Kvennablaðið - 30.08.1902, Blaðsíða 5

Kvennablaðið - 30.08.1902, Blaðsíða 5
KVENNABLAÐIÐ. 61 stór svæði alveg höggvin ofan að rótum. Enginn hugsaði um að vernda nýgræðinginn eða að trén gæti vaxið aftur. Landslagið varð alt öðruvísi, hrjóstrugt og kalt, alveg ólíkt grænu vermandi kápunni, sem fyrrum lá yfir hraunásunum. Það sveið henni sárast inst inn við hjarta- ræturnar, og því gat hún aldrei vanist. Sögunarmylnan gekk jafnt og þétt. Sagim- ar blikuðu og borðahrúgurnar hækkuðu. Tréefn- isverksmiðja sleikti upp það, sem eftir var skilið. I hana fóru grenihríslurna rog nýgræðingurinn, til þess að bitast í sundur og athýðast, flytjast inn í slípingarvélina, merjast milli steinanna, koma svo út aftur eins og vellingur og vera svo bráðum til búið papírsefni. Það var stutt og laggott alt saman. Karen hafði einu sinni séð það, og fengið nóg af. Einmitt þar, sem fossinn steyptist í vatnið, þar lágu járnbrautarstöðvarnar, sem trjávarningur- inn var sendur frá, út um heiminn. Frá Skógþorpi sá hún eimlestina koma guf- andi langt í burtu, nálgast með sundlandi hraða, steypast svo áfram ofan með vatninu, svo reykur- inn sýndist eins og Ijósleit bylgjandi ræma, sem bar við dökkleitar hæðir og ása, sem bergmáluðu vagnahljóðið þúsund falt. Svo gall við gufublástur. — hvellur og glað- vær. Eins og þegar póstarnir fyrrum boðuðu að nú kæmu bréf og boð frá fjarlægum vinum — eða þeir kæmu sjálfir. Heimurinn var opinn. Engin fjarlægð var lengur til. Þessi gufublástur gat af sér þrá — og lauk upp fyrir ýmsum möguleikum. Brúin yfir fossin var ný járnbrú — það síðasta, sem smíðað var í gömlu járnverksmiðjunni. Þar sem bæjarhornið var áður, stóð nú hnarr- reist goodtemplarahús, og með allri steinlögðu götunni voru snotur verkmannahús — öll með svo litlum garði í kring. (Framh.). MÁNALJÓÐ. Eftir Christina Lagerlöf. Er máninn gægist um gluggann inn og glitblæjum vefur heiminn, þá stilli ég gýjustrenginn minn og stari hugsandi’ í geiminn: Hve gott átt þú yfir loft að Ifða, svo langt frá heiminum stóra, víða og — að eins sjá! A afglöp horfirðu, eymd og kvöl og óiíku kjörin manna, og bæði elskenda kvíða og kvöl og kærleikans friðinn sanna. og þú sér tárin af hvörmum hrökkva, en heim til þín kemst ei sorgin dökkva — það er of hátt! Þig harkið þreytir, og það ég skil, þú þreytist alt af að blína, og hverfur annara halla til um himinbrautina þína. En frjáls þú hingað ert heim að lfta og hjúpa foldina’ í ljósið hvít.a, og vitja vor. Æ, elsku máni minn, upp til þín mér óska’ ég svo llfskjör batni, — hér mundu sárfáir sakna mín, það sér ekki högg á vatni. Mig langar upp til þín hátt til hæða þar hætta sárin mín djúpu’ að blæða og þorna tár. Gudm. Gudmundsson. — Norræni kvennafundurinn í Kristjaníu. INS og getið var um hér f blaðinu í vetur, var haldinn norrænn kvenna- fundur í Kristjaníu, sem stóð yfir frá 3,—7. júlf s. 1. Til þessa fundar höfðu norskar konur, eða nefnd af norskum kon- um í Kristjaníu boðað. Boðnar voru konur frá öllum Norðurlöndum og Finnlandi, íslandi og Færeyjum. Því miður kom engin íslenzk kona á fundinn, og ekki heldur færeysk, en frá öllum hinum 4 löndum voru fjöldi kvenna. En þessi stóri fundur, eða öllu heldur þetta kvennaþing, sem taldi um 500 fulltrúa, var ekki heldur sett á laggirnar alveg fyrirhafn- arlaust, og án alls undirbúnings. Ótal kvenna- nefndir hafa um það fjallað, og nú að fund- inum afstöðnum ber öllum saman um að und- irbúningurinn, fundurinn og hátíðaholdin hafi

x

Kvennablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kvennablaðið
https://timarit.is/publication/152

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.