Lögberg - 01.03.1956, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTMUDAGINN 1. MARZ 1956
5
ÁHUGAM4LL
LVENNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Fögur konuminning
Nýlega barst okkur kær-
komin gjöf: Minningar Thor
Jensens, II hefti, skrásettar af
Valtý Stefánssyni ritstjóra.
!• hefti er útselt og ófáanlegt,
°g höfum við ekki séð það.
Thor Jensen hefir réttilega
verið talinn mestur fram-
kvæmdarmaður, sem uppi
hefir verið á íslandi. Hann
var forgöngumaður og fram-
kvæmdastjóri stærstu verzl-
unar- og útgerðarfyrirtækja í
landinu, og mestur fram-
kvæmdamaður um jarðrækt,
rak um skeið bú á Korpúlfs-
stöðum, hið stærsta á á ís-
landi á seinni öldum. — Hann
var af dönskum ættum, fædd-
ur í Kaupmannahöfn, en
fluttist til íslands 1878, þá að-
eins 17 ára að aldri; gerðist
hann Islendingur í húð og
hár, er jafnan bar hag og
heiður fósturjarðar sinnar,
íslands, fyrir brjósti. Árið
1886 kvæntist hann Margréti
Þorbjörgu Kristjánsdóttur,
merkri konu, ættaðri af Snæ-
fellsnesi. Áttu þau hjón miklu
harnaláni að fagna, eignuðust
fjórar myndarlegar dætur og
sjö sonu, er allir urðu af-
bragðsmenn, hver á sínu
sviði. Þeirra kunnastur Vest-
Ur-lslendingum er Thor Thors
sendiherra, er margoft hefir
auðsýnt þeim mikinn vin-
áttuhug.
Thor Jensen unni konu
sinni mjög og fór ekki leynt
flaeð, hve mikils hann mat
hana í öllum greinum. Sögu-
ritarinn segir: „Sem ættfaðir
°g heimilisfaðir var • Thor
•lensen sýnilega stoltur yfir
því, hve móðerni barna hans
var í alla staði ágætt, enda
lát hann ekkert tækifæri
°notað til þess að Þorbjörg
fyndi það greinilega, hve heitt
hann unni henni.“
Um aldamótin höfðu miklir
erfiðleikar og óheppni komið
Thor Jensen á kné í bili. Kom
honum þá í hug að flytjast
vestur um haf. Þegar hann
rifjaði upp það tímabil, sagði
hann: „Ég hefði fyrr eða síðar
farið vestur, ef Þorbjörg mín
hefði ekki haldið mér hér
fhstum, en hún var líka sú
eina, er gerði það að aðal-
atriði fyrir mig, að ég legði
ffam alla krafta mína til far-
s®ldar fyrir íslenzka hags-
ntuni. I hvert sinn sem ég
hafði tækifæri að horfa fram-
an í hana, færðist ég í aukana.
kom krafturinn í karlinn,
°g margt það sem ég tæplega
treysti mér til að komast
fram úr, varð mér leikur
einn, er ég fann, að hún stóð
með mér.“
Alfred Jensen kemst
skemmtilega að orði í bréfi til
mágkonu sinnar: „Vafalaust
hefir þú veitt því eftirtekt, að
ættmenn mínir nota alltaf
nafnið þitt, Þorbjörg, því
okkur finnst að innra sam-
band sé á milli Thors og
Þorbjargar. Þess vegna er
erfitt fyrir okkur að nefna
þig Margrétar-nafninu, en
vonum að þessi nafnavíxl
dragi ekki úr hrifningu okkar
og ást til þín.“
Og Thor Jensen lét svo um-
mælt um konu sína: „Allt það
sem ég aðhafðist í lífinu og
nokkru máli skipti fyrir mig
og störf mín, var mótað at
hennar anda. Það var hún,
sem gaf mér styrkinn til að
leggja út í stórræðin. Án
hennar aðstoðar þótti mér ég
vera hjálparvana og einmana,
nærri að segja bjargarlaus í
lífinu.“
Haustið 1945 missti Thor
Jensen konu sína eftir um það
bil 60 ára hjónaband. Gat hið
aldraða stórmenni naumast
afborið hinn þunga harm.
„Nú er ekki annað að gera
en að bíða, eins og „mamma“
sagði við mig, þegar henni
fannst þyngst horfa fyrir mér
á erfiðleikatímunum framan
af ævinni. Við skulum bíða,
bara bíða, þá gengur allt vel.“
Hann dó um haustið 1947
og Valtýr Stefánsson segir:
„í einu af sínum óviðjafnan-
legu ljóðum kveður skáldið,
séra Matthías Jochumsson:
Dæm svo mildan dauða,
drottinn, þínu barni, —
eins og léttu laufi
lyfti blær frá hjarni. —
Og þannig heimsótti dauð-
inn þennan aldurhnigna
mann, sem staðið hafði
fremstur í flokki þeirra at-
hafnamanna, sem breyttu
vordraumum íslenzku þjóð-
arinnar í vöku og starfi.“ —
Þá um sumarið hafði Thor
Jensen ritað stuttan eftirmála
að minningum sínum og
lýkur honum þannig:
„Nú þegar ég hef látið af
störfum og bíð þess eins að
hérvist minni sé lokið, en hef
nú orðið fyrir lífs míns óbæt;
anlegustu sorg, að hún er
horfin frá mér, sem var mér
dýrmætari en sjálft lífið í
brjósti mér, er það mín heit-
asta ósk, að öll niinnisblöðin
mín, allt líf mitt og æfisaga,
geti borið þess gleggst merki,
hvernig góð eiginkona getur
neytt krafta sinna til stuðn-
ings manni sínum, aukið víð-
sýni hans í málefnum þjóðar-
innar og örvað hann til að
Stórfelfdasta tjón
Framhald af bls. 1
Þak fauk af hlöðu í Villinga
nesi og í Brekkukoti fauk
braggi, sem notaður var til
heygeymslu, og týndist eitt-
hvað af heyinu. Sums staðai
brotnuðu rúður í íbúðarhús-
um og hey fauk á nokkrum
stöðum, en ekki teljandi.
