Kirkjublaðið - 02.02.1893, Blaðsíða 6

38
sinni og von í löggjafarmálum. Lagamótið, sem nú er,
er skuggsjá hinnar sidferðilegu meðvitundar og dæmi-
greindar liðins tíma, og svo verður jafnan; nútíðin setur
sitt mót á komandi tíð. Engin lagasetning, sem snertir
siðferðileg málefni, er óviðkomandi G-uðs riki á jörðunni.
Kirkjunnar menn verða að vinna að því með vakandi
auga, að Guðs vilji verði, svo á jörðu, sem á himni.
Það er sjálfgefið, að Kbl. fer ekki að flytja greinir
um fátækralöggjöf, en það eru margar rætur örbirgðar-
innar, samtága af likamlegu og andlegu böli, sem reyna
mætti að grafa eptir og uppræta í þessu iitla málgagni
kristindómsins.
Mikið má vinna að útrýming drykkjubölsins, ekki
einungis með frjálsum fjelagsskap, heldur og með laga-
setning, og þeim fer óðum fækkandi, sem neita því, að
sú starfsemi sje beint skylduverk kirkjunnar. Guð gefi,
að bindindissamtök andlegrar stjettar manna, síðastl. ár,
sje fyrirboði margra slíkra verklegra framkvæmda í kær-
leiksþjónustu Krists.
Þá er hin uppvaxandi kvnslóð, börnin. Að mnhyggja
kirkjunnar fyrir þeim nái lengra, en til að kenna þeim
kristindóm eingöngu, munu flestir játa, enda er það nú
sem stendur löghelgað á landi vorn. Barnauppfræðslan
og barnauppeldið, bæði fyrir hið komanda líf og þetta
vort jarðneska, verður sjerstaklega umtalsefni Kbl. Hjá
börnunum felst framtíðarvon kristni og þjóðar, vjer gjör-
um aldrei nógu mikið fyrir þau, vegna þeirra verðum
vjer að leggja á oss þyngstar byrðar. Hvergi kemur það
eins greinilega fram og í því efni, að hin andlega og lik-
amlega umhyggja verða að haldast í hendur. Það viður-
kenna og lögin, og presturinn á eigi síður í hreppsnefnd-
inni en á stólnum að reka Krists erindi.
Hjer er eigi annað fyrir að sinni en að benda á, hve
víðtæk þjónsskylda kirkjunnar er eptir skilningi Kbl.
Beri einhyer Kbl. á brýn, að það vilji setja kirkjufjelagið
á bekk með hverjum öðrum mannúðarfjelagsskap og
mannkærleika, þá mun blaðið ósanna þann áburð, enda
getur sá áburður eigi komið fram nema með vísvitandi
rangfærslu. Kbl. mun aldrei gleyma þeim einkennum, sem