Kirkjublaðið - 01.11.1895, Blaðsíða 6

Auk þeirra ínessugjörða, sem taldar eru í töfíununl,
hafa öll árin verið fluttar allmargar aukamessur og kvöld-
söngvar, sem sje:
1892: 10 aukamessur og 42 kvöldsöngvar
1893: 15 aukamessur og 7 kvöldsöngvar
1894: 13 aukamessur og 45 kvöldsöngvar,
og eru þó hjer ekki taldar þær guðsþjónustugjörðir, sem
haldnar hafa verið við biskupsvísitazíur þessi árin í
nokkrum prófastsdæmum.
Tölu altarisgöngufólks vantar í skýrslurnar úr nokkr-
um prestaköllum öll árin og verða því engar óyggjandi
ályktanir dregnar út úr þessum tölum. Altarisgöngu-
fólk er nokkuð töluvert fleira en skýrslurnar greina. En
það er ljóst, að yfir höfuð að tala eru altarisgöngur stór-
um miður ræktar hjer á landi á þcssum tímurn heldur
en vera ætti og heldur en áður hefir verið, þegar litið er
nokkuð aptur í tímann.
Fleiri athugasemdir þykir mjer ekki ástæða tilað
gjöra við töflurnar að þessu sinni. Þeir sem vilja, geta
borið þær saman við hinar fyrri töflur og athugað þann
mismun í ýmsum greinum, sem við það kemur fram. En
ávallt verður þó að hafa i huga, að skýrslur þessar eru
ekki svo fullkomnar og nákvæmar. sem æskilegt væri.
HALLGR. SVEINSSON.
137. Davíðs sálmur.
Sem ísrael við Evfrats kalda strauma
í útlegð nú vjer daprir sitjum hjer.
0, harðir menn, þjer skorið á oss auma,
að yrkja gleði-lofsöng skulum vjer.
En þegar harmar hjörtun þyngja,
ó, hvernig eigum vjer þá gleðiljóð að syngja?
Vjer dveljum hjer í hörðu’ og köldu landi,
sem heimtið þjer vjer köllum föðurland.
Hjer er svo margt svo illt og óþolandi,
hjer er svo margt, sem býr oss tjón og grand.