Sunnanfari - 01.04.1902, Side 1
X 4-
1902
REYKJAVÍK * APRÍLMÁN.
Bandaríkjaforsetinn nýi.
Mikill skörungur, mikill atgervismaður og mik-
ill mannkostamaður — þetta alt ber mönnum
saman um að hann sé, Bandaríkjaforsetinn nýi,
flestum þeirn, er á hann minnast í ræðu eða riti.
Hann er ekld nema rumt fertugur að aldri, en
hefir þó verið mikið við þjóðmál riðinn um 20
á'r og getið sér alla tíð
mikinn orðstír og góðan.
Hann gerðist þing-
maður í New-York-ríki
rúmlega tvítugur, 1883,
og gerðist þegar mikill
atkvæðamaður þar. Hafði
eftir það ýms alþjóðleg
störf á hendi og vanda-
söm, og reyndist jafnan
atorkumikill frömuður
vandaðs framferðis í með-
ferð þjóðmála og manna
óþarfastur öllum þeim,
sem misbeita vildu valdi
sínu eða auð til hnekk-
is almenningsheill. Þrek
og kjarkur fádæmamikill,
og ráðkænska og fram-
kvæmd eftir því. »Fram-
farir efla þeir, sem fram-
kvæma hlutina« kvað
hann, »en ekki hinir, theodoe eoosevelt foeseti
sem tala um, hvernig fara eigi að því«. Hann
hefir raunar gert hvorttveggja, segir Stead rit-
stjóri (í Lundúnum); hunn hefir bæði framkvæmt
hlutina og ritað mikið mál um, hvernig fara ætti
að því. Vér þörfnumst, hefir Roosevelt sagt, manna,
sem hafa fagrar og háleitar hugsjónir, sem festa
augun á stjörnunum, en gleyma þó ekki, að
þeir verða að ganga á jörðunni.
Svo segir oft frá í fornsögum vorum um
mikla kappa og bardagamenn: Hann var jafn-
an þar í bardagunum, sem mest þurfti við, —
Eins þykir mega segja um framgöngu Roosevelts
í þjónustu lands síns fyr og stðar. Hann var
lögreglustjóri í New-York fyrir 7—8 árum. Eg
vissi, að veðrið var snarpast hér í New-York, og
því kom eg hingað, mælti hann.
Hann barðist á Cuba
gegn Spánverjum 1898
og réð þar fyrir ridd-
arasveit, er hann hafði
safnað sjálfur og vanið
við vopnaburð. Hann
var þar í einni helztu
orustunni, við San Juan,
og yar framganga hans
mjög rómuð. Þróttlítill
og heldur lingerður hafði
hann verið í æsku; en
það hafði hann af sér
með mikilli útivist, afl-
raunum og íþróttum, og
gerðist hverjum manni
vnskari og hraustari, er
hann óx upp. Hann las,
að mælt er,íslendingasög-
ur í æsku (á ensku) og þótti
mjög mikið til koma.
Það var þessu næst, að
hann var kjörinn rik-
isstjóri í New-York-ríki, 1899, með 18000 at-
kvæða mun. Aldrei höfðu þjóðmálaskúmar þar
átt við höfðingja, er harðari væri í horn að taka.
Hann beitti lögunnm vægðarlaust, hver sem í hlut
átti, og lét sér einkar-umhugað, að réttur lítil-
magna væri eigi fyrir borð borinn. Ollum mis-
indismönnum stóð »helgur ótti« af honum, ekki
sízt auðkýfingunum. Hann komst svo að orði