Húsið á Ytri-Mælifellsá er
ekki íbúðarhæft eftir óveðrið,
en allar rúður brotnuðu og
fleiri skemmdir urðu á því.
í þrjá daga, 22.—24. janúar
var frostið tuttugu stig hér í
sveitinni, en 27. janúar gerði
þýðviðri. Aðfaranótt 29. jan.
kom mikill jakaburður í
Svartá og skemmdist göngu-
brúin hjá Gilhaga, svo hún
er nú ekki fær yfirferðar.
Hestur frá Hóli fórst í jaka-
ruðningnum. Allmikill snjór
var kominn hér áður en brá
til þýðviðrisins. —B.E.
Vélbálur flytur sjúkling
í fárviðri yfir Húnaflóa
Frá fréttaritara Tímans
á Hvammstanga.
1' gærkveldi kom hingað
mótorbátur frá Hólmavík
með sjúkling úr Steingríms-
firði. Þrátt fyrir veðurofsann,
sem var aftaka mikill, tókst
ferð bátsins slysalaust. Var
strax náð í héraðslækninn á
Blönduósi til að framkvæma
uppskurð á sjúklingnum, þar
eð aðgerðin þoldi enga bið.
Svo illa vildi til, að héraðs-
læknirinn á Hvammstanga
var í sjúkravitjun fram í
sveit. Héraðslæknirinn á
Blönduósi skar sjúklinginn
upp ásamt héraðslækninum á
Hólmavík, sem kom með
sjúklingnum.
Tókst aðgerðin vel og líður
sjúklingnum nú eftir vonum
vel. Úrkoma mikil fylgdi suð-
vestan rokinu. Ekki er kunn-
ugt um stórfelldar skemmdir
eða tjón hér í héraðinu. Þó
urðu nokkrir skaðar á bæjum
á norðanverðu Vatnsnesi.
Bóndinn á Illugastöðum Guð-
mundur Arason hreppstjóri
mun hafa mist um 80 hest-
burði af heyi, er þak fauk af
hlöðu. Einnig fauk eitthvað
rétta bágstöddum hjálpar-
hönd.
Sú er mín hugheilasta ósk
íslenzku þjóðinni til handa,
að hún megi eignast sem
flestar slíkar dætur, sem í
einu og öðru kappkosta að
glæða skilning barna sinna á
þörfum lands og þjóðar og
blása þeim í brjóst sönnum
manndómsanda, jafnframt
því að leitast við að auka víð-
sýni eiginmanna sinna í fram-
faramálum þjóðarinnar og
vera ávallt boðnar og búnar
til að rétta samferðafólkinu
hjálparhönd. Forsjónin gefi,
að sem flestar konur landsins
megi, að því er snertir gáfur
og mannkosti, sem mest líkj-
ast henni, sem stóð við hlið
mér um 60 ára skeið. Rætist
sú ósk mín, tel ég að íslenzka
þjóðin sé vel á vegi stödd.“
af heyi á Þorgrímsstöðum.
Miklar skemmdir urðu á
símalinunni milli Blönduóss
og Hvammstanga. Brotnuðu
13 símastaurar 1 röð nálægt
bænum.
Mikið Ijón í Eyjafirði
Akureyri í gær.
í öllum sveitum hér í
héraðinu berast fregnir um
tjón af völdum óveðursins og
sums staðar allstórfellt. A
Flögu í Hörgárdal fauk fjár-
húsþak, að Syðrabakka og
Ásgerðarstöðum fauk allmik-
ið hey. Á Þelamörk.fauk víða
mikið hey og fleiri skemmdir
urðu, svo og í Kræklingahlíð.
í Öngulstaðahreppi fauk á
flestum bæjum meira eða
minna. Hluti af fjósþaki fór á
Ytri-Hóli.
í Fnjóskadal urðu miklir
skaðar. 1 Böðvarsnesi fuku
braggar með heyi; einnig fauk
þak og hey á Illugastöðum. Á
Birningsstöðum fauk hlöðu-
þak. Framhald á bls. 8
CANADA FRAMLEIÐIR
MÁLMA
FYRIR ALLAN HEIM
í dag er Canada mesta útflutningsland af
ýmsum málmum, svo sem nikkel, platínu,
platínu-málm og asbestos; annað að því er
gull og aluminum snertir; þriðja með zínk;
og fjórða með kopar og blý. Málmnám er nú
önnur mesta frumiðnaðargrein landsins.
Vöxtur iðnaðar þess hefir tekið stórfelldum
framförum. Og af honum hefir hver einasti
Canadamaður haft hagnað.
Ofanskráðar skýringar eru textar úr einni
eða annari af auglýsingum, sem The House
of Seagram hefir birt í ritum og fréttablöðum
um allan heim. Auglýsingar þessar eru til
þess ætlaðar að kynna Canada betur en
áður og sýna hve mikilsverð og efnisgóð öll
framleiðsla er í Canada.
Clie j louse oj' Seacj ram