Kirkjublaðið - 01.01.1897, Blaðsíða 12

12
Friðrik og þeim báðum. Erindið er svo vel þýtt, að það
þarf ekki nema að lesa það einu sinni til að muna það:
Þú, sem hefnd og hatur telur
hitnins bob ó gæt að þjer;
sjer þú ei hann inni felur
alla menn í faðmi sjer,
Hvað veizt þú um himins vegi,
huldu ráðin skaparans ?
Mælt þú hefir enn þá eigi
undurdjúpið kærleikans.
Borgaralegt hjónaband.
Síðastliðið haust var í ríkisþinginu danska borið upp
lagafrumvarp um borgaralegt hjónaband, sem skyldukvöð
fyrir alla, er það lögfullt hjónaband, en hjónunuro 1 sjálfs-
vald sett, hvort þau á eptir biðja um kirkjulega vígslu,
en prestar eru eigi skyldir að veita þá vigslu. Þetta
lagafrumvarp er eigi síður sprottið af kirkjulegum áhuga
en af kæruleysi og óvild til kirkjunnar, sjerstaklega hlýt-
ur það að vera óþægilegt fyrir prestinn að hafa um hönd
hina kirkjulegu vígslu, er hann veit með vissu, að brúð-
hjónin leita alls eigi til hans til að fá blessun kristinnar
kirkju, heldur vegna lagaboðsins. Arið 1895 var fyrir
ríkisdeginum frumvarp þess efnis að borgaralegt hjóna-
band skyldi ieyft þeim sem óskuðu og prestum þá jafn-
framt leyft að neita um vígslu. Því frumvarpi var þó
fremur daufiega tekið og ráðgjafinn kvaðst heldur geta
verið með lögskipuðu borgaralegu hjónabandi fyrir alla.
Borgarstjórnir og hreppstjórar gefi saman, og kostar
giptingin 5—6 krónur, en ekkert lögboðið gjald verður
þá fyrir kirkjulega vígslu. Seinna verður skýrt frá af-
drifum frumvarpsins.
Eins og menn muna fóru lögin um borgaralegt hjóna-
band frá þinginu 1895 í þeirri mynd sem ríkisdagurinn
danski hafnaði, nefnilega að slíkt hjónaband skyldi leyft
en eigi fyrirskipað, því að þótt sumir þingmenn og það
einmitt af kirkjulegum ástæðum kysu fremur lögskipað
borgaralegt hjónaband, og biskup, sem var helzti and-
mælandinn, teldi það fremur aðgengilegra, þá vildu menn