan hann gnæfir skaut-
búningurinn, sem myndi
sóma hvaða drottningu sem
væri, enda æðsta tákn íslands,
Bjallkonan, klædd skautbún-
ingi, ímynd lslendinga.“ Enn-
fremur segir hún: „Ég veit, að
fjölmargar konur í Manitoba
eiga íslenzka þjóðbúninga af
óllum gerðum, og fyndist mér
það vel viðeigandi, að þær
skrýddust honum oftar en
þær gera, sérstaklega á ís-
fendingahátíðum, svo sem há-
tíðinni á Gimli.“
Ég hafði mikla ánægju af
að lesa Minni Kvenfélagsins
■^róyja eftir Kristínu Skúla
s°n; stíllinn er svo lifandi;
greinin hefir mikinn sögu-
Kvenfélagið ísafold. Vænt
þykir mér um minningar-
greinarnar um fjórtán merkar
konur íslenzkar. Árdís á þökk
skilið fyrir að halda á lofti
fróðleik um störf kvenna og
nöfnum þeirra, því að þeirra
er stundum lítið getið í sagn
ritum okkar, svo sem Kristín
Skúlason víkur að í grein
sinni.
Ritstjórarnir rita um tvær
frægustu konur sögunnar:
Helen Keller sjötíu og fimm
ára, eftir Ingibjörgu J. Ólafs-
son og Florence Nightengale,
eftir Ingibjörgu S. Bjarnason.
Er ávallt lærdómsríkt að lesa
um afburða konur og menn.
Grein Guðlaugar Jóhannes-
son, Minningar um Argyle,
fjallar um sögu byggðarinnar
og 75 ára afmælishátíð henn-
ar. Er greinin tímabær og góð.
Annað efni í ritinu er: The
Best Years of Your Life —
Eleanore Gillstrom; Sigur-
björg Johnson, níræð — Ingi-
björg J. Ólafsson; Synod Cele-
brates 70th Anniversary —
Rev. Eric H. Sigmar; Camp-
ing, Chapter II — Ingibjörg J.
Ólafsson; A Likeness of
Christ — Ingibjörg S. Bjarna
son; Vakningarprédikanir
Billy Grahams — Ingibjörg J
Ólafsson; Kvennaþingið :
Argyle — Ingibjörg J. Ólafs-
☆
☆ ☆
SJÓMANNSKONA
frá ©yðilegasta útkjálka Norður-Noregs
son;
Golden Weddings, og
skýrslur embættiskvenna.
Þetta ágæta og fjölbreytta
rit fæst hjá Mrs. J. S. Gillis,
971 Dominion St., Winnipeg;
Mrs. B. S. Benson, 695 Sargent
Ave., og öllum kvenfélögum
Bandalagsins. Verð 75 cents.
Faðir hennar drukknaði,
þegar hún var 10 ára. — 1
fyrsta skiptið, er hún sá epli
og appelsínu, kom henni í hug,
að þetta væru ávextir úr
aldingarðinum Eden.
Lítil og grá fyrir hærum,
en með bros á vör, segir
gömul sjómannskona frá
nyrztu útkjálkum Noregs frá
eyðilegum stað, þar sem hún
lifði lífi sínu í fjölda ára, án
síma, póstþjónustu, læknis og
ljósmóður. — Ég nefni ekki
staðinn, — segir hún, en
hann er víst eitthvert hið
mesta veðravíti í öllum
Norður-Noregi. — Þar fæddist
ég og þar bjó ég í 40 ár. Mér
er illa við að flytja þaðan,
jafnvel þótt ég viti að ég flyt
til hins betra.
Fólk, sem býr í bæjum
Suður-Noregs hefur ekki hug-
mynd um hvað stórviðri er,
í útkjálkum Norður-Noregs,
— heldur hin gamla kona
áfram. — Fárviðri þar norður
frá geta rifið þakið af húsinu
og feykt manneskju langar
leiðir, ef menn voga sér út
fyrir dyr. Ég hef reynt þetta,
svo að ég veit hvað ég segi.
Sem barn hef ég beðið klukku
tímum saman eftir föður mín-
um, þegar óvænt stormaði á
hafinu. Mundi hann ná landi,
eða aldrei koma aftur? — Að
lokum kom hann ekki aftur.
Þá var ég 10 ára. Móðir mín
sat ein eftir með 4 börn undir
fermingaraldri. Hvernig átti
hún að sjá fyrir okkur? Hún
gjörði hið eina rétta, er hún
nokkru seinna giftist öðrum
sjómanni. Honum fékk hún að
halda þar til hún dó.
