Kirkjublaðið - 01.01.1897, Síða 6

G
hversdagslegu störf, erfiði og áhyggjur. Og með þetta
framundan oss og endurrninningarnar að baki, þá hlýtur
sú hugsun að vakna hjá oss, hversu opt það fer um vorn
innra mann á líkan hátt og vjer förum með hinn ytra.
Vjer klæðum oss í sparifötin og komum hjer saman í
þeim á helgum og hátíðum, en þess í milli tökum vjer
þau eigi fram. Og eins vill verða um guðrækni vora.
Þótt hjarta vort klökkni, þá kólnar það svo fljótt, hávaði
heimsins glepur hjartafriðinn, hin heilögu áform gleym-
ast. Eina stund á viku, er vel lætur, erum vjer með
hugann í hæð, en svo á veröldin hitt. En nú er það
einmitt það, sem vjer biðjum og þráum, svo sannarlega
sem vjer finnum til návistar frelsara vors, á þessari
stundu, að hann verði vegbróðir vor alla leiðina, yfirgefi
oss aldrei. Og hann yfirgefur oss aldrei, ef vjer eigi yf-
irgefum hann. Eins og hann með sínu náðarnafni kemur
á móti oss hjer í helgidóminum i dag, eins vill hann
fylgja oss inn á heimili vor og vera með oss í vorum
daglegu störfum, vera heimilisgestur vor á nýja árinu. Á
heimilum vorum eru lífsförunautarnir, skildir og óskildir,
sem vjer á hverri stundu dagsins höfum skipti við í orði
og verki. Heimilið hefir oss að færa á árinu flestar sælu-
stundir í kristilegri kærleikssambúð, eða þáflestar beiskju-
stundir í þjónustu syndarinnar. Nú vill hann einmttt
frelsari vor vera einn Jífsförunauturinn á heimilinu til að
helga það og blessa með nálægð sinni. En það eru svo
sára mörg heimili þar sem hann getur eigi verið heimil-
isgestur, fær eigi að vera það. Hann gekk inn í hið
lítilfjöriegasta hreysi á sínum hjervistardögum og hann
vill enn gjöra það, sje þar hjarta inni fyrir, sem veitir
honum húsrúm. Hann vill vitja þess heimilis, hversu fá-
tækt og aumt sem það er. Þessi hugsun þarf að vera
sívakandi hjá oss, að Jesús frelsari vor vill vera hinn ó-
sýnilegi gestur á heimilum vorum allan ársins hring. En
hve margt kemur það eigi daglega fyrir á heimilum vor-
um, sem rekur hinn góða gest á flótta. Hann vantar
húsrúmið af því að hann vantar hjartarúmið. Vjer finn-
um það allir, samvizka vor hvers um sig segir honum
það, hvað margt og mikið það er, sem spillir heimilislif-