Kirkjublaðið - 02.02.1893, Blaðsíða 2
34
Kirkjublaðið vill eptir þeim mætti, sem Guð gefur
starfsmönnum þess, eíia kristilegt trúar- og siðgæðislif með-
al islenzku talandi manna. Það er sama verkið, sem sjer-
hver lærisveinn Drottins vors Jesú Krists á að vinna með-
al bræðra sinna og ljósast og áþreifanlegast á að koma
fram hjá þeim, sem öðrum fremur bera þjónsnafnið.
Stefna blaðsins er þannig sjálfgefin, en aðferðin við
flutning þessa háleita erindis verður með ýmsum hætti
eptir þeirri mynd eða því móti kristindómsins, sem skap-
azt heflr í sálu flytjandans. Vegurinn er einn, vegurinn
er hann, sem um leið er sannleikurinn og lífið, en upp-
tökustaðirnir eru margir, og heim til hinna himnesku föð-
urhúsa liggja þannig margar samanstefnandi leiðir.
»Þrennt er varanlegt; trúin, vonin og kærleikurinn«,
og trúin er kærleikur og vonin er trú. Þessar myndir
hins eina og sanna kristindóms geta oröið, fyrir vorum
sjónum, nokkuð breytilegar og mál vort kann þá um leið
að verða nokkuð sitt hjá hverjum, en ráði kristileg auð-
mýkt og bróðurkærleiki i brjóstum vorum, skiljum vjer
samt hverjir aðra. Vjer verðum því að bæta hver öðr-
um upp það sem hinn brestur; það er samvinna limanna
sem postulinn lýsir svo dýrðlega í 12. kapítula fyrra brjefs-
ins til Korintumanna.
Kirkjublaðið vill af fremsta megni fylgja lífsreglu,
sem Pjetur postuli setur í fyrra brjefl sínu ( 15.). Það
vill jafnan vera reiðubúið til þess með hógværð og virð-
ingu, að verja von sína, fyrir hverjum sem krefst reikn-
ingsskapar. Það er fjarri blaðinu að vilja eltast við hvað
eina sem kastað er fram af óvinveittum anda til kristin-
dómsins, en eigi vill það leiða hjá sjer rökstuddar árásir,
sem mark er að. Slík vörn verður jafnframt að vera
sókn, verjendur kristindómsins verða og að krefjast reikn-
ingsskapar af andstæðingunum. Hvaða von hafa þeir að
bjóða, þegar hjálpræðinu í Jesú Kristi er hafnað? En
slík vörn og sókn blaðsins verður vonandi jafnan með
kristilegri hógværð.
Trúardeilur milli kristinna bræðra vill blaðið forðast
sem mest. Kbl. sjálft vill að minnsta kosti eigi vekja
þær. Það er hörmulegt þegar einhver lítilfjörlegur skoð-
1