Sunnanfari - 01.05.1912, Qupperneq 11

43
Dýrlingsmynd eptir Stefán Eiríksson,
Það mun vera lílið, sem búið hefir verið
til af dýrlingamyndum bjer á landi eptir
siðaskiptin. Hjer um
árið voru liðin 50 ár
síðan að Joliannes bisk-
up v. Euch, sem er yfir-
maður hins kaþólska
trúboðs á íslandi var til
prests vigður og voru
lionum þá margar og
miklar gjafir gefnar.
Meðal þeirra gjafa, er
merkastar þóktu var
mynd af blessuðum Ans-
garíusi erkibiskupi, þeirn
er Dani kristnaði og nú
þykir liöfuðdýrlingur með kaþólskum lýð á
Norðurlöndum; varhún úr hvalbeini, og liafði
Stefán Eiríksson liinn oddhagi skorið hana,
en trúboðið hjer gaf biskupi. Eins og mynd-
in hjer ber með sjer er gripurinn listaverk,
og hefur verið lil þess tekið erlendis, en það
er landi voru sómi.
»Bólimentale" stigamenska®
iieitir grein ein eplir Jón Ólafsson í Reykja-
víkinni fyrir skemstu, og ætlazt hann til, að
hún sé um ritdóm »Juvenis« í siðasta blaði
Sunnanfara á Sjórélli Jóns prófessors Ivrist-
jánssonar. Þykir Jóni — með þeim snotur-
leik í orðum og því velsæmi, viti og sann-
leiksást, sem hann er alkunnur fyrir—Sunn-
anfari ekki liafa mátt dæma um þessa bók,
af því að á henni standi, að hún væri prent-
uð sem handrit. Sunnanfara var það vel
kunnugt, að þetta stóð á bókinni. En jafn-
kunnugt var honum það vitanlega, að á lienni
stóð líka, að hún væri til sölu í bókaverzlun
Sigfúsar Eymundssonar, enda liöfð til sölu í
bókaverzlunum víðs vegar um landið. En
slík »handrita«-prent munu sjaldan liöfð á
boðstólum í bókaverzlunum, heldur selur höf-
undurinn þau að eins sjálfur. Auk þess er
bókin gefin út með styrk af því fé, sem ætlað
er til útgáfu kenslubóka við háskólann — ekki
ætlað til bitlinga handa professorunum til
þess að skrifa upp fyririestra sína, því að
það er víst embættisskjdda þeirra. Það er
því annað tveggja, að það gat ekki haft neina
merkingu að setja á þessa bók, að hún væri
prentuð sem liandrit, ellegar þá, að höfund-
urinn hefir með því hugsað sér að komast
hjá ritdómum, sem hann liefir kanske ekki
verið óhræddur við. En slíka bókaútgáfuað-
ferð á ekki að ala upp í mönnum. Þvílíkan
útgáfuhátt má misbrúka svo, að það stappi
nærri »bókmentalegri stigamensku« við lands-
fólkið.
Sunnanfari hafði athugað þetta efui ná-
kvæmlega áður liann tók þenna ritdóm, er
var eptir mann, sem bera varð fult traust
til, að vissi, hvað hann væri að fara.
Sunnanfari hefir ekki liaft neinn ásetning
um það að leggja höfund Sjóréttarins í neina
einelti, en hefir þótt hitt rétt, að hann nyti
sannmælis og þyldi það eins og aðrir.
Grein Jóns Ólafssonar er rétl nefnd »Bók-
mentaleg stigamenska«, eins og hann nefnir
hana sjálfur. Hann hefir verið heppinn í
handtökum hér fyrir sjálfan sig eins og hann
er vanur. Og líklega hefir liann þózt rneiri
lögfræðingur en höfundur Sjóréttarins, úr því
að það kom þetta ofboð á liann, eins og
kerlinguna, að æða fram og »svara fyrir
barnið«.
í La Revue Skaiuliuave (Jan. 1911I
hefur Gunnar nokkur Gunnarsson ritað bjánalega grein
um Einar Jónssón myndasmið og listaverk hans.
Greininni fylgir mynd af Einari og þremur verkum
hans og eru undir þeim nöfn þeirra á frönsku og í svig-
um á — dönsku(l) Þessi apaskapur er greinarhöf. til
mestu skammar, og væri oss íslendingum og honum
að líkindurn jafngott að hann ritaði sem minst um
okkur. Hann hefur, að því að sagt er, nýlega gefið út
kvæðasafn og er það sem betur fer á dönsku. I sama
tímariti er í Júníheptinu 1911 prentuð ræða, sem Dr.
Guðm. Finnbogason hjelt á 1000 ára hátíð Norman-
dísins, og hejir sú ræða verið prentuð í íslenskum
blöðum. í Ágúst—Septemberheptinu er prentað niður-
lagið á „Fjalla-Eyvindi" eptir Jóhann Sigurjónsson, enn
með nokkuð öðrum frágangi enn við þekkjum það.
Mynd Jóhanns fylgir.
Ansgaríus erkibiskup.