Lögberg - 12.09.1957, Síða 1

70. ÁRGANGUR
WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 12. SEPTEMBER 1957
NÚMER 37
Lætur af flokksforustu
Síðastliðinn föstudag gerð-
ust þau óvæntu tíðindi, að for-
maður Liberalflokksins, Louis
St. Laurent, fyrrum forsætis-
ráðherra, gerði lýðum ljóst,
að hann hefði ráðið það við
sig að láta af flokksforustunni,
og stuðla þar með að því, að
kvatt yrði til alþjóðar flokks-
þings við allra fyrstu hentug-
leika; forráðamenn flokksins
telja líkur á, ef alt gengur að
óskum, að takast megi að
kveðja saman flokksþing í
desembermánuði næstkom-
andi til að velja eftirmann St.
Laurents og semja nýja
stefnuskrá.
í yfirlýsingu sinni lét St.
Laurent þess getið, að niður-
staða sú, er hann hefði komist
að, væri fyrst og fremst gerð
að læknisráði, auk þess sem sér
hefði orðið það Ijósara með
hverjum líðandi degi, að sig
skorti líkamsþrek til að leggja
út í nýja kosningarimmu, sem
að höndum gæti borið fyrir-
varalítið, eða með sem
skemsta, hugsanlegum fyrir-
vara; hagsmunir hins þaul-
reynda þjóðeiningarflokks, —
Liberalflokksins, — yrðu að
skipa fyrirrúm fyrir sérhags-
munum einstaklingsins; hann
kvaðst finna til djúpstæðs
saknaðar vegna þessarar óum-
flýjanlegu ákvörðunar, því
engan veginn væri það létt
verk eftir langt stjórnarstarf,
að hverfa úr fararbroddi
flokksins, sem þeir Laurier og
Mackenzie King svo giftusam-
lega veittu forustu áratugum
saman til alþjóðarheilla-
Með St. Laurent hverfur af
stjórnmálasviðinu vitur mað-
Louis St. Laurenl
ur og þjóðhollur, dáður af
þegnum þessa lands frá strönd
til strandar sakir mildi sinnar
og ljúfmensku; stjórnartíma-
bil hans mun jafan talið verða
sem gullaldartímabil í sögu
canadisku Jajóðarinnar, þar
sem friður og farsæld réðu
ríkjum.
Svo sem ræður að líkum,
er þegar farið að stinga saman
nefjum um það, hver verða
muni eftirmaður St. Laurents,
er takist flokksforustuna á
hendur; eins og sakir standa,
eru þrír menn einkum til-
greindir, þeir Harris, fyrrum
fjármálaráðherra, Pearson,
fyrrum utanríkisráðherra, og
fyrverandi heilbrigðismála-
ráðherra, Paul Martin.
Þegar á flokksþingið kemur,
má vel vera að enginn þeirra
þriggja manna, sem nú hafa
nefndir verið hneppi forustu-
hnossið.
Um 5000 Ungverjar líflótnir síðan
í byltingartilrauninni
Brezkir lögfræðingar gefa úi tilkynningu. — Þess er hvergi
getið, að neinn hafi verið sýknaður.
K’KKERT lát verður á ógnar-
stjórn kommúnista í Ung-
verjalandi, þvert á móti eykst
hún með degi hverjum. Rétt-
arhöld þar líkjast engu fremur
en sjónleikjum, og aftökunum
svipar til þess, sem var í
frönsku byltingunni, að því er
fjöldann snertir.
Nokkrir brezkir lögfræð-
ingar með hinn kunna mála-
færslumann Sir Hartley
Shawcross, fyrrum aðalsókn-
ara ríkisins, fremstan í flokki,
lögðu fram sönnunargögn
varðandi þetta nú á dögunum.
Lögfræðingar þessir eiga setu
í Alþjóðanefnd lögfræðinga
(International Commission of
Jurists) af hálfu Breta, en á
síðasta ári lýsti nefndin yfir
því, að aðgerðir Sovétríkjanna
í Ungverjalandi væru beint
brot á alþjóðalögum.