Við höfðum engar fastar
póstsamgöngur og varð að
senda bréf og nálgast á báti.
Læknir eða ljósmóðir voru
ekki á staðnum. Ekki heldur
talsími eða ritsími og gerðum
við börnin okkur ævintýra-
legar hugmyndir um þessi
tæki.
Jólatré höfðum við aldrei
mínu ungdæmi. Er ég fullorð-
in, sá í fyrsta skiptið tendrað
jólatré hafði það svo mikil
áhrif á mig að ég grét.
Ég . giftist sjómanni að
heiman, er ég hafði verið
fjarverandi frá heimahögum
í tvö ár, en þá fluttist ég heim
aftur. 1 mörg ár átti ég mjög
erfitt með stóran barnahóp.
En það sem fór verst með mig
var óttinn um manninn minn
á sjónum, í vondum veðrum.
Ég gat aldrei gleymt hvernig
fór fyrir pabba mínum. Ég hef
staðið klukkutímum saman á
ströndinni, í nístandi kulda. —
Það er annars undarlegt, að
ég skyldi aldrei fá lungna-
bólgu eða verða gigtveik.
Við lifðum mest á fiskmeti.
Kjöt var mjög sjaldgæft. Hið
einasta húsdýr á staðnum var
geitin, nægjusamt dýr, sem
lifað gat af þangi og fisk-
úrgangi.
Ávextir voru engir. Ég hafði
ekki séð epli, fyrr en ég kom
til bæjar nokkurs. Þar sá ég
einnig í fyrsta skiptið appel-
sínu og hélt að ávextir þessir
væru úr aldingarðinum Eden,
er ég sem barn hafði lesið um
í Biblíusögunum. tJr Fiskaren
—VÍKINGUR
Mörg tungumál
1
Talið var að hinn frægi
túlkur Smith, sem var einka-
túlkur Hitlers sáluga, hafi
kunnað yfir 20 tungumál, en
þar af 12 til fullnustu. Þetta
er þó ekki mikið þegar hugs-
að er til allra þeirra tungu-
mála, sem töluð eru í okkar
litla heimi, en þau munu vera
alls um 4000, séu mállýzkur
allar teknar með. Mest notaða
málið mun vera kínverska, en
hana nota 400 milljónir. Næst
kemur hindúanska, sem töluð
er af 300 milljónum. Tilbúin
„alþjóðamál" munu vera
þar af eru elzt Volapuk og
Esperanto, einna útbreiddust
//
Jane Ashley segir:
CASCO
P0TAT0 FL0UR
er fyrirtak til að gera súpu, sósu
og ídýfu þykkri"
Þér munið einnig reyna, að Casco kartöflumjöl er
mjög gott til að gera bragðbetri kökur, scones og
smákökur. Reynið þessa prófuðu forskrift fyrir margs
konar kökur, er fjölskyldunni þykja svo góðar.
MELTING MOMENTS
1/2 bolla af smjöri eða shortening.
1/3 bolla ís-sykur (icing sugar).
1/4 teskeið vanilla.
1/2 bolla Casco kartöflumjöl.
1/2 bolla sigtað (all purpose) mjöl.
Sláit5 smjöritS lint, bætiö I ís-sykur, blandið vel,
hræriti I vanilla.
SigtitS saman Casco kartöflumjöl, bætitS í smjöri.
HræritS metS spæni þar til vel blandaö.
GeriÖ úr snúiSa, einn þumlung I þvermál.
Setjið á feitarlausa pönnu, fletjiö me8 lítiS
mjölugum gafli.
BakiS í vanalegum ofni (350 P.) I 20 mlnútur, eSa
þar til dálItiS brúnað.
N6g fyrir 3 dúzín.
Þér getið keypt CASCO POTATO FLOUR í flestum
matvörubúðum í eins punds kössum.
FRÍTT
Eftir öðrum reyndum uppskriftum búnum til úr þeim
vörum, sem vér framleiðum, skrifið:
Jane Ashley,
Dept. F., Home Service,
The Canada Starch Company Lid.,
P.O. Box 129, MONTREAL, P.Œ
TSppskrifUr fást á Frönsku cða l’.nsku.
Gerið svo vel að tnka frani, hvort
inálið þér viljið.
ÞEKT AÐ
GÆÐUM
OG
ÁREIÐANLEIK