Sunnanfari - 01.05.1902, Page 2
komu fyrir þann tíma, enda var hann orðhákur
talsverður og óhlífinn, er því var að skifta. En
drengur góður var hann frá upphafi, djarfur og
hreinskilinn, tryggur og staðíastur í lund. — Lít-
ill trúmaður var hann framan af, en færist nú
allajafna meir og meir í trúaráttina. Siðferðis-
legur hreinleikur er eitt af aðaleinkennum hans«.
Lrjóðabréf
tii
Stephans G. Stephanssonar.
Sandi, snemma i febr. 1902.
Nú skal gera nýjan brag,
nótt til vitnis kalla:
Sittu heill við sól og dag,
sjóli Klettafjalla!
Mér er kær þin mærðar snild;
mæt eru efnisgæðin.
Höfuðþökk og hugar-vild
hafðu fyrir kvæðin.
Gull þitt tók eg fyrst í fang,
fylti muna vasa,
þegar »úti á víðavang«
varstu á fjalli grasa.
Ærsla-fengin æska mín
á þér festi gætur;
síðan hef eg sótt til þín
sólskin margar nætur.
Þú hefir látið Braga-brand
blika á degi og njólu;
numið fágætt námaland
nærri himni og sólu.
Borið hefirðu Braga-full
báðum vinnu-höndum,
ljóðelsk sál þín lýsi-gull
leyst úr klettaböndum.
Óttast hvorki ógn né grand
einn við náma-brotið,
»gullkisturnar sett á sand«
sendar heim í kotið
— Víðsjá þín og mynda mergð
muna leiðan hressir,
þegar þú á »flugi og ferð«
fálka-augun hvessir.
Hleypi-gjarna hyggjan mín
hné að myndum þínum;
arnar-hliðskjálfs útsýn þín
ögraði huga mínum.
Lýðurinn kýs hin léttu spor,
lóuflug og kvakið;
en alt af sýnir afl og þor,
arnar vængja takið.
Hvergi flónsku gefur grið
góðlund orða-vægin,
sverð, en ekki sálnafrið
sendirðu oft í bæinn.
Orð þín sýna málsins mátt
mælgisflauta lýði.
Óðsnild þína ymur dátt
»áin héraðs prýði«.
Grettis hefirðu þegið þrótt,
þrek og kosti marga:
alt af hefirðu aleinn sótt
»eldinn til að bjarga«.
Eflaust hefir um þig nætt
i þeim styrjar voða;
en »drengur« lifir enn »af ætt
Ingimundar« goða. —
Þó þú flyttir bú og bygð
burt, og kveddir Fjörðinn:
elju þína ást og trygð
átt hefir móðurjörðin.
Allra krafta og auðnu hjól,
ef mér gefið væri,
æfi þinnar aftansól
út í Fjörðinn bæri.
— Beztu þökk fyrir mína og mig,
meistari hugum-kæri.
Eg skal seinna yrða á þig,
ef eg kemst í færi.
Fjalla-rið og gjálpar-göng
geng eg ekki í þaula;
þúsund rasta leið er löng
lötum bónda-staula.