Sunnanfari - 01.07.1914, Blaðsíða 2

50
Einnig bygði hann þá fjós 20x10 al. og
fjóshlöðu við hliðina á því 20x12 al. og
hesthús með heyhlöðu í öðrum enda, undir
sama þaki, 20x10 al. Ennfremur tvö fjár-
hús 26x10 al. hvort, með hlöðum undir
sama þaki í öðrum enda húsanna, og fleira.
Fjárhús með þessari gerð hefir Sigurður
einnig í Helli, en nokkuð stærri.
Flest verk Sigurðar munu gerð með óvenju-
haganlegu fyrirkomulagi, samanber umsögn
Norðlinga í kynnisför sinni »Bændaförin 1910«,
Túnið slær hann mestalt með sláttuvél og
vinnur á því (mylur og rakar yíir) með drög-
um, er hann hefir sjálfur smíðað, og hestar
ganga fyrir. Hann lætur draga yfir að haust-
inu (eða vetrinum) og aptur að vorinu; er
það þá betur gert, en venjulega gerist. Mold
lætur hann fiytja á túnið, þar sem ósléltur
eru (lautir) og jafnar henni yfir með drög-
unum, til þess að fá túnið vel slétt.
Einga verðlauna-viðurkenningu hefir Sig-
urður fengið fyrir framkvæmdir sínar í jarða-
og húsabólum, enda aldrei sótt um verðlaun
úr ræktunarsjóðnum. Aptur hefir hann tví-
vegis kept um verðlaunaviðurkenningar, er
heitið var fyrir beztu ritgerðir um húsabygg-
ingar og um búreikninga, er sérstök dóm-
nefnd var látin dæma um, og hlaut hann
verðlaunin í bæði skiptin. Hin fyrnefnda
ritgerð er í Búnaðarritinu 12.—13. árg., en
hin síðarnefnda er komin í því riti í vetur.
Á búnaðarsýninguna í Danmörku var liann
kjörinn árið 1900, eptir tilboði danska Iand-
búnaðarfélagsins, til þess að kynnast dönsk-
um búnaði.
Grasleysis-árið 1882, er Sigurður var 20
ára, en faðir hans^ kominn í rúmið, vildi
hann farga meiri fénaði en gert var. Á jóla-
föstunni tók hann trippi á 3. vetri við hey-
garðinn og bar heim 4 herðunum, til þess
að sanna föður sínum, hve rýrt það var, og
að hann léli drepa það. Var það þá samstund-
is drepið og fleiri hross með meira, en þó
færra en Sigurður vildi.
Um líkt leiti vildi Sigurður brúa Markar-
fljót á Rangárvalla-afréttinum, rétt hjá flutn-
ingnum, og til að sanna hreppsnefndinni, hvað
auðgert það væri, hljóp hann yfir fljótið, er
eigi hafa aðrir gert. Var þá brúin bygð
nokkrum árum síðar.
Vín eða tóbak bragðar Sigurður ekki og
gefur það eingum manni. Bæði munu hjón-
in samtaka í bagsýni og dugnaði, enda vanta
þau ekki góð kjör til starfa. Börn eiga þau
3. Gunnar, við nám á háskólanum og 2
dætur ungar heima.
Síra Gunnar Pálsson,
skólameistari fyrst á Hólum og síðan prófastur ( Hjarð-
arholti ( Dölum (d. 1791), var einhver lærðasti maður
hér á landi á 18. öld, bæði ( klassiskum og íslenzkum
fræðum, ágætur íslendingur, og eitthvert allra bezta
skáld hérlandsmanna á sinni tíð. í ár eru liðin 200
ár, síðan hann kom til veraldar, fæddur 2. Agúst 1714.
Færra hefir verið prentað af Ijóðum hans en vera ætti.
Nú flytur Sunnanfari hér sýnishorn af kveðskap hans,
en það eru minniitgarljód síra Gunnars um Eggett
Olafsson, snildarkvæði.
Allir tala um Eggerts skip,
allir spyrja og sakna;
við þann mikla sjónarsvip
sannlega megum vakna.
En hver mun eptir hann
yrkja svo sem yrkja ber,
ágætasta mann?
Til þess ekki treysti eg mér,
en treysti hver sem kann.
Yrkin hans eru yrkja bezt,
ef eptir hann skal mæla:
verkin fögur vitum flest,
sem víst er skylt að hæla,
og margfalt lærdómsljós;
ásýnd sk(r með gáfna gnægð,
göfugt dygða hrós,
þessa bar yfir flesta frægð
forgylt landsins rós.
Nú veit guð, hvort niður í sjá
náði’ að grunni sökkva,
þegar æstist aldan blá
og ógnarveðrið dökkva,
ella hefur hann
skipi’ eður landi nokkru náð,
neinn það greina kann;