Kirkjublaðið - 01.10.1892, Síða 1

mánaðarrit
lianda íslenzkri alþýöu.
II.
REYKJAVÍK, OKTÓBER. 1892.
Haustvers.
Vjer syrgjum eigi sumarblómann,
vjer sjáum: fegri ljómi skín;
vjer horfum upp í himinljómann,
vjer hjörtum lyptum, Guð, til þín.
Vjer þágum allt af þinni mildi,
vjer þakkað fáum ei sem skyldi;
vjer biðjum þó um blessun enn;
vjer felum þjer oss úti’ og inni;
vjer einni treystum gæzku þinni,
vjer fáráð börn og breyskir menn.
v. B.
Ávarpiö.
Kœri bróðir!
Hvort sern þjer þegar eruð bindindismaður eða neytið
vins, þá erum vjer sannfœrðir urn, að þegar þjer hugleiðið
rœkilega vínnautnina og lúnar venjulegu afieiðingar hennar,
Iwað sem út af ber hinni ströngustu hófsemd, þá sjeuð þjer
oss samdóma um, að tjónið, sem hún veldur, sje hryggilegt
og stórhostlegt í samanburði við þá stundaránœgju, sem
hún veitir hinum sanna hófsmanni, hvort sem hann er neyt-
andi eða veitandi. Vjer erum sannfœrðir um, að þjerhann-
izt við, að útrýming vínnautnarinnar, og með henni of-
dryTclcjunnar, sje í fyllstamáta kristilegt kœrleiksverk, þjón-
um kirkjunnar samboðið, eins og synodus 1890 hefir opin-