Kvennablaðið - 16.06.1903, Blaðsíða 6

46
KVENNABLAÐIÐ.
Flestir hugsa, að þeir eigi enn þá langan tíma
ólifaðan, og arfleiðsluskrá geti þeir ætíð gert seinna.
En hver getur ábyrgst hverjum einum að þessi
seinni tími kominokkumtíma? Allirvitahvaða
óþægindi hefur oft leitt af því, að engin arfleiðslu-
skrá var til, þegar dauðann bar að hendi, hvað
það hefur oft haft sorglegar afleiðingar fyrir fram-
tíð og velferð þeirra, sem missa þar verndara
sinn, og hafa þó eftil vill, ekki lagalegan rétt til
arfs eftir hann.
Arfleiðsluskrá, sem gerð er á síðustu augna-
blikum lífsins, getur oft líka verið á margan hátt
viðsjárverð, og haft alvarlegar afleiðingar. Það
er svo lfklegt að dauðveik manneskja geti ekki
hugsað eins ljóst í öllum greinum, og athugað alt
út í yztu æsar, eins og meðan hún var heil heilsu,
og hafði alla hæfileika sína óskerta.
Slík ráðstöfun, stíluð og skrifuð á banasæng-
inni, hefir lika í för með sér líkamlega og and-
lega áreynslu og geðshræringar fyrir sjúklinginn.
Óttinn við dauðann, og vissan um að brátt sé alt
úti, og lífið á enda runnið, fær einskonar staðfest-
ingu með arfleiðslnskránni. Þær æsandi geðs-
hræringar og hugsanir, sem af því leiða, veikja
enn þá meira heilsu sjúklingsins. Og öllum vanda-
mönnum og heimilisfólki sem viðstatt er, hlýtur
að falla illa að sjá húsbóndann, húsmóðurina, eða
náfrændur og vini, sem fyrir skömmu voru með
þeim heilir á húfi og í fullu fjöri, hugsa nú ein-
göngu um arfleiðslu, og síðustu ráðstafanir eigna
sinna með dauðann sjálfsagðan fyrir augunum,
þegar heimilisfólkið sjálft hefir ekki hugann á öðru
en því, að lina þjáningar sjúklingsins, og ef mögu-
legt væri, að veita honum bata, heilsu og líf
aftur.
Nei, arflleiðsluskrár, og allar slíkar ráðstafanir
eiga að gerast meðan maðurinn er heill heilsu og
í fullu fjöri. En sjálfsagðast og mest áríðandi er
það þó fyrir þá, sem ekki eiga beina lífserfingja,
sem löglegt tilkall hafa til arfs. Hvort sem held-
ur er, að engin böm séu til að erfa, eða þó eink-
um ef um óskilgetin böm er að ræða, sem faðir-
inn hefir ætlað arfinn, eða uppeldisfé, þá er áríð-
andi og sjálfsögð skylda, að ráðstafa því á bind-
andi og löglegan hátt, svo það bætist ekki ofan
á missi þeirra og sorg að standa allslausir á ber-
svæði Kfsins, og sjá muni þá, sem þeir hafa lagt
rækt við og ást vegna eigandans, lenda í vanda-
lausra höndum á uppboðinu, og oft fyrir lítið
verð.
Það er bein og alvarleg skylda, að „ráðstafa
húsi sínu“ og efnum þegar svo á stendur, hvort
sem efnin hafa verið mikil eða lítil.
Eldhússbálkur.
Eggjakrem. l/3 pt. af óflóaðri mjólk, ofurlftill
biti af vaniliustöng, 3 matskeiðar af steyttum melis,
3 egg og 3 teskeiðar af kartöflumjöli er hrært
saman í skaftpotti yfir góðum eldi, þangað til það
fer að gerast. Þá er skaftpotturinn tekinn af eld-
inum og stöðugt hrært í, þangað til þetta er orðið
svo kalt, að það verður sett fallega upp á fat eða
1 skál. Kartöflumjölið hrærist fyrst út ( litlu
af vatni, svo það fari ekki í kekki. Þetta krem
má bæði bera á borð með ýmsu, og láta það á
milli laga í kökur.
Kálfsbringa, fylt með péturselju (persille).
Taka skal 4 pd. bringu af alikálfi, og þvo hana
með dúk, sem undinn hefur verið úr heitu vatni;
herðablaðsparturinn og rifin, sem fylgja oft stórri
bringu, eru skorin úr, og kjötið þvegið þangað
til það verður heitt, (bein og úrgangur eru svo
soðin vel 1 litlu af vatni, og soðinu bætt á steik-
ina). Svo eru 3 stór knippi af péturselju skoluð,
söxuð gróft og brúnað dálítið með 4 matskeiðum af
smjöri (80 gr.). Nú er salti stráð á kjötið og því nudd-
að inn í það, og péturseljusmjörið lagt ofan á bring-
una, sem svo er vafin saman utan um það, og
saumuð saman eins og pylsa. Þetta er svo látið í
skúffuna í bakaraofninuin, eða í pott yfir hægan eld,
og látið steikjast svona og soðna í 2 kl.st. Við og
við er litlu af soðinu af beinunum bætt á kjötið,
og sósan, sem kemur af því ausin yfir stykkið.
Seinast er bætt í sósuna 3 matskeiðum af góðum,
þykkum rjóma.
Þegar steikin er tilbúin, þá er hún tekin upp
úr, og saumgarnið dregið vandlega úr. Bringan
er svo skorin í þunnar sneiðar með beittum hníf,
og þær lagðar fallega hver við sárið á annari á
steikarfatið. Steikarsósan er sigtuð og tekið ofan
af henni, og er svo borin á borð með, í sósuskál
Hænsnapostelk. Þessa posteik má búa til úr
hænu, sem farin er að eldast Þegar búið er að