Kirkjublaðið - 01.12.1892, Síða 5

213
Jóla-söngur1.
»Dýrð sje Guí)i í upphæðum*.
Nær heyrðust þessi himna ljóð,
sem heimi boða frið?
Þá helgu nótt er hvíldi þjóð,
en himneskt vakti lið,
og birti fagra friðargjörð,
um foldar dreyrug göng;
á öndu stóð hin aldna jörð,
er engla skarinn söng.
Og enn þá boðar engla lið
sín eilíf jóla-ljóð,
og syngur þjer um sátt og frið,
ó syndum hlaðna þjóð!
Þó dynji sifellt dreyra flóð
um dægur köld og löng,
og Babels trufli hróp og hljóð,
þú heyrir enn þann söng.
Hið efra þylja þessi ljóð
um þúsund-ára frið;
hið neðra talar tár og blóð
um tuttugu' alda bið;
og bræður standa bræðrum mót
með banaráðin ströng:
0 stillið yðar heiptarhót
og heyrið ljóssins söng!
Og þú sem gengur þyrnibraut
og þrauta tæmir skál,
og læzt ei finna líkn með þraut,
ó lypt þú hug og sál!
Því syngja’ ei enn um svala nótt
hin silfurtæru göng,
1) Sbr. frægan enskan sálm:
»It came upon the midnight clear«.
Eptir dr. E. Sean.