Kvennablaðið - 30.08.1902, Síða 2

Kvennablaðið - 30.08.1902, Síða 2
KVENNABLAÐIÐ. 5i En þegar við lítum á »hreppsómagana« og lífsferil þeirra, þá má því miður margoft sjá, að það er eins og fátækt og ómenska leggist í ætt- ir, mann fram af manni. Það eru ekki þeir, sem með dugnaði og spar- semi verjast þvf, að þurfa að þiggja af öðrum, og koma mörgum börnum upp án annara hjálp- ar, þrátt fyrir féleysi, heilsubrest og erfiðar ástæð- ur. Frá þeim kemur oft duglegasta fólkið. En það eru börnin, sem komið er niður á misjöfn heimili, fyrir auðvirðilega lága meðgjöf, og það eru líka þau böm, sem verða að kúldast upp hjá misjöfnum foreldrum, sem litlahugmynd hafa um nauðsyn framfara og sjálfstæðis, en álíta sveitarfélagið í heild sinni skyldugtog »mátulegt« til að leggja þeim til framfærslu árlega, svo mik- ið sem þeir krefjast. Hvernig ætti sómatilfinning og manndáð að glæðast og lifna hjá þessum börnum? Á meðan fátækra löggjöfinni er ekki breytt, meðan alt er í sama horfi og nú, og sveitarfél- ögin hugsa bara um, að kosta sem minstu tii, þá fáum við enga bót á þessu. En til þess að geta lagt til þessara mála, ættu allar mæður og aliar húsmæður, að stuðla að, af fremsta megni. Ef þessi lög um kjörgengi kvenna, ná stað- festingu konungs, sem vonandi er, þá ætti líka að vera sjálfsagt, að við konurnar notuðum þau, bæði beinlínis með þvf að kjósa sjálfar, og mæla fyrir því að þeir einir, sem stuðluðu að breyting- um á barnauppeldinu, væru kosnir í sveitarstjórn- ir, og sömuleiðis stuðla að því, að færar konur væru kosnar með í sveitarstjómir og bæjarstjórnir. Það þyrftigagngerða breytingu áþessu. Böm- in, sem nú alast upp á sveit, ættu að alast npp á uppeldisstofnun, sem háttað væri eftir beztu og hentugustu uppeldisstofnunum annara þjóða. Þá gætum vér vonast eftir, að fá duglegt vel upp alið verkafólk, sem fært væri um að vinna á sómasamlegan hátt sjálfu sér og þjóð sinni gagn. Þá mundum vér fá færri letingja og færra ósjálf- bjarga fólk. En til þessa þarf gagngerða breyting á fá- tækramálunum og nokkuð fé. Um þetta mál verður ef til vill rætt nokkuð meira hér í blaðinu sfðar. Skuldadagar nir. (Þýtt). (Framh.). hljóðaði svo: ■ra elskaða móðirl ttum ekki mikið hvort af öðru, og eg veit að þú manst jafnan eftir mér, svo finn eg og líka — Þegar eitthvað mikils- vert kemur fyrir mig í lífinu — að í rauninni er eng- inn nákomnari mér en þú. Eg hefi eignast dóttur! Veru, sem er bein af mínum beinum og hold af mínu holdi, til þess að vernda og elska! Það ætla eg líka að gera! Hún lítur út fyrir að verða fallegt barn. I mínum augum er hún fallegasta barnið f heiminum. Síðan eg í fyrsta augnablikinu leit á litla rauðgula hrukkótta andlitið hennar, þá vissi eg að aldrei hafði nokkur mannleg vera verið mér svo kær, og mundi heldur aldrei verða það. Irma var mjög veik, hún er nú frfsk og lukkuleg, þótt minna beri á henni en mér. Hvað mörg börn sem hún eignaðist þá yrði eg þó henni kærari en nokkurt þeirra. Skfrnarveizlan verður haldin þegar hún kemur á fætur. Telpan á að heita slétt og rétt Anna. Við svona tækifæri finn eg sárt til þess að vera svo langt í burtu frá þér, mamma . . .“. Karen fékk brennandi löngun til að sjá þetta fyrsta barnabarn sitt. »Hefði hann int í þá átt nneð einu orði að hann óskaði þess, þá hefði eg farið á stað und- ir eins«, hugsaði hún með sér, meðan blóðið var f mestri hreyfingu. En tíminn leið, og hún varð rólegri. Niðri í skólahúsinu var lfka svolltil stúlka, og þegar hún tók hana upp í fang sér, þáímyndaði hún sér að það væri sonardóttirin. »Eg hefði líka ef til vill, getað átt svona lít- inn hnokka, ef eg hefði viljað skilja hálfkveðna vísu«, hugsaði hún með sér, dálítið kýmileit í augunum. Holm og Ingiríður voru lukkuleg hvort með annað, og hún öfundaði þau ekki. Kom líkatil hugar að hún hefði nóg af að eiga eitt bam— fanst stundum það vera full mikið. Nú vissi hún fyrir hvað hún ætti að vinna. — Fyrir sparisjóðsbókina, sem nafnið Anna var skrifað á fyrstu síðuna. Nú liðu fram tímar. Niels í Engjabænum hafði orðið bráðdauður, frá öllum sínum framtíð- ar ráðagerðum með að bæta og stækka jörðina — og dóttir hans, sem erfði hana, fiutti þangað upp eftir, með manni sínum og barni. — Holm

x

Kvennablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kvennablaðið
https://timarit.is/publication/152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.