Kirkjublaðið - 01.12.1895, Side 4

212
trúarstríð, og skal hjer á eptir sagt frá því, eptir þvl
sem hann sjálfur sagði vinum sínum frá síðar.
Hann var þá 24 ára gamall kandídat, sem gaf sig
við vísindunum, og sjerstaklega lagði stund á fornmál
biflíunnar. Hann var staddur í Lýneborg og bað pró-
fasturinn þar í borginni, guðhræddur og trúaður öldungur,
þennan unga og efnilega kandídat, að stíga einhverntíma í
stólinn fyrir sig. Nú var Francke, sem frá æsku hafði
verið alvörugefinn, svo lyntur, að hann vildi ekki einungis
æfa sig í því að prjedika, undir væntanlega preststöðu,
heldur jafnframt tala áheyrendum sínum til uppbygging-
ar. -Hann var lengi að velja sjer texta, og loks rjeði
hann af að leggja út af orðunum í niðurlagi 20. kapítula
í Jóhaunesar guðspjalli: »En þetta er skrifað, svo að
þjer tryðuð, að Jesús er Kristur, sonur Guðs, og svo að
þjer, sem trúið, hafið lífið í hans nafni*. Umtalsefnið
varð samkvæmt þessum texta hin sanna og lifandi trú.
Hann lagði efnið vandlega niður fyrir sjer og liðaði það
sundur eptir rjettum prjedikunarreglum : Hvaðan sprettur
hin sanna og lifandi trú, hvert er verk hennar í mann-
inum, hverjir eru ávextir hennar ? Hann reyndi svo að
hugsa og rita um þetta, en honum varð ekkert ágengt.
Það var alveg ný hugsun sem sló hann, og þessari nýju
hugsun óx svo megin, að hann batði ekki viðþol fyrir
henni. Hugsunin eða röddin hið innra var þessi: »Ætlar
þú að prjedika um trúna og hefir hana ekki sjálfur,
ætlar þú að heimta það af öðrum, sem þig vantar sjálf-
an?«
Hann lýsir síðan ástandi sínu frekar með þessum
orðum: »Allt hið liðna líf mitt varð opið og öndvert fyrir
sjónum mfnum, sem borg undir fótum manns, sjeð frá
háum turni. Jeg fann til &ynda minna og jeg sá og
skildi, hvaðan þær allar væru runnar: frá vantrúnni eða
rjettara sagt, frá trúarskortinum, sem jeg svo lengi hafði
dregið sjálfan mig á tálar með«. Angist hans og sálar-
stríð var mikið. Hann fann hve sárt það var, að hafa
engan Guð, sem hjartað gæti grátið syndirnar fyrir. —
Sálarstríð hans snerist í brennandi bæn um lausn úr
þessari neyð. Grátandi kastaði hann sjer á knje og