Dómurunum ógnað
f nýrri yfirlýsingu, sem
gefin var út fyrir skömmu,
skýrir nefndin frá því, að
fyrirkomulag réttarhaldanna
í Ungverjalandi sé nú svo af-
leitt, að jafnvel dómararnir og
saksóknarinn mótmæli. End-
urteknar kvartanir og ógnanir
gagnvart þeim hafi átt sér
stað af hálfu Kadar-stjórnar-
innar.
Framhald á bls- 8
MINNING ARORÐ:
Fred S. Snowfield LÖGMAÐUR
Sálmaskáldið séra Hall-
grímur Pétursson segir á ein-
um stað:
Dauðinn má svo með sanni
samlíkjast þykir mér —
slyngum þeim sláttumanni,
sem slær allt hvað fyrir er,
grösin og jurtir grænar,
glóandi blómstrið frítt,
reyr, stör, sem rósir vænar,
reiknar hann jafn fánýtt.
Svo hefir það verið frá upp-
hafi að þegar sigð dauðans fer
yfir mannlífsakurinn, að þá
er engu hlíft, smábarnið verð-
ur fyrir henni, æskan í blóma
lífsins, maðurinn á bezta
skeiði ævinnar, miðaldra mað-
urinn — og Ellin. — Allt lýtur
sama lögmálinu — að „þegar
að kallið kemur kaupir sig
enginn frí.“ —
Fjölda manns setti hljóðan
þegar það barst með hraða nú-
tímans að Fred Snowfield
lögmaður væri dáinn. Hann
lézt á nýársdag 1957 af hjarta-
bilun á sjúkrahúsi í Cavalier,
lá aðeins 7 daga, þar til endir-
inn kom, að vísu hafði hann
kennt lasleika af og til síðast-
liðin 2 ár, en allir vonuðu að
hann kæmist yfir hjartasjúk-
dóminn; en hann var nú einu
sinni svoleiðis gerður að hann
hlífði sér ekki, svo nú við frá-
fall hans er vandaður og góð-
ur maður genginn grafarveg;
hans verður saknað ekki ein-
ungis af ástríkri eiginkonu og
ungri dóttur, systur og bræðr-
um og öðrum skyldmennum,
en einnig af öllum þeim fjölda
manna, sem þekktu hann.
#Listaskáldið góða, sem svo
var kallað, Jónas Hallgríms-
son, segir í sínu ódauðlega
erfiljóði um einkavin sinn,
sem dó á unga aldri:
„En ég veit að látinn lifir,
það er huggun harmi gegn.“
Minningin um líf og ævi-
störf góðs manns lifir lengi.
Allir, sem þekktu og kynntust
Fred Snowfield, munu lengi
muna hans prúðmannlegu
framkomu, milda, hlýja brosið
sem hann átti í svo ríkum
mæli, vinnugleði hans að gera
öðrum greiða og að leysa úr
vandamálunum-
Eiginkonan og dóttirin
munu lengi minnast ástúðlegs
eiginmanns og föður; þar féll
enginn skuggi á öll samveru-
árin. — Þessar minningar og
ótal fleiri, bjartar og hug-
næmar, er, að ég held, það
sem Jónas á við, að sé hugg-
unin gegn söknuðinum um
látinn ástvin.
„Þú hlýttir ei brynju né
hirtir um skjöld —
en hjóstu með anda þíns
stáli,
svo bjartur á svipinn og
hjartahreinn
og heitur í hverju máli.“ —
Þannig orti Guðmundur
Friðjónsson skáld á Sandi um
Pál heitinn Briem amtríiann
fyrir nokkuð mörgum árum
síðan. — Þessar fallegu ljóð-
línur hafa sótt á hugann aftur
og aftur.
Þegar ég rita þessi fátæk-
legu minningarorð finnst mér
margt líkt á komið með þess-
um tveimur mætu íslending-
um, þó að Atlantshafið væri
á milli og annar byggi í Rauð-
árdal í Norður-Ameríku og
hinn á íslandi. Báðir voru
lögmenn að lífsstarfi, báðir
falla frá á miðjum aldri, og
báðir áttu það sameiginlegt
að hlífa hvorki heilsu né
starfsþoli í þarfir almennings.
Báðir unnu meðan dagur ent-
ist. Fred Snowfield var góð-
um hæfileikum gæddur og vel
menntaður, unni sönglist, —
enda söngmaður góður — og
lék á orgel, þegar frí var frá
önnum dagsins.
