Kirkjublaðið - 02.09.1892, Blaðsíða 12
172
bönd,—nýtt náðarmeðal, öflugra en öll önnur, til að varð-
veita mennina í náð hins himneska föður. Sá, sem ekki
gengur til Drottins borðs, vanrækir þetta náðarmeðal,
hrindir þessu bandi einingarinnar frá sjer, hirðir ekki um
hina síðustu bæn síns himneska ástvinar.
Sumt af trúuðu safnaðarfólki voru heíir enn ekki
fengið sig til að neyta kvöldmáltíðarinnar. Tímalengdin,
sem liðið hefir síðan það hefir gengið síðast tii Drottins
borðs, er orðin svo mikil, að því finnst svo erfitt að byrja.
Það hefir hugmynd um einhvern alveg sjerstakan undir-
búning, er nauðsynlegur sje. Sumum finnst þeir yrðu að
vera nærri því heilagir, ef þeir ættu að geta fengið sig
til að ganga til altaris. En það er misskilningur. Því bet-
ur sem samvizlíavor er vakandi og því næmaritilfinning
sem vjer liöfum fyrir synd og sekt, því hæfari gestir er-
um vjer við Drottins borð. Og undirbúningurinn er í raun-
inni ekkert sjerstakur. Það er nákvæmlega sami undir-
búningurinn, sem lrver kristinn maður einlægt þarf að hafa.
Á hverjum degi á hann að snúa sjer til Guðs og fá hjá
honum fyrirgefning fyrir brot og yfirtroðslur. Ó, að allt
hið trúaða safnaðarfólk vort vildi hugleiða þetta fyrir aug-
liti Drottins og biðja hann um djörfung til að hlýða hans
vilja einnig í þessu atriði.
Heiman af fósturjörð vorri hafa oss lengi borizt þau
sorgartíðindi, að þeir sjeu nú hin síðari árin einlægt að
verða færri og færri í söfnuðunum, sem neyta kvöldmál-
tíðarinnar. Og nú sjáum vjer því slegið föstu, að svo sje
í raun og veru, af kirkjulegu leiðtogunum heima, án þess
talað sje um, hvernig á sliku megi ráða bót. Einmitt
þetta atriði er þó lífsspursmál fyrir safnaðarlíflð og trúar-
lífið hvervetna meðal kristinna manna. Eitt af aðalatriðun-
um á prógrammi hinnar nýju kirkjulegu lífshreifingar á
fósturjörð vorri þarf um fram allt að vera, að vekja og
glæða þörfina til að ganga til Drottins borðs aptur hjá
söfnuðunum. Prestarnir eru ráðsmenn náðarmeðalaDrottins.
Vopn þeirra eru Guðs orð og hin heilögu sakrament. Þegar
þeir missa eittvað af þeim vopnum úr hendi sjer, er ekki
von að mikið verði ágengt. Samvizkusamur prestur, er
sjálfur hefir lifandi tilfinning fyrir þýðing kvöldmáltíðar-