Sunnanfari - 01.11.1912, Blaðsíða 8

88
rennij kalt vatn milli skinns og hörunds? —
Skáldið nefnir miðmanda milli dagmála og
hádegis. Hvar er sá talsháttur á landinu?
Er þelta sagt norður í Skinnalóni? Að rétlu
lagi liugði eg, að miðmunda væri milli liá-
degis og nóns, og að á réttu máli héti jöfnu
báðu milli miðsmorguns og dagmála, dagmála
og hádegis, nóns og miðaptans, miðaptans og
náttmála. Er nokkur þörf á að vera að
afbaka þetta ?
Langmælgin í bókinni um lítið er sum-
staðar hvumleið. Eg íleygði bókinni frá mér
í vonzku, þegar eg var kominn út í samtalið
á Mýrdalssandi, sem er afarleiðinlegt og ó-
merkilegt, og gat ekki lesið leingra; tók hana
svo eptir nokkra daga og liafði mig þá í
gegnum hana.
En er bókin svo ónýt eptir alt saman?
Því fer fjarri, en mistækt er um hana.
Fyrsti þátlurinn er leiðinlegur og lélegur í
köíhim. Síðan fer sagan batnandi alt út átt-
unda þátt. Er áttundi þátturinn (ekhnessu-
þátturinn) stórfeldur og að mörgu leyti ágæt-
ur, og þar nær skáldið sér verulega niðri.
En livað stendur sú dýrð leingi? Ekki leing-
ur en ílett er við blaðinu, því að niundi
þátturinn byrjar með »kveðjusending« til
Skaptfellinga (óbeinlínis um að kaupa bók-
ina?), einliverri meslu smekkleysu á þcssum
stað, sem stendur í eingu sambandi við þráð
sögunnar, en hefði vel getað staðið í formála
eða eptirmála við bókina. I5etta hefir skáldið
líka fundið, því að hann biður að lyktum
fyrirgefningar á þessum útúrdúr.
þótt sumt sé ýkjum borið, eru margar Iýs-
ingar fallegar í bókinni og inn í mart hefir
skáldið sett sig vel, og farið rélt með mart
og gefið því líf og litu. Mennirnir koma
fram sjálfum sér samkvæmt í sögunni, og
bj'gging hennar er nokkuð traust. ímynd-
unarafl liöfundarins, samselningsgáfa og orð-
gnótt virðist vera meiri en smekkvísi hans
og orðheppni í framsetningu. Bæri hann ekki
svo óðan á með skáldsögur sínar sem hann
gerir, — þessi er orðin til síðan í Október í
fyrra, — hefði þær leingur í smíðum, þó að
ekki fylgdi hann gömlu reglunni að geyma
þær í níu ár (nonum imprimatur in annum),
tímdi að stryka út hjá sér, syrfi þær og hefl-
aði nóglega, og hnitaði orðin betur niður og
feldi niður óþarfaorðin, þá mundi íleira af
orðum og setningum bjá honum hitta, en
færri geiga út í loptið fram hjá markinu og
koma hvergi við.
En vorkunn er höfundinum nokkur. Hann
verður að vinna að ritum sínum öllum í hjá-
verkum á kvöldum og nóttum.
Oskandi væri, að hann gæti gefið sér nógan
tíma til framhalds bókarinnar, sem hann mun
liugsa sér að hafa meslmegnis um Jón pró-
fast Steingrímsson. J. P.
Ljóð eptir Sigutd Sigurðsson.
Reykjavík 1912.
Þetta kver er að koma úr prentsmiðjunni þessa dag-
ana. — Sigurður Slembir er ungt skáld, og munu þeir
vera margir, er lítt þekkja til hans ennþá. Þó gaf
hann út ljóðakver með Jónasi Guðlaugssyni 1906, „Tví-
stirnið", og svo hafa sjezt eptir hann fáein kvæði hjer
og þar í blöðunum. Hjer kemur nú ný bók eptir
hann, og munu þar saman komin flest þau af kvæð-
um hans, er staðizt hafa dóm hans sjálfs. Það var
rjett af honum, að velja þannig úr; að vísu verður
þá bókin ekki stór — 72 bls. —-, en hún verður þeim
mun betri. Það er, svo að segja I hverju einasta af
þessum kvæðum, eitthvað af þessu, sem verður eptir í
manni, sem ekki er gleymt þegar það er gleypt, eitt-
hvað, sem er betur hugsað eða betur sagt, en gengur
og gjörist. Það er t. d. vel sagt í erfiljóði, að óska
móður vorri þess:
„að ætíð eigi hún rnenn að missa
meiri og betri, en aðrar þjóðir".
Einna vænst held jeg að rnjer þyki um stytsta kvæðið
í bókinni. Það heitir „Mannskaði" og er svona:
Vel er að fauskar fúnir klofni,
felli þeir ei hinn nýja skóg —
en hjer fjell grein af góðum stofni,
grisjaði dauði meira’ en nóg.
Því svo eru not að nema rjóður,
að nýgræðinginn vanti’ ei skjól.
Strjáll er enn vor stóri gróður,
stendur hann engurn fyrir sól.
En þetta þykir nú sumum ef til vill lítið hjá mörg-
unr hinna kvæðanna. Jeg vil nefna kvæðin: Hauka-
berg, — Velkominn svanur — Hrefna — Lágnætti við
Laxfoss o. fl. Fremsta kvæðið: Lundurinn helgi, er
vel valinn inngangur að bókinni. Aptast eru nokkrar
þýðingar, og eru þær góðar, að minsta kosti af þeitn
kvæðunum, sem jeg kannaðist við á frummálinu. Örfá
kvæðin eru tekin upp úr „Tvístirninu", og þau ein,
sem betra er að hafa en rnissa. — Málið á kvæðun-
um er yfirleitt gott, sumstaðar bæði sterkt og fallegt,
og það þótt skáldið leiki ýmsar fágætar rímlistir. ■—
Ytra útlit bókarinnar er einfalt og smekklegt, og prent-
villu sá jeg enga, og er það fágætt.
Höf. hefir helgað konu sinni ljóðin.
Kverið kostar eina krónu, og munu ljóðelskir menn
varla telja hana eptir. Það fæst m. a. hjá herra Jóni
fijörnssyni kaupm. á Vesturgötu og hjá herra Kristni
Jónssyni í lyfjabúðinni hjer í bænum. A. B.
Auk þessara bóka hefur Sunnanfari fengið: „Al-
menna kristnisögu" eptir Jón prófessor Helgason, og er
allur ytri frágangur bókarinnar, prentun og pappír,
eins og við var að búast, í besta lagi.
Prentsmiðjan Gulenberg.