Kirkjublaðið - 01.12.1894, Qupperneq 6
914
get aldrei minnzt hans án þakklætis við Guð, sem Ijet
mig sjá svo áþreifanlega, að jeg var á leið til glötunar.
Sögu þessa vil jeg svo segja lesendum Kirkjublaðsins, ef
vera mætti, að einhver óráðinn unglingur, sem læsi hana,
væri á líkum vegamótum og jeg var þá.
Þó jeg ætti að sumu leyti engum sældarkjörum að
fagna í uppvextinum, þá var jeg þó svo lánssamur, að
eiga góða og guðhrædda móður, sem bæði opt bað Guð
fyrir mjer og leitaðist við á allan hátt, að innræta mjer
bænrækni og traust á Guði. Þegar jeg lagði af stað úr
foreldrahúsum til Reykjavíkurskóla, fylgdi hún mjer ein
á veg og aldrei líður rnjer úr minni með hvað heitum
tárum og innilegum bænum til Guðs, um blessun og ham-
ingju mjer til handa, og hve alvarlegum áminningum, að
jeg skyldi vanda ráð mitt og treysta Guði — hún kvaddi
mig að skilnaði, og ásetti jeg mjer þá staðfastlega að
fylgja jafnan áminningarorðum hennar; en æskugjálífið
gjörði það að verkum, að brátt fór fyrir mjer eins og
Núma, sem »gleymdi Tasa og Tulli presti«; æskufjörið
og lífsgleðin, hugsunar- og staðfestuleysið, þyrlaði á brottu
úr huga mjer hinum hjartnæmu skilnaðar- og áminningar-
orðum móður minnar.
Á þessum timum var drykkjuskapur eigi alllitill með-
al lærisveina skólans, þó sjaldan yrði uppvist. Þegar jeg
kom í skóla, hafði jeg enga tilhneigingu til að neyta víns,
enda aldrei vanizt því, en piltur einn, sem jeg helzf
þekkti, en sem raunar alls ekkl var drykkfeldur, gat
mjer stundum, þegar jeg var í fyrsta bekk, á sunnudög-
um í staupi með sjer, þó aldrei svo mikið, að við yrðum
neitt verulega kenndir. í fyrstu þótti mjer vínið alls eigi
gott, og þáði þetta fremur af þægð en löngun, en svo
fór, seinni part vetrar, og framan af vetri í öðrum bekk,
þá sunnudaga, sem jeg ekki smakkaði neitt vín, að jeg
fór að finna einhver ónota íeiðindi. Rjett fyrir jólin, jeg
held að jólafríið hafi verið byrjað, kom piltur þessi til
mín, og segir við mig: »Viltu ekki vera með annað
kvöld, nokkrir piltar ætla að skemmta sjer hjá kaup-
manni R.«. Hann hafði sölubúð i austurenda á húsi einu
ekki all-langt frá sjó og sneru búðardyrnar í austur.