Kirkjublaðið - 01.12.1895, Síða 8

216
Jesús heflr eflaust heyrt til okkar, en heflr máske ekki
getað komið sjálfur, ogheflrþví sent þennan litla dreng*.
Þannig hjeldu bæði systkinin að hlyti að standa á þessu.
Þau Ijetu fátæka drenginn fara með sjer inn í stof-
una, settu hann í sætið sem þau ætluðu Jesú, og ljetu
hann borða með sjer.
Þar sem þau sátu við borðið og horfðu á drenginn
fátæka hversu lystugur hann var að borða, sagði annað
systkinanna: »Á jeg að segja þjer hvað jeg held? Jeg
held að Jesús viti um og sjái hvað hjer fer fram, honum
þykir eins vænt um það, eins og hann hefði sjálfur þeg-
ið, og það er hann sem gjörir okkur glöð i anda yfir
að hafa gjört þetta«. »Já jeg feilst á þetta«, kallaði hitt
með ánægjulegum róm og bragði.
Þetta var þeirra fyrsti jólagestur. Síðar höfðu þau
á hverjum jólum einhvern slikan gest hjá sjer, sem þau
gáfu mat og föt, og þeirra mesta gleði var að auðsýna
fátækura og aumuro miskunn sina.
Þýtt heflr St. M. J.
Umburðarleysi.
Hinn ágæti skörungur biskupakirkjunnar ensku F.
W. Farrar, sem flestum mun kunnur að nafni og sumum
af ritum sfnum, kemst svo að orði i hinu síðasta riti
«Um hina fyrstu daga kristninnar» (The early days of
christianity):
«Umburðarleysi í trúarefnum hefir ætíð og mun ætið
hafa það fyrir mark og mið að gjöra þröngar og einsýn-
ar skoðanir og ályktanir að trúarefni, og þá jafnframt
útiloka og fordæma alla þá, sem hafna þessum ályktun-
um, eða skilja þær eitthvað á annan veg. Hjer skal
rakinn hugsunarþráður eða röksemdafærsla slíkra of-
stækismanna:
Mínar skoðanir eru byggðar á skýringu heilagrar
ritningar. Ritningin er óskeikul. Skilningur minn á
henni er líka óskeikull.
Þínar skoðanir og ályktanir eru fráviknar minum,
þess vegna hlýtur þú að hafa_rangt fyrir þjer,