Á skrifstofu hans í Cavalier
var oftast biðröð af fólki. öll-
um var tekið jafn ljúfmann-
lega og greitt úr vandamálun-
um með sömu nákvæmni og
vandvirkni, hver sem í hlut
átti. Alla þá vinnu gerði hann
fyrir sáralitla borgun, og mér
er nær að halda, oft og tíðum
alls enga. Það var næstum
því nóg að koma inn á skrif-
stofuna, vandamálin voru
sama sem leyst, maður var
ekki eingöngu að tala við lög-
mann, heldur jafnframt við
ráðhollan og góðan vin. Það
var svipað og að koma til góðs
læknis, sem maður trúir og
treystir öðrum fremur að sjá
hvað er að og lækna það.
Fred S. Snowfield var
fæddur 2. nóv. 1901 að Hannah
North Dakota, var því aðeins
56 ára, þegar hann lézt. —
Foreldrar: Magnús Sigur-
björnsson Snowfield, dáinn
1944, og kona hans Guðbjörg
Jónína Guðmundsdóttir Saka-
ríassonar, dáin 1954, þá rúm-
lega 90 ára. Skrifaði Mrs.
Kristín H. Ólafsson, Garðar,
N D., falleg minningarorð um
hana, sem komu í Lögbergi
það ár.
Magnúsi og Guðbjörgu varð
9 barna auðið, tvær dætur
misstu þau á ungbarnsaldri,
og tvo uppkomna syni, Sigur-
björn dáinn 1919 og Guðmund
dáinn 1924. Af þessum 9 börn-
um lifa nú Hallfríður M. Ein-
arsson, Mountain; Jóhannes
(Joe) og Ellis í Langdon og
Þórarinn í Cavalier. Öll voru
þessi systkini vel gefin og
námfús. Var á orði haft, hvað
þessum frekar fátæku land-
námshjónum (eins og flest
landnámsfólk var á þeim
árum) tókst giftusamlega að
koma börn'um sínum mennta-
veginn, að hafa t. d. þrjá syni
útskrifaða í lögum í sömu
fjölskyldunni er frekar sjald-
gæft.
Eftir að Mr. Snowfield lauk
barna- og miðskólanámi gekk
hann á ríkisháskólana, bæði í
Minnesota og N. Dak og út-
skrifaðist þaðan. 1930—1931
tekinn í lögmannafélag (The
Bar) N. Dakota. Eftir það var
hann eitt ár í Langdon við
lögfræðileg störf í félagi við
Jóhannes bróður sinn. Flutti
þá til Cavalier. Var kosinn
lögmaður (State Attorney)
fyrir Pembina-sýslu 1938 og
gegndi því embætti til dauða-
dags.
Mr. Snowfield kvæntist 8.
október 1939 Maríu Pálínu
Thorwardson, Akra, N. Dak.,
hinni ágætustu konu, var hún
manni sínum ástrík öll sam-
veruárin og mikil hjálp í hans
stóra verkahring. Eina dóttur
eignuðust þau, Ruth, sem nú
er 17 ára vel gefin ungmær,
meðal annar hlaut hún fallega
söngrödd í vöggugjöf.
Jarðarförin fór fram föstu-
daginn 4. janúar að viðstöddu
miklu fjölmenni frá Presby-
terian kirkjunni í Cavalier.
Rev. J. A. Witmer flutti hinztu
kveðjumálin. Jarðað var í
grafreit fjölskyldunnar á
Mountain. A. M. A.
Flutti kröftuga ræðu
Hon. Lester B. Pearson,
fyrrum utanríkisráðherra sam
bandsstjórnarinnar, flutti ný-
lega kröftuga ræðu á ársþingi
samtaka ungra Liberala í
Ontario, er vakið hefir mikla
athygli; ekki kvað Mr. Pear-
son það ómaksins vert að sak-
ast um orðinn hlut. Liberalar
hefðu tapað í sumar vegna
þess að þeir hefðu verið orðnir
aftur úr tímanum; nú bæri
þeim að hertýgjast á ný og
semja stefnuskrá, er engin
einasta sál þyrði að van-
treysta.