Kvennablaðið - 30.08.1902, Síða 6

Ó2
KVENNABLAÐIÐ.
tekist framúrskarandi vel, og veitt öllum, sem
tóku þátt í fundinum, ómetanlega ánægju
og gagn.
Þrjár nefndir má telja helztar við þenna
undirbúning og fundarhald. Starfsnefndin,
sem í voru 6 konur (Arbejdskomiteen) hefir
nú nærri því í heilt ár verið önnum kaf-
in að skrifa til ýmsra landa, og bjóða bæði
kvennafélögum og einstökum konum að taka
þátt í fundinum. Einnig að útvega eða sjá
um, að vissar konur héldu ræður um ýms
efni. Þó gátu þær, sem vildu, fengið að tala,
en helzt áttu þær að láta vita um það, um
leið og þær létu vita, að þær tækju þátt í
fundinum, og sendu sitt 5 króna tillag.
Svo var önnur nefnd, sem allmikið hafði
líka að starfa; það var sú nefnd, sem kom
öllum gestunum fyrir, og sá um, að þeir væru
teknir heim á góð heimili.
Þriðja nefndin var hátíðarnefndin, sem
sá um útbúning allan og veizluhöld, á milli
þess að fundur stóð yfir og mál voru rædd.
Henni bjálpuðu ýmsar aðrar konur, sem á-
huga höfðu á fundarhaldinu, og að allt gæti
orðið sem sómasamlegast og ánægjulegast.
Yfir öllum þessum nefndum stóð stjórn,
kosin í fyrstu til að koma hugmynd þessari í
framkvæmd.
Merkilegt hefir það þótt, að alt þetta
fyrirtæki skyldi ganga jafn-ánægjulega öllum
málsaðilum, án þess að hafa fengið nokkra
peningahjálp, hvorki frá því opinbera eða ein-
stökum mönnum.
Sálin í öllu þessu fyrirtæki og fram-
kvæmdum, og sú sem bæði hélt því saman
og sá um, að alt gengi sem bezt, var ráð-
gjafafrúin Qvam.
Þegar fundarkonurnar, sem ætluðu að
verða, höfðu skrifað að þær tækju þátt í fund-
inum, þá var þeim sent snoturt boðsbréf eða
spjaldbréf, sem benti þeim á, hvar þær ættu
að vera meðan þær dveldu á fundinum. Járn-
brautafélögin lækkuðu fargjaldið um V* og
sporvagnafélögin fluttu þær borgunarlaust,
nema þau, sem kostuð voru af opinberu fé.
Fundurinn var haldinn í hátíðasal há-
skólans, og var það þakkað að svo gott hús-
næði fékst, áhrifum fundarstjórnarinnar, og þá
líklega einkum ráðgjafafrúar Qvam.
3. júlí söfnuðust allar fundarkonurnar,
um 500 að tölu, saman í þenna stóra sal,
allan skreyttum með blómstrum og flöggum,
og var þá hvert sæti upptekið, bæði uppi á
áhorfendapöllunam og niðri í salnum, af fólki
sem vildi bæði sjá og heyra til.
Fyrst voru sungin hátíðaljóð, ort við þetta
tækifæri. Svo setti frú Qvam fundinn, og
bauð allar fundarkonur hjartanlega velkomn-
ar. Síðan var tekið til óspiltra málanna.
Þessi mál voru á dagskrá fundarins: 1.
Innlend „kvennaráð" sem stæðu í lambandi,
eða væru deildir í hinu mikla alþjóða kvenna-
ráði" sem hefir fyrir einkennisorð: Breytið
við aðra, eins og þér viljið láta breyta við
yður. 2. kvenlæknar, 3. kven'ögregla, 4. bók-
menntir. Eftir Alex Kjelland: um Friðrikku
Bremer-félagið, um dönsk verksmiðjulög frá
1901, um áhrif kvenna, um þjóðfélagslög
danskra kvenna, um atkvæðisrétt svenskra
kvenna, um uppeldi kvenna til að standa í
stöðu sinni f þjóðfélaginu og um laun kenslu-
kvenna. Ennfremur var rætt um „húslega"
mentun kvenna, „notaða lífíærafræði" og um
uppeldislegt afl söngsins. Einnig var talað um
margt, sem norskt félag sem heitir „Hjem-
menes Vel" hefir gert, og ákveðið að mynda
norskt „kvennaráð".
Holst Jensen, prestur í Kristjaníu hafði ort
kveðju fyrir norska blaðið Húsmóðirina, sem
lesin var upp á fundinum. Það var velkomn-
unarkveðja til allra systranna, og einnig „dætr-
anna" frá fjarlægu eyjunni norður í hafinu,
sem búist var við, að kæmu líka.
Ýmsir helztu menn héldu fundarkonun-
um stórveizlur, og allskonar skemtiferðir voru
gerðar fyrir þær. Yfirhöfuð er allstaðar að
heyra almenna ánægju yfir þessu fundarhaldi
og kynningu milli frændþjóðanna.
Hvenær ætli vér íslenzku konurnar get-
um mannazt svo, að vér tökum þátt í slík-
um fundarhöldum? Oss veitti þó sannarlega
ekki af að fara að gægjast ofurlítið út um
umheiminn, og fara að skilja hvað satt það
er, að heimskt er heima alið barn. Sönn
menntun fæst ekki af einum saman bókalestri,
heldur þarf henni að berast lífsafl hins lifanda