Kvennablaðið - 01.12.1898, Page 4

92
eða biðja hótelstjórann fyrir þá«, sagði ein-
hver með þ/zkum framburðarblæ; »viS höfum
fest upp auglýsingar í öllum herbergjum um
þaS, og að hóteliS getur annars ekki ábyrgst
fémuni manna«.
»Mér dettur heldur ekki í hug aS kenna
ykkur um þetta. ÞaS eina sem óg bið yður
er aS hjálpa mór til að ná í þjófinn«.
»MuniS þér töluna á seðlunum?«
»Ég vona, að bankarinn minn viti hana,
að minsta kosti veit hann líklega töluna á 20
punda bankaseðlinum, og ef við látum lög-
regluna vita um það, ætti að vera hægt að
ná í þjófinn. Þér hafið líklega sent málþráð-
arskeyti eftir leyni-lögreglumanni? Hver veit
nema hann snuðri upp einhvern alkunnan hó-
telþjóf í gestahópnum hérna«? (Framh.).
---------------------
Tillaga um jólaskemtun.
jJr-æSi börn ög fullorðnir hlakka oft næst-
um alt árið til jólanna. Eg veit að mörg
börn geyma engar minningar frá æskudögum
sínum sem þeim eru jafn-kærar og minningin
um jólin heima hjá pabba og mömmu, hvort
sem þau höfðu verið ríkmannleg eða fátæk-
leg. Því ættum vér á þessari hátíð sérstak-
lega að taka tillit til barnanna, svo jólin verði
þeim einkum til gagns og gleði.
Vegna vinnukvennauna ætti helzt að haga
mat og matmálstíma svo, að allir gætu verið
búnir að klæða sig og gætu komið inn klukk-
an 6 um kveldið.
Þá koma allir saman í bezta herberginu, og
sá sem vanur er að lesa, les húslesturinn, en
allir sem geta syngja jólasálminn.
Síðan er dúkað borð og kaffi og kökur
bornar inn, og setjast allir þá að sama borði
og drekka kaffiö.
Þegar kaffidrykkjunni er lokið heyrist söng-
ur úr næsta herbergi sem smáhækkar, og alt
í einu er dyrunum lokið upp og í miðju her-
berginu stendur jólatró uppljómað af kerta-
ljósum.
Upp til sveita, þar sem fólk hefir víða
hvorki séð jólatré, eða hefir nein ráð meS að
veita sér grenitré, sem verður aS panta frá út-
löndum, má búa til jólatré meS litlum til-
kostnaði, því flestir munu viljugir að hjálpa
til þess fyrir jólin.
Tréð má vera svo stórt eða lítið sem hver
vill. Stofninn er fallegast að gera sem líkast-
an náttúrlegum tréstofni að hægt er, gildast-
an niður við rótina. Greinirnar verður að
setja hingað og þangað, líkt og greinir á tré
eða kvisti á hríslu. Náttúrlegast er að þær
sé ekki þráðbeinar. Allar verða þær að snúa
eins og greinir á tré.
Ef h»gt er ætti að mála tréð grænt eða
líma utan á það grænleitan pappír. Fót
verður að setja undir það, svo það geti staðið.
Svo skal fá sór fallegt lyng, helzt eini, og
bora göt svo þétt sem má með fínum borum
alt tróð og greinirnar, og stinga svo laglega
fallegum lyngkvistum inn í götin.
Þá er tréð albúið. En svo er eftir að
skreyta það. Eg geri hór ráð fyrir, að lítil
efni sé fyrir höndum, og menn verði að hjálpa
sér með litlu. Þá má klippa úr þykkum
bréfum myndir af mönnum og d/rum, og
reyna að mála það með bl/ant eða penna og
bleki, helzt mislitu, og hengja hingað og þang-
að á tréð. Ef til er mislitur pappír, og hann
ætti að vera hægt að útvega fyrirfram, má
búa til »kramarhús«, körfur og alla vega
lagaða bréfpoka, láta þar í ofurlítið af rúsín-
um, sveskjum, sykri, brjóstsykri, eða hverju
sælgæti sem til er og á trénu á að vera. Só
bómull til, má búa til kindur, hunda, ketti,
krakka, bolta o. fl., festa í það tvinna og
hengja það á greinirnar. Agætt er að geyma
stanjól utan af súkkulaði, tóbaki og sápu,