Sunnanfari - 01.10.1914, Síða 6

78
I*a.rít kvcr fyrir alla bögubósa í íslenzku
er það, sem Valgerður Jensdóttir í Hafnarfirði
heíir gefið út eptir nianninn sinn sáluga, Jón rit-
stjóra Jónasson. Pað heitir Leiðréllingar nokkurra
máltýtci. Er pað nokkurskonar Barbarus Islandi-
cus, sein er góður spegill fyrir margan að líta í.
Kverið ætti að vera í sem fiestra manna höndum,
og kostnaðarins vegna er eingum ofvaxið að kaupa
pað. Pað kostar eina 45 aura. Pað tekur vitan-
lega ekki yfir alt, sem menn nú eru farnir að
klæmast á, og varast parl'. Og sumstaðar fer pað
of langt. En pað er samt gott, pað sem pað nær,
og cr nytsemdarrit.
Siiceljós heitir kvæðasafn, sem Jakoh tré-
smiður Thorarenscn hetir gefið úteptirsig. Jakoh
cr ungur maður, sem búinn er að finna sjálfan sig,
og er orðinn merkisskáld. Eitthvað er gott við
öll kvæðin í safni pessu, og sum af peim eru ágæt.
Nokkur peirra hafa áður hirzt i Sunnanfara. Kver
petta er útgefið á kostnað Jóhanns Jóhannessonar.
Amhöjgui' utx íwlenzku- stór-f;uð-
líu-stanir eru nú orðnar svo tiðar hér í ýmsum
af hlöðunum, að menn eru hættir að taka eptir
peim. Pó mun hafa geingið fram af flestum, pegar
peir gátu að lcsa hér í einu höfuðhlaðinu á dög-
unum, að Hússar hcfðu »unnið ósigur« inikinn
fyrir Prússum fyrir skemstu, sem pó var að efni
til gott.
Parf ekki að fara að setja lög um próf í mentun
og málvísi peirra manna, sem leyfi hafi til pcss
að gcrast ristjórar hér á landi?
Ilvei'inig- er þýzku-dócentinn
viö Reylijavíkurháskóla til-
orðinn? — Bjarni frá Vogi skýrir Sunn-
anfara svo frá því máli: Bjarni fær Karl
Kiichler til þess að »supp!icera hér um« lil
stjórnarinnar í Berlín. íJað er spurzt fyrir
hjá fyrverandi rektor háskólans Birni M.
Ólsen, hvorl þetta sé æskilegt. — Því cr
svarað, að það sé hreinn óþarfi, — ekki ugg-
laust um að Kúchler, kunningi Bjarna, kynni
að verða docent, segir Bjarni. — Konsúll
I’jóðverja, Ditlev Thomsen, sjmrður um hið
sama. Sama svar: Hreinn ójiarfi. — I’á voru
þeir prófessor Heusler og Paul Hcrmann
feingnir til að ganga í málið. Og þá kom
docentinn, — sem reyndar er nú herfangi hjá
Englendingum meðan stríðið stendur yfir.
Heldur þessi háskólagrýla, að hann sé
stofnaður til þess að standa á móti beinum
mentunaráhrifum hingað til lands frá höfuð-
menningarþjóðum heimsins?
Ælli það verði ekki líka neitað docent frá
Bretum, ef hann býðst? Það getur verið
hættulegt með Craigie. Hann á kunningja
hér á landi.
Samt.íningur').
Ólafur smiður í Kalastaðakoti þótti kaldur í
svörum. — Hann var að búa sig til kirkju á
páskadagsmorgun. Kemur þá kona hans inn og
segir: „Eg vona að þú hafir nærfataskipti; það
er skömm að fara til kirkju í svona skítugum
nærfötum8. — Ólafur svarar. „Alt er það betra
en eg? Er ekki svo?“
*
¥ *
Konu Ólafs langaði mjög til að láta son þeirra
læra til prests. Eitt sinn, er hún flutti það mál
við mann sinn, svaraði hann:
„Eg held þeir skilji hann Strandhreppingar, þó
hann tali ekki við þá latínu, þegar hann fer
að betla".
*
* *
Sigmundur Snorrason, bláfátækur tómthús-
maður, átti fjölda barna með konu sinni. Þetta
lét hann sér samt ekki nægja, en fór að bæta
við utan hjá. — Þegar hann kom með eitt slíkt
barn til skírnar, fanst presti sér skylt, að gera
honum nokkra áminningu. Undir hirtingar-
ræðunni sat Sigmundur fyrst rólegur. — En
þegar honum þótti nóg komið, stóð hann snúð-
ugt upp og sagði: „Verið þér ekki að því arna,
prestur minn. Varla verða minir of margir í
himnaríki".
#
« *
Snemma á 19. öld bjó á Neðraskarði i Leirár-
sveit bóndi, er Þorvaldur het, vandaður og vel
metinn, en hafði þó þann galla, að hann var
I) Frá gömlum manni auBtanfjalls, sem ekki vill
láta sin gctið.