Kirkjublaðið - 01.10.1892, Síða 7

183
valda mestu vandræðum, og í siðferðislegu tilliti væri
það einnig mjög viðsjárvert og leiða til þess, að hjúskap-
ur yrði stofnaður með enn meiri ljettúð en nú er. Það
er því alveg tekið úr lausu lopti að tala um nokkra kúg-
un í þessu sambandi, nema ef það er talið kúgun, að
fólkinu er ekki með lögum leyft að lifa saman eins og
villidýr.
Sjöunda og áttunda boðorðið telur höf. enn í gildi,og
amast ekki við þeim, en vill að eins láta útskýringu þeirra
ná yfir meira. Það er ekkert á móti því, ef hún ekki
nær yfir annað en það, sem er samkvæmt anda boðorð-
anna.
Níunda og tíunda boðrðið vill höf. afnema. Þessi boð-
orð banna að girnast það, sem menn eigi ekki. En svo
er að sjá sem höf. vilji hafa leyfi til að girnast hvað sem
er, ef hann heldur girndunum nokkurn veginn í skefjum.
í staðinn fyrir þessi boðorð vill hann láta kenna að þekkja
skyldurnar við sjálfa sig. En hin helgasta skylda, sem
hver maður hefir við sjálfan sig, er það, að niðurkefja hjá
sjer illar og óhreinar girndir.
Það getur verið gott og nauðsynlegt að fræða menn
um nýjar stefnur, er koma fram erlendis. eins í trúar-
brögðum sem öðrum greinum. Blaðamenn eiga þakkir
skilið fyrir það, ef það er vel gjört. En þá er þess að
gæta, að velja það eitt, sem verða má til fróðleiks og
nota, og í annan stað að skýra frá því með varúð og
stillingu, svo að það ekki leiði fáfróða í villu eða hneyksli
smælingja að óþörfu. Sjerstaklega er það varúðarvert að
skýra frá því sem lieilögum sannleika, er að eins eru
lausar getgátur eða vefur af sönnu og ósönnu; því að
ómenntuðum lesendum blaða hættir opt við að taka laus-
ar getgátur fyrir sannaðan sannleika, og kunna eigi að
greina rjett frá röngu, ef það er saman ofið með nokk-
urri kunnáttu. Þessi grein, sem hjer hefir verið á minnzt,
er einn þess konar vefur, sem sumir kunna að villast á;
en það getur reyndar verið, að hann ,sje síður saknæm-
ur fyrir það, að ýmislegt af því, sem skýrt er frá 1 grein-
inni, er þannig lagað, að öllum, sem nokkuð hugsa um
það, hlýtur að liggja það í augum uppi, að það er